Ανεμοδαρμένα ύψη της Έμιλυ Μπροντέ

[Cathy]

Το πιο αγαπημενο ισως έργο των αδερφών Μπροντέ γραμμένο το 1847 και που γνωρισε απειρες διασκευες και μεταφορες σε ταινιες, σειρές, μιουζικαλ, οπερες, μπαλέτο και φυσικά το υπεροχο τραγουδι της Κεητ Μπους. Η ιστορια διηγηται τον καταραμενο ερωτα μεταξυ της Καθυ και του θετου αδερφου της, Χιθκλιφ ενα αστεγο, ορφανο παιδακι που ο πατερας της Καθυ υιοθετησε απο λυπηση οταν τον βρηκε στον δρομο. Ο αληθινος αδερφος της Καθυ εναντιωνεται στην σχεση τους με τραγικα αποτελεσματα και προκαλει την φοβερη εκδικηση του Χιθκλιφ. Το εντυπωσιακο ειναι πως σε εναν απο τους πιο ρομαντικους ερωτες ολων των εποχων οχι μονο το ζευγαρι δεν ειναι καν συμπαθητικοι ανθρωποι (ειναι και οι δυο εγωκεντρικοι, απληστοι, αδιαφοροι για τα αισθηματα των αλλων, εκμεταλευτες και αδιστακτοι) αλλα δεν μιλαμε καν για ερωτα αλλα για μια σχεση εμμονοληπτικη και κανιβαλικη οπου ο ενας διαρκως πληγωνει τον αλλον μεχρι τελικης πτωσης. Βρισκουν ομως την ευτυχια μαζι μετα θανατον ως φαντασματα!

Στα ελληνικα κυκλοφορησε ως 'Ο πυργος των καταιγιδων'.

 

[Thor]

Κλασικό μυθιστόρημα με καταραμένους ήρωες οι οποίοι οδηγούνται στην καταστροφή από τα πάθη τους (έρωτες, ματαιοδοξία, εθισμοί) όχι μόνο οι 2 κεντρικοί ήρωες αλλά και το περιβάλλον τους αποτελείται από αντιπαθητικά άτομα. Γενικά η συγγραφέας, μέλος και η ίδια μιας προβληματικής οικογένειας, περιγράφει μια σειρά από οικογένειες, η κάθε μια προβληματική με τον τρόπο της.

Έχει επηρεαστεί από το γοτθικό μυθιστόρημα (ήδη ξεπερασμένο την δεκαετία του 1840) και αξίζει να το διαβάσει κάποιος, αν και δεν διατηρεί την φρεσκάδα του...

 

[Bambinella]

Cathy, το υφος της γραφης σου μου θυμιζει εντονα μια κοπελα που εκλεισε το λογαριασμο της εδω. Τη Domenica.

Εχεις καμια σχεση μαζι της;

 

[Cathy]

Το περιβαλλον ειναι πολυ εχθρικο και οι πιο πολλοι χαρακτηρες αντιπαθητικοι (με εξαιρεση τους απογονους). Εχεις δικιο για την Εμιλυ μας εδειξε την οικογενειακη δυσλειτουργια σε ποικιλες μορφες και μαλλον εχει και πολλα αυτοβιογραφικα στοιχεια. Δεν νομιζω ομως πως εινα ξεπερασμενο ως εργο. Βαζει στο προσκηνιο θεματα οπως η παλη των ταξεων, ο κοινωνικος ρατσισμος, η συναισθηματικη εξαρτηση (και οπως ειπες οι εξαρτησεις γενικα), η θεση της γυναικας θεματα παντα διαχρονικα. Και μας συγκινει παρα το γεγονος πως οι δυο χαρακτηρες ειναι ετσι. Ενδιαφερον εχει πως αν και θεωρουμε οτι η οικογενεια της Καθυ ηταν ευκαταστατη στην πραγματικοτητα η οικονομικη τους θεση ηταν πολυ επισφαλης και ζουσαν με λιγα. Απο αυτο κιολας ξεκινα το προβλημα η Καθυ θελει να ζησει με τον Χιθκλιφ αλλα οχι αν ειναι και οι δυο εξαρτημενοι οικονομικα απο τον αδερφο της (τοτε ο μεγαλος αδερφος κληρονομουσε τα παντα).

Μεγαλο ρολο στο εργο εχει το τοπιο (οι ερημες και βαλτωδεις εκτασεις του Γιορκσαιρ) οπου βρισκεται το στιτι της οικογενειας Ερνσω. Και ειναι σπιτι οχι πυργος οπως λεει ο μυθος.

 

[lass]

Το θέμα από τα "Ανεμοδαρμένα ύψη" αποτελεί πηγή έμπνευσης και για το χώρο της μουσικής αλλά

και του κινηματογράφου. Το βιβλίο έχει γίνει ταινία το 1993 με τον Ρέιφ Φάινς στο ρόλο του Χίθκλιφ

και τη Ζυλιέτ Μπινός στο ρόλο της Κάθρην (αρκετά επιτυχημένη μεταφορά της ιστορίας και του

ρομαντικού κλίματος, δείτε εδώ: http://www.imdb.com/title/tt0104181/).

Επίσης το τραγούδι "Wuthering heights" από τον πρώτο δίσκο της Kate Bush είναι επηρεασμένο από το βιβλίο

(ουσιαστικά είναι τα λόγια της Κάθρην προς τον Χήθκλιφ).

 

[Cathy]

Και εμενα αυτη ειναι η αγαπημενη μου κινηματογραφικη εκδοχη και μου αρεσει πολυ και το τραγουδι. Δυστηχως στις ταινιες συνηθως διαλεγουν πολυ 'αριστοκρατικους΄πρωταγωνιστες για την Καθυ και τον Χιθκλιφ (πχ Λωρενς Ολιβιε- Μερλ Ομπερον) ενω οι ηρωες πρεπει να δειχνουν πιο βασανισμενοι.

 

[Thor]

Συμφωνώ σε γενικές γραμμές μαζί σου. Αναφέρεται σε θέματα που απασχολούν κάθε άνθρωπο σε κάθε εποχή, απλά νομίζω ότι η εξιστόρηση και το πλαίσιο που τοποθετεί την ιστορία της είναι ξεπερασμένο. Συμφωνώ και ότι σε κινηματογραφικές διασκευες οι ηθοποιοί θα έπερεπε να δειχνουν πιο λαϊκοί. Διαφωνώ όμως στο ότι η νέα γεννια είναι λιγότερο αντιπαθητηκή. Ο γιος του Χηθκλιφ είναι ισως ο πιο αντιπαθής χαρακτήρας του βιβλίου για εμένα και η κόρη της Καθυ ένα καριβές αντίγραφο της μητέρας της. Ισως εξαίρεση να αποτελεί ο γιος του Χίντλεϊ...

 

[Cathy]

Εχεις δικιο αλλα εκει κρυβεται και η λυση-πως ενω σαν χαρακτηρες μοιαζουν με τους γονεις θελουν να ξεπερασουν τα ελαττωματα τους και κανουν προσπαθειες να ενδιαφερθουν για τους αλλους. Και ο γιος του Χιθκλιφ ειναι αξιολυπητος ο καημενος αλλα θα συμφωνησω πως ειναι αντιπαθητικός. Ακομα και η Ισαβελλα που ειναι το αθωο θυμα δεν καταφερνει να μας κανει να την συμπαθησουμε. Ουτε καν η αφηγητρια, η Νελλη δεν ειναι καλος ανθρωπος!

Παντως η εικονα του Χιθκλιφ και της Καθυ να περπατανε απο παιδια εως ενηλικες μεσα στην ομιχλη με λασπωμενα γκρι και μαυρα ρουχα και τα μαλλια να ανεμιζουν εχει περασει στην σφαιρα του θρυλου. Εχω βρει ακομα και κουκλιτσες.

 

[retrofan]

Το διάβασα μια φορά και δεν μου έκανε καμία εντύπωση. Μα καμία

Τι να φτουρήσει τώρα ο καταραμένος Χίφκλιθ μπροστά στον κύριο Ρότσεστερ; Τσιγγάνος δολοπλόκος βέρσους ταλαιπωρημένος πυργοδεσπότης, σημειώσατε 2

 

[Cathy]

Μου αρέσει πολύ η Τζέην Ευρ αλλά δεν συμπάθησα καθόλου τον Ρότσεστερ, μου φαινόταν ένας αδύναμος προικοθήρας που καταστρέφει την καημένη την πρώτη του γυναικα απο αδιαφορία (δεν νομίζω πως ηταν τρελλή αρχικά μάλλον υπήρχε αδυναμία συννενόησης λόγω πολιτισμικών διαφορών), παίζει με τις γυναίκες, ειναι ανεπαρκής και απόμακρος πατέρας και μετά θέλει η Τζέην να τον φροντίζει... ενω ο Χήθκλιφ οτι κάνει το κάνει από έρωτα και πληγωμένο εγωισμό. Και άλλα κορίτσια που το είχαμε συζητήσει στο σχολείο δεν συμπαθούσαν τόσο τον Ρότσεστερ θυμάμαι.

Δεν λέω πως το λες έτσι αλλά να πω μια και το ανέφερες για όσους δεν το έχουν διαβάσει πως η φυλετική καταγωγή του ήρωα δεν εχει κάποια σχέση με τον χαρακτήρα του και ούτε η Εμιλυ Μπροντέ το δείχνει ετσι. Δεν υπάρχει δηλαδή κάποιο ρατσιστικό στοιχείο στο έργο. Αν αναφέρεται ειναι για να μας δείξει πόσο θύμα προκαταλήψεων πέφτει απο παιδάκι ο Χήθκλιφ. Επίσης η συνεσταλμένη Τζέην δεν συγκρίνεται με την παθιασμένη και άγρια Κάθυ αν και η Τζέην σίγουρα κερδίζει την συμπάθεια μας ενώ η Κάθυ κάνει συνεχώς λάθη.

 

[Cathy]

Αν και τον αντιπαθουσα να παραδεχτω όμως πως ο Ροτσεστερ ειχε μια κάποια γοήτεια! Η απορία είναι πού βρήκαν οι Μπροντέ τέτοιες εμπειρίες ώστε να διηγηθούν τόσους βασανισμένους και ακραίους έρωτες? Μάλλον δεν έζησαν τόσο μαναχικά όσο λένε οι βιογραφίες τους...

 

[αριαδνη]

Το διάβασα μια φορά και δεν μου έκανε καμία εντύπωση. Μα καμία
Τι να φτουρήσει τώρα ο καταραμένος Χίφκλιθ μπροστά στον κύριο Ρότσεστερ; Τσιγγάνος δολοπλόκος βέρσους ταλαιπωρημένος πυργοδεσπότης, σημειώσατε 2

και οι δυο αυτοί τι να φτουρίσουν μπροστά στον κύριο Ντάρσι

ή στον Λόρι των μικρών κυριών...ξανασκεφτείτε το κυρίες μου..όσο για τα'' αναμεοδαρμένα ύψη'' ειναι ένας λογοτεχνικός θρύλος και δικαίως!

 

[Cathy]

Αγαπημένος όλων ο κ. Ντάρσι συμφωνώ! Και ωραιος και καλος και πλούσιος και χωρις σκοτεινα μυστικά και απωθημένα και κύριος! Και ο αλλος χαρακτηρας απο ένα μυθιστόρημα της Ανν που ειναι πάλι το καλο αφεντικο της φτωχης γκουβερνάντας αν θυμαμαι καλα, ηταν ιδανικος για σχεση και γαμο...

Επισης να σημειωσω πως στα Ανεμοδαρμενα υψη ειναι ενδιαφερον που ολοι σχεδον οι χαρακτηρες ειναι αμορφωτοι ανεξαρτητα απο την κοινωνικη τους ταξη. Μαλλον η Εμιλυ ηθελε να δημιουργησει χαρακτηρες που ειναι κομματια της αγριας φυσης που τους περιβαλλει και ακομα και αν ερθουν σε επαφη με τον ᾽πολιτισμο᾽ οπως η Καθυ αυτο λειτουργει αρνητικα.

 

[αριαδνη]

Εμένα μ'αρεσει καλύτερα το δευτερο ζευγάρι από το πρώτο, για αυτό τουλάχιστον μου αρεσε το βιβλίο δηλαδή η άλλη Κάθριν η κόρη της Κάθυ, τουλάχιστον προσπαθεί.

 

[αριαδνη]

http://www.quibblo.com/quiz/2BCVWFG/Which-Character-of-Wuthering-Heights-Are-You

ε, ποιος χαρακτηρας ειστε;

CATHY LINTON

 

[Clemence]

Μου αρέσει πολύ η Τζέην Ευρ αλλά δεν συμπάθησα καθόλου τον Ρότσεστερ, μου φαινόταν ένας αδύναμος προικοθήρας που καταστρέφει την καημένη την πρώτη του γυναικα απο αδιαφορία (δεν νομίζω πως ηταν τρελλή αρχικά μάλλον υπήρχε αδυναμία συννενόησης λόγω πολιτισμικών διαφορών), παίζει με τις γυναίκες, ειναι ανεπαρκής και απόμακρος πατέρας και μετά θέλει η Τζέην να τον φροντίζει... ενω ο Χήθκλιφ οτι κάνει το κάνει από έρωτα και πληγωμένο εγωισμό. Και άλλα κορίτσια που το είχαμε συζητήσει στο σχολείο δεν συμπαθούσαν τόσο τον Ρότσεστερ θυμάμαι.
Δεν λέω πως το λες έτσι αλλά να πω μια και το ανέφερες για όσους δεν το έχουν διαβάσει πως η φυλετική καταγωγή του ήρωα δεν εχει κάποια σχέση με τον χαρακτήρα του και ούτε η Εμιλυ Μπροντέ το δείχνει ετσι. Δεν υπάρχει δηλαδή κάποιο ρατσιστικό στοιχείο στο έργο. Αν αναφέρεται ειναι για να μας δείξει πόσο θύμα προκαταλήψεων πέφτει απο παιδάκι ο Χήθκλιφ. Επίσης η συνεσταλμένη Τζέην δεν συγκρίνεται με την παθιασμένη και άγρια Κάθυ αν και η Τζέην σίγουρα κερδίζει την συμπάθεια μας ενώ η Κάθυ κάνει συνεχώς λάθη.

Δεν τα έπιασα ποτέ μα ποτέ αυτά τα στοιχεία στον χαρακτήρα του! Για προικοθηρία την εποχή που όλοι οι γάμοι λάμβαναν υπ' όψιν την περιουσία και μετά όλα τα υπόλοιπα, δεν ξέρω πώς θα μπορούσε να κατηγορηθεί κάποιος. Εννοώ ότι για τα στάνταρ της εποχής νομίζω πως δε μπορούμε να κρίνουμε εύκολα σήμερα ποιος ήταν προικοθήρας. Όσο για ανεπαρκής και απόμακρος πατέρας, δύσκολο να χαρακτηρίσεις έναν άνθρωπο σαν πατέρα όταν απλά έχει αναλάβει την κηδεμονία ενός παιδιού και σε εποχές όπου οι γονείς της υψηλής κοινωνίας τα παιδιά τους τα έβλεπαν, αν τα έβλεπαν, λίγες ώρες την ημέρα. Το γεγονός ότι ανέλαβε να μεγαλώσει ένα παιδί που δε θεωρούσε δικό του και που του θύμιζε μια γυναίκα που τον είχε πληγώσει, δε σκέφτηκα ποτέ ότι φανέρωνε άλλο παρά μια καλή πλευρά του χαρακτήρα του μάλλον.

Πάντως τα ''Ανεμοδαρμένα Ύψη'' δε μπόρεσα μέχρι τώρα να τα συμπαθήσω. Υποθέτω ότι έχω ακόμα καιρό να προσπαθήσω να διαβάσω το βιβλίο, αλλά δεν είμαι σίγουρη ότι θ΄αντέξω τόση μαυρίλα. Το αφήνω για καλύτερες μέρες.

 

[αριαδνη]

σε μια άλλη εκδοση

 

[αριαδνη]

Όταν μιλάμε για τέχνη πραγματική, αριστούργημα, ανεμοδαρμενα υψη