Ψήφισα το "Η γλώσσα μου" γιατί αυτό (ευτυχώς!) πρόλαβα (1996). Έχω διαβάσει και το "Αλφαβητάριο", οφείλουμε να παραδεχτούμε οι νεότεροι ότι είναι πλέον ένα ιστορικό εγχειρίδιο με εξαιρετική εικονογράφηση! Όμως, όπως είπαν οι προλαλήσαντες, η καθημερινή ζωή είχε αλλάξει, οπότε ήταν αναγκαίο να αλλάξει και το εγχειρίδιο σε κάτι πιο σύγχρονο, όχι μόνο για να συνάδει με σύγχρονες παιδαγωγικές μεθόδους.
Θυμάμαι ότι στο εγχειρίδιο "Η γλώσσα μου", στο πρώτο τεύχος πριν το κειμενάκι τα τα τα, είχε εικόνες από γράμματα και επιστολές. Ποιός στέλνει πλέον γράμματα και επιστολές με το ταχυδρομείο; Οπότε, ευτυχώς ή δυστυχώς, τα εγχειρίδια αλλάζουν για να απεικονίζουν περισσότερο το σύγχρονο τρόπο ζωής. Σε όλο το δημοτικό είχα την τύχη να έχω όλα τα "παλιά" πλέον βιβλία του δημοτικού (εκείνα της δεκαετίας του '80), ευτυχώς δηλαδή που τα πρόλαβα. Αλλά παρότι μου άρεσαν, πάντα η αισθητική τους φαινόταν σε όλους μας κάπως ξεπερασμένη, τόσο στο ενδυματολογικό των παιδιών στις εικόνες και τα σκίτσα, όσο και σε κάποια θέματα της καθημερινής ζωής.