Κοντά στο δημοτικό σχολείο που πήγαινα υπήρχε μια ψυχιατρική κλινική, με έναν έγκλειστο που είχε εγκληματικό παρελθόν.
Αυτός ο έγκλειστος κατάφερε να δραπετεύσει ένα βράδυ αρπάζοντας ένα χασαπομάχαιρο (μάλλον από την κουζίνα του ιδρύματος).
Στον δρόμο του συναντάει κάποιον που μάλλον είχε προηγούμενα μαζί του, και τον σκοτώνει.
Φτάνει στο σχολείο, κάνει την περίμετρο και πετάει το πτώμα του σε ένα απόμερο μέρος.
Συνεχίζει την πορεία του αυτός προς την πόλη, αλλά η αστυνομία του είχε στήσει καρτέρι και κατάφερε να τον πιάσει.
Στους αστυνομικούς δεν είπε για το πτώμα. Το ανακάλυψε την άλλη μέρα το πρωί ο διευθυντής.
Το μόνο αληθινό από αυτή την ιστορία είναι πως πράγματι κάποιος δραπέτευσε από την κλινική, αλλά ήταν ποιο άκακος και από πεταλούδα.
Ήταν μια ιστορία που είχαν πλάσει οι φίλοι μου, προσπαθώντας να εξηγήσουν γιατί δεν μας άφηναν οι δάσκαλοι να πάμε στην αυλή, μια κρύα και βροχερή μέρα του Νοέμβρη