Διαλειμμα στο σχολειο - αυλη του σχολειου
Τα σχολικα διαλειμματα υπηρξαν αναποσπαστο κομματι του σχολειου, και απο εκει εχουμε ολοι μας παμπολες αμνησεις. Ο χρονος (μετρημενος στα λεπτα της ωρας) που βλεπαμε τους περισσοτερους φιλους μας. Και οτι δεν προλαβαμε να πουμε ή να κανουμε στο ενα διαλειμμα, επαιρνε αναβολη για το επομενο.
Το διαλειμμα του νηπιαγωγειου δεν το θυμαμαι. Περισσοτερο θυμαμαι τι καναμε μεσα στο νηπιαγωγειο. Στην ιδια αυλη με τα παιδια του δημοτικου, ειχαμε μια γωνιτσα, οπου η νηπιαγωγος μας δεν μας αφηνε απο τα ματια της στιγμη. Καμια επαφη με μεγαλυτερα παιδια που παιζαν παραδιπλα. Νομιζω το μεγαλο διαλειμμα του δημοτικου, πρεπει να καναμε. Στο επομενο φευγαμε.
Και συνεχιζουμε με το δημοτικο, οπου το πρωτο διαλειμμα ηταν και το μεγαλυτερο και ειχε διαρκεια μιση ωρα (στα επομενα ηταν του τεταρτου). Λογικο, γιατι προηγουνταν διωρο μαθημα γλωσσας. Νομιζω στις 10 χτυπαγε το κουδουνι. Ηταν και η ωρα του κολατσιου συνηθως, οποτε καμποση ωρα ξοδευοταν στην αναμονη για κουλουρι, τυροπιτα κτλ και στο να φαγωθουν αυτα (συμπεριλαμβανουμενου του κολατσιου απο το σπιτι που φερναμε οι περισσοτεροι).
Στο υπολοιπο της ωρας (οπως και στα επομενα διαλειμματα) παιζαμε. Τα αγορια συνηθως προτιμουσαν την μπαλα αλλα και τους βωλους. Τα κοριτσια παλι, με το σκοινακι, το λαστιχακι και με τα μηλα. Υπηρχαν και παιχνιδια που παιζαμε ολοι μαζι, οπως κρυφτο και κυνηγητο
Θυμαμαι σαν σε ονειρο την παλια αυλη του δημοτικου, που ενα μερος της σωζεται ακομη . Η μπροστα αυλη η τσιμεντενια, ηταν στο μεγεθος ενα γηπεδο μπασκετ. Εκει παιζοταν τα κοριτσιστικα παιχνιδια και το κυνηγητο. Εκει ηταν οι μπασκετες και το διχτυ για το βολευ στριμωγμενα. Αγαπημενη συνηθεια να καθομαστε και στα καγκελα.
Ο'τι χρειαζοταν για παιχνιδι το φερναμε απο το σπιτι μας. Προσωπικα.. ειχα απο ολα. Και μπαλα για μηλα, και λαστιχακι και σχοινακι. Διαλεγα με πιο θα παιξω, και οποια αλλη ηθελε να παιξει μαζι μου, και τα αλλα τα εδινα να παιξουν πιο διπλα αλλες παρεες. Συνηθως τα αποθηκευα κατω απο το θρανιο
Μπαλες για μπασκετ και βολευ, φυσικα υπηρχαν απο το σχολειο.
Εκτος ομως του χωρου που ηταν με τσιμεντο, τριγυρω ηταν δεντροφυτεμενος με πευκα που τα ειχαν φυτεψει οι γονεις μας, σε μια σχολικη δραστηριοτητα της εποχης τους, οπου το καθε παιδι φροντιζε το δεντρο του. Αυτα τα πευκα λοιπον ηταν ενα μικρο δασακι για εμας. Εκει παιζαν οι παρεες βωλους, και εκει μαζευαμε σε ποσοτητες τις πευκοβελονες και με ενα τσουβαλι απο πανω, καναμε τσουληθρα στην κατηφορα.
Για αυλη σχολειου, δεν την ελεγες και ασφαλη. Το τσιμεντενιο προαυλιο, οπως και το σχολειο, χωρια τον κινδυνο να πεσεις στο τσιμεντο, ηταν σε καποιο υψος απο τα πευκα, οποτε κινδυνος οταν σκαρφαλωναμε στα καγκελα, αν επεφτε κανεις απο την εξω μερια (ευτυχως δεν επεσε γιατι σε καποια σημεια θα σκοτωνονταν). Οσο και να μας μαλωναν, εμεις ανεβαιναμε. Αλλα και τα πευκα, πανευκολο σημειο για .. απαγωγη ας πουμε,
Πιο διπλα ηταν και ενα μικρο ξεφωτο που παιζαν μπαλα τα αγορια.
Ολα τα παραπανω ηταν το καλοκαιρι. Τον χειμωνα που συνηθως χιονιζε, περιοριζομασταν στο τσιμεντο και στο εσωτερικο της ταξης, οπου και παλι καλα παιρναγαμε, με μπολικη κουβεντουλα
Γενικα ηταν μια αυλη με πολλες δυνατοτες για παιχνιδι. Μια αυλη που εμεινε στην μνημη μου, τοσο για το παιχνιδι οσο και για την ομορφια της. Μονη παραφωνια η γρια γειτονισσα που μας εβαζε τις φωνες επειδη φωναζαμε και εσκαγε οποια μπαλα ειχε την ατυχια να πεσει στην αυλη της, αν δεν προλαβαιναμε να μπουμε να την παρουμε χωρις να μας δει.
__________________________
Στο γυμνασιο τα πραγματα αλλαξαν. Η μεγαλη τσιμεντενια αυλη ηταν το μονο πραγμα που εβλεπα. Η πισω αυλη ηταν ο χωρος για τα παιδια του λυκειου, και εκει πηγαιναμε καμια φορα για αλλαγη. Την βλεπαμε με.. δεος
Απο παιχνιδια.. τιποτα απολυτως.. Μεγαλη απογοητευση για εμας που ερχομασταν απο ενα σχολειο φουλ στο παιχνιδι. Αλλα.. ειχαμε μεγαλωσει πια
. Ουτε ορεξη για μπασκετ ή βολευ ειχαμε οι περισσοτεροι γιατι το μαθημα της γυμναστικης ηταν αρκετα απαιτητικο, και μας αρκουσε εκει που ασχολιομασταν. Αρκετα ομως αγορια συνεχισαν την συνηθεια του ποδοσφαιρου, διαλεγοντας μια γωνια τερμα. Εδω τα συντομα πλεον διαλειμματα παιρναγαν μονο με βολτες περα δωθε, ή πανω κατω. Απιστευτο σε ποσο συντομο διαστημα μας εφυγε ολη η ενεργεια του δημοτικου και βαριομασταν ακομη και το περπατημα. Το πρωτο διαλειμμα ηταν παλι για το κολατσιο, αλλα το 5λεπτο δεν αρκουσε, και αρκετοι προτιμησαν επομενα διαλειμματα. Συνηθεια επισης εγιναν και οι βολτες με ενα βιβλιο στο χερι, οταν υπηρχε υποψια για διαγωνισμα. Οταν πλησιαζε καλοκαιρι, πηγαιναμε τερμα στα καγκελα (οσοι ειχαν διαθεση να διασχισουν 150 μετρα), αραζαμε εκει, και τους βλεπαμε ολους απο αποσταση
Τον χειμωνα την βγαζαμε σε πηγαδακια στους διαδρομους του σχολειου. Συνηθως διαλεγαμε συγκεκριμενες μεριες που αραζαμε ο καθενας με την παρεα του, εγω διαλεγα παραθυρο. Στο λυκειο.. μια απο τα ιδια, αν και τωρα αρκετοι ηταν αυτοι που περναγαν τις ωρες τους στις τουαλετες ή στις ελαχιστες απομερες γωνιες για να καπνισουν. Και φυσικα.. μαζευονταν και εκει παρεες (δεν πηγαιναν μονοι).
Και καπως ετσι περγαναν οι ωρες των διαλειμματων στο σχολειο. Διαλειμματα τοσο συντομα που ομως χωρεσαν την μιση σχολικη ζωη, και σε αρκετους, το περισσοτερο παιχνιδι
Έχεις ακριβώς το στυλ που λατρεύω, κριτική και ειρωνεία, σε θέλω για συνεργάτη μου να γράφουμε μαζί 
