Αμφιβολίες (1964)

[ARETARA]

Αμφιβολίες (1964)

RetroDB: http://www.retrodb.gr/wiki/index.php/Αμφιβολίες

 

Ένα ενδιαφέρον αστυνομικό φιλμ με στοιχεία θρίλερ θα εξεταστεί εδώ. Είναι οι "Αμφιβολίες", μια παραγωγή της Αφοι Ρουσσόπουλοι - Γ. Λαζαρίδης - Δ. Σαρρής - Κ. Ψαρράς Ε.Π.Ε. σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Γρηγορίου και σενάριο του ιδίου και του Γιάννη Μαρή. Το σενάριο βασίζεται στο μυθιστόρημα "Το κόκκινο βάζο" του τελευταίου.

 

Το θέμα-το καστ. Μία πλούσια γυναίκα, η Λένα Κορωνέλου, (Βιβέτα Τσιούνη) υφίσταται τον καθημερινό πόλεμο νεύρων του συζύγου της Αντώνη Κορωνέλου (πραγματικό επίθετο Φραγκιάς, Πάρις Αλεξάντερ). Ο τελευταίος σκηνοθετεί περιστατικά κατά τη νύχτα που σκοπό έχουν να κάνουν τη Λένα να πιστέψει ότι είναι ψυχασθενής και έτσι ο σύζυγος να πάρει την περιουσία της. Στο παιχνίδι αυτό συμμετέχουν και άλλοι: Η οικογενειακή φίλη Ζανέτ (Καίτη Παπανίκα) στην οποία ο Αντώνης έχει υποσχεθεί να την πάρει μαζί του μετά το κόλπο, ο αδερφός του Αντώνη, Σωτήρης (Βύρων Πάλλης) ο οποίος εργάζεται στο σπίτι ως σωφέρ αποκρύπτοντας τη συγγένειά του με τον Αντώνη και τέλος μια άσημη κοπέλα, η Νάντια (Ελένη Ανουσάκη) που σχετίζεται με τον Σωτήρη.

 

Τα σχέδια της σπείρας θα χαλάσει ο Γιάννης Σιγανός (Νίκος Κούρκουλος), ένας δραστήριος δημοσιογράφος παλιός φίλος της Λένας και ερωτευμένος μαζί της. Αυτός, με τη βοήθεια του αστυνόμου Μπέκα (Λιάκος Χριστογιαννόπουλος) και του επίσης δραστήριου βοηθού του (Μάκης Ρευματάς) θα ξετυλίξουν το κουβάρι του μυστηρίου και θα αποκαλύψουν τα σχέδια της συμμορίας...

 

Σχόλια. Πρόκειται για μια κλασική αποτύπωση ενός αστυνομικού μυθιστορήματος στη μεγάλη οθόνη που όμως επιμένει, ιδίως στα πρώτα στάδια στα στοιχεία θρίλερ. Ο Γρηγορίου, ένας έμπειρος σκηνοθέτης ανεβάζει από νωρίς την ένταση της αγωνίας, υποβάλλοντας κατ' αυτόν τον τρόπο τον θεατή. Τα στοιχεία συνηγορούν σε αυτό. Το σκηνικό (η απομακρυσμένη έπαυλη κάπου στην Κηφισιά, η μεγαλοαστικού τύπου απόσταση του ζευγαριού μεταξύ τους, ξεχωριστές κρεβατοκάμαρες και υπηρετικό προσωπικό). Οι λήψεις συχνά νυχτερινές και στο ημίφως που εντείνουν την αγωνία. Ο τρόμος της όμορφης πρωταγωνίστριας. Τα τηλεφωνήματα και το κόψιμο του ηλεκτρικού ρεύματος. Και φυσικά η σχετική μουσική ολοκληρώνουν την περιγραφή.

Κατά το δεύτερο μισό της ταινίας έχουμε αμιγώς αστυνομικό χρώμα. Αυτό περνάει ως ένα σημείο περίπου αναπόφευκτα αφού γρήγορα αποκαλύπτεται στον θεατή ο ύποπτος και απλά αναμένονται τα πειστήρια της ενοχής του. Οι φόνοι, ωστόσο, που συμβαίνουν σπάζουν την φυσιολογική αλληλουχία των γεγονότων και προσθέτουν ενδιαφέρον στο έργο. Το τέλος, βέβαια είναι αρκετά προβλέψιμο χωρίς όμως αυτό να ενοχλεί.

 

Το ζευγάρι των πρωταγωνιστών Τσιούνη - Κούρκουλου είναι αρκετά καλό αν και δεν θα έλεγα ότι η Τσιούνη είναι η καλύτερη διαχρονικά παρτεναίρ του μεγάλου πρωταγωνιστή. Παρόλο που αντικειμενικά στέκεται ισάξια από άποψη ομορφιάς σε σχέση με άλλες πρωταγωνίστριες της εποχής, εντούτοις συνολικά κρίνεται ως "κρύα" παρουσία. Εξαίρεση οι σκηνές που εμφανίζει συμπτώματα τρέλας, όπου στάθηκε με επιτυχία.

 

Ο Κούρκουλος στο γνωστό του στυλ του σκληρού γόη αλλά και του ερευνητή της αλήθειας τα καταφέρνει καλύτερα και στέκεται με άνεση στο φακό. Δεν αφήνει εποχή με την ερμηνεία του αλλά αρέσει.

 

Από εκεί και πέρα θα σταθώ στην πολύ καλή παρουσία και της Ανουσάκη σε έναν από τους πρώτους ρόλους της καριέρας της αλλά και στον Αλεξάντερ με αυτό το πολύ "ευρωπαϊκό", βρετανικό θα έλεγα στυλ. Καλή παρουσία και του Χριστογιαννόπουλου ως αστυνόμου Μπέκα. Μέτριες παρουσίες για τους Πάλλη-Παπανίκα.

 

Η μουσική, τέλος, του Κώστα Κλάββα, απόλυτα συμβατή, δίνει προστιθέμενη αξία και πόντους στην ταινία αν και θα την προτιμούσα με έναν παραπάνω τόνο αγωνίας.

 

Μικρά -μικρά. Τολμηρό θέαμα και αισθησιακή παρουσία από τη στριπτιζέζ Bella Balalaika, αρκετά προχωρημένο για τα χρόνια εκείνα.

 

Απόσπασμα. Η Ζανέτ εξηγεί στην αστυνομία για τα κίνητρα της συμμετοχής της στο κόλπο:

 

"Ήμουνα φιλενάδα του Κορωνέλου. Δεν ξέρω αν τον αγαπούσα. Αλλά μου είχε υποσχεθεί τη μεγάλη ζωή. Αυτή που λαχταρούσα από μικρό κορίτσι. Δική του ήταν η ιδέα να τρελάνει τη Λένα και να καταχραστεί την περιουσία της. Μου 'ταξε πώς θα μ' έπαιρνε μαζί του στην Αργεντινή αν τον βοηθούσα. Δέχτηκα. (Κοιτάζει τη Λένα). Ήμασταν φίλες. Αλλά εσύ ήσουν η όμορφη, η πλούσια. Συ είχες όλες τις επιτυχίες. Εγώ ζούσα στη σκιά σου. "Η φιλενάδα της Λένας", έτσι με ξέρανε. Δεν ήσουνα κακιά, μου 'δινες τα παλιά σου φουστάνια. Κι αν ήξερες πόσο αυτό με ταπείνωνε... Δεν υπάρχει χειρότερο αίσθημα από το αίσθημα της ευγνωμοσύνης... Ζήλευα...αναγκάστηκα από μικρή να δουλέψω σκληρά για να ζήσω. Εσύ τα 'χες όλα. Όλα όσα επιθυμεί μια γυναίκα. Εγώ δεν είχα τίποτα...

 

Video. Η ταινία μπορεί να αναζητηθεί εύκολα αν και δυστυχώς δεν βρήκα κάποιο απόσπασμα για να το αναρτήσω.

 

Φωτογραφίες.

 

1. Η Λένα σε ένα χαρακτηριστικό στιγμιότυπο αγωνίας.

​

2. Γιάννης και Λένα κάπου στη Βουλιαγμένη. 

​

 

3. Ο Αντώνης.

 ​

4. Ο Γιάννης "πλησιάζει" τη Νάντια σε αναζήτηση της αλήθειας...

 ​

 

5. Αριστερά ο αστυνόμος Μπέκας. Δεξιά ο βοηθός του μελετά το κόκκινο βάζο.

​

 

[tonytony]

Όπως πάντα πολύ ωραία η παρουσίαση και φυσικά από τις καλύτερες αστυνομικές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου με εξαίρετες ερμηνείες...

 

[D@redevil]

Το βιβλίο είναι εξαιρετικό, οπότε αναμένω κάτι αντίστοιχο και από την ταινία!

Θα τη βρω και θα τη δω με την πρώτη ευκαιρία.

P.S. Εκπληκτική παρουσίαση, όπως πάντα!

 

[Bambinella]

Ο Μαρης μου αρεσει σε οποιαδηποτε μορφη: Ταινια, βιβλιο, ραδιοφωνικο, η δεν ξερω κι εγω τι αλλο.

Αρα λοιπον παντα βλεπω με ευχαριστηση τις Αμφιβολιες. Μια ταινια που σιγουρα θα εβγαζε καλυτερο αποτελεσμα, αν δεν ανηκε στην εταιρια παραγωγης Αφοι Ρουσσοπουλοι, αλλα ηταν ας πουμε της Φινος Φιλμ.

Εξαιρετικη η Ελενη Ανουσακη εδω. Ισως η καλυτερη κινηματογραφικη της ερμηνεια.

 

[αριαδνη]

Πολύ αγαπητή ταινία και θεωρώ ως εξαιρετική ερμηνεία αυτή του Πάρι Αλεξάντερ στον ρόλο του κακού, θυμίζει έντονα το gaslight ! Αλλά και ταινία με την Ντορις Ντευ. Εμένα μου άρεσε εξαιρετικά η χημεία μεταξύ Κούρκουλου και Τσίουνη

 

[αριαδνη]

Πολύ όμορφη γυναίκα ή Τσιουνη με ταλέντο και εκφραστικότητα ! Και της πήγαινε ο Μαρης παρά πολύ, μοιάζει στις ηρωίδες που ο συγγραφέας ζωντάνευε στα βιβλία του, είχε μία αριστοκρατική λάμψη. Από τις αμφιβολίες στον θάνατο του Κωνστα, κρίμα που δεν την είδαμε σε περισσότερες ταινίες.

 

[atanasio]

Η Βιβέττα Τσιούνη ήταν πολύ καλή στις "Αμφιβολίες" και συμφωνώ ότι της πήγαινε ο Μαρής. Ήταν πολύ καλή στις λιγοστές ταινίες της και είχε φινέτσα, αλλά, παραδόξως, δεν πέρασε ποτέ στην πρώτη σειρά

 

[Bambinella]

Πολύ αγαπητή ταινία και θεωρώ ως εξαιρετική ερμηνεία αυτή του Πάρι Αλεξάντερ στον ρόλο του κακού, θυμίζει έντονα το gaslight ! Αλλά και ταινία με την Ντορις Ντευ. Εμένα μου άρεσε εξαιρετικά η χημεία μεταξύ Κούρκουλου και Τσίουνη

Μιλας για τη λατρεμενη μου ταινια Midnight Lace (1960). Kαι εδω για αλλη μια φορα ισχυει οτι αυτο το Oυ κλεψεις, ο Γιαννης Μαρης δεν το τηρησε ιδιαιτερα.

 

[αριαδνη]

Η Βιβετα μπορουσε και να ερμηνευσει και ηταν και ομορφη και τα λεγε και ειχε και φινετσα  ( φαινεται και στον Κωνστα αυτο)γιατι δεν μπορεσε να περασει ποτε στην πρωτη γραμμη , περιεργο! ο Μαρης τα εφερνε στα αθηναικα προτυπα και ας τα χε ολιγον κλεμμενα και αυτο θελει ταλεντο και η ιδιωτικη υποθεση πχ. θυμιζει λίγο ρεβεκκα προς το τελος και την ταινια που ειδα προσφατα με την Κροφορντ!

 

[Bambinella]

Ο Παρις Αλεξαντερ πολυ κρυος ηθοποιος, βρε παιδι μου, αλλα εδω του ετυχε ταιριαστος ρολος και εδωσε καλη ερμηνεια. Οπου αλλου τον εχω δει, δεν μου αρεσε τοσο.

Η Βιβετα ηταν παντα μια ωραια γυναικα με ταλεντο. Ξανθια στα νιατα της, καστανη αργοτερα, απο τις λιγες γυναικες που μπορουν να αλλαζουν χρωμα μαλλιων και να τους πηγαινουν ολα.

 

[αριαδνη]

Ο Πάρις ήταν καλός και στην ταινία " έρωτες στην Λεσβο" συμφωνω εδώ ήταν πολύ καλύτερος!

Μπαμπι το μεγαλο μυστικό είναι ο σκηνοθέτης να καταλάβει ποιος ρόλος σου ταιριάζει, αν αυτό το καταλάβει τελειωσε είναι το πρώτο βήμα στην επιτυχία . Γι αυτό όλοι μπορούμε να ερμηνεύσουμε ρόλους αρκεί να μας οδηγήσει ο σκηνοθέτης , εξακριβωμένο.

Ή Βιβετα και στον Τιμοθεο γοητευτικοτατη ήταν. Μπράβο της.

 

[SEBASTIAN]

Όταν μια ταινία βασίζεται σε σενάριο του Γιάννη Μαρή δεν μπορεί παρά να σου κεντρίζει το ενδιαφέρον να την δεις, γιατί γνωρίζεις εκ των προτέρων ότι θα έχει σασπένς, αγωνιώδη πλοκή και το ενδιαφέρον σου θα παραμείνει αναλλοίωτο μέχρι να πέσουν οι τίτλοι τέλους. Και φυσικά εξαίρεση δεν θα μπορούσαν να αποτελέσουν οι "Αμφιβολίες". Οι ηθοποιοί ένας και ένας να τους πιεις στο ποτήρι. Αν και θα μου επιτραπεί η απλοιότητα της φράσης που θα ακολουθήσει αυτό το ποτήρι θα το έπινα μονορούφι για τις δυο δευτεραγωνίστριες Παπανίκα και Ανουσάκη. Δευτεραγωνίστριες μόνο από πλευράς ρόλου, γιατί από σκηνική παρουσία, αύρα και αισθητική φιγούρα αποτυπωμένη κινηματογραφικά επισκιάζουν και με το παραπάνω την πρωταγωνίστρια Βιβέτα Τσιούνη. Και οι δυο τόσο η Καίτη όσο και η Ελένη συναγωνίζονται από την ίδια ''μελαχροινή" αφετηρία σε αισθησιαμό, ερωτισμό, σεξ απήλ, προς τέρψην του αντρικού φιλοθεάμονος κοινού. Και κυρίως πρόκειται για γυναίκες με αυθεντική φυσική ομορφιά χωρίς ίχνος επέμβασης πάνω τους. άλλωστε δεν το χρειαζόντουσαν γιατί η φύση τις προίκισε και με το παραπάνω με εντυπωσιακά φυσικά ελέη και χαρίσματα.
Θα σταθώ τέλος στην πολύ άρτια σκηνοθεσία του Γρηγορίου που όσες φορές σκηνοθέτησε κινηματογραφικά έργα το αποτέλεσμα ήταν κατά γενική ομολογία πετυχημένο, με κυρίαρχη κινηματογραφική στιγμή κατά την γνώμη μου τον "Διωγμό".