Αγαπημένο μου ημερολόγιο...

[Juanita]

Ήταν συνήθεια κατά κύριο λόγο κοριτσίστικη η οποία ξεκινούσε στις μεγάλες τάξεις του Δημοτικού και συνεχιζόταν μέχρι και το Λύκειο...

Τις περισσότερες φορές ήταν ένα μικρό σημειωματάριο με χοντρό εξώφυλλο, με πολλές σελίδες, χωρίς ημερομηνία και καμιά φορά με ένα λουκετάκι ώστε να μην μπορούν οι περίεργοι (γονείς, αδέρφια, άδιάκριτοι φίλοι κλπ) να το διαβάσουν... Όταν δεν υπήρχε λουκετάκι, σκαρφιζόμασταν διάφορα σημεία του σπιτιού που δεν έβλεπε η πεθερά αλλά και οι παραπάνω περίεργοι δεν είχαν χρόνο για να ψάξουν.

Στο ημερολόγιο γράφαμε πέρα από τα νέα της ημέρας (με σήκωσε /δε με σήκωσε η δασκάλα, ήξερα/(συνήθως) δεν ήξερα το μάθημα, τί παίξαμε στο διάλειμμα ) τις σχέσεις μας με τις φίλες μας καθώς και τους ανεκπλήρωτους (ανά τάξη) μεγάλους (λέμε τώρα... ) έρωτες της ζωής μας.

Για μένα, ήταν ιερός σκοπός να κρατώ ημερολόγιο, όχι τόσο για όσα μου συνέβαιναν εκείνη τη στιγμή αλλά από φόβο μήπως μεγαλώνοντας ξεχάσω πόσες καταστάσεις εξαιρετικής σημασίας για την πορεία της ανθρωπότητας έζησα...

Πάντα, κάπου εκεί μέχρι τα Χριστούγεννα, το παρατούσα αφού προτιμούσα να ζω την κάθε στιγμή και δε μου έμενε χρόνος για να την καταγράφω κιόλας... αλλά, σταθερή στις αξίες μου, με την έναρξη κάθε σχολικής χρονιάς αγόραζα και από ένα...

Εν καιρώ, θα ανεβάσω και φωτό του ενός και μοναδικού ημερολογίου που έχει επιβιώσει μέχρι τις μέρες μας...

 

[mytinyworld]

Ναιιιι! Μπράβο Juanita! Εγραφα ημερολόγιο από έκτη δημοτικού μέχρι δευτέρα λυκείου! Ηταν κάτι σαν καθημερινή μου "υποχρέωση". Για να θυμάμαι στο μέλλον πως περνούσαν οι μέρες μου και τι με απασχολούσε και να τα δείχνω στα εγγόνια μου (προσέξτε, όχι στα παιδιά μου!), έτσι το σκεφτόμουν τότε!

Με την πρώτη ευκαιρία θα σας δείξω και τα δικά μου! :flower:

 

[Αναστασια]

Παντα θαυμαζα τα παιδια που κρατουσαν ημερολογιο! Ποτε δεν καταφερα να ξεκινησω ενα! Με αγχωνε το γεγονος οτι μπορει να επεφτε στα λαθος χερια Σιγά την ασταστη ζωη που εκανα δηλαδη....τρομαρα μου... :xm:

 

[Λορένα]

4 σελιδες εγραψα ολες και ολες, και τις διαβασε η μανα μου.

Αυτο ηταν, τερμα το γραψιμο.

Γνωριζα ομως μια συγκεκριμενη κοπελα που ειχε πολλα ημερολογια και κατεγραφε χρονια ολοκληρα απο την ζωη της. Το πηρε απο την μαμα της που και κεινη εκανε το ιδιο

 

[alkis21]

4 σελιδες εγραψα ολες και ολες, και τις διαβασε η μανα μου.
Αυτο ηταν, τερμα το γραψιμο.

:animlaugh: :animlaugh: :animlaugh: :animlaugh:

Τις περισσότερες φορές ήταν ένα μικρό σημειωματάριο με χοντρό εξώφυλλο, με πολλές σελίδες, χωρίς ημερομηνία και καμιά φορά με ένα λουκετάκι ώστε να μην μπορούν οι περίεργοι (γονείς, αδέρφια, άδιάκριτοι φίλοι κλπ) να το διαβάσουν...

Στην περίπτωσή μου ήταν μια δισκέτα Amiga. Όμως ενώ μου άρεσε να γράφω, προτιμούσα την μυθοπλασία από την αυτοβιογραφία και σιγά σιγά έβαζα όλο και περισσότερη φαντασία στις καταχωρήσεις, μέχρι που από ένα σημείο και μετά έπαψε να έχει σχέση με την πραγματικότητα. Ήταν όμως γραμμένο σε στυλ ημερολογίου, σαν να τα είχα όντως ζήσει. Κράτησα περίπου τρία χρόνια αυτό το στυλ γραψίματος. Τώρα που το σκέφτομαι ευτυχώς που δεν το διάβασε ποτέ κανείς... θα πάθαινε τρομερό σοκ μέχρι να καταλάβει πως αυτά που περιγράφω δεν είναι αλήθεια!

 

[circleag]

Δεν θα ελεγα οτι ειναι κοριτσιστικη συνηθεια καθως και εγω μικρος εγραφα σε ημερολογιο αυτα που μου συμβει καθε μερα στο σχολειο αλλα και πολλα μυστικα σχετικα με τους παιδικους μου ερωτες.

Αργοτερα παλι εγραφα ημερολογιο καθε μερα αλλα με μια διαφορα καθως δεν ηταν απλο ημερολογιο αλλα ημερολογιο πλοιου οταν ταξιδευα εξωτερικο με πλοια.

 

[Ethaniel]

ναι... ακομα κραταω ημερολογιο...

αν και δεν γραφω "αγαπημενο μου ημερολογιο"...

 

[mytinyworld]

Οπως σας είχα υποσχεθεί.... Τα ημερολόγιά μου!

 

[stakovios]

Πολύ καλή συνήθεια. Την είχα κι εγώ από 12 χρονών και συχνά έγραφα ημερολόγιο σαν αναδρομή (δηλ. γεγονότα βασισμένα σε αφηγήσεις από τα πρώτα χρόνια της ζωής μου κλπ.). Στο στρατό δε, ακόμα έχω το ημερολόγιο, που το έγραφα σε απλές κόλλες χαρτί, από την πρώτη μέρα στο Κέντρο μέχρι την απόλυση! Εκείνο έχει και πολύ πλάκα, γιατί έγραφα και έφτιαχνα τίτλους υποτιθέμενων εφημερίδων με.... τα νέα της μονάδας μας! Και τα διάνθιζα με ωραία σκίτσα, όπως το λοχαγό, το διοικητή κλπ. και με φοβερές ατάκες. Μετά την απόλυση το ημερολόγιο σταδιακά ατόνησε και περιορίστηκε σε βασικά γεγονότα, χωρίς λεπτομέρειες.

 

[joe]

Oταν ημουν μικρος το θεωρουσα το απολυτο χασιμο χρονου και ολιγον τι κοριτσιστικο. Τοτε ειχα την εντυπωση πως θα τα θυμαμαι ολα οσα αξιζουν για παντα. Τωρα ερχονται στιγμες που μετανιωνω που δεν κρατησα ημερολογιο.

Η μητερα μου παρολα αυτα απο τοτε που πηγαινα σχολειο ειχε καθε χρονο αυτο το σπιραλ ημερολογιο για να σημειωνει ψωνια, δουλειες κτλ. Στο τελος καθε σελιδας με μικρα γραμματακια εγραφε επιγραμματικα τα γεγονοτα κλειδια που συνεβαιναν στο σπιτι. Μεσα σε αυτα συμπεριλαμβανονταν και σημειωσεις τυπου ''ο Joe ηταν χαρουμενος σημερα'' ή ''ηρθε τσαντισμενος απο την δουλεια''. Εχουν πλακα να τα διαβαζεις χεχε

 

[BETTY BOOP]

Στη Β και Γ Γυμνασίου ξεκίνησα να γράφω ημερολόγιο.Η ιδέα μου ήρθε όταν μου έκαναν δώρο το κλασικό ημερολόγιο με λουκετάκι-κλειδάκι. Δεν άρχιζα με το κλασικό ''Αγαπημένο μου ημερολόγιο'' αλλά με την ημερομηνία ολογράφως. Στο ημερολόγιο έγραφα πώς πέρασα τη μέρα μου στο σχολείο, τι έκανα στο σπίτι, πώς πέρασα το Σαββατοκύριακο, κάτι που μου είχε κάνει εντύπωση, σχολίαζα τους καθηγητές και τους συμμαθητές μου, τα μαθήματα-ιδιαίτερα που έκανα, πού πήγαμε εκδρομή, γιατί τσακώθηκα με τους δικούς μου, τα πιο απίθανα όνειρά μου...Πάντα κρατούσα το ημερολόγιο και στις καλοκαιρινές διακοπές στο χωριό μου. Θυμάμαι ότι ήταν λίγο κουραστικό να γράφεις κάθε μέρα ημερολόγιο...

 

[alkis21]

Εν καιρώ, θα ανεβάσω και φωτό του ενός και μοναδικού ημερολογίου που έχει επιβιώσει μέχρι τις μέρες μας...

Άντε Juanita, ακόμα;

 

[olgela]

αχ κι εγώ κρατούσα, όχι όμως κάθε μέρα, μόνο όταν γινόταν κάτι "σημαντικό"... χαζά χαζά έχω λόιπόν ημερολόγιο από το 1990 ως και το 2010 που νομίζω ήταν η τελευταία φορά που έγραψα (δεν αποκλείω όμως να ξαναγράψω!) από τη μία είναι καλό, τώρα διαβάζω κάποια πράγματα που σκεφτόμουν παλιότερα και με πιάνει μια νοσταλγια και καμμια φορά γίνομαι παντζαρι διαβάζοντάς το... από την άλλη είναι λίγο ψυχαναγκαστικό, σήμερα δεν μπορώ μεν να το πετάξω, το έχω καταχωνιασμένο στον πάτο μιάς ντουλάπας μην το βρεί και ο αγαπημένος μου και προκληθεί διπλωματικό επισόδειο, τρέμω δε στην ιδέα ότι μάλλον δεν θα μπορέσω να το πετάξω ποτέ και θα το βρούν μια μέρα οι κληρονόμοι μου...

 

[Maverick]

Κρατούσα καθημερινά ημερολόγιο από το 1982 μέχρι το 1998. Κάπου εκεί η συνήθεια αυτή κατέστη ιδιαιτέρως επικίνδυνη για την υγεία μου.


Τα ημερολόγιά μου φυγαδεύτηκαν στο εξωτερικό και διέκοψα αυτή την αγαπημένη ενασχόληση.


Τη φετινή χρονιά, ξεκίνησα πάλι να γράφω ημερολόγιο, χωρίς καθημερινούς ψυχαναγκασμούς, ήρεμα και χαλαρά και έτσι καλοσόρισα τον παλιό μου φίλο πάνω στο κομαδίνο μου...


Το ωραιότερο ημερολόγιο είναι αυτό του 1985, (έτος Πανελλαδικών - αποφοίτησης από το Λύκειο) το οποίο κατασκεύασα μόνη μου και στην αρχή κάθε μήνα έχω ζωγραφίσει και κάτι αντιπροσωπευτικό...