Γιατί τα video games έχουν μεγαλύτερη ευκολία σε σχέση με τα παλιά ?

[SurvivalHorror]

Πολλές φορές αναρωτιέμαι για το πόσο έχουν ευκολύνει τα παιχνίδια του σήμερα στα κανονικά επίπεδα(normal)άντε και στο (hard).Είναι κάτι σαν τα μεγέθη στα ρούχα που το παλιό Medium είναι το large σήμερα κτλ.Έχω καταλήξει σε κάποια συμπεράσματα,αλλά θα ήθελα να ακούσω και τις δικές σας απόψεις,ειδικά και στο θέμα των pc games που δεν έχω καμία σχέση.




Αυτά που πιστεύω εγώ είναι τα εξής :

1)Γρήγοροι ρυθμοί ζωής

Δυστυχώς οι συνθήκες της καθημερινότητα μας και ειδικά στις μεγαλύτερες πόλεις είμαστε με ένα ρολόι στο χέρι.Αυτό συνεπάγεται ότι για να μπορείς να ζήσεις με αξιοπρέπεια,πρέπει να εργάζεσαι πολλές ώρες καθημερινά.Αυτό έχει ως συνέπεια ο κόσμός να έχει χάσει το ενδιαφέρον του και το κουράγιο του να παίξει παιχνίδια σκέψης και ικανότητας μετά από τη δουλειά και να προτιμά κάτι απλό(σαν ένα πρόχειρο τοστ)μόνο να πει ότι έπαιξε κάτι.


2)Ανάπτυξη τεχνολογίας,ευκολία στις επιλογές(πληθώρα)

Πόσες φορές δεν έχουμε δει την εποχή τις ευκολίας μπροστά μας ?,δε μας κάθεται η τάδε κοπέλα ή ο τάδε άντρας και πάμε αμέσως στον επόμενο.Έτσι και στα video games παρατηρώ πολλούς gamers αν τα βρούνε σκούρα σε ένα παιχνίδι,αμέσως να πιάνουνε το επόμενο που θα τους είναι εύκολο,χωρίς καθόλου προσπάθεια στο προηγούμενο με τη λογική"σιγά μην κάτσω να κουραστώ".Υπάρχει πλέον πληθώρα επιλογών που αφήνουν τα δύσκολα παιχνίδια στο περιθώριο.

3)Λιγότερη ικανότητα από τα παιδιά σήμερα και αυτό είναι απλό.Όταν ένα παιδί έχει μάθει να παίζει κάτι απλό χωρίς να χρειάζεται να αναπτύξει το μυαλό του και την επιδεξιότητά του πάνω σε αυτό,θα μάθει έτσι και δε θα μπορεί να ανταπεξέλθει σε μία κατάσταση που θα του παρουσιαστεί ένα διαφορετικό-δυσκολότερο παιχνίδι.Βάλτε ένα παιδί να παίξει κάποιο παλιό παιχνίδι Ghosts N Goblins,Shinobi,Commando ή κάποιο άλλο από τα αμέτρητα παλιά και στο λεπτό θα το παρατήσει.Αφήστε τους γρίφους...Είναι σαν να σου δίνουν ένα ποτήρι νερό να το πας από το δωμάτιό σου στο καθιστικό,ενώ παλιά έπρεπε να σκάψεις στον κήπο,να βρεις ένα κλειδί που ανοίγει την πόρτα σε ένα μέρος χιλιόμετρα από εδώ,ώστε να βρείς ένα αντικείμενο που ξεκλειδώνει κάτι άλλο πάλι χιλιόμετρα από εδώ...Ελπίζω να γίνομαι κατανοητός.

4)Mεγάλη ευθύνη εταιριών-Πωλήσεις

Πολύ μεγάλη ευθύνη φέρνουνε και οι εταιρίες ως ένα βαθμό.Επειδή πολλές φορές κατευθύνουν τις εξελίξεις και δημιουργούν gamers,ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό γι αυτή την κατάντια να δημιουργούν πολλά εύκολα παιχνίδια για να μην κάνουν τον παίχτη να "βαρεθεί"και πάει αλλού.Και πλέον οι περισσότερες εταιρίες που έχουν δει την κατάσταση πως έχει διαδραματιστεί,εξακολουθούν στην ίδια τακτική στο βωμό των πωλήσεων,συντηρώντας μία άρρωστη κατάσταση.


5)Εξειδίκευση


Eπειδή η ζωή κάνει κύκλους και οι παλαιότεροι φεύγουν και οι νεότεροι μεγαλώνουν παίρνοντας τη θέση τους,όλοι αυτοί οι gamers που έχουν μάθει μόνο στα εύκολα παιχνίδια,πώς μετά από χρόνια όταν θα έρθει η σειρά σε κάποιους από αυτούς να κατασκευάσουν παιχνίδια θα ανταπεξέλθουν ??

Είναι σαν να τηγανίζεις όλη τη ζωή σου αυγά και να σε βάλουν μία μέρα στα 40 σου να κάνεις ένα παστίτσιο..Χωρίς να χτίζουμε το παρόν,δεν έχουμε μέλλον στο να αλλάξει κάτι.


6)Τρόπαια(Trophies)

Έχουν τεράστια ευθύνη οι εταιρίες με την εισαγωγή τροπαίων(όχι επειδή τα βάλανε),αλλά για το πώς κατάντησε ο κόσμος.Εδώ βέβαια φέρει τεράστια ευθύνη και ο κόσμος,γιατί σε ο,τιδήποτε υπάρχει η καλή και η κακή χρήση,οπότε οι περισσότεροι με το όνομα"trophy hunters"παίζουν κυρίως τα εύκολα παιχνίδια και βρίζουν τα πιο δύσκολα,επειδή τους στερούν τα τρόπαια...Αρρώστια που δε διορθώνεται εύκολα,ειδικά σε μικρές ηλικίες που δεν έχουν ζήσει τα video games χωρίς αυτά.'Ετσι συχνά πυκνά ακούς την άποψη"παίξε αυτό,είναι εύκολο για τρόπαια"ή "μην παίζεις αυτό,δε βγαίνει με τίποτα".

7)Νοοτροπία παλιών κατασκευαστών και των gamers η οποία χάθηκε με τα χρόνια.Δεν υπήρχαν τα auto-saves παλιά,σε κάθε μικρό βήμα που κάναμε.Πέθαινες?load το τελευταίο μακρινό save στα πιο σύγχρονα και από την αρχή της πίστας στα πιο παλιά.Έχανες όλες τις ζωές,από την αρχή το παιχνίδι.Αυτός ήταν κώδικας μεταξύ μας να το τερματίζουμε με ένα κέρμα και σε πολλά παιχνίδια στην τελευταία πίστα είτε δεν έχεις continue είτε είχες μέχρι 5 κτλ.Οι κατασκευαστές είχανε μεράκι και όσο και να μας "ταλαιπωρούσανε" κατασκευάζοντας πιο δύσκολα παιχνίδια,αυτά ήταν τελικά που μας μένανε και νιώθαμε περήφανοι όταν τερματίζαμε κάποιο,ήταν σαν να έριχνες μια κοπέλα που δεν πήγαινε με τον έναν και με τον άλλο,με το χαρακτήρα και την προσπάθειά σου.Όλα αυτά σταδιακά εξαφανίστηκαν και τη θέση τους πήρανε τα παραπάνω...Το παλιό easy ήταν πιο δύσκολο από το normal το σημερινό και ίδιο πάνω κάτω με το hard.Σήμερα δυστυχώς πρέπει να παίζεις level nightmare,Grounded,Dante Must Die,Akumu κτλ για να νιώσεις στο πετσί σου τη δυσκολία.

Σε όλα τα παραδείγματα υπάρχουν εξαιρέσεις,που επιβεβαιώνουν τον κανόνα για εμένα.

 

[Wally]

*Το μεγεθος των αποθηκευτικων μεσων και την RAM. Σε 40ΚΒ επρεπε να χωρεσεις εναν μικρο "κοσμο". Αν το παιχνιδι ηταν ευκολο, ο "κοσμος" τελειωνε γρηγορα και ο πελατης θα σου γυρναγε την πλατη, τα περιοδικα σε εθαβαν κτλ.

*Δυσδιαστατη απεικονιση και με μικρο αριθμο pixels οπου επρεπε να συμβαινει η δραση...με οτι αυτο συνεπαγεται (pixel perfect jumps, colissions κτλ)

*Απλοι μηχανισμοι gameplay λογω μη-προτερης εμπειριας και τεχνολογικου περιορισμου. Η απλοτητα συνοδευονταν με χειρουργικη ακριβεια συνηθως.

*Βασικη πηγη εμπνευσης ηταν τα arcades που εξ αρχης, ως εργαλεια κερδους, ηταν ρυθμισμενα να προσφερουν κανα 5 λεπτο στον μεσο παιχτη.

*Μικροτερο target group. Ναι, οι κοπελες επαιζαν μονο Puzzle Bubble.

*Σπανια η δυνατοτητα της αποθηκευσης της προοδου.

Θα διαφωνησω οτι τα σημερινα παιδια ειναι λιγοτερο ικανα. Θα ελεγα οτι ειναι πολυ ικανοτερα απο οτι ημασταν εμεις.

 

[SurvivalHorror]

*Το μεγεθος των αποθηκευτικων μεσων και την RAM. Σε 40ΚΒ επρεπε να χωρεσεις εναν μικρο "κοσμο". Αν το παιχνιδι ηταν ευκολο, ο "κοσμος" τελειωνε γρηγορα και ο πελατης θα σου γυρναγε την πλατη, τα περιοδικα σε εθαβαν κτλ.
*Δυσδιαστατη απεικονιση και με μικρο αριθμο pixels οπου επρεπε να συμβαινει η δραση...με οτι αυτο συνεπαγεται (pixel perfect jumps, colissions κτλ)

*Απλοι μηχανισμοι gameplay λογω μη-προτερης εμπειριας και τεχνολογικου περιορισμου. Η απλοτητα συνοδευονταν με χειρουργικη ακριβεια συνηθως.

*Βασικη πηγη εμπνευσης ηταν τα arcades που εξ αρχης, ως εργαλεια κερδους, ηταν ρυθμισμενα να προσφερουν κανα 5 λεπτο στον μεσο παιχτη.

*Μικροτερο target group. Ναι, οι κοπελες επαιζαν μονο Puzzle Bubble.

*Σπανια η δυνατοτητα της αποθηκευσης της προοδου.

Θα διαφωνησω οτι τα σημερινα παιδια ειναι λιγοτερο ικανα. Θα ελεγα οτι ειναι πολυ ικανοτερα απο οτι ημασταν εμεις.

Ενδιαφέρουσες οι παρατηρήσεις σου.Στο θέμα περί ικανότητας για να στο εξηγήσω,δεν εννοώ ότι έχουν λιγότερη εξυπνάδα ή ικανότητες,αλλά ότι στον συγκεκριμένο τομέα έχουν μάθει στα απλά και εύκολα και δεν εξασκούν καθόλου αυτούς τους 2 τομείς,όπως είπα με εξαιρέσεις.Αν και πάλι διαφωνείς,εχόυμε διαφορετική απόψη και το σέβομαι.
Αυτό που θα ήθελα να ξέρω επίσης είναι σχετικά με την πηγή έμπνευσης των arcades.Γιατί να μη βγάλουν από τότε πιο εύκολα παιχνίδια αφού δεν ήταν arcades αλλά παιχνίδια pc-κονσολών.Έχει να κάνει ότι θέλανε να διαρκεί περισσότερο μόνο ένα παιχνίδι ή και οι κατασκευαστές είχανε μάθει αλλιώς και τους άρεσε αυτό που κάνανε ?Τι πιστεύεις?

Οι κοπέλες παίζανε Pac-Man,Τetris και Bubble Bobble επίσης

H αποθήκευση έλειπε όχι μόνο επειδή δεν είχαν τη δυνατότητα,αλλά εσκεμμένα για να δυσκολέυει το παιχνίδι.

Θεωρώ οτι δεν έχει να κάνει με τις δυνατότητες του κατασκευαστή-εμπειρίας του τότε,αλλά με τα μυαλά που βρισκόταν πίσω από αυτά τα παιχνίδια καθώς και τις εποχές της δυσκολίας και της κούρασης να αποκτήσεις κάτι σε αντίθεση με την ευκολία του σήμερα(ειδικά πριν από μερικά χρόνια)πράγμα το οποίο έβλεπες και στα ηλεκτρονικά.

 

[angel_grig]

Aν και μεγιστος fan του ρετρο γενικως,το μονο που δεν μου λειπει απο τα παλια ειναι η δυσκολια των παλιων παιχνιδιων..και τα 40kb ή τα δυσδιαστατα γραφικα δεν αποτελουσαν εμποδια σε αυτο..τυχαια αναφερω πχ το game over σε spectrum (οπως και αλλα πλειστα Ισπανικα παιχνιδια...) που πεθαινες με το καλημερα .Εδω πηγαινες να παιξεις το treasure island dizzy και ειχες μονο 1 ζωη!!Ελεος δηλαδη !Και μη μου πειτε οτι ολοι εσεις παιζατε τα παιχνιδια χωρις poke....

H αποθήκευση έλειπε όχι μόνο επειδή δεν είχαν τη δυνατότητα,αλλά εσκεμμένα για να δυσκολέυει το παιχνίδι.

Η αποθηκευση τοτε ηταν οντως προβλημα..αντε σωσε στην κασσετα,και αντε ξαναβαλτο,και να μην γραφτηκε καλα...ας τα να πανε...

 

[SurvivalHorror]

Aν και μεγιστος fan του ρετρο γενικως,το μονο που δεν μου λειπει απο τα παλια ειναι η δυσκολια των παλιων παιχνιδιων..και τα 40kb ή τα δυσδιαστατα γραφικα δεν αποτελουσαν εμποδια σε αυτο..τυχαια αναφερω πχ το game over σε spectrum (οπως και αλλα πλειστα Ισπανικα παιχνιδια...) που πεθαινες με το καλημερα .Εδω πηγαινες να παιξεις το treasure island dizzy και ειχες μονο 1 ζωη!!Ελεος δηλαδη !Και μη μου πειτε οτι ολοι εσεις παιζατε τα παιχνιδια χωρις poke....


Η αποθηκευση τοτε ηταν οντως προβλημα..αντε σωσε στην κασσετα,και αντε ξαναβαλτο,και να μην γραφτηκε καλα...ας τα να πανε...

Kι όμως τα πιο δύσκολα παιχνίδια,όταν τα κατάφερνες ήταν αυτά που σου μένανε.Για οποιοδήποτε παιχνίδι υπήρχε κάποιος που το κατάφερνε έστω και με τις λιγότερες ζωές,ο καθένας στο είδος του.Συμφωνώ οτι πολλά παιχνίδια ήταν εκνευριστικά και αυτό που λέμε "δε βγαίνει" με αυτά που σου δίνανε,αλλά είχαμε μάθει στα δύσκολα και τα δοκιμάζαμε μέχρι τελικής πτώσης.
Για το θέμα του save στο pc δεν αναφέρομαι,ποτέ δεν είχα άποψη,παρά μόνο σε αυτό στις κονσόλες που ξεκίνησε από passwords που βοηθούσανε πολύ και κατέληξε στις memory cards και στο σκληρό στις μέρες μας.

 

[angel_grig]

Oταν τα παιχνιδια ηταν τοσο δυσκολα,δεν εμπαινα καν στον κοπο να ασχοληθω μαζι τους...αλλωστε οταν βαζω κατι να παιξω το κανω για να χαλαρωσω και οχι για να με αγχωσει ή να μου σπασει τα νευρα..εαν θελω κατι τετοιο το εχω στην real life...δεν χρειαζεται να το εχω και στην virtual life...

 

[SurvivalHorror]

Oταν τα παιχνιδια ηταν τοσο δυσκολα,δεν εμπαινα καν στον κοπο να ασχοληθω μαζι τους...αλλωστε οταν βαζω κατι να παιξω το κανω για να χαλαρωσω και οχι για να με αγχωσει ή να μου σπασει τα νευρα..εαν θελω κατι τετοιο το εχω στην real life...δεν χρειαζεται να το εχω και στην virtual life...

'Ολα σεβαστά.Εγώ πάλι είμαι το άκρως αντίθετο,θέλω να ξεφεύγω από την καθημερινότητα μέσα από τα παιχνίδια,αλλά όχι αυτά με τα χαρούμενα και εύκολα(ξεκούραστα) gameplay,αλλά με αυτά που με δυσκολεύουν,αγχώνουν,με συγκινούν,στενοχωρούν με κάνουν να χαμογελάω από αισιοδοξία γενικώς με γεμίζουν έντονα αισθήματα(θετικά κι αρνητικά).Και αυτό που αναφέρεις πέρι virtual life το βλέπω αλλιώς.Τα παιχνίδια πολλές φορές για εμένα είναι πιο real από την "real"life της υποκρισίας και του καθωςσπρέπει που βλέπουμε έξω,επομένως το virtual με το real αναμειγνύονται.Τέλος αν κάποιο παιχνίδι μου σπάει τα νεύρα όπως ανέφερες,δεν το παίζω,δεν παίζω ποτέ παιχνίδι με το ζόρι επειδή "πρέπει".

 

[Metalcandyman]

Το θεμα δυσκολια στα σημερινα παιχνιδια ειναι κατι που με προβληματιζει προσωπικα χρονια ολοκληρα γιαυτο αλωστε εχω ανοιξη ενα σωρο θεματα εδω μεσα που εχουν σχεση με αυτο το πραγμα με καποια απο αυτα ειναι σε τι δυσκολια παιζεται τα παιχνιδια,αν χρησιμοποιητε cheats στα παιχνιδια η ειστε κατα των cheats και διαφορα αλλα.Καθε εποχη εχει και τα δεικα της στανταρ και τα παιχνιδια αλαζουν μερα με την μερα,μηνα με το μηνα,χρονο με το χρονο δεν περιμενω να παιξω εγω σημερα ενα wonder boy η ενα Ghosts'n Goblins η ενα karnov γιατι πολυ απλα δεν γινετε.Εχει αλαξει το κοινο αυτων των παιχνιδιων οπως εχουν αλαξει και τα παιχνιδια.Σημερα η μοδα ειναι τα παιχνιδια κινηματογραφικες παραγωγες που το μονο που τους νοιαζη ειναι τα cut scenes και οχι τοσο πολυ το gamepaly,ειναι τα μια οριζοντια γραμμη fps χωρις ψαξιμο και χωρις καμια ουσιαστικη δυσκολια με 3,4 checkpoints λες και αν χασεις και ξαναπαιξεις απο την αρχη την πιστα ειναι η μεγαλητερη καταστροφη και ειναι και τα διαδικτυακα παιχνιδια που θα προτιμησει χιλιες φορες ενας νεος gamer να καθεται με της ωρες να παιζει το νηπιακου επιπεδου ''Legend'' στο facebook παρα να κατσει να ασχοληθει με καποιο παλιο arcade πχ και αυτο ειναι απολυτως κατανοητο γιατι ετσι εχει μαθει και μετρημενοι στα δαχτυλα τους ενος χεριου ειναι οι πιτσιρικαδες σημερα που θα ενδιαφερθουν να ασχοληθουν με κατι τετοιο.

Ετσι λοιπον για ολα τα παραπανω και για δεκαδες αλλους λογους βλεπουμε συνεχως τετοια παιχνιδια γιατι αυτα πουλανε και σε αυτο το κοινο απευθυνονται και γιαυτο οσο παει εχουν αρχισει και εξαφανιζονται τα platform.Δεν φταινε ομως οι νεοτεροι gamers αυτοι πολυ καλα κανουν γιατι ετσι εχουν μαθει αλλα φταιμε και πολυ απο μας που ημαστε πανω απο 30 και θα εξηγησω το γιατι.Πριν λιγες μερες ανοιξα ενα θεμα εδω μεσα για το παιχνιδι Monster Boy and the wizard of booze http://www.retromaniax.gr/vb/showthread.php?29581-Wonder-Boy-in-Monster-land-Monster-World-%E7-%E5%F0%E9%F3%F4%F1%EF%F6%DE-%282015%29 που ειναι στην ουσια η επιστροφη του wonder boy in monster land και μαλιστα επιτηδες εβαλα τον τιτλο που εβαλα γιατι το WBIML ειναι ενα απο τα πολυαγαπημενα παιχνιδια ολων μας σχεδον και εχουν γινει δεκαδες για να μην πω εκατονταδες αναφορες γιυτο εδω μεσα.Κανεις ομως πλυν του survival horror που προς τιμην του ειπε πως ποτε δεν δεθηκε με τα παιχνιδια wonder boy αλλα συμφωνει πως ειναι θρυλικα οπως εγραψα στην περιγραφη του θεματος δεν ασχοληθηκε με το θεμα και δεν με νοιαζη για το θεμα αλλα για την ειδηση που οι λεξεις wonder boy in monster land και επιστροφη θα επρεπε να ενθουσιασουν ολους τους παλιους gamers Που βρισκονται εδω μεσα και ασχετα αν ειχαν δει και πουθενα αλλου την ειδηση αυτη ολο και κατι θα εγραφαν στο κορυφαιο ρετρο site της ελλαδας.Αφου λοιπον οι 30 και πανω δεν ασχολουνται και οι περισοτεροι εχουν ψιλοξεχασει τα ρετροπαιχνιδια η τα arcades δεν μπορω εγω να περιμενω θαυματα απο τους νεους gamers που σε γνωστα eελληνικα sites για τα videogames κατω απο την ειδηση της επιστροφης του Wonder boy υπαρχουν σχολια του τυπου ''Aφηστε το στον ταφο του μη μας παρει και η μποχα η ο αλλος που κοροιδευει γιατι οπως γραφει δεν πηρε ps4 για να παιζει wonder boy,Πως ειναι αρχαιο,πως θα τριζουν τα κοκαλα αυτουνου που το εφτιαξει και πως τριζουν και τα κοκαλα ακομα και μερικων που προλαβαν να το παιξουν στα arcades''.

Γιαυτο λοιπον και γω εχω χαραξει τον δεικο μου δρομο που τον ακολουθω πιστα μια ζωη που ειμαι χωμενος στα arcades και ειναι ο δρομος του οσο πιο δυσκολο τοσο πιο καλο γιατι μονο ετσι γουσταρω να παιζω και θεωρω τον εαυτο μου εναν απο τους τελευταιους των μοικανων που εχουμε απομεινει πανω στο συγκεκριμενο θεμα και γιαυτο ασχολουμαι κατα 90% με τα arcades και το υολοιπο 10% ειναι συγκεκριμενα παιχνιδια που δεν μπορω να αγνοησω γιατι εχω καψουρα και ερωτα μαυτα.Γιαυτο λοιπον εχω φτασει στο σημειο να περιμενω σαν τρελος μια fanmade προσπαθεια που ονομαζεται Ghosts'n Goblins 2 και που σε προσωπικες συζητησεις εχω γραψει στον δημιουργο να το κανει πολυ πιο δυσκολο απο το demo που μας προσφερε και δεν με κανει ορεξη να ασχοληθω με κατι αλλο εκτος ελαχιστων εξερεσεων.Η δεκαετια του 80 και του 90 εχει περασει ανεπιστρεπτι και περα απο την νοσταλγια που υπαρχει και της συζητησεις που γινονται εδω μεσα δυστηχως ειμαστε πολυ λιγοι αυτοι που πραγματικα ασχολουμαστε φανατικα με τα παιχνιδια που περασαμε μαζι τους μια ολοκληρη ζωη και ειμαστε ακομα πιο λιγοι αυτοι που αναζηταμε ακομα την δυσκολια στα παιχνιδια.

 

[supacoopa]

*Το μεγεθος των αποθηκευτικων μεσων και την RAM. Σε 40ΚΒ επρεπε να χωρεσεις εναν μικρο "κοσμο". Αν το παιχνιδι ηταν ευκολο, ο "κοσμος" τελειωνε γρηγορα και ο πελατης θα σου γυρναγε την πλατη, τα περιοδικα σε εθαβαν κτλ.
*Δυσδιαστατη απεικονιση και με μικρο αριθμο pixels οπου επρεπε να συμβαινει η δραση...με οτι αυτο συνεπαγεται (pixel perfect jumps, colissions κτλ)

*Απλοι μηχανισμοι gameplay λογω μη-προτερης εμπειριας και τεχνολογικου περιορισμου. Η απλοτητα συνοδευονταν με χειρουργικη ακριβεια συνηθως.

*Βασικη πηγη εμπνευσης ηταν τα arcades που εξ αρχης, ως εργαλεια κερδους, ηταν ρυθμισμενα να προσφερουν κανα 5 λεπτο στον μεσο παιχτη.

*Μικροτερο target group. Ναι, οι κοπελες επαιζαν μονο Puzzle Bubble.

*Σπανια η δυνατοτητα της αποθηκευσης της προοδου.

+6

Θα διαφωνησω οτι τα σημερινα παιδια ειναι λιγοτερο ικανα. Θα ελεγα οτι ειναι πολυ ικανοτερα απο οτι ημασταν εμεις.

+1000

Νομιζω επισης οτι ενας gamer, οσο πιο πολλα "χιλιομετρα" γραφει στο κοντερ του, τοσο πιο ευκολα του φαινονται τα νεα παιχνιδια που παιζει.

ΟΚ, παντα θα υπαρχει ενα καινουριο αληθινα δυσκολο (ή απλα στριφνο) παιχνιδι αλλα ειναι λογικο να υπαρχει μια αισθηση "been there, done that, τι να μας πει τωρα..." σε καποιον που παιζει 20-25 χρονια games

 

[Rakeesh]

Μια διαφορα νοοτροπιας ειναι οτι τα καινουργια παιχνιδια εχουν σκοπο να γινουν πιο αυτονομα, και εχουν πιο εξοικοδομημενη δομή. Τι εννοω; Για να παιξεις παλια ενα παιχνιδι επρεπε να διαβασεις μπολικο manual, να εξασκηθεις, και κατοπιν ξεκινας σε ενα παιχνιδι χωρις καμια οδηγια, στα τυφλα, με trial and error, σημειωσεις, χαρτες, πολλαπλα savegames μιας και ενα thread μπορει να οδηγει σε αδιεξοδο κλπ.

Τα σημερινα παιχνιδια εξοικονομουν τα παραπανω με διαφορους τροπους: online tutorials, μπουσουλες, automaps, και φυσικα γενικοτερες ευκολιες οπως απαλειφη dead ends και παει λεγοντας.

 

[johnny19818]

Να ξεκαθαρίσω ότι, εμπειρία από τις καινούριες κονσόλες (PS3,Wii,XBOX) δεν έχω και μάλιστα όταν είδα τον τίτλο του θέματος παραξενεύτηκα κάπως. Παρ'όλαυτά, όσον αφορά τους γρήγορους ρυθμούς ζωής νομίζω ότι δεν έχει απόλυτη σχέση. Αυτό συμβαίνει σε μας τους εργαζόμενους 30+. Οι πιτσιρικάδες του δημοτικού και γυμνασίου μια χαρά χρόνο έχουν να ασχοληθούν όση ώρα θέλουν με την κονσόλα τους.

Είμαι κι εγώ υπέρμαχος της λογικής, ένα παιχνίδι να είναι βατό και λογικό ώστε να έχει μια άλφα δυσκολία και να μην είναι ούτε πολύ εύκολο ώστε να το τελειώσεις σε μια καθισιά αλλά όχι και να σπας το κεφάλι σου και να καταριέσαι την ώρα και τη στιγμή που το αγόρασες. Επειδή ο προγραμματιστής ήταν ένας τρελός που μπορεί να έχει κρύψει τα κλειδιά σε ένα παιχνίδι π.χ. στα πιο απίθανα μέρη που χρειάζονται 1002 προϋποθέσεις για να τα βρεις δε φταίω εγώ . Πιστεύω ότι ένα λαμπρό παράδειγμα ισορροπημένων παιχνιδιών είναι τα Resident Evil. Έχουν τόση δυσκολία ώστε να μην πεις το τελείωσα σε λίγες ώρες αλλά και όχι να κολλήσεις τόσο που να μην μπορείς να προχωρήσεις ύστερα από πολλές προσπάθειες. Μιλάω πάντα για τον μέσο όρο καθώς υπάρχουν και πολύ καλοί gamers αλλά και κάποιοι που δεν είναι τόσο δυνατοί.

 

[SurvivalHorror]

Το θεμα δυσκολια στα σημερινα παιχνιδια ειναι κατι που με προβληματιζει προσωπικα χρονια ολοκληρα γιαυτο αλωστε εχω ανοιξη ενα σωρο θεματα εδω μεσα που εχουν σχεση με αυτο το πραγμα με καποια απο αυτα ειναι σε τι δυσκολια παιζεται τα παιχνιδια,αν χρησιμοποιητε cheats στα παιχνιδια η ειστε κατα των cheats και διαφορα αλλα.Καθε εποχη εχει και τα δεικα της στανταρ και τα παιχνιδια αλαζουν μερα με την μερα,μηνα με το μηνα,χρονο με το χρονο δεν περιμενω να παιξω εγω σημερα ενα wonder boy η ενα Ghosts'n Goblins η ενα karnov γιατι πολυ απλα δεν γινετε.Εχει αλαξει το κοινο αυτων των παιχνιδιων οπως εχουν αλαξει και τα παιχνιδια.Σημερα η μοδα ειναι τα παιχνιδια κινηματογραφικες παραγωγες που το μονο που τους νοιαζη ειναι τα cut scenes και οχι τοσο πολυ το gamepaly,ειναι τα μια οριζοντια γραμμη fps χωρις ψαξιμο και χωρις καμια ουσιαστικη δυσκολια με 3,4 checkpoints λες και αν χασεις και ξαναπαιξεις απο την αρχη την πιστα ειναι η μεγαλητερη καταστροφη και ειναι και τα διαδικτυακα παιχνιδια που θα προτιμησει χιλιες φορες ενας νεος gamer να καθεται με της ωρες να παιζει το νηπιακου επιπεδου ''Legend'' στο facebook παρα να κατσει να ασχοληθει με καποιο παλιο arcade πχ και αυτο ειναι απολυτως κατανοητο γιατι ετσι εχει μαθει και μετρημενοι στα δαχτυλα τους ενος χεριου ειναι οι πιτσιρικαδες σημερα που θα ενδιαφερθουν να ασχοληθουν με κατι τετοιο.
Ετσι λοιπον για ολα τα παραπανω και για δεκαδες αλλους λογους βλεπουμε συνεχως τετοια παιχνιδια γιατι αυτα πουλανε και σε αυτο το κοινο απευθυνονται και γιαυτο οσο παει εχουν αρχισει και εξαφανιζονται τα platform.Δεν φταινε ομως οι νεοτεροι gamers αυτοι πολυ καλα κανουν γιατι ετσι εχουν μαθει αλλα φταιμε και πολυ απο μας που ημαστε πανω απο 30 και θα εξηγησω το γιατι.Πριν λιγες μερες ανοιξα ενα θεμα εδω μεσα για το παιχνιδι Monster Boy and the wizard of booze http://www.retromaniax.gr/vb/showthread.php?29581-Wonder-Boy-in-Monster-land-Monster-World-%E7-%E5%F0%E9%F3%F4%F1%EF%F6%DE-%282015%29 που ειναι στην ουσια η επιστροφη του wonder boy in monster land και μαλιστα επιτηδες εβαλα τον τιτλο που εβαλα γιατι το WBIML ειναι ενα απο τα πολυαγαπημενα παιχνιδια ολων μας σχεδον και εχουν γινει δεκαδες για να μην πω εκατονταδες αναφορες γιυτο εδω μεσα.Κανεις ομως πλυν του survival horror που προς τιμην του ειπε πως ποτε δεν δεθηκε με τα παιχνιδια wonder boy αλλα συμφωνει πως ειναι θρυλικα οπως εγραψα στην περιγραφη του θεματος δεν ασχοληθηκε με το θεμα και δεν με νοιαζη για το θεμα αλλα για την ειδηση που οι λεξεις wonder boy in monster land και επιστροφη θα επρεπε να ενθουσιασουν ολους τους παλιους gamers Που βρισκονται εδω μεσα και ασχετα αν ειχαν δει και πουθενα αλλου την ειδηση αυτη ολο και κατι θα εγραφαν στο κορυφαιο ρετρο site της ελλαδας.Αφου λοιπον οι 30 και πανω δεν ασχολουνται και οι περισοτεροι εχουν ψιλοξεχασει τα ρετροπαιχνιδια η τα arcades δεν μπορω εγω να περιμενω θαυματα απο τους νεους gamers που σε γνωστα eελληνικα sites για τα videogames κατω απο την ειδηση της επιστροφης του Wonder boy υπαρχουν σχολια του τυπου ''Aφηστε το στον ταφο του μη μας παρει και η μποχα η ο αλλος που κοροιδευει γιατι οπως γραφει δεν πηρε ps4 για να παιζει wonder boy,Πως ειναι αρχαιο,πως θα τριζουν τα κοκαλα αυτουνου που το εφτιαξει και πως τριζουν και τα κοκαλα ακομα και μερικων που προλαβαν να το παιξουν στα arcades''.

Γιαυτο λοιπον και γω εχω χαραξει τον δεικο μου δρομο που τον ακολουθω πιστα μια ζωη που ειμαι χωμενος στα arcades και ειναι ο δρομος του οσο πιο δυσκολο τοσο πιο καλο γιατι μονο ετσι γουσταρω να παιζω και θεωρω τον εαυτο μου εναν απο τους τελευταιους των μοικανων που εχουμε απομεινει πανω στο συγκεκριμενο θεμα και γιαυτο ασχολουμαι κατα 90% με τα arcades και το υολοιπο 10% ειναι συγκεκριμενα παιχνιδια που δεν μπορω να αγνοησω γιατι εχω καψουρα και ερωτα μαυτα.Γιαυτο λοιπον εχω φτασει στο σημειο να περιμενω σαν τρελος μια fanmade προσπαθεια που ονομαζεται Ghosts'n Goblins 2 και που σε προσωπικες συζητησεις εχω γραψει στον δημιουργο να το κανει πολυ πιο δυσκολο απο το demo που μας προσφερε και δεν με κανει ορεξη να ασχοληθω με κατι αλλο εκτος ελαχιστων εξερεσεων.Η δεκαετια του 80 και του 90 εχει περασει ανεπιστρεπτι και περα απο την νοσταλγια που υπαρχει και της συζητησεις που γινονται εδω μεσα δυστηχως ειμαστε πολυ λιγοι αυτοι που πραγματικα ασχολουμαστε φανατικα με τα παιχνιδια που περασαμε μαζι τους μια ολοκληρη ζωη και ειμαστε ακομα πιο λιγοι αυτοι που αναζηταμε ακομα την δυσκολια στα παιχνιδια.

Είτε το πιστεύεις είτε όχι,εσένα σκεφτόμουν περισσότερο όταν έγραφα και τελείωσα το άρθρο.Με κάποια προηγούμενα άρθρα σου είχα εμπνευστεί για αυτό εδώ.Όσο κι αν έχουμε κάποιες διαφορετικές απόψεις ή γούστα σε κάποια άλλα θέματα,σε αυτό συμφωνούσα απόλυτα.Το Wonder Boy το είχα δει όλο άπειρες φορές και όχι μόνο το πρώτο της σειράς,αλλά και τα μετέπειτα.Μέχρι και τα μυστικά από ένα κολλητό είχα μάθει απ έξω,χωρίς να το παίζω.Λάτρευα να το βλέπω όπως και κάποια άλλα παιχνίδια που δε μιλούσανε ποτέ στην καρδιά μου,αλλά τα παραδεχόμουν.

Τα "νέα"sites των videogames είναι γεμάτα με πιτσιρίκια(admins)χωρίς κανένα σεβασμό στην ιστορία και στα παλαιότερα παιχνίδια,άλλους μέ άγνοια και με 30+ όπως πολύ σωστά αναφέρεις που είναι υπέυθυνοι σε ένα πολύ μεγάλο κομμάτι για την όλη κατάσταση,για την ευκολία που ακολουθούν τη μόδα και για το ότι δε μεταφέρουν τις εμπειρίες τους στα νέα παιδιά.Οι Lineageάδες,WOWάδες,LOLάδες και DOTάδες που ακούω σε κάποιες τέτοιες εκπομπές.Μία μέρα είχα μπει σε ένα και ήταν όλο μόστρα και αρώματα και μηδέν ουσία.Καμία αγάπη για το παρελθόν,μόνο μόδα όπως είπα και γινόμουν ο κακός επειδή τους άνοιξα τα μάτια,να αγαπάνε πρώτα αυτό που παίζουν και να ψάξουν την ιστορία.Φυσικά και κατάφερα να κάνω να σκεφτεί αλλιώς μόνο ένα μικρό ποσοστό,αλλά το θεώρησα επιτυχία.

Γι αυτό το θέμα νοοτροπία που αναφέρω είναι κάτι πολύ σημαντικό και παλαιότεροι,εταιρίες ευθύνονται κυρίως για την πλύση εγκεφάλου ή για την μη αξιοποίηση των ικανοτήτων των νέων παιδιών.

Προσωπικά λατρεύω τα παλαιότερα παιχνίδια και τα έχω πάντα στην καρδιά μου,παίζοντάς τα συχνά,αλλά αγαπάω πολύ σημερινά παιχνίδια επίσης και δε μιλάω για τα περισσότερα που ακολουθεί ο κόσμος επειδή είναι "must",αλλά αυτά που μιλάνε μέσα μου.Προτιμώ την παλαιότερη δυσκολία από τη σημερινή σε πολλές περιπτώσεις θεωρώ οτι υποτιμάει τη νοημοσύνη μου και χαίρομαι απεριόριστα όταν βλέπω κινήσεις που φέρνουν στην σημερινή εποχή παιχνίδια που όσοι τα αγαπάμε δεν τα ξεχάσαμε ποτέ.

 

[Imgema]

Για μένα είναι απλό και ξεκάθαρο.

Παλιότερα τα games ήταν για τους gamers. Οσο πέρναγε ο καιρός όλο και αυξανόταν το κοινό. Σήμερα πλέον είναι για όλους. Το gaming έχει γίνει σχεδόν τόσο mainstream όσο και το cinema. Και έτσι τα standards δυσκολίας έπεσαν, τουλάχιστον στα δημοφηλή "AAA" games, για να μπορούν όλοι να δουν τον τερματισμό.

 

[aims]

ωραιο νημα με φοβερες απαντησεις

η αποψη μου:απευθυνονται σε πιο casual κοινο.σε κοινο που εχει μαθει να μην σκεφτεται για να μην κουραζει το μυαλο.

σε νερντς,χιπστεραδες κλπ γραφικους που απλα θελουν να παριστανουν τους gamers στα φιλαρακια κ τις κοπελιτσες τους.

εμεις παιζαμε ΓΙΑ ΠΑΡΤΗ ΜΑΣ.Για να ευχαριστηθουμε κ να εκπαιδευσουμε το μυαλο μας.

Για ενα σημερινο παιδι ειναι ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ το να σου αρεσει το single mode περισσοτερο του multiplayer παιχνιδιου..

Νομιζουν πως gaming ειναι ΜΟΝΟ ο multiplayer ανταγωνισμος.

Γιαυτο κ οι εταιριες δεν δινουν πλεον βαση στο single mode κομματι,σε παιχνιδια που ειναι αποκλειστικα single modes (πχ adventures)κλπ...

Τα παιδια εφυγαν απο τις γειτονιες κ μαζευτηκαν στο internet κ δωστου ολη μερα fb κ multiplayer gaming..

ενω εμεις για παραδειγμα τα καλοκαιρια: παιζαμε ολη την ημερα μπαλιτσα στις αλανες,μετα στα κρυφα τρυπωναμε στα φλιπεραδικα(να παιξουμε tehkan world cup) κ το βραδυ βλεπαμε μουντιαλ..Ξεσηκωναμε κινησεις απο αγαπημενους παικτες κ προσπαθουσαμε την αλλη μερα να τα κανουμε στην αλανα.Δωστου μπαλιτσα,δωστου subbuteo,δωστου μπλιμπλικια,δωστου πανινι,δωστου ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΠΑΦΗ με ανθρωπους...

τωρα ο αλλος μπαινει στο internet,παιζει multiplayer και απο την αρχη του παιχνιδιου μεχρι το τελος σε βριζει!!!ειδικα αν τυχεις σε καναν γραφικο τουρκο,σκοπιανο κ πεσεις τυχαια αντιπαλος τους σε κανα φιφα?δεν παιζεις δευτερολεπτο χωρις βρισιες..

αλλο παραδειγμα,καθαρα για το gaming:kick off..η επιτομη του ποδοσφαιρου,επρεπε να παιξεις χιλιαδες ωρες για να το μαθεις,φοβερο ακομα κ σημερα κ σε gameplay κ σε στρατηγικη για να επιβληθεις στον αντιπαλο..

Στην αλλη οχθη σημερα τα κορυφαια σε γραφικα κ gameplay fifa/pro ειναι απλα παιχνιδια που ΣΟΥΤΑΡΕΙΣ Κ ΣΚΟΡΑΡΕΙΣ..οτι συστημα κ να εφαρμοσεις,με οποιο αντιπαλο κ να παιξεις,το ιδιο κ το αυτο...

Οι sport fans καταλαβαινουν τι εννοω

 

[Optimus]

Πολύ ενδιαφέρον θέμα και έχω πολλά να αναλύσω.

Πρώτα από όλα μερικά από τα b

1)Γρήγοροι ρυθμοί ζωής

Δυστυχώς οι συνθήκες της καθημερινότητα μας και ειδικά στις μεγαλύτερες πόλεις είμαστε με ένα ρολόι στο χέρι.Αυτό συνεπάγεται ότι για να μπορείς να ζήσεις με αξιοπρέπεια,πρέπει να εργάζεσαι πολλές ώρες καθημερινά.Αυτό έχει ως συνέπεια ο κόσμός να έχει χάσει το ενδιαφέρον του και το κουράγιο του να παίξει παιχνίδια σκέψης και ικανότητας μετά από τη δουλειά και να προτιμά κάτι απλό(σαν ένα πρόχειρο τοστ)μόνο να πει ότι έπαιξε κάτι.

Το έχω ακούσει αυτό από πολλούς φίλους μου που έχουν όπως και εγώ φτάσει τα 35. Και μου συμβαίνει και μένα να γυρίζω πίσω από τη δουλειά, να σκέφτομαι τι θα έλεγε να κάνω στον περιορισμένο χρόνο μου, αν δεν είναι χαλάρωση στο youtube ή βλέποντας ταινίες/σειρές (πολύ πιο "προσβάσιμες" σήμερα) και δεν είναι δημιουργικά πράγματα που κάνω συνήθως (democoding, κλπ) ή δεν είναι και κάτι εκτός υπολογιστή, τότε λέω επιτέλους ευκαιρία να παίξω και κανά game από όλα αυτά που έχω αγοράσει στο steam και δεν τα ξεκίνησα ποτέ. Δεν είναι μόνο πως έχουμε μεγαλώσει αλλά έχει μεγαλώσει μαζί μας και η βιομηχανία παιχνιδιών και βγαίνουν πάρα πολλοί τίτλοι που δεν ξέρεις τι να πρωτοπιάσεις.

Από την άλλη, κάποτε είμασταν παιδιά ξέγνιαστα χωρίς έγνοιες, και δεν τα υπολογίζαμε όλα αυτά. Ότι έβγαινε το παίζαμε (αν το βρίσκαμε στον τοπικό πειρατή). Σήμερα υπάρχουν οι αντίστοιχες νέες γενιές που έχουν την αντίστοιχη αίσθηση του ελεύθερου χρόνου και του αθώου "παίζουμε σαν να μην υπάρχει αύριο". Βέβαια έχω την εντύπωση πως έχουμε πνιγεί σήμερα από την υπερπληροφόρηση. Τι να πρωτοπαίξεις και τι να πρωτοδείς κιόλας (τόσα πράγματα μόνο στο ίντερνετ, πολύς νέος κόσμος τρώει χρόνο στο facebook, έχεις και παιχνίδια για κινητά, και παιχνίδια indie, πολλές σειρές που τις κατεβάζεις, ολόκληρες εκπομπές στο youtube που ανανεώνουν συχνά). Παλιά περίμενες μπας και βγει κανά καλό παιχνίδι στον amstrad στην τοπική αγορά (ή να το φέρει ο τοπικός πειρατής). Δεν ξέρω πως νοιώθουν τα νέα παιδιά σήμερα για αυτό. Προσαρμόστηκαν; Ή νοιώθουν πνιγμένα από τον οχετό πληροφοριών, σαν να μην προλαβαίνουν να τα παίξουν όλα αυτά;

2)Ανάπτυξη τεχνολογίας,ευκολία στις επιλογές(πληθώρα)[/b]

Πόσες φορές δεν έχουμε δει την εποχή τις ευκολίας μπροστά μας ?,δε μας κάθεται η τάδε κοπέλα ή ο τάδε άντρας και πάμε αμέσως στον επόμενο.Έτσι και στα video games παρατηρώ πολλούς gamers αν τα βρούνε σκούρα σε ένα παιχνίδι,αμέσως να πιάνουνε το επόμενο που θα τους είναι εύκολο,χωρίς καθόλου προσπάθεια στο προηγούμενο με τη λογική"σιγά μην κάτσω να κουραστώ".Υπάρχει πλέον πληθώρα επιλογών που αφήνουν τα δύσκολα παιχνίδια στο περιθώριο.

Αυτό που έγινε πιστεύω είναι ότι η κάθε γενιά game developers μαθαίνει από τα λάθη των προηγουμένων. Πολλοί ας πούμε θεωρούνε πως το να έχουν τέτοια δυσκολία τα παλιά παιχνίδια ή π.χ. να χάνεσαι στον χάρτη του Doom, είναι κάκιστο game design. Οπότε αν σε αυτήν την γενιά οι περισσότεροι game devs σχεδιάζουν παιχνίδια με waypoints, autosave, regenerating health, κλπ. τότε και οι υπόλοιποι θέλουν να ακολουθήσουν για να μην πάρουν τα κακά reviews ή εκνευριστούν οι νέοι παίκτες (που και αυτοί με τη σειρά τους συνηθίζουν στις ευκολίες). Από την άλλη κάποια από αυτά τα πράγματα φαίνονται απογοητευτικά για παλιούς παίκτες. Π.χ. πολλά σημερινά FPS με εκνευριστικά γραμμική πορεία με κάνουν να γελώ (ή να κλαίω) σε σύγκριση π.χ. με Deus Ex που ο χάρτης ήταν σχεδιασμένος με τέτοιο τρόπο που να σου δίνει διαφορετικά paths (από την κεντρική είσοδο, πίσω ανεβαίνοντας τη σκάλα, υπογείως από τους υπονόμους, μέσα από το ποτάμι) με διαφορετικά challenges και σε κάθε σημείο του χάρτι ένοιωθες ζωντανός, παρατηρούσες προσεκτικά το χώρο, έτοιμος να κάνεις τις επιλογές σου. Σύγκρινε το αυτό με τα εντελώς γραμμικά rollercoaster shooters. Ή π.χ. γιατί οι σημερινοί gamers θεωρούν τους χάρτες του Doom εκνευριστικούς λαβυρίνθους; Δεν είναι τόσο χάλια, το Doom έχει distinctive χαρακτηριστικά σε μερικά από τα δωμάτια ώστε επίτηδες να σου θυμίζει το που είσαι για να μην χάνεσαι (το έχει πει και ο Romero). Έχω δει πολύ χειρότερα λαβυρινθώδη παιχνίδια της εποχής. Και εδώ μάλλον φαίνεται πως ακριβώς επείδη μεγάλωσα με παραδοσιακά FPS, δεν τα βρίσκω σκούρα με αυτά τα παιχνίδια όσο νέοι gamers που έχουν συνηθίσει το χεράκι να τους δίχνει που να πάνε.

Και αυτό είναι ευκολία και για τους devs. Ανοιχτοί χώροι με πολλά paths θέλουν πιο πολύ game testing. Επίσης, rollercoaster FPS, σε πάνε σε ένα μέρος, φορτώνουνε τα απίστευτα γραφικά, αδειάζουν τα προηγούμενα από τη μνήμη, δεν σε αφήνουν να κάνεις backtrack πίσω ή να εξερευνήσεις εναλακτικές (Χαρακτηριστικό παράδειγμα, Max Payne 3, κάποιος κλείδωνε την πόρτα από πίσω μου μετά από κάθε cutscene. Για αυτό και δεν μου άρεσε σε σχέση με τα 1,2). Επίσης, και για τον gamer είναι πιο εύκολο, θα βλέπει συνέχεια καινούρια εκθαμβοτικά γραφικά χωρίς πολύ προσπάθεια και ψάξιμο και με λίγο μούφα shooting ενδιάμεσα (duck, hide, shoot, regen health και ξανά) για να νομίζει και ότι συμμετέχει. Βολεύει όλη αυτή η φάση και για τους μεν και για τους δε.

3)Λιγότερη ικανότητα από τα παιδιά σήμερα και αυτό είναι απλό.Όταν ένα παιδί έχει μάθει να παίζει κάτι απλό χωρίς να χρειάζεται να αναπτύξει το μυαλό του και την επιδεξιότητά του πάνω σε αυτό,θα μάθει έτσι και δε θα μπορεί να ανταπεξέλθει σε μία κατάσταση που θα του παρουσιαστεί ένα διαφορετικό-δυσκολότερο παιχνίδι.

Παίζει και να παίζει. Διαβάστε αυτό το κορυφαίο (αν και είμαι σκεπτικός του να πειραματιζόμαστε με τα παιδιά μας να γίνουν ρέτρο ή οτιδήποτε άλλο με το ζόρι)

https://medium.com/message/playing-with-my-son-e5226ff0a7c3

Ωωω ναι, νέα γενιά μεγαλομένη με παλιά παιχνίδια, βρίσκει τα νέα παιχνίδια πολύ εύκολα.

Οπότε όταν τα μικρά παιδιά μεγαλώνουν με quicktime events και λαμπρά cinematics χωρίς προσπάθεια καταλαβαίνεις.

6)Τρόπαια(Trophies)[/b]

Τα τρόπαια έχουν εισαχθεί για να κάνουν τη διάρκεια των παιχνιδιών μεγαλύτερη. Να σου δώσουν κίνητρο να παίξεις παραπάνω για να μη το τελειώσεις και να πεις μικρό ήταν. Υπάρχουν παιχνίδια πριν από 10 χρόνια πριν τα τρόπαια που σου δίναν πολύ μεγαλύτερη και ουσιαστική διάρκεια.

Και φυσικά το βασικό που ξέχασα, το κοινό έχει αλλάξει. Αλλά το γεγονός ότι παλιά έπρεπε να είσουν nerd ακόμα και σαν pure gamer. Σήμερα συζητιέται πολύ από τον κόσμο το πόσο περήφανοι είναι που είναι gamer, και ο gamer σαν ταυτότητα, αλλά κακά τα ψέματα οι πάντες παίζουν games. Τώρα η πλειοψηφία ορίζει τι παιχνίδια γουστάρει με τις αγορές τους. Και οι περισσότεροι δεν είναι nerds. Είναι κόσμος και κοσμάκης που θέλει να παίξει κάτι στα γρήγορα και να δει εκθαμβοτικά cinematics σε χρόνο μηδέν. Αν πουλάει το Call of Duty τότε και οι εταιρίες θα προσπαθούν όλες να κάνουν κλώνους του COD. Οι λίγοι, είτε παλιοί που εκτιμάνε ακόμα το παλιό καλό gameplay, είτε geeks που παίζουν πιο σοβαρά και θέλουν να διαθέτουν πιο πολύ χρόνο, είτε όσοι θέλουν μια διαφορετική πλευρά του gaming (indie games, adventures, retro, κλπ) πάντα θα υπάρχουν και αποτέλουν και αυτοί ειδικό κοινό για το οποίο βγαίνει και κανά καλό παιχνιδάκι καμιά φορά. Αλλά δύσκολα να επηρρεάσουν τα trends.

p.s. Από την άλλη και κάτι τελευταίο, δεν έχουμε χρόνο, βιάζομαι να παίξω παιχνίδια. Αλλά καμιά φορά κάνω το ανάποδο και δημιουργεί τις πιο καλές gaming experience. Το βλέπω λίγο χαλαρά, λίγο ζεν, ξεκινάω ας πούμε ένα adventure ή οτιδήποτε άλλο και λέω στον εαυτό μου "Δεν χρειάζεται να το τερματίσεις. Δεν χρειάζεται να το προχωρήσεις. Κάτσε για κανά μισάωρο (που γίνεται δίωρο ) και παίξε λίγο σαν να μην υπάρχει αύριο. Χωρίς να σκέφτεσαι ότι πρέπει να τελειώσω αυτό για να προλάβω να ξεκινήσω το άλλο. Είχα τις καλύτερες στιγμές μου έτσι. Όποτε βιάστηκα να τερματίσω, μου βγήκε ανάποδα, βιάστηκα να δω την λύση σε ένα adventure, ή π.χ. έκανα βιαστικές κινήσεις χωρίς stealth στο Deus Ex, ή δεν σταμάτησα λίγο να χαζέψω το τοπίο και να χαθώ στη μουσική σε οποιοδήποτε παιχνίδι. Σίγουρα στις σημερινές εποχές έχουμε ξεχάσει να παίζουμε ένα παιχνίδι με αίσθηση άνεσης χρόνου και χωρίς να βιαζόμαστε.

Το μεγεθος των αποθηκευτικων μεσων και την RAM. Σε 40ΚΒ επρεπε να χωρεσεις εναν μικρο "κοσμο". Αν το παιχνιδι ηταν ευκολο, ο "κοσμος" τελειωνε γρηγορα και ο πελατης θα σου γυρναγε την πλατη, τα περιοδικα σε εθαβαν κτλ.

Θέλω να προσθέσω εδώ, ότι παρόλο που η τεχνολόγια έχει εξελιχθεί το μέγεθος των περισσότερων παιχνιδιών δεν έχει μεγαλώσει. Έχεις military shooters που τελειώνουν σε 8 ώρες. Γιατί φυσικά χώνουν γραφικά. Για να κάτσουν να σχεδιάσουν πιο ουσιαστικό παιχνίδι με εναλακτικά paths και πιο ψαγμένους χάρτες, θέλει τρελά resources αλλιώς πρέπει να κόψουν γραφικά πράγμα που μπορεί να μην αποφέρει πωλήσεις. Οπότε έχεις ένα Wolfenstein the New Order 40GB παιχνίδι με κόσμο όχι μεγαλύτερο από αυτό του Manic Miner που ήταν ξέρω εγώ 40k (ή όσο ήταν τέλος πάντων). Πολλά παιχνίδια λόγο πόρωσης του κόσμου να δει nextgen γραφικά, θάβουν εντελώς το level design και είναι υπερβολικά μικρά για το μέγεθος τους (σε αντίθεση, το beholderοειδές RPG Legend of Grimrock 2 μου πήρε 60 ώρες μαγευτικές με πολλά εναλακτικά paths και μυστικά, και το παιχνίδι είναι μόλις 1GB, πολύ μικρό για τα σημερινά δεδομένα). Αλλά εντάξει μιλάμε για δυσκολία στο θέμα, όχι διάρκεια (αν και είναι παρεμφερή με το επιχείρημα πως ο κόσμος δεν έχει χρόνο σήμερα). Συμφώνω ότι κάποια παιχνίδια τα κάνανε επίτηδες δύσκολα για να μην φανούν μικρά. Σήμερα ίσως να μην πειράζει αυτό τόσο γιατί ο gamer βιάζεται πότε να παίξει το επόμενο και δεν θα αφιερώσει 1 μήνα σε ένα παιχνίδι.

Εξαίρεση αποτελούν τα openworld games (Skyrim, GTA, κλπ) τα οποία τα πάω πολύ, αν και μερικοί πιστεύουν ότι είναι η τεμπέλικη απάντηση στα linear FPS. Τα παλιά FPS είχαν χάρτες ψαγμένους με πολλά εναλακτικά paths και μυστικά. Η τοποθέτηση των πυρομαχικών, των τεράτων, κλπ ήταν όλα μελετημένα. Κάθε χάρτης είχε φτιαχτεί με μεράκι και μπορούσες να τον ολοκληρώσεις με διαφορετική στρατηγική κάθε φορά. Σήμερα σε χάρτες με εσωτερικούς χώρους ή προσεκτικά σχεδιασμένα εξωτερικούς χώρους δεν το έχουμε αυτό, έχουμε το καθάρα γραμικό χωρίς εναλακτικές επιλογές με το ζόρι. Σε απάντηση στο linear έρχεται η λογική πάρε ένα σούπερ ανοικτό κόσμο και παίξε, πραγματικό playground. Εντυπωσιακό μεν και έχω λιώσει αρκετά σε διάφορα από αυτά τα παιχνίδια αλλά θα μου λείψουν οι ψαγμένοι χάρτες στο Doom, το Duke Nukem 3D και φυσικά το πανέξυπνο design του Deus Ex.

 

[theoritikos]

^Ενδιαφέρουσα η τοποθέτηση σου, συμφωνώ (και τα υπόλοιπα παιδιά του forum )σε όλα όσα λες.

Θα ήθελα να σταθώ στην τελευταία σου παράγραφο

Εξαίρεση αποτελούν τα openworld games (Skyrim, GTA, κλπ) τα οποία τα πάω πολύ, αν και μερικοί πιστεύουν ότι είναι η τεμπέλικη απάντηση στα linear FPS. Τα παλιά FPS είχαν χάρτες ψαγμένους με πολλά εναλακτικά paths και μυστικά. Η τοποθέτηση των πυρομαχικών, των τεράτων, κλπ ήταν όλα μελετημένα. Κάθε χάρτης είχε φτιαχτεί με μεράκι και μπορούσες να τον ολοκληρώσεις με διαφορετική στρατηγική κάθε φορά. Σήμερα σε χάρτες με εσωτερικούς χώρους ή προσεκτικά σχεδιασμένα εξωτερικούς χώρους δεν το έχουμε αυτό, έχουμε το καθάρα γραμικό χωρίς εναλακτικές επιλογές με το ζόρι. Σε απάντηση στο linear έρχεται η λογική πάρε ένα σούπερ ανοικτό κόσμο και παίξε, πραγματικό playground. Εντυπωσιακό μεν και έχω λιώσει αρκετά σε διάφορα από αυτά τα παιχνίδια αλλά θα μου λείψουν οι ψαγμένοι χάρτες στο Doom, το Duke Nukem 3D και φυσικά το πανέξυπνο design του Deus Ex.

Αυτό είναι το μεγαλύτερο μου παράπονο από τα καινούρια παιχνίδια. Έχουν σούπερ ουάου γραφικά και κανένα στοιχείο για να σε κρατήσει με το που δεις τα ending credits. Μικρός όταν έπαιζα ένα παιχνίδι προσπαθούσα να εξαντλήσω το παραμικρό στοιχείο του ολοκληρώνοντας το στο 100%. Οπότε παίζω παιχνίδια του τύπου skyrim και red dead redemption, νοιώθω πως τα έφτιαξαν για εμένα .

 

[SurvivalHorror]

ωραιο νημα με φοβερες απαντησειςη αποψη μου:απευθυνονται σε πιο casual κοινο.σε κοινο που εχει μαθει να μην σκεφτεται για να μην κουραζει το μυαλο.

σε νερντς,χιπστεραδες κλπ γραφικους που απλα θελουν να παριστανουν τους gamers στα φιλαρακια κ τις κοπελιτσες τους.

εμεις παιζαμε ΓΙΑ ΠΑΡΤΗ ΜΑΣ.Για να ευχαριστηθουμε κ να εκπαιδευσουμε το μυαλο μας.

Για ενα σημερινο παιδι ειναι ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ το να σου αρεσει το single mode περισσοτερο του multiplayer παιχνιδιου..

Νομιζουν πως gaming ειναι ΜΟΝΟ ο multiplayer ανταγωνισμος.

Γιαυτο κ οι εταιριες δεν δινουν πλεον βαση στο single mode κομματι,σε παιχνιδια που ειναι αποκλειστικα single modes (πχ adventures)κλπ...

Τα παιδια εφυγαν απο τις γειτονιες κ μαζευτηκαν στο internet κ δωστου ολη μερα fb κ multiplayer gaming..

ενω εμεις για παραδειγμα τα καλοκαιρια: παιζαμε ολη την ημερα μπαλιτσα στις αλανες,μετα στα κρυφα τρυπωναμε στα φλιπεραδικα(να παιξουμε tehkan world cup) κ το βραδυ βλεπαμε μουντιαλ..Ξεσηκωναμε κινησεις απο αγαπημενους παικτες κ προσπαθουσαμε την αλλη μερα να τα κανουμε στην αλανα.Δωστου μπαλιτσα,δωστου subbuteo,δωστου μπλιμπλικια,δωστου πανινι,δωστου ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΠΑΦΗ με ανθρωπους...

τωρα ο αλλος μπαινει στο internet,παιζει multiplayer και απο την αρχη του παιχνιδιου μεχρι το τελος σε βριζει!!!ειδικα αν τυχεις σε καναν γραφικο τουρκο,σκοπιανο κ πεσεις τυχαια αντιπαλος τους σε κανα φιφα?δεν παιζεις δευτερολεπτο χωρις βρισιες..

αλλο παραδειγμα,καθαρα για το gaming:kick off..η επιτομη του ποδοσφαιρου,επρεπε να παιξεις χιλιαδες ωρες για να το μαθεις,φοβερο ακομα κ σημερα κ σε gameplay κ σε στρατηγικη για να επιβληθεις στον αντιπαλο..

Στην αλλη οχθη σημερα τα κορυφαια σε γραφικα κ gameplay fifa/pro ειναι απλα παιχνιδια που ΣΟΥΤΑΡΕΙΣ Κ ΣΚΟΡΑΡΕΙΣ..οτι συστημα κ να εφαρμοσεις,με οποιο αντιπαλο κ να παιξεις,το ιδιο κ το αυτο...

Οι sport fans καταλαβαινουν τι εννοω

Συμφωνώ σε όλα μα όλα φίλε μου από όσα γράφεις...Έχω ακούσει άποψη από καλό φίλο για ένα καινούριο παιχνίδι"α δεν έχει Online,δεν το αγοράζω..."...Εγώ τους αποκαλώ "fashion victims"όλους όσους εισήλθαν στο χώρο επειδή έγινε "in".Επειδή μεγάλωσα στην επαρχία(Λάρισα)κάναμε όλα όσα αναφέρεις και ζήσαμε έξω και όπως σκληραγωγηθήκαμε εκεί,έτσι και στα παιχνίδια μάθαμε στα δύσκολα.Και Tehkan World Cup είναι το αγαπημένο μου ποδοσφαιράκι,απλά το λατρεύω.Δε θα ξεχάσω ποτέ τη χαρά που έκανα κάθε φορά που κέρδιζα τους Γερμανούς.
Στα περι μπινελικίων,βάλε και τους Ρώσους που είναι από τους χειρότερους και είσαι μέσα ακριβώς.

Τέλος,είχα το International Superstar Soccer Deluxe και παίζαμε 5 χρόνια,όχι όπως τώρα Pro09-10-11-134 κάθε χρόνο πριν προλάβεις να το χαρείς και νέο παιχνίδι...Το λιώναμε,μαθαίναμε τα πάντα,αλλά μας φάγανε οι ρυθμοί...

 

[SurvivalHorror]

Αυτό είναι το μεγαλύτερο μου παράπονο από τα καινούρια παιχνίδια. Έχουν σούπερ ουάου γραφικά και κανένα στοιχείο για να σε κρατήσει με το που δεις τα ending credits. Μικρός όταν έπαιζα ένα παιχνίδι προσπαθούσα να εξαντλήσω το παραμικρό στοιχείο του ολοκληρώνοντας το στο 100%. Οπότε παίζω παιχνίδια του τύπου skyrim και red dead redemption, νοιώθω πως τα έφτιαξαν για εμένα .

Έχεις παίξει Demon's Souls,Dark Souls,LA Noire,Ni No Kuni:Wrath Of The White Witch ?Δες και αυτά τα σύγχρονα διαμάντια που έχουν τόσα πράγματα να ανακαλύψεις και μετά τον τερματισμό,αλλά και κατά τη διάρκεια τους.


Optimus Χαίρομαι να βλέπω άτομα με αγάπη και μεράκι στα video games.Σε όλα όσα γράφεις,συμφωνώ από αρκετά μέχρι απόλυτα,αλλά δεν έχει να κάνει με το αν συμφωνώ στο να έχεις μεράκι,αλλά με τον τρόπο που γράφεις και βγάζει πέρα από επιχειρήματα σαφώς και συναίσθημα.Συνέχισε έτσι,διάβασα με ενδιαφέρον τις τοποθετήσεις σου.