Rakeesh
RetroDB Feeder
- Joined
- 10 Δεκ 2007
- Μηνύματα
- 4.602
- Αντιδράσεις
- 1.857
Πολλοι ερχονται σε ενα φορουμ και πολλοι φευγουν. Καποιοι φευγουν με τσαμπουκα και λενε "με απογοητεψατε, δε σας γουσταρω, φευγω μετα λυπης μπλα μπλα", κατι που θεωρειται bad netiquette. Υπαρχει και το meme που λεει "Εδω δεν ειναι αεροδρομιο, δε χρειαζεται να αναγγελεις την αποχωρηση σου" (να αρχισουμε να κλαιμε κιολας).
Δε θελω να αναγγειλω την αποχωρηση μου, αλλα την επιστροφη μου μετα απο καποια περιοδο αποχης, η μαλλον.... αυτοεξορίας
Δεν ξερω αν ειναι κι αυτο bad netiquette, μπορει καποιος να πει "και ποιος εισαι εσυ που μας νοιαζει ποτε ερχεσαι και ποτε φευγεις και ποτε κανεις αποχη; Θες και κανα κοκκινο χαλί;"
Δε λεω οτι ειναι σημαντικο ποτε ερχομαι και ποτε φευγω και ποτε επιστρεφω, αλλα επειδη εχουμε μοιραστει τα σωψυχα μας, και επειδη περι σωψυχων εχει να κανει, θελω να το μοιραστω μαζι σας.
Ο λογος που δεν συμμετειχα αυτους τους μηνες δεν εχει να κανει με το ρετρομανιαξ η τους αγπαητους συμφορουμιτες, αλλα με κατι τελειως προσωπικο και εσωτερικο.
Προσφατα ειχα να κανω με ενα ψυχολογικο αγωνα, να παλεψω με τα θελω και με τις αναγκες μου, να παρω δυσκολες αποφασεις. Να αποχωριστω, ακομα και να πενθησω. Υποχρεωθηκα να γυρισω νεα σελιδα στη ζωη μου και να χασω ενα μεγαλο κομματι της, σημαντικο η οχι δεν ξερω.
Και ξερετε, οταν περνας απο ενα χωρισμο, θάνατο, αποχωρισμο ή μεγαλες αλλαγες που προκαλλουν πένθος και τραύματα, γινεσαι υπερευαισθητος. Οταν χωρισεις απο την Ευλαμπια, δε θες τιποτα να σου τη θυμιζει. Ακους το τραγουδι που λεει "Αχ Ευλαμπια" και αλλαζεις καναλι. Βλεπεις στο δρομο καποια που σου τη θυμιζει και γυριζεις το κεφαλι απο την αλλη. Γνωριζεις στο φεισμπουκ μια κοπελα, σου λεει οτι τη λενε Ευλαμπια και την κανεις μπλοκ.
Δεν αρκουσε παρα να ακουσω ενα κοματι synthwave, για να μου φερει επωδυνα στο νου ανθρωπους, μερη και αντικειμενα που δε θα ξαναδω ποτε, και μια εποχη που δε θα ξανανιωσω ποτε.
Ως εκ τουτου δεν μου εκανε καλο να επισκεπτομαι το αγαπημενο μου ρετρομανιαξ. Εδω αποκομιζω παντα ομορφες εικονες, αλλα στην παρουσα κατασταση μου εφερναν στο νου αυτα που μεχρι προσφατα υπηρχαν και που θα μου λειπουν για παντα.
Και οχι μονο αυτο. Η αποχη μου δεν ηταν μονο ενας τροπος να διατηρησω καποια ληθη και ηρεμια. Θα ελεγα οτι επρεπε να "τιμωρησω" τον εαυτο μου για τον τροπο που χειριστηκα καποια πραγματα. Ενιωθα οτι δεν μου αξιζε πλεον να αναπωλω, η νοσταλγια ηταν ενα ειδος πολυτελειας.
Προσπαθω να εκτιμησω αυτα που εχω ακομα, δηλαδη αυτα που καταφερα να κρατησω, και να συγχωρεσω τον εαυτο μου για τις δυσκολες (και καποιες λαθος) επιλογες. Δεν ξερω αν ειμαι πιο δυνατος, θα ελεγα μάλλον μουδιασμενος απο το πενθος και τις απωλειες... δε θα ελεγα πιο ωριμος, αλλα πιο "γέρος", γιατι ναι, μπορεις να "γερασεις" σημαντικα μεσα σε λιγους μηνες.
Ελπιζω να βγαζουν νοημα τα παραπανω...
Ειπα να προσπαθησω παλι να κανω καποια λιγα δειλα βηματα. Οχι μονο προς τα μπροστα βεβαια, αλλα προς τα πισω, στο 90 και στο 80, απο το οποιο λιγοτερα πραγματα πλεον εχουν μεινει....
Σκεφτομαι οτι παρα τα τραυματα και τις ψυχικες φθορες και τα κομματια του εαυτου μας που πεθαινουν μεσα μας, μενουν η ψυχή και καποιες αιωνιες αξιες. Οπως λεει και ο ηρωας Rakeesh στο Quest for Glory 2: "Nevertheless, without Honor, there is no victory. With Honor, there is no real defeat." -
Δε θελω να αναγγειλω την αποχωρηση μου, αλλα την επιστροφη μου μετα απο καποια περιοδο αποχης, η μαλλον.... αυτοεξορίας
Δεν ξερω αν ειναι κι αυτο bad netiquette, μπορει καποιος να πει "και ποιος εισαι εσυ που μας νοιαζει ποτε ερχεσαι και ποτε φευγεις και ποτε κανεις αποχη; Θες και κανα κοκκινο χαλί;"
Δε λεω οτι ειναι σημαντικο ποτε ερχομαι και ποτε φευγω και ποτε επιστρεφω, αλλα επειδη εχουμε μοιραστει τα σωψυχα μας, και επειδη περι σωψυχων εχει να κανει, θελω να το μοιραστω μαζι σας.
Ο λογος που δεν συμμετειχα αυτους τους μηνες δεν εχει να κανει με το ρετρομανιαξ η τους αγπαητους συμφορουμιτες, αλλα με κατι τελειως προσωπικο και εσωτερικο.
Προσφατα ειχα να κανω με ενα ψυχολογικο αγωνα, να παλεψω με τα θελω και με τις αναγκες μου, να παρω δυσκολες αποφασεις. Να αποχωριστω, ακομα και να πενθησω. Υποχρεωθηκα να γυρισω νεα σελιδα στη ζωη μου και να χασω ενα μεγαλο κομματι της, σημαντικο η οχι δεν ξερω.
Και ξερετε, οταν περνας απο ενα χωρισμο, θάνατο, αποχωρισμο ή μεγαλες αλλαγες που προκαλλουν πένθος και τραύματα, γινεσαι υπερευαισθητος. Οταν χωρισεις απο την Ευλαμπια, δε θες τιποτα να σου τη θυμιζει. Ακους το τραγουδι που λεει "Αχ Ευλαμπια" και αλλαζεις καναλι. Βλεπεις στο δρομο καποια που σου τη θυμιζει και γυριζεις το κεφαλι απο την αλλη. Γνωριζεις στο φεισμπουκ μια κοπελα, σου λεει οτι τη λενε Ευλαμπια και την κανεις μπλοκ.
Δεν αρκουσε παρα να ακουσω ενα κοματι synthwave, για να μου φερει επωδυνα στο νου ανθρωπους, μερη και αντικειμενα που δε θα ξαναδω ποτε, και μια εποχη που δε θα ξανανιωσω ποτε.
Ως εκ τουτου δεν μου εκανε καλο να επισκεπτομαι το αγαπημενο μου ρετρομανιαξ. Εδω αποκομιζω παντα ομορφες εικονες, αλλα στην παρουσα κατασταση μου εφερναν στο νου αυτα που μεχρι προσφατα υπηρχαν και που θα μου λειπουν για παντα.
Και οχι μονο αυτο. Η αποχη μου δεν ηταν μονο ενας τροπος να διατηρησω καποια ληθη και ηρεμια. Θα ελεγα οτι επρεπε να "τιμωρησω" τον εαυτο μου για τον τροπο που χειριστηκα καποια πραγματα. Ενιωθα οτι δεν μου αξιζε πλεον να αναπωλω, η νοσταλγια ηταν ενα ειδος πολυτελειας.
Προσπαθω να εκτιμησω αυτα που εχω ακομα, δηλαδη αυτα που καταφερα να κρατησω, και να συγχωρεσω τον εαυτο μου για τις δυσκολες (και καποιες λαθος) επιλογες. Δεν ξερω αν ειμαι πιο δυνατος, θα ελεγα μάλλον μουδιασμενος απο το πενθος και τις απωλειες... δε θα ελεγα πιο ωριμος, αλλα πιο "γέρος", γιατι ναι, μπορεις να "γερασεις" σημαντικα μεσα σε λιγους μηνες.
Ελπιζω να βγαζουν νοημα τα παραπανω...
Ειπα να προσπαθησω παλι να κανω καποια λιγα δειλα βηματα. Οχι μονο προς τα μπροστα βεβαια, αλλα προς τα πισω, στο 90 και στο 80, απο το οποιο λιγοτερα πραγματα πλεον εχουν μεινει....
Σκεφτομαι οτι παρα τα τραυματα και τις ψυχικες φθορες και τα κομματια του εαυτου μας που πεθαινουν μεσα μας, μενουν η ψυχή και καποιες αιωνιες αξιες. Οπως λεει και ο ηρωας Rakeesh στο Quest for Glory 2: "Nevertheless, without Honor, there is no victory. With Honor, there is no real defeat." -
Τελευταία επεξεργασία:
Ηξερα για το Retro εδω και πολλα χρονια, απ' τον Rakeesh αλλα τωρα αξιωθηκα να φτιαξω προφιλ. better late than never, οπως λενε. και παλι ευχαριστω!
