Γεια σας κι απο μενα

Rakeesh

RetroDB Feeder
Joined
10 Δεκ 2007
Μηνύματα
4.578
Αντιδράσεις
1.703
Πολλοι ερχονται σε ενα φορουμ και πολλοι φευγουν. Καποιοι φευγουν με τσαμπουκα και λενε "με απογοητεψατε, δε σας γουσταρω, φευγω μετα λυπης μπλα μπλα", κατι που θεωρειται bad netiquette. Υπαρχει και το meme που λεει "Εδω δεν ειναι αεροδρομιο, δε χρειαζεται να αναγγελεις την αποχωρηση σου" (να αρχισουμε να κλαιμε κιολας).

Δε θελω να αναγγειλω την αποχωρηση μου, αλλα την επιστροφη μου μετα απο καποια περιοδο αποχης, η μαλλον.... αυτοεξορίας

Δεν ξερω αν ειναι κι αυτο bad netiquette, μπορει καποιος να πει "και ποιος εισαι εσυ που μας νοιαζει ποτε ερχεσαι και ποτε φευγεις και ποτε κανεις αποχη; Θες και κανα κοκκινο χαλί;"

Δε λεω οτι ειναι σημαντικο ποτε ερχομαι και ποτε φευγω και ποτε επιστρεφω, αλλα επειδη εχουμε μοιραστει τα σωψυχα μας, και επειδη περι σωψυχων εχει να κανει, θελω να το μοιραστω μαζι σας.

Ο λογος που δεν συμμετειχα αυτους τους μηνες δεν εχει να κανει με το ρετρομανιαξ η τους αγπαητους συμφορουμιτες, αλλα με κατι τελειως προσωπικο και εσωτερικο.
Προσφατα ειχα να κανω με ενα ψυχολογικο αγωνα, να παλεψω με τα θελω και με τις αναγκες μου, να παρω δυσκολες αποφασεις. Να αποχωριστω, ακομα και να πενθησω. Υποχρεωθηκα να γυρισω νεα σελιδα στη ζωη μου και να χασω ενα μεγαλο κομματι της, σημαντικο η οχι δεν ξερω.

Και ξερετε, οταν περνας απο ενα χωρισμο, θάνατο, αποχωρισμο ή μεγαλες αλλαγες που προκαλλουν πένθος και τραύματα, γινεσαι υπερευαισθητος. Οταν χωρισεις απο την Ευλαμπια, δε θες τιποτα να σου τη θυμιζει. Ακους το τραγουδι που λεει "Αχ Ευλαμπια" και αλλαζεις καναλι. Βλεπεις στο δρομο καποια που σου τη θυμιζει και γυριζεις το κεφαλι απο την αλλη. Γνωριζεις στο φεισμπουκ μια κοπελα, σου λεει οτι τη λενε Ευλαμπια και την κανεις μπλοκ.

Δεν αρκουσε παρα να ακουσω ενα κοματι synthwave, για να μου φερει επωδυνα στο νου ανθρωπους, μερη και αντικειμενα που δε θα ξαναδω ποτε, και μια εποχη που δε θα ξανανιωσω ποτε.

Ως εκ τουτου δεν μου εκανε καλο να επισκεπτομαι το αγαπημενο μου ρετρομανιαξ. Εδω αποκομιζω παντα ομορφες εικονες, αλλα στην παρουσα κατασταση μου εφερναν στο νου αυτα που μεχρι προσφατα υπηρχαν και που θα μου λειπουν για παντα.

Και οχι μονο αυτο. Η αποχη μου δεν ηταν μονο ενας τροπος να διατηρησω καποια ληθη και ηρεμια. Θα ελεγα οτι επρεπε να "τιμωρησω" τον εαυτο μου για τον τροπο που χειριστηκα καποια πραγματα. Ενιωθα οτι δεν μου αξιζε πλεον να αναπωλω, η νοσταλγια ηταν ενα ειδος πολυτελειας.

Προσπαθω να εκτιμησω αυτα που εχω ακομα, δηλαδη αυτα που καταφερα να κρατησω, και να συγχωρεσω τον εαυτο μου για τις δυσκολες (και καποιες λαθος) επιλογες. Δεν ξερω αν ειμαι πιο δυνατος, θα ελεγα μάλλον μουδιασμενος απο το πενθος και τις απωλειες... δε θα ελεγα πιο ωριμος, αλλα πιο "γέρος", γιατι ναι, μπορεις να "γερασεις" σημαντικα μεσα σε λιγους μηνες.

Ελπιζω να βγαζουν νοημα τα παραπανω...

Ειπα να προσπαθησω παλι να κανω καποια λιγα δειλα βηματα. Οχι μονο προς τα μπροστα βεβαια, αλλα προς τα πισω, στο 90 και στο 80, απο το οποιο λιγοτερα πραγματα πλεον εχουν μεινει....

Σκεφτομαι οτι παρα τα τραυματα και τις ψυχικες φθορες και τα κομματια του εαυτου μας που πεθαινουν μεσα μας, μενουν η ψυχή και καποιες αιωνιες αξιες. Οπως λεει και ο ηρωας Rakeesh στο Quest for Glory 2: "Nevertheless, without Honor, there is no victory. With Honor, there is no real defeat." -
 
Τελευταία επεξεργασία:
Kαλώς ήλθες και πάλι Rakeesh. Πάντα είναι ευχάριστο να επανεμφανίζονται παλιά μέλη. Και φυσικά και γίνεσαι αντιληπτός. Όλοι κατά καιρούς περνάμε από φάσεις " αυτοεξορίας " στην ζωή.
 
Καλώς ήρθες αναγεννημένε Rak. Είμαι βέβαιος ότι ένα τόσο ψαγμένο και χαρισματικό άτομο όπως εσύ, θα βρει τον τρόπο να διαχειριστεί το οτιδήποτε.

Εν αναμονή των νέων μαγικών σου αναρτήσεων λοιπόν...
 
Θα συμφωνήσω με τον RIO. Όλοι αργά η γρήγορα περνάμε μια "σκοτεινή" περίοδο στη ζωή μας. Όμως ο χρόνος και η θέληση τα διορθώνουν όλα. Μην πιεζεσαι για τίποτα και κυρίως μην πιεζεσαι να δείξεις στους άλλους ότι είσαι καλά. Αυτό θα έρθει μόνο του αρκεί να μην κλείσεις πόρτες.
Καλή επιστροφή!
 
Hello και απο εμένα παλιόφιλε. Με αφορμη την επιστροφή σου στο ρέτρο βρηκα και εγω ευκαιρία να φτιαξω προφιλ. Καλως ηρθες και καλως με και εμενα :D:cool:
 
Πολλοι ερχονται σε ενα φορουμ και πολλοι φευγουν. Καποιοι φευγουν με τσαμπουκα και λενε "με απογοητεψατε, δε σας γουσταρω, φευγω μετα λυπης μπλα μπλα", κατι που θεωρειται bad netiquette. Υπαρχει και το meme που λεει "Εδω δεν ειναι αεροδρομιο, δε χρειαζεται να αναγγελεις την αποχωρηση σου" (να αρχισουμε να κλαιμε κιολας).

Δε θελω να αναγγειλω την αποχωρηση μου, αλλα την επιστροφη μου μετα απο καποια περιοδο αποχης, η μαλλον.... αυτοεξορίας

Δεν ξερω αν ειναι κι αυτο bad netiquette, μπορει καποιος να πει "και ποιος εισαι εσυ που μας νοιαζει ποτε ερχεσαι και ποτε φευγεις και ποτε κανεις αποχη; Θες και κανα κοκκινο χαλί;"

Δε λεω οτι ειναι σημαντικο ποτε ερχομαι και ποτε φευγω και ποτε επιστρεφω, αλλα επειδη εχουμε μοιραστει τα σωψυχα μας, και επειδη περι σωψυχων εχει να κανει, θελω να το μοιραστω μαζι σας.

Ο λογος που δεν συμμετειχα αυτους τους μηνες δεν εχει να κανει με το ρετρομανιαξ η τους αγπαητους συμφορουμιτες, αλλα με κατι τελειως προσωπικο και εσωτερικο.
Προσφατα ειχα να κανω με ενα ψυχολογικο αγωνα, να παλεψω με τα θελω και με τις αναγκες μου, να παρω δυσκολες αποφασεις. Να αποχωριστω, ακομα και να πενθησω. Υποχρεωθηκα να γυρισω νεα σελιδα στη ζωη μου και να χασω ενα μεγαλο κομματι της, σημαντικο η οχι δεν ξερω.

Και ξερετε, οταν περνας απο ενα χωρισμο, θάνατο, αποχωρισμο ή μεγαλες αλλαγες που προκαλλουν πένθος και τραύματα, γινεσαι υπερευαισθητος. Οταν χωρισεις απο την Ευλαμπια, δε θες τιποτα να σου τη θυμιζει. Ακους το τραγουδι που λεει "Αχ Ευλαμπια" και αλλαζεις καναλι. Βλεπεις στο δρομο καποια που σου τη θυμιζει και γυριζεις το κεφαλι απο την αλλη. Γνωριζεις στο φεισμπουκ μια κοπελα, σου λεει οτι τη λενε Ευλαμπια και την κανεις μπλοκ.

Δεν αρκουσε παρα να ακουσω ενα κοματι synthwave, για να μου φερει επωδυνα στο νου ανθρωπους, μερη και αντικειμενα που δε θα ξαναδω ποτε, και μια εποχη που δε θα ξανανιωσω ποτε.

Ως εκ τουτου δεν μου εκανε καλο να επισκεπτομαι το αγαπημενο μου ρετρομανιαξ. Εδω αποκομιζω παντα ομορφες εικονες, αλλα στην παρουσα κατασταση μου εφερναν στο νου αυτα που μεχρι προσφατα υπηρχαν και που θα μου λειπουν για παντα.

Και οχι μονο αυτο. Η αποχη μου δεν ηταν μονο ενας τροπος να διατηρησω καποια ληθη και ηρεμια. Θα ελεγα οτι επρεπε να "τιμωρησω" τον εαυτο μου για τον τροπο που χειριστηκα καποια πραγματα. Ενιωθα οτι δεν μου αξιζε πλεον να αναπωλω, η νοσταλγια ηταν ενα ειδος πολυτελειας.

Προσπαθω να εκτιμησω αυτα που εχω ακομα, δηλαδη αυτα που καταφερα να κρατησω, και να συγχωρεσω τον εαυτο μου για τις δυσκολες (και καποιες λαθος) επιλογες. Δεν ξερω αν ειμαι πιο δυνατος, θα ελεγα μάλλον μουδιασμενος απο το πενθος και τις απωλειες... δε θα ελεγα πιο ωριμος, αλλα πιο "γέρος", γιατι ναι, μπορεις να "γερασεις" σημαντικα μεσα σε λιγους μηνες.

Ελπιζω να βγαζουν νοημα τα παραπανω...

Ειπα να προσπαθησω παλι να κανω καποια λιγα δειλα βηματα. Οχι μονο προς τα μπροστα βεβαια, αλλα προς τα πισω, στο 90 και στο 80, απο το οποιο λιγοτερα πραγματα πλεον εχουν μεινει....

Σκεφτομαι οτι παρα τα τραυματα και τις ψυχικες φθορες και τα κομματια του εαυτου μας που πεθαινουν μεσα μας, μενουν η ψυχή και καποιες αιωνιες αξιες. Οπως λεει και ο ηρωας Rakeesh στο Quest for Glory 2: "Nevertheless, without Honor, there is no victory. With Honor, there is no real defeat." -
Όλοι έχουμε περάσει αντίστοιχες καταστάσεις και έχουμε επιλέξει την 'αυτοεξορία' ή απομόνωση, για πολύ καιρό, ακόμα και για χρόνια. Προτιμότερη η αυτοεξορία και η αυτοκριτική, παρά οι ανώφελες σπασμωδικές αντιδράσεις. Ποτέ δεν πρέπει να μετανιώνουμε για τις επιλογές μας, γιατί έτσι αυτοαναιρούμαστε. Για ό,τι μας συμβαίνει υπάρχει πάντα κάποιος λόγος, που θα αποκαλυφθεί αργότερα. Κάποτε ένας φίλος μου είπε: "Μάθε να συγχωρείς, γιατί όσο δεν συγχωρείς το πρόβλημα θα το έχεις εσύ." Πόσο δίκιο είχε!
Κράτα λοιπόν ό,τι καλό από το παρελθόν και κάνε μια ήπια "επανέναρξη".
Rakeesh, η ζεστή και αγαπησιάρικη παρέα του Retromaniax για μια ακόμη φορά, σε καλωσορίζει .
 
Hello και απο εμένα παλιόφιλε. Με αφορμη την επιστροφή σου στο ρέτρο βρηκα και εγω ευκαιρία να φτιαξω προφιλ. Καλως ηρθες και καλως με και εμενα :D:cool:
Krishnaman, καλώς ήρθες στην παρέα.:wave:
 
Krishnaman, καλώς ήρθες στην παρέα.:wave:
Ευχαριστω για το θερμο καλωσορισμα :) Ηξερα για το Retro εδω και πολλα χρονια, απ' τον Rakeesh αλλα τωρα αξιωθηκα να φτιαξω προφιλ. better late than never, οπως λενε. και παλι ευχαριστω!
 
Καλώς τον Krishnaman. Εμείς σε ευχαριστούμε που ήρθες στην παρέα μας.
 
Πολλοι ερχονται σε ενα φορουμ και πολλοι φευγουν. Καποιοι φευγουν με τσαμπουκα και λενε "με απογοητεψατε, δε σας γουσταρω, φευγω μετα λυπης μπλα μπλα", κατι που θεωρειται bad netiquette. Υπαρχει και το meme που λεει "Εδω δεν ειναι αεροδρομιο, δε χρειαζεται να αναγγελεις την αποχωρηση σου" (να αρχισουμε να κλαιμε κιολας).

Δε θελω να αναγγειλω την αποχωρηση μου, αλλα την επιστροφη μου μετα απο καποια περιοδο αποχης, η μαλλον.... αυτοεξορίας

Δεν ξερω αν ειναι κι αυτο bad netiquette, μπορει καποιος να πει "και ποιος εισαι εσυ που μας νοιαζει ποτε ερχεσαι και ποτε φευγεις και ποτε κανεις αποχη; Θες και κανα κοκκινο χαλί;"

Δε λεω οτι ειναι σημαντικο ποτε ερχομαι και ποτε φευγω και ποτε επιστρεφω, αλλα επειδη εχουμε μοιραστει τα σωψυχα μας, και επειδη περι σωψυχων εχει να κανει, θελω να το μοιραστω μαζι σας.

Ο λογος που δεν συμμετειχα αυτους τους μηνες δεν εχει να κανει με το ρετρομανιαξ η τους αγπαητους συμφορουμιτες, αλλα με κατι τελειως προσωπικο και εσωτερικο.
Προσφατα ειχα να κανω με ενα ψυχολογικο αγωνα, να παλεψω με τα θελω και με τις αναγκες μου, να παρω δυσκολες αποφασεις. Να αποχωριστω, ακομα και να πενθησω. Υποχρεωθηκα να γυρισω νεα σελιδα στη ζωη μου και να χασω ενα μεγαλο κομματι της, σημαντικο η οχι δεν ξερω.

Και ξερετε, οταν περνας απο ενα χωρισμο, θάνατο, αποχωρισμο ή μεγαλες αλλαγες που προκαλλουν πένθος και τραύματα, γινεσαι υπερευαισθητος. Οταν χωρισεις απο την Ευλαμπια, δε θες τιποτα να σου τη θυμιζει. Ακους το τραγουδι που λεει "Αχ Ευλαμπια" και αλλαζεις καναλι. Βλεπεις στο δρομο καποια που σου τη θυμιζει και γυριζεις το κεφαλι απο την αλλη. Γνωριζεις στο φεισμπουκ μια κοπελα, σου λεει οτι τη λενε Ευλαμπια και την κανεις μπλοκ.

Δεν αρκουσε παρα να ακουσω ενα κοματι synthwave, για να μου φερει επωδυνα στο νου ανθρωπους, μερη και αντικειμενα που δε θα ξαναδω ποτε, και μια εποχη που δε θα ξανανιωσω ποτε.

Ως εκ τουτου δεν μου εκανε καλο να επισκεπτομαι το αγαπημενο μου ρετρομανιαξ. Εδω αποκομιζω παντα ομορφες εικονες, αλλα στην παρουσα κατασταση μου εφερναν στο νου αυτα που μεχρι προσφατα υπηρχαν και που θα μου λειπουν για παντα.

Και οχι μονο αυτο. Η αποχη μου δεν ηταν μονο ενας τροπος να διατηρησω καποια ληθη και ηρεμια. Θα ελεγα οτι επρεπε να "τιμωρησω" τον εαυτο μου για τον τροπο που χειριστηκα καποια πραγματα. Ενιωθα οτι δεν μου αξιζε πλεον να αναπωλω, η νοσταλγια ηταν ενα ειδος πολυτελειας.

Προσπαθω να εκτιμησω αυτα που εχω ακομα, δηλαδη αυτα που καταφερα να κρατησω, και να συγχωρεσω τον εαυτο μου για τις δυσκολες (και καποιες λαθος) επιλογες. Δεν ξερω αν ειμαι πιο δυνατος, θα ελεγα μάλλον μουδιασμενος απο το πενθος και τις απωλειες... δε θα ελεγα πιο ωριμος, αλλα πιο "γέρος", γιατι ναι, μπορεις να "γερασεις" σημαντικα μεσα σε λιγους μηνες.

Ελπιζω να βγαζουν νοημα τα παραπανω...

Ειπα να προσπαθησω παλι να κανω καποια λιγα δειλα βηματα. Οχι μονο προς τα μπροστα βεβαια, αλλα προς τα πισω, στο 90 και στο 80, απο το οποιο λιγοτερα πραγματα πλεον εχουν μεινει....

Σκεφτομαι οτι παρα τα τραυματα και τις ψυχικες φθορες και τα κομματια του εαυτου μας που πεθαινουν μεσα μας, μενουν η ψυχή και καποιες αιωνιες αξιες. Οπως λεει και ο ηρωας Rakeesh στο Quest for Glory 2: "Nevertheless, without Honor, there is no victory. With Honor, there is no real defeat." -
Welcome back!

Το retromaniax είναι για μένα ένας χώρος διασκέδασης και αναμνήσεων. Και επειδή τείνουμε να θυμόμαστε μόνο τα καλά, γι'αυτό και το retromaniax είναι ένας χώρος με ευχάριστες αναμνήσεις. Ιδιαίτερα παλιότερα, που είχε περισσότερες συμμετοχές, συναντήσεις, πάρτυ, ήταν ακόμα πιο διασκεδαστικός χώρος.

Όσα δεν σ'αρέσουν (ανθρώπους, καταστάσεις, αντικείμενα, forum), βγάλτα από την ζωή σου. Κάτι τέτοιο δεν είναι πράξη δειλίας, αλλά πράξη αυτοσυντήρησης. Μπορεί να πονάει και να είναι δύσκολο, αλλά είναι αναγκαίο.

Καλή αρχή!
 
Ελπιζω να βγαζουν νοημα τα παραπανω...
Καιρό είχα να διαβάσω κάτι προσωπικό στο φόρουμ... που υποκειμενικά εκεί έγκειται το μεγαλύτερο κομμάτι της αξίας του.
 
Total recall λοιπόν για σένα Rakeesh. Γνώμη μου, τα πένθη πρέπει ναι μεν να παλεύουμε να τα ξεπερνάμε αλλά όχι με βίαιο τρόπο. Μας αξίζει να θρηνούμε γι αυτά που χάσαμε, για τα λάθη μας και τις προδοσίες των άλλων. Λίγο λίγο το ξεπερνάμε έτσι. Με βίαιο τρόπο του στυλ "γέλα τώρα γιατί δεν πρέπει να είσαι θλιμμένος" κοστίζει περισσότερο και τραβάει περισσότερο.
Καλώς ήρθες λοιπόν πίσω, και σου εύχομαι υγεία και να σαι πάντα ανάμεσα σε ανθρώπους που σε αγαπούν.
 
Καλησπέρα κι από μένα!!
Mετα από αρκετό καιρό μπήκα στο retromaniax.
Ελπίζω να είστε ολοι καλα (οσους ξερω και θυμαμαι αλλα και τα νεα μελη που ηρθαν οσο ήμουν απων)
 
Πίσω
Μπλουζα