Αυτοσχέδια παιχνίδια της παιδικής μας ηλικίας (Φαντασίας Οχι κατασκευές)

[alkis21]

Για κάποιο λόγο σήμερα μου ήρθε στο μυαλό μετά από πολλά χρόνια ένα παιχνίδι που είχα σκαρφιστεί μικρός για να περνάει η ώρα μου στις βαρετές πολύωρες διαδρομές με αυτοκίνητο. Και όπως συνήθως μου συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, το επόμενο πράγμα που σκέφτηκα ήταν "θα το κάνω post στο GRM"!

Το συγκεκριμένο -ανώνυμο- παιχνίδι θα μου έπαιρνε ώρες να το εξηγήσω γιατί είχε ατέλειωτους κανόνες, σύστημα βαθμολογίας και υποπεριπτώσεις. Άσε που δεν το θυμάμαι και καλά... Πάντως είχε να κάνει με τις πινακίδες των αυτοκινήτων και τον αριθμό 23. Οι βασικοί κανόνες είχαν ως εξής:

1) Αν το άθροισμα των αριθμών ήταν 23, η πινακίδα έπαιρνε 4 πόντους.

Πχ. 4793

2) Αν οι αριθμοί ήταν τέτοιοι ώστε να μπορούσαν να δείχνουν ώρα σε ψηφιακό ρολόι, έπαιρνε 2 ακόμα πόντους.

Πχ. 5756

3) Αν δεν ήταν έτσι αλλά μπορούσαν να αναδιοργανωθούν ώστε να δείχνουν ώρα, έπαιρνε 1 ακόμα πόντο.

Πχ. 7565

4) Έξτρα πόντους δινόταν αν η πινακίδα είχε μηδενικό.

Πχ. 9707

Επομένως σύμφωνα με τα παραπάνω (διαβάζει κανείς ακόμα; :xm: ), τον μέγιστο αριθμό πόντων (7) έπαιρναν μόνο οι πινακίδες με νούμερα 5909 και 0959. Θυμάμαι ότι ενθουσιαζόμουν όταν έβλεπα μία!

Τώρα, αν τα ψηφία της πινακίδας δεν έδιναν άθροισμα 23, τότε ίσχυαν οι εξής κανόνες:

5) Αν μπορούσε να προκύψει το 23 αφαιρώντας έναν αριθμό, η πινακίδα έπαιρνε 2 πόντους.

Πχ. 8587

6) Αν μπορούσε να προκύψει το 23 επαναλαμβάνοντας έναν από τους αριθμούς, τότε αν ο αριθμός αυτός ήταν μικρότερος ή ίσος του 3, η πινακίδα έπαιρνε 2 πόντους, αν ήταν μεγαλύτερος έπαιρνε 1 πόντο.

Πχ. 2577 = 2 πόντοι, 1774 = 1 πόντος

7) Αν δεν ίσχυε τίποτα από τα παραπάνω, τότε η πινακίδα έπαιρνε 0 πόντους.

Απίστευτο geek δεν ήμουν στο δημοτικό;

Ένα άλλο παιχνίδι δικής μου επινόησης ήταν 22 Playmobil που παίζουν ποδόσφαιρο με έναν μικρό βόλο, turn based παιχνίδι με παρόμοια λογική με το Subbuteo.

Δεν μπορώ να είμαι σίγουρος, αλλά πιστεύω πως τα σημερινά παιδιά δεν θα μπαίνουν στον κόπο να ανακαλύπτουν νέα παιχνίδια με τη φαντασία τους αφού η ψηφιακή εποχή τους τα προσφέρει σε αφθονία. Και σίγουρα οι γονείς μας θα επινοούσαν ακόμα περισσότερα απ' ότι εμείς.

Εσείς μπορείτε να θυμηθείτε κάποιο αυτοσχέδιο παιχνίδι σας;

 

[AA+]

http://www.retromaniax.gr/vb/showthread.php?t=753

 

[alkis21]

Έχει δίκιο ο ΑΑ+ αλλά υπάρχει διαφορά μεταξύ του topic που υπήρχε και αυτού που θέλησα να φτιάξω εγώ. Αναφερόμουν σε παιχνίδια που σκεφτόμασταν στη φαντασία μας και όχι που κατασκευάζαμε από διάφορα υλικά. Όμως οι απαντήσεις βλέπω ότι αφορούν στο δεύτερο κομμάτι. Δικό μου λάθος που δεν το διευκρίνισα.

 

[AA+]

Γι αυτό έβαλα το link ώστε να βοηθήσω να πάνε τα υλικά σ εκείνο και να μείνουν τα πνευματικά σ αυτό. Ισως κάποιος mod τα μεταφέρει.

 

[Saulot]

Kick the baby!!!

0

[ame=[URL="http://www.youtube.com/watch?v=1NZvlWcT7Gs"]http://www.youtube.com/watch?v=1NZvlWcT7Gs[/URL]]http://www.youtube.com/watch?v=1NZvlWcT7Gs

 

[Kambia]

Τα ποστ με αυτοσχέδια-κατασκευές παιχνίδια μεταφέρθηκαν στο θρεντ του ΑΑ+.

Έκανα και μια προσθήκη στον τίτλο για να μην μπερδευόμαστε

 

[johnny19818]

Διαβάζοντας το 1ο ποστ θυμήθηκα κι εγώ ένα παιχνίδι που είχαμε επινοήσει εγώ η αδερφή μου και τα γειτονάκια. Όπως έχω αναφέρει, η γειτονιά που μεγάλωσα ήταν περιτριγυρισμένη από χωράφια, άγονα κατά βάση που ήταν γεμάτα άγρια χόρτα. Σε κάποιο από αυτά τα χωράφια (που ονομάζαμε γηπεδάκι διότι εκεί συνήθως παίζαμε ποδόσφαιρο) κάποια εποχή του χρόνου γέμιζε με τριφύλλι. Έτσι λοιπόν, επινοήσαμε τον τριφυλλοπόλεμο. Υπήρχαν 2 ομάδες που τις χώριζε μια σειρά από πέτρες. Κάθε ομάδα θα έπρεπε να πετάξει όσο περισσότερο τριφύλλι είχε από την πλευρά της στην αντίπαλη ομάδα. Η αδερφή μου (σαν μεγαλύτερη από όλα τα παιδιά) είχε βγάλει και κανόνες. Κάποιοι που θυμάμαι ήταν ότι δεν επιτρεπόταν να πιάσουμε το τριφύλλι που ήταν στη διαχωριστική γραμμή από τις πέτρες ενώ επιτρεπόταν αυτό που ήταν ήδη κάτω. Επίσης ο αντίπαλος δεν έπρεπε να μαζέψει το τριφύλλι της αντίπαλης ομάδας κ.α.

 

[BETTY BOOP]

1@alkis21[/USER]

Ωραιο το παιχνιδακι που περιεγραψες!

__________________________________________________

Τι μου θυμησες!

Στο χωριο οπου περνουσα τις καλοκαιρινες διακοπες, μαζευομασταν πολλα παιδια και παιζαμε.

Θυμαμαι παιχνιδια δικης μας εμπνευσεως:

α) Ο γαμος (!) οπου ειχαμε 2 παιδια που εκαναν το ζευγαρι, 1 παιδι για παπας, 2 παιδια για κουμπαρους και αλλα παιδια για καλεσμενους. Δυο παιδια (αγορι-κοριτσι ή ακομα και 2 κοριτσια, το μοντελο να ειναι 2 αγορια δεν το ειχαμε σκεφτει...αστο καλυτερα!) εκαναν το ζευγαρι και ειχαν ονοματα οπως Φραντζεσκα και Αλεξης, θυμαμαι να εχω το ρολο του Αλεξη σε αυτο το παιχνιδακι (!!!!). Και τα σχετικα λογια ''Παντρεύονται οι δούλοι του Θεού Φραντζέσκα και Αλέξης''...μετα ακολουθουσε γλεντι με χορο και τραγουδι...φερναμε απο το σπιτι φαγητα και τρωγαμε...

β) Η κηδεια (!), ενταξει, πολυ spooky παιχνιδι θα μου πειτε.

Μαζευομασταν στα κατωφλια των σπιτιων, υποτιθεται οτι ηταν ταφοι τα κατωφλια.

Μαζευαμε λουλουδια απο τους κηπους και στολιζαμε τα κατωφλια, καναμε οτι κλαιγαμε...

Γρηγορα αφησαμε αυτο το παιχνιδι γιατι φοβομασταν... και γιατι οι μεγαλοι μας εκαναν παρατηρηση γιατι δεν παιζαμε ωραιο παιχνιδι και οτι χαλουσαμε τα λουλουδια! Νομιζω οτι αυτο το παιχνιδακι ηταν ιδεα ενος γειτονοπουλου...

γ) ο Τρελόγιαννος: ένα παιδί υποδυόταν τον Τρελόγιαννο, ένα αγόρι που έκανε συνέχεια σκανταλιές, στο σπιτι, στο σχολειο...

δ) Η τρελή υπηρέτρια: ένα κορίτσι υποδυόταν την τρελή υπηρέτρια του σπιτιού και ένα άλλο ήταν η κυρία της που της ανέθετε διάφορες δουλειές όπως να σκουπίσει και να σφουγγαρίσει το σπίτι με γυαλιστικό, να βάλει λάδι στο φαγητό και να το μαγειρέψει, να ταίσει το μωρό, να βάλει βενζίνη στο αυτοκίνητο.

Η υπηρετρια σφουγγάριζε το σπίτι με λάδι, έβαζε γυαλιστικό για το πάτωμα στο φαγητό αντί για λάδι, έβαζε γάλα στο αυτοκίνητο αντι για βενζινη και τάιζε βενζίνη το μωρό αντι γαι γαλα, τα έκανε ολα λάθος...φέρνοντας την κυρία στα πρόθυρα νευρικής κρίσης... :brick:

Στο τελος η κυρια κυνηγουσε την υπηρετρια...και το παιχνιδι τελειωνε.

ε) Ωραίες μπριζόλες: Τα παιδιά μαζεύονταν σε κύκλο και τραγουδούσαν...ξεφωνίζοντας ''Ωραίες μπριζόλες, Λάρισα, Λάρισα και περιβολάρισα απ' το Βιριβό'', ένα άλλο παιδί γυρίζε γύρω από τον κύκλο τραγουδώντας ''Είπαμε για λεμόνια απ'το Βιρι-Βιριβό, σ' αγαπώ, σε λατρεύω και την αλεπού ζητώ, και ας έρθει από δω''...ακολουθούσε ένα όνομα παιδιού, το παιδί του οποίου ακουγόταν το όνομα έβγαινε από τον κύκλο και ήταν μαζί με το παιδί που τραγουδούσε σόλο...ώσπου έφευγαν όλα τα παιδιά.

ε) Τα Καλλιστεία: για τα κοριτσάκια. Μάζευαμε τα μπλουζάκια μέχρι το στήθος και περπατούσαμε...λεβέντικα σαν πέρδικες μπροστά από κριτική επιτροπή (αποτελουμενη απο αγορακια της παρεας), που ψήφιζε τέλος το καλύτερο μοντελο (!).

Αλλα παιδακια αποτελουσαν το κοινο που χειροκροτουσε τα μοντελα και την κριτικη επιτροπη!

εδω εμπνεομασταν απο τα Καλλιστεια του ΑΝΤΕΝΝΑ!

Καποια παιδια (κοριτσια) τραγουδουσαν επιτυχιες της εποχης, υποτιθεται οτι ηταν τραγουδιστριες καλεσμενες στα καλλιστεια για να τραγουδησουν.

στ) Η οικογενεια: ενα αγορακι ο μπαμπας, ενα κοριτσακι η μαμα, 5-6 παιδακια τα παιδια της οικογενειας. Η οικογενεια στο σπιτι με τα παιδια να πηγαινουν στο σχολειο, η μαμα ασχολειται με τα οικιακα, ο μπαμπας στο γραφειο του, η οικογενεια παει εκδρομη, η οικογενεια στο παρκο/στην παιδικη χαρα, βγαζαμε σεναρια απο το μυαλο μας...

ζ) Το σχολειο: βρισκαμε τα σχολικα μας ειδη (τσαντες, κασετινες), για βιβλια ειχε καθε παιδι τα βιβλια της ταξης που τελειωσε ή μικροτερης ταξης αν ειχε κρατησει τα βιβλια, τετραδια αγοραζαμε από το βιβλιοπωλειο (μη φανταστειτε μεγαλο αριθμο!), μολυβια, στυλο, γομα, ξυστρα, χαρακα φερναμε απο το σπιτι ή αγοραζαμε απο το βιβλιοπωλείο.

Για αυτο το παιχνιδι, επειδη ερχομουν απο Αθήνα και δεν ειχα τα σχολικα μου εφοδια μαζι, εκανα επιδρομη (αφου ρωτησα πρωτα) στην αποθηκη συγγενικου σπιτιου και εκει ειχα βρει πολλά σχολικα βιβλια (από ρετρό παιδακια που μεγαλωσαν...) και σχολικη τσαντα. Προσεχα τα πραγματα που χρησιμοποιουσα και μολις βαρεθηκαμε το παιχνιδι, τα εβαλα παλι στην αποθηκη.

Μου αρεσε αυτο το παιχνιδι γιατι διαβαζα σχολικα βιβλια μεγαλυτερων ταξεων του Δημοτικου Σχολειου (Γλωσσα, Μαθηματικα, Μελέτη Περιβαλλοντος, Φυσική, Ιστορία...) και ειχα μια ιδεα για το τι θα μαθω, ασχετα αν δεν καταλαβαινα τις καινουριες εννοιες. Ακόμα και αν διαβαζα τα βιβλια της ταξης που τελειωσα ή μικροτερης ταξης...φρεσκαρα τις γνωσεις μου...

Μαλιστα ειχαμε και...μειωμενο ωραριο σχολειου: 9-12 (ποτε δεν το τηρησαμε!).

Σε καποια παιδια δεν αρεσε το παιχνιδι γιατι δεν ηθελαν να ξυπνανε νωρις το πρωι και δεν τους αρεσε η ιδεα να ασχολουνται με το σχολειο καλοκαιριατικα!

Ετσι αφησαμε αυτο το παιχνιδι...παντως εγω συνεχιζα να διαβαζω τα σχολικα βιβλια που ειχα βρει οταν ημουν στο σπιτι...

η) Το Ρετιρε/a.k.a. Τα γραφεια: η αγαπημενη μας κωμικη τηλεοπτικη σειρα, τωρα και σε παιχνιδι!

Μαζευαμε κλουβες και τις καναμε γραφεια. Παρισταναμε οτι ημασταν σε καποια υπηρεσια και καποια παιδακια εκαναν τους πολιτες οι οποιοι ερχονταν να εξυπηρετηθουν ή να κανουν παραπονα για καποιο θεμα.

Βλεπαμε τη σειρα ''Το ρετιρε'' και παιρναμε ιδεες για τη λειτουργια του γραφειου μας. Στο γραφειο μας υπηρχαν χαρακτηριστικοι τυποι ανθρωπων οπως ο εργατικος, ο τεμπελης, ο κουτσομπολης, ο ερωτιαρης, ο βλακας, ο αγενης...

Στο σπιτι παιρναμε σεντονια και καναμε τα φαντασματα ή τους παπαδες!!! Σκετη τρελα!!!

Αν θυμηθηω κατι αλλο θα επανελθω...

 

[Crimson Moonlight]

β) Η κηδεια (!), ενταξει, πολυ spooky παιχνιδι θα μου πειτε.

Μαζευομασταν στα κατωφλια των σπιτιων, υποτιθεται οτι ηταν ταφοι τα κατωφλια.

Μαζευαμε λουλουδια απο τους κηπους και στολιζαμε τα κατωφλια, καναμε οτι κλαιγαμε...

Γρηγορα αφησαμε αυτο το παιχνιδι γιατι φοβομασταν... και γιατι οι μεγαλοι μας εκαναν παρατηρηση γιατι δεν παιζαμε ωραιο παιχνιδι! Νομιζω οτι αυτο το παιχνιδακι ηταν ιδεα ενος γειτονοπουλου...

Tέλειο! Κηδεία κάνατε σε φανταστικά πρόσωπα ή στους κατοίκους του εκάστοτε σπιτού;

 


Το έχω ξαναγράψει σε αυτό το θέμα (Παιχνίδια που μας απαγόρευαν να παίζουμε)

, αλλά βλέπω ταιριάζει και εδώ. Το αγαπημένο παιχνιδι της παιδικής μου ηλικίας:

 

0

Εκτός από τα pokemon φυσικά

 


Ήμασταν πέντε παιδάκια στην γειτονιά κοντά στην ηλικία και παίζαμε μαζί στον δρόμο. Εγώ ώς μεγαλύτερη ήμουν η αρχηγός. Συνήθως πηγαίναμε στην αυλή απ' το ένα κοριτσάκι και παίζαμε "σπίτι" (μην ρωτήσετε τίνος ιδέα ήταν! ). Όπου: η μαμά ήταν τρελή κι έπαιρνε ψυχοφάρμακα, ο πατέρας μπεκρής, η μία κόρη το καλό παιδί, ο ένας γιός σχιζοφρενής και η άλλη κόρη δαιμονισμένη (μαντέψ'τε ποιά είχε τον καλύτερο ρόλο! ). Στα πλαίσια λοιπόν του παιχνιδιού η δαιμονισμένη κόρη χτυπιόταν στους τοίχους, ανέβαινε στις περιφράξεις και στα δέντρα, πετούσε χώματα και προσπαθούσε σε συνεργασία με τον σχιζοφρενή αδερφό της να πνίξουν την καλή αδερφή και να βασανίσουν την μάνα. Για να σωθούμε κι εγώ καί ο σχιζοφρενής απ' το "κακό" μας κυνηγούσαν, μας έδεναν, έκαναν ξόρκια και ψαλμούς και στο τέλος συνήθως πέφταμε καί οι δύο νεκροί. Τότε μας θρηνούσαν, μας έκαναν μνημόσυνο με λευκά σεντόνια (κυρίως τα σιδερόπανα) και κεριά και πάνω που πήγαιναν να μας θάψουν συνέβαινε νεκρανάσταση και τους κυνηγούσαμε δεμένοι με γάζες ουρλιάζοντας σαν τον δράκουλα για να τους φάμε. Τότε δαγκώναμε την καλή αδερφή και γινόταν κι αυτή ζόμπι και μετά η μάνα μας αποτρελαινόταν κι έπιανε το τσεκούρι/πριόνι/λαμπάδα/ο, τι έιχε πρόχειρο (μεταμφιεσμένο παιδικό τσουγρανάκι εννοείται ) ενώ ο πατέρας έπιανε την καραμπίνα και γινόταν η μάχη των ζωντανών-νεκρών. Κάπου εκεί συνήθως έμπαιναν οι γονείς στην μέση και μας έπαιρνε ο εξ' από' δώ στην κυριολεξία!

 

[BETTY BOOP]

1@Crimson Moonlight[/USER]

κηδεια σε φανταστικα προσωπα (μελλοντικους συζυγους μας!!!!!) :tongue:

 

[Nemo]

1@Crimson Moonlight[/USER]

Αν πάντως -λέμε τώρα - δούμε ποτέ στην Χατζηβασιλείου

την οικογένεια Adams να στέλνει πακέτο

μάλλον δε θα δυσκολευτούμε για να μαντέψουμε τον/την παραλήπτη .

 

[johnny19818]

1@Crimson Moonlight[/USER] Τύφλα να'χει ο Ρομέρο με τέτοιο σενάριο!!! Μιας και ανέφερες το "σπίτι" κι εμείς στη γειτονιά μας φτιάχναμε σπίτια τα οποία συνήθως ήταν ένα δέντρο (θέλαμε και σκιά βλέπεις) και μαζεύαμε ό,τι μπορείς να φανταστείς για κουζινικά σκεύη και άλλα. Σε αυτό το "σπίτι" είχα πιει και τον πρώτο μου φραπέ στην Δ' δημοτικού .