Αγαπημένοι ηθοποιοί όπως δεν τους έχουμε ξαναδεί!

Και μια που μιλούσα για κομψότητα πριν, όσο κι αν θεωρούσα κούκλα την Ναθαναήλ κι ότι μπορούσε με τέτοια σιλουέτα να φορέσει και να αναδείξει τα πάντα, η συγκεκριμένη στυλιστική επιλογή της μόνο κομψότητα δεν δείχνει. Το να φοράς οτιδήποτε με τη μάρκα επάνω γραμμένη φαρδιά πλατιά για να δείξεις ότι ντύνεσαι με επώνυμα είναι κάπως δεύτερο. (Τι με έχει πιάσει σήμερα και λέω κακιούλες; Gordon βγες απ' το μυαλό μου! :p )
 
Πολύ θα θελα να σχολιάσω αλλά παραχωρώ το δικαίωμα στην Α.Μ. βουγιουκλακειοκριτή Gordon. Πάω να βάλω μια κούπα γαλλικό καφέ με δύο σταγόνες καλούα και περιμένω να απολαύσω σχόλια. I ll be back.
 
Ήρθα να σας κάνω το χατήρι. Ψοφάω να θάβω τη Βουγιούκλω.

Θα ξεκινήσω θάβοντας κατ'αρχάς την απαίσια φωνή της εισαγωγής. Όταν εργαλείο είναι η φωνή σου δεν είναι να μιλάς μέσα από σωλήνα σαν να σου χώσανε μια κούκλα μαλλί στο στόμα.

Τα μαρούλια που της δώσανε όντως μύριζαν τόσο θεσπέσια; Τόσο θέατρο; Κι αυτός ο δύσμοιρος ο δημοσιογράφος θέλει να της τραβήξει την προσοχή από την ευωδία.
Δώστε βάση στη φάτσα του Παπαμιχαήλ. Η απόλυτη νιρβάνα κι αηδία μαζί. Πως το κατάφερε ρε το θηρίο;
Συγγνώμη, προσπαθεί να κάνει ότι μιλάει κυπριακά; Ή η σύνδεσή της έχει χρονοκαθυστέρηση; Η πόρτα της ντουλάπας μου ακούγεται έτσι.
Εντωμεταξύ την συμπονώ και καλά: που να πρωτοκοιτάξει την κάμερα ή τον δόλιο που προσπαθεί να κάνει τη δουλειά του;
"Τώρα σα σύζυγος... χαχα" (υπερβολικά μεγάλη παύση! Πως να πει ότι την δέρνει; )
Ρε φίλε μυρίζει του λουλούδια και κοιτάει την κάμερα!!! Ακκίζεται με την κάμερα. Δηλαδή πόσο κόλλημα;
Ο Παπαμιχαήλ πρέπει να είναι τύφλα. Δεν εξηγείται αλλιώς...
"Η ομορφιά άλλωστε..." Πως να πει δημόσια ότι σε λίγα χρόνια θα είναι σα μη πω οι μούρες και των δύο.
Α, γι'αυτό τη λατρεύεις, επειδή σου άφησε γιο, να συνεχιστεί το όνομα, η κληρονομιά. Έπρεπε ρε να κάνει κορίτσι, να έβλεπα τα μούτρα σου.
"Χαχα... Μα τι ερώτηση ήταν αυτή;" Μα και βέβαια θα κάνει 1201 παιδιά, όλα αγόρια φυσικά. Για την ιστορία ο γιος Βουγιουκλάκης (είπατε τίποτα; ) έμεινε μοναχοπαίδι και με τέτοιους γονείς δεν μου φαίνεται περίεργο που ήταν βουτηγμένος στα θέματά του.
"Καλέ διακριτικότατη, τι λέτε τώρα; Μόνο πόση την έχει δεν σας έχω πει ακόμα."

Τελικά η μεν Βουγιούκλω ήταν άρρωστη με τον φακό, με την κακή την έννοια και ποτέ δεν απέβαλε τον παιδιάστικο τρόπο ομιλίας, ο δε Παπαμιχαήλ μου δίνει την εντύπωση ότι με το ζόρι κρατιόταν να μην εκραγεί. Σαν όλο αυτό το σκηνικό της κοινής ζωής τους να ήταν στημένο για χάρη της άλλης κι αυτός να ασφυκτιούσε μέσα σε ένα ρούχο που του φόρεσαν με το ζόρι. Διακρίνω μια απίστευτη ένταση από μέρους του και η άλλη είναι τόσο απορροφημένη με το να χαζολογάει στο φακό. Ή ήταν το καταφύγιό της ή της έγινε απλά δεύτερη φύση. Δεν την ένοιαζε τίποτα άλλο. Η συνέντευξη ήταν απλώς θλιβερή. Γουστάρισα τρελά.
 
Το παραλήρημα που ακολουθεί ενδεχομένως να ενοχλήσει πολύ κόσμο.

Με αφορμή το βίντεο με τη Χρονοπούλου, οι ηθοποιοί πρέπει να είναι ο πιο αχάριστος κλάδος. Υποτιμούν τα δύο μέσα που τους δίνουν φαΐ και αναγνωρισιμότητα (τον κινηματογράφο και αργότερα την τηλεόραση) και είναι εμμονικά κολλημένοι με το μέσο που δεν τους εξασφαλίζει τίποτα και συχνά τους προδίδει κι από πάνω. Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων γνωρίζει τους ηθοποιούς μέσα από τον κινηματογράφο και αργότερα από την τηλεόραση. Θέατρο, εκτός Αθήνας δεν υπάρχει. Ακόμα και στη Θεσσαλονίκη το όποιο θέατρο βασίζεται σε αθηναϊκό προσωπικό και υλικό και φυτοζωεί.
Όχι κουκλίτσα μου, ο ηθοποιός δεν κρίνεται μόνο από το θέατρο. Ο ηθοποιός κρίνεται παντού. Κι άμα θες να στο χοντρύνω τελείως, ο ηθοποιός κρίνεται πολύ περισσότερο όταν έχει μια κάμερα χωμένη στη μούρη του. ΤΟΤΕ φαίνεται η ικανότητά του. Αναρωτήθηκες ποτέ τι βλέπουν οι θεατές που κάθονται στις πίσω θέσεις στο θέατρο; Η απάντηση είναι οριακά τίποτα. Και με την κακή ακουστική που έχουν γενικά τα ελληνικά θέατρα, πιθανότατα δεν ακούν κιόλας. Να σου θυμίσω την αλήστου μνήμης ατάκα της Βουγιούκλως "Τι θέλετε; Να φερουμε και ντουντούκα;"
Εκτός αν όλα αυτά που λένε περί τάγματος στο θέατρο είναι άλλο ένα κλισέ όπως το ότι έμβρυα ακόμα παίζανε Χουλιέτες και Λήρηδες, Ιοκάστες και Κρέοντες.
 
Επισης, γιατι εν ετει 1966 η Μαιρη λεει πως κανει κινηματογραφο 4 χρονια ενω κανει 12;
Πρωτοεμφανιστηκε το 1954 στο Χαρουμενο ξεκινημα μαζι με τη Μαρω Κοντου στο τραγουδι του Οικονομιδη, Μα εγω αγαπω τη Λιανα. Αν υποθεσουμε πως αυτο δεν το θεωρει κινηματογραφο επειδη η εμφανιση της στο πανι κρατα πολυ λιγο, η Μαιρη επαιξε το 1958 στο Τελευταιο ψεμα, αλλα και το 1959 στο Στουρναρα 288 σε ενα ρολο διολου ευκαταφρονητο, ως μνηστη του Ντινου Ηλιοπουλου.
Αρα κανει κινηματογραφο τουλαχιστον 8 χρονια.
 
Τελευταία επεξεργασία:
Επισης, γιατι εν ετει 1966 η Μαιρη λεει πως κανει κινηματογραφο 4 χρονια ενω κανει 12;
Πρωτοεμφανιστηκε το 1954 στο Χαρουμενο ξεκινημα μαζι με τη Μαρω Κοντου στο τραγουδι του Οικονομιδη, Μα εγω αγαπω τη Λιανα. Αν υποθεσουμε πως αυτο δεν το θεωρει κινηματογραφο επειδη η εμφανιση της στο πανι κρατα πολυ λιγο, η Μαιρη επαιξε το 1958 στο Τελευταιο ψεμα, αλλα και το 1959 στο Στουρναρα 288 σε ενα ρολο διολου ευκαταφρονητο, ως μνηστη του Ντινου Ηλιοπουλου.
Αρα κανει κινηματογραφο τουλαχιστον 8 χρονια.
Μήπως για να φαίνεται μικρότερη?
 
Η Μαίρη Χρονοπούλου θα μείνει στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου ως η ηθοποιός με την καλύτερη φιλμογραφία. Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω γιατί σνόμπαρε τόσο το σινεμά το 1966. Τώρα, βέβαια, σχεδόν εξήντα χρόνια μετά, έχει αλλάξει γνώμη και λέει σε συνεντεύξεις ότι προτιμούσε τον κινηματογράφο από το θέατρο. Περίεργο, επίσης, που δεν αναφέρει τα θρυλικά "Κόκκινα φανάρια", ενώ αναφέρει μια ελάχιστα γνωστή αμερικανική ταινία, τη "Γυμνή ταξιαρχία".
 
Η Μαίρη Χρονοπούλου θα μείνει στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου ως η ηθοποιός με την καλύτερη φιλμογραφία. Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω γιατί σνόμπαρε τόσο το σινεμά το 1966. Τώρα, βέβαια, σχεδόν εξήντα χρόνια μετά, έχει αλλάξει γνώμη και λέει σε συνεντεύξεις ότι προτιμούσε τον κινηματογράφο από το θέατρο. Περίεργο, επίσης, που δεν αναφέρει τα θρυλικά "Κόκκινα φανάρια", ενώ αναφέρει μια ελάχιστα γνωστή αμερικανική ταινία, τη "Γυμνή ταξιαρχία".
Ακριβώς αυτο και εγω περιμενα οτι θα πει τα κοκκινα φαναρια που ηταν και υποψηφια για οσκαρ ξενογλωσσης ταινιας.Περιεργο που δεν το ειπε.Τη γυμνη ταξιαρχια την εχει δει κανεις ποτέ?
 
Τόσα ωραία καπέλα -γλάστρες υπήρχαν τη δεκαετία του 60. Το πιο τρομακτικό βρήκε και φόρεσε; Σαν μπουκέτο με πλοκάμια είναι. :eek:
 
Τελευταία επεξεργασία:
Όλοι σκιαχτήκαμε μ'αυτό το έκτρωμα.
 
Τετα Ντουζου, Τακης Χρυσικακος, Σοφια Αλιμπερτη και κατω η Σταρ Ελλας 1984, Πεγκυ Δογανη.

1647624210263.jpeg
 
Πίσω
Μπλουζα