Αμπούλες βρώμας & φαγουρόσκονη

[theoritikos]

Στην πρώτη γυμνασίου είχαν επιχειρήσει οι δύο "αταξίες" της τάξης να πετάξουν μια αμπούλα, την ώρα της μουσικής. Το σκεπτικό τους ήταν πως η μέρα ήταν αρκετά κρύα για να ανοίξεις το παράθυρο για να πάρεις μισή ανάσα, και ήθελε δεν ήθελε η καθηγήτρια δεν θα μας έκανε μάθημα. Έλα όμως που η καθηγήτρια, λόγω του αυταρχικού της χαρακτήρα ήταν αρκετά αποφασισμένη να κάνει το μάθημα της, ακόμα και αν είχαμε ανατινάξει το σχολείο! Αναγκαστήκαμε να κάνουμε μάθημα μέσα στην μπόχα και με κλειστά παράθυρα!

 

[don dokken]

Και εγω χαιρομαι που στο αμεσο μελλον, οι ταγμενοι στο πλευρο της εφαρμογης του Κανονισμου μας, moderators θα εχουν πολυ και πλουσιο σε περιγραφες υλικο για διαγραφη

xε χε Χε...μην τρομαζεις συντροφε..

Που λετε λοιπον,οι αμπουλες,οταν γινονταν ..προσωπικη υποθεση ειχαν μεγαλυτερη πλακα.

Παραμονευες το υποψηφιο θυμα και πριν καθησει ,τσουπ ,αφηνες την αμπουλα εκει..που πρεπει.

Το προτζεκτ δεν ειχε φοβερα ποσοστα επιτυχιας,ειτε γιατι σε επαιρνε πρεφα,ειτε γιατι η αμπουλα (αισχος)δεν εσπαγε!

Αλλα οσες φορες πετυχε,ε,φανταστειτε...

Ο κινουμενος βρωμυλος περιφεροταν σαν το λεπρο ,σε αποσταση ασφαλειας..Σπανια θα εμπαινε στην ταξη την επομενη ωρα.

Οσοι μενανε κοντα στο σχολειο φευγαν σφαιρα να αλλαξουν και πιθανως για μπανιο..

Η ενασχοληση με το σπορ διεκοπη βιαιως,οταν ενα (θυμα)νερντ πηγε στη Λυκαινα

για να "δωσει" και τη συνεχεια την ξερετε..

Το χαιλαιτ της καριερας μου ως ριπτη ,ελαβε χωρα μετα την Γ λυκειου,2 χρονια μαλιστα!

Ενας συντροφος,ο Μακης, γειτνιαζε με το προαυλιο του σχολειου,το οποιο δεν εβλεπε σε δρομο,αλλα περιστοιχιζοταν απο..ακαλυπτους πολυκατοικιων.

Το σχεδιο-δικης μου συλληψης-προεβλεπε ριψη διψηφιου αριθμου αμπουλων απο το ρετιρε του Μακη,στην αυλη του σχολειου(υπερβολικα μικρη σημειωτεον)την ημερα του εορτασμου της 25ης Μαρτιου..

Ενα...παλιοπαιδο απο τους συνενοχους ειχε την λαμπρη ιδεα να σφραγισουμε και την (μοναδικη) πορτα του σχολειου αποκλειοντας τη διαφυγη των αμαχων...(σατανικο..)Ηταν μια βαρια διπλη νεοκλασσικου τυπου πορτα με 2 μεγαλα σταθερα μεταλλικα χερουλια στο εξωτερικο μερος..ε,περνωντας ενα στυλιαρι αναμεσα στα χερουλια ειχε μπλοκαρει!

Το σχεδιο στεφθηκε με επιτυχια κατα τα τρια τεταρτα,αφου και οι ριψεις ηταν ευστοχες και η εκκενωση του χωρου επετευχθη,αλλα μετα απο (λιγοτερο απο το προσδοκομενο) λιγο ,τους ειδαμε να βγαινουν στο δρομο (απο το μπροστινο μπαλκονι του Μακη)αφου ενας αθλιος περαστικος ειχε απασφαλισει την πορτα..χεχεχε και χε...

 

[leykh]

υπήρχαν πολλοί λόγοι που θα μπορούσαμε ως παιδιά να είχαμε κακαρώσει!Αλλά αυτά τα χημικά...πως επιβιώσαμε απορώ!

 

[Maddog]

Επιβιώσαμε, απλά μας έμειναν κάτι "ελαφρές" εγκεφαλικές βλάβες...

 

[leykh]

Επιβιώσαμε, απλά μας έμειναν κάτι "ελαφρές" εγκεφαλικές βλάβες...

χαχαχχα σωστός!

 

[Nemo]

Καλα τα αστεια δεν λεω ,αλλα καμια φορα εχουν απροσμενα δυσαρεστες διαστασεις .

Οπως καποια φορα που αδειασε καποιος το σακουλακι με την φαγουροσκονη στην πλατη καποιου αλλου , που ομως ειχε προβλημα ακμης στην πλατη ,κατι που δεν γνωριζε ο δραστης και που το ειχε κανει για πλακιτσα ....

 

[leykh]

αλήθεια τι χημικά ήταν αυτα?ξέρει κανείς να μας πει?

 

[Maddog]

Με μια πρόχειρη ματιά (Google FTW!) φαίνεται ότι είναι κυρίως φυτικά συστατικά. Οι περισσότερες "συνταγές" που βλέπω είναι με σπόρους από σφεντάμι (maple tree). Θα έβαζα εδώ μια, αλλά φοβάμαι ότι θα υποπέσω στην οργή των admins.

 

[leykh]

όχι μην βάλεις...

Θυμάμαι πως ο αδελφός μου τα προμηθευοταν απο πανηγύρια(σε πάγκους τα πουλούσαν) και απο ένα μαγαζάκι με είδη για "μικρούς μάγους" που είχαμε στο Περιστέρι.Αγορίστικο σπορ...

 

[pooky(1)]

Η τελευταία αμπούλα βρώμας που είχα σκάσει, πάντως, ήταν σε εργασιακό χώρο. Ο κλιματισμός ήταν κεντρικός και πήγα και την έσκασα σε "καίριο" σημείο. Το κτήριο δεν είχε παράθυρα που ανοίγουν πολύ και η βρώμα ήταν απίστευτη!

Μιλάμε για εποχή 1999. Εγώ 29 χρονών. Όμως, με έπιασαν οι κάμερες ασφαλείας και αυτό ήταν το κερασάκι στην τούρτα, μια και δεν ήμουν και υπόδειγμα εργαζόμενου. Βρέθηκα με μια καλή απόλυση στο χέρι, άλλωστε αυτό ήθελα από την πρώτη στιγμή.

Την πρώτη, στο σχολείο, την είχα σκάσει σχετικά μεγάλος στην δευτέρα λυκείου στο μάθημα των αρχαίων. Το κόλπο είχε δουλέψει καλά και από τότε μου έμεινε κουσούρι.

Η πρώτη, ever, πάντως, ήταν στο φροντιστήριο των Αγγλικών. Δυστυχώς άθελά μου, και με σουτάρανε με συνοπτικές διαδικασίες. Για να μη φάω κατσάδα από τους δικούς μου, είπα πως η ιδιοκτήτρια έπαθε καρκίνο και έπρεπε να κλείσει το φροντιστήριο και με έγραψαν αλλού. Ευτυχώς λόγω δουλειάς κανένας δεν είχε το χρόνο να με ελέγξει και τη γλίτωσα φτηνά. Στο τσακ στο νέο φροντιστήριο δεν έκανα το ίδιο.

Αμπούλα βρώμας είχα σκάσει και στο αμάξι ενός κάργα μισητού μου συγγενή. Εν έτει 1984, θυμάμαι, Χριστούγεννα είχε έρθει ένας θείος στο σπίτι και με είχε πρήξει στο πόσο καλός ήταν ο ξάδερφος και πόσο άχρηστος εγώ. Πήρα άσχημη εκδίκηση.

Γενικά οι αμπούλες ήταν καλό όπλο στα χέρια μου.

 

[circleag]

Άσε... Την είχα πατήσει πολλές φορές με την φαγουροσκονη!!!

Μονό που το σκέφτομαι... μπρρρ... με πιάνει ακόμα εκείνη η φαγούρα.

Θυμάμαι ότι εφτιαχνα και εγώ απο ξύσματα μολυβιού και γόμας φαγουροσκονη...

χεχεχε (Ήταν γλυκό το revenge!!!)

Αμπούλες βρωμας εγώ εριχνα στο γραφείο των καθηγητών/δασκάλων μου!!!

(Ελπίζω εάν έχουμε κανένα ρετρομανιακο δάσκαλο/καθηγητή εδώ μέσα να μην παρεξηγηθεί έξαλλου παιζακια ήμασταν )

Ωραία χρονιά..........

 

[joe]

Η τελευταία αμπούλα βρώμας που είχα σκάσει, πάντως, ήταν σε εργασιακό χώρο. Ο κλιματισμός ήταν κεντρικός και πήγα και την έσκασα σε "καίριο" σημείο. Το κτήριο δεν είχε παράθυρα που ανοίγουν πολύ και η βρώμα ήταν απίστευτη!
Μιλάμε για εποχή 1999. Εγώ 29 χρονών. Όμως, με έπιασαν οι κάμερες ασφαλείας και αυτό ήταν το κερασάκι στην τούρτα, μια και δεν ήμουν και υπόδειγμα εργαζόμενου. Βρέθηκα με μια καλή απόλυση στο χέρι, άλλωστε αυτό ήθελα από την πρώτη στιγμή.

Την πρώτη, στο σχολείο, την είχα σκάσει σχετικά μεγάλος στην δευτέρα λυκείου στο μάθημα των αρχαίων. Το κόλπο είχε δουλέψει καλά και από τότε μου έμεινε κουσούρι.

Η πρώτη, ever, πάντως, ήταν στο φροντιστήριο των Αγγλικών. Δυστυχώς άθελά μου, και με σουτάρανε με συνοπτικές διαδικασίες. Για να μη φάω κατσάδα από τους δικούς μου, είπα πως η ιδιοκτήτρια έπαθε καρκίνο και έπρεπε να κλείσει το φροντιστήριο και με έγραψαν αλλού. Ευτυχώς λόγω δουλειάς κανένας δεν είχε το χρόνο να με ελέγξει και τη γλίτωσα φτηνά. Στο τσακ στο νέο φροντιστήριο δεν έκανα το ίδιο.

Αμπούλα βρώμας είχα σκάσει και στο αμάξι ενός κάργα μισητού μου συγγενή. Εν έτει 1984, θυμάμαι, Χριστούγεννα είχε έρθει ένας θείος στο σπίτι και με είχε πρήξει στο πόσο καλός ήταν ο ξάδερφος και πόσο άχρηστος εγώ. Πήρα άσχημη εκδίκηση.

Γενικά οι αμπούλες ήταν καλό όπλο στα χέρια μου.

Δεν ξερω πως κρατιεμαι και δεν γελαω δυνατα (ειμαι στη δουλεια)!! Αμπουλα σε χωρο εργασιας! Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα ειναι τοσο παιδικο αλλα και διαολεμενα αστειο!

 

[alkis21]

Το thread μου θύμισε κάτι που είχε θαφτεί καλά στη μνήμη μου... πρέπει να ήμουν Πέμπτη ή Έκτη Δημοτικού όταν ένα παιδί είχε ρίξει αμπούλα στην τάξη. Δυστυχώς για όλους μας, ο δάσκαλος ήταν κάπως ακραίος στην αντίδρασή του: μας απαγόρεψε να βγούμε έξω μέχρι ο υπαίτιος να ομολογήσει την πράξη του, ή να τον μαρτυρήσει ένας από εμάς. Κάποια παιδιά έκαναν εμετό αλλά αυτός εκεί, ανένδοτος... θυμάμαι πως τις επόμενες μέρες έρχονταν γονείς οργισμένοι να διαμαρτυρηθούν για το συμβάν. Φαντάζομαι αν είχε γίνει σήμερα τι χορό θα είχαν στήσει τα κανάλια...

Δεν επικροτώ βέβαια την πράξη του, αλλά βέβαια ούτε την πράξη του συμμαθητή μου. Στα δικά μου μάτια ηλίθιος ήταν ο ένας, ηλίθιος και ο άλλος.

 

[Haros]

Η τελευταία αμπούλα βρώμας που είχα σκάσει, πάντως, ήταν σε εργασιακό χώρο. Ο κλιματισμός ήταν κεντρικός και πήγα και την έσκασα σε "καίριο" σημείο. Το κτήριο δεν είχε παράθυρα που ανοίγουν πολύ και η βρώμα ήταν απίστευτη!
Μιλάμε για εποχή 1999. Εγώ 29 χρονών. Όμως, με έπιασαν οι κάμερες ασφαλείας και αυτό ήταν το κερασάκι στην τούρτα, μια και δεν ήμουν και υπόδειγμα εργαζόμενου. Βρέθηκα με μια καλή απόλυση στο χέρι, άλλωστε αυτό ήθελα από την πρώτη στιγμή.

Την πρώτη, στο σχολείο, την είχα σκάσει σχετικά μεγάλος στην δευτέρα λυκείου στο μάθημα των αρχαίων. Το κόλπο είχε δουλέψει καλά και από τότε μου έμεινε κουσούρι.

Η πρώτη, ever, πάντως, ήταν στο φροντιστήριο των Αγγλικών. Δυστυχώς άθελά μου, και με σουτάρανε με συνοπτικές διαδικασίες. Για να μη φάω κατσάδα από τους δικούς μου, είπα πως η ιδιοκτήτρια έπαθε καρκίνο και έπρεπε να κλείσει το φροντιστήριο και με έγραψαν αλλού. Ευτυχώς λόγω δουλειάς κανένας δεν είχε το χρόνο να με ελέγξει και τη γλίτωσα φτηνά. Στο τσακ στο νέο φροντιστήριο δεν έκανα το ίδιο.

Αμπούλα βρώμας είχα σκάσει και στο αμάξι ενός κάργα μισητού μου συγγενή. Εν έτει 1984, θυμάμαι, Χριστούγεννα είχε έρθει ένας θείος στο σπίτι και με είχε πρήξει στο πόσο καλός ήταν ο ξάδερφος και πόσο άχρηστος εγώ. Πήρα άσχημη εκδίκηση.

Γενικά οι αμπούλες ήταν καλό όπλο στα χέρια μου.

...

 

[joe]

...

χαχαχαχα οντως!! Φανταζεσαι σκηνικο?

-Μαμα η ιδιοκτητρια του φροντιστηριου επαθε καρκινο και πεθανε, πρεπει να παω σε αλλο

-οκ...

χαχαχαχαχα Θεος!

Το thread μου θύμισε κάτι που είχε θαφτεί καλά στη μνήμη μου... πρέπει να ήμουν Πέμπτη ή Έκτη Δημοτικού όταν ένα παιδί είχε ρίξει αμπούλα στην τάξη. Δυστυχώς για όλους μας, ο δάσκαλος ήταν κάπως ακραίος στην αντίδρασή του: μας απαγόρεψε να βγούμε έξω μέχρι ο υπαίτιος να ομολογήσει την πράξη του, ή να τον μαρτυρήσει ένας από εμάς. Κάποια παιδιά έκαναν εμετό αλλά αυτός εκεί, ανένδοτος... θυμάμαι πως τις επόμενες μέρες έρχονταν γονείς οργισμένοι να διαμαρτυρηθούν για το συμβάν. Φαντάζομαι αν είχε γίνει σήμερα τι χορό θα είχαν στήσει τα κανάλια...
Δεν επικροτώ βέβαια την πράξη του, αλλά βέβαια ούτε την πράξη του συμμαθητή μου. Στα δικά μου μάτια ηλίθιος ήταν ο ένας, ηλίθιος και ο άλλος.

Το παιδι ειναι παιδι, αλλα ο δασκαλος ηταν για πολλα μπουκετα. Βασικα αυτη ειναι η καλυτερη τιμωριαγια κατι τετοιους. Καταγγελιες κτλ δεν κανουν την ιδια εντυπωση με την παλια καλη παραδοσιακη ωμη βια.

 

[pooky(1)]

Συμφωνώ με το Joe. Ο δάσκαλος για πολλές σφαλιάρες. Λες και έκανε συναγωνισμό ανωριμότητας με το 9χρονο.

(Κοίτα ποιος μιλάει θα πείτε, αλλά δεν είμαι δάσκαλος και ούτε θέλω να γίνω. )

 

[Λορένα]

Μια απο τα ιδια παθαμε εμεις οταν καψανε στην αιθουσα γομολαστιχες.

Μυρωδια για λιποθυμια, και ο δασκαλος να μας κανει μαθημα, παρολο που ο ενοχος βρεθηκε γιατι ομολογησε, εμεις αναγκαστηκαμε να περιμενουμε το διαλλειμα.

Απο τοτε οποτε βλεπω γομολαστιχα θυμαμαι εκεινη την φρικτη μυρωδια.

 

[pooky(1)]

Χμ. Δεν το ήξερα αυτό. Θα είχα κάνει θραύση τότε και θα είχε κοστίσει και λιγότερο!!!

Και ρε συ, δεν εργάζομαι πια, θα είχε φάση να το παίξω πάλι ψυκτικός σε καμία εταιρεία, ψυκτικός της φλεγόμενης γομολάστιχας!!!!

 

[leykh]

Τι καταγγελίες να έκανα οι γονείς για ένα τόσο ασήμαντο γεγονός, αν υπολογίσμουμε πως εκείνη την εποχη ο δάσκαλος είχε ακόμα βέργα και μας μαυριζε τα χεράκια.... :xm: Εγω στο δημοτικό έζησα το τέλος της εποχής της βέργας...και της τιμωρίας όρθια στον τοίχο με το πρόσωπο προς τον τοίχο...

 

[don dokken]

Η τελευταία αμπούλα βρώμας που είχα σκάσει, πάντως, ήταν σε εργασιακό χώρο. Ο κλιματισμός ήταν κεντρικός και πήγα και την έσκασα σε "καίριο" σημείο. Το κτήριο δεν είχε παράθυρα που ανοίγουν πολύ και η βρώμα ήταν απίστευτη!
Μιλάμε για εποχή 1999. Εγώ 29 χρονών. Όμως, με έπιασαν οι κάμερες ασφαλείας και αυτό ήταν το κερασάκι στην τούρτα, μια και δεν ήμουν και υπόδειγμα εργαζόμενου. Βρέθηκα με μια καλή απόλυση στο χέρι, άλλωστε αυτό ήθελα από την πρώτη στιγμή.

Την πρώτη, στο σχολείο, την είχα σκάσει σχετικά μεγάλος στην δευτέρα λυκείου στο μάθημα των αρχαίων. Το κόλπο είχε δουλέψει καλά και από τότε μου έμεινε κουσούρι.

Η πρώτη, ever, πάντως, ήταν στο φροντιστήριο των Αγγλικών. Δυστυχώς άθελά μου, και με σουτάρανε με συνοπτικές διαδικασίες. Για να μη φάω κατσάδα από τους δικούς μου, είπα πως η ιδιοκτήτρια έπαθε καρκίνο και έπρεπε να κλείσει το φροντιστήριο και με έγραψαν αλλού. Ευτυχώς λόγω δουλειάς κανένας δεν είχε το χρόνο να με ελέγξει και τη γλίτωσα φτηνά. Στο τσακ στο νέο φροντιστήριο δεν έκανα το ίδιο.

Αμπούλα βρώμας είχα σκάσει και στο αμάξι ενός κάργα μισητού μου συγγενή. Εν έτει 1984, θυμάμαι, Χριστούγεννα είχε έρθει ένας θείος στο σπίτι και με είχε πρήξει στο πόσο καλός ήταν ο ξάδερφος και πόσο άχρηστος εγώ. Πήρα άσχημη εκδίκηση.

Γενικά οι αμπούλες ήταν καλό όπλο στα χέρια μου.

ρε,μπας κι εισαι ο χαμενος μου αδερφος;;HATTS OFF!!!