Αναμνήσεις από ταινίες που δε σας άφηναν οι γονείς να δείτε!

[filmmusic]

Δε νομίζω να υπάρχει παρόμοιο θέμα εδώ, ε;

Αυτό που μου'χει μείνει έντονα και θυμάμαι, ήταν όταν έπαιξε τον Εξολοθρευτή στην τηλεόραση. Να ήμουν Δ' δημοτικού;

Την είχε γράψει ο πατέρας μου στο βίντεο και την έβαλε ένα απόγευμα να τη δει. (δεν την είχε δει πριν ποτέ)

Ήθελα τόσο πολύ να τη δω και γω αλλά δε μ'άφηνε! Τώρα πού στο καλό ήξερε αν είναι ακατάλληλη ή όχι;

Είδα λίγο μέχρι τα πρώτα λεπτά, που ήρθε ο Terminator, (θυμάμαι έντονα τις αστραπές και τον φορτηγατζή), και μετά έφυγα.

Άφησα λίγο μισάνοιχτη την πόρτα της κουζίνας όπου είχαμε την τηλεόραση, μήπως προσπαθήσω και πιάσω τίποτα, αλλά μπα...

Είχα στενοχωρηθεί πολύ!

Μετά όμως από κάμποσο καιρό, ίσως 1 χρόνο μετά, είχα πάει σε ένα πάρτυ φίλου μου και έβαλε την ταινία εκεί να τη δούμε! (προφανώς οι γονείς του δεν ασχολούνταν με τις ταινίες και αν είναι κατάλληλες ή όχι ).

Πολύ το ευχαριστήθηκα και έβγαλα το άχτι μου! "Δε με άφηνες να τη δω; Ε να που την είδα λοιπόν!!"

Είχα "πάθει" θυμάμαι με τη σκηνή με το μάτι!!

 

[RIO]

Αυτή που έρχεται πρώτη στο μυαλό είναι οι...Χούλιγκανς (1983). Λόγω της σκηνής με τον βιασμό και τα πολλά βρισίδια που ακούγονταν. Εγώ επέμενα ότι δεν θα έχει τίποτα κακό, αφού είναι ελληνική ταινία ! Τελικά όταν μετά από χρόνια την πέτυχα στο videoclub, την πήρα μόνο και μόνο για να μην μου μείνει απωθημένο!

 

[ΦΖΠ1]

H Γαλάζια Λίμνη, που "εξυμνούσε" κατά κάποιο τρόπο τον "ελεύθερο έρωτα"...

 

[Thor]

Δεν είχα ιδιαίτερο πρόβλημα λογοκρισίας... Μόνο τον Τελευταίο πειρασμό όταν είχαν νοικιάσει από βιντεοκλάμπ δεν με άφησαν να δω.

 

[filmmusic]

καλά, τώρα φαντάζομαι τα παιδιά θα έχουν δει τα πάντα από ιντερνετ.

 

[LadyNaty]

Ούτε εγώ είχα θέμα ιδιαίτερο θέμα λογοκρισίας, διότι οι γονείς μου με θεωρουσαν αρκετά ώριμη για να βλέπω κάποια πράγματα (που ήξεραν ότι θα έβλεπα έτσι κ αλλιώς). Βεβαίως μέχρι τα 12-13 είχα θέμα με κάποιες ταινίες λίγο τολμηρές, π.χ. με τις ελληνικές exploitation (όρα "Αγκίστρι" και "Ψυχή & Σάρκα", για να αναφέρω μερικές από αυτές). Αυτή πάντως που δεν μπορούσα να δω στο σινεμά λόγω ηλικίας ήταν οι "Εραστές του Καλοκαιριού" κι αυτό γιατί ήταν ακατάλληλη για ανηλίκους (ούτε καν Κ-13). Η ειρωνία ήταν ότι έμενα πολύ κοντά σε σινεμά που την έπαιζε (το -αλήστου μνήμης-Ρόξυ της πλατείας Κυψέλης) και έτσι μπορούσα να βλέπω τις φωτογραφίες του συμπαθούς Peter Gallagher. Ακόμα πιο ειρωνικό είναι ότι το απωθημένο μου έμεινε για δεκαετίες (έφτασα μάλιστα σε σημείο να ερωτευτώ έναν άντρα -Έλληνα βεβαίως- που του έμοιαζε), ενώ την ταινία κατάφερα να τη δω μόλις το...2011 όταν την προέβαλε ο Alpha. Εννοείται ότι την ξαναείδα όταν την ξαναπρόβαλε σε διάστημα δύο ή τριών μηνών και θα μπορούσα να τη βλέπω άπειρες φορές. Τόσο απωθημένο!!!