Η διανομή εντύπων στην Ελλάδα γίνεται βασικά από 2 πρακτορεία που ελέγχουν όλη τη διακίνηση. Το ένα το έχει ο Λαμπράκης. Υπάρχουν και κάποια μικρότερα υποπρακτορεία στην επαρχία, αλλά ασήμαντα.
Αυτοί έχουν ενα τεραστιο δικτυο απο διανομείς που μοιράζουν τα εντυπα σε καθε περιπτερο και μαγαζι στην Ελλάδα.
Για τη δουλειά αυτή παίρνουν περίπου το 35% της τιμής. Δηλαδή αν ενα εντυπο κάνει 3 ευρώ στο περίπτερο, το πρακτορέιο παίρνει περίπου 1 ευρώ. Φυσικά από αυτό πρέπει να πληρώσει και τον περιπτερά.
Όπως καταλαβαίνετε αυτο έχει σαν αποτέλεσμα να ειναι πιο συμφέρον για το πρακτορείο να διακινεί ακριβά περιοδικά.
Το δεύτερο σημαντικό κομάτι είναι η διανομή, δηλ. πόσα τευχη θα πάνε σε καθε σημειο πώλησης. Αυτο φυσικά υποτιθεται οτι το καθορίζει το περιοδικό κι οχι το πρακτορείο, αλλά στην πράξη δε δουλευει πάντα έτσι.
Το τρίτο κι εξισου σημαντικό είναι η τοποθετηση στο περίπτερο. Ο περιπτεράς έχει χιλια περιοδικά. Ποιό θα κρεμάσει πρώτη μούρη και ποιό θα ειναι στο ράφι κάτω από άλλα πέντε;
Όλα τα παραπάνω επηρεάζουν πολύ τις πωλήσεις ενός περιοδικού και δυστυχώς στο USER δεν είχαμε ιδέα από το πως δουλεύουν τα κυκλώματα αυτά. Μάθαμε φυσικά στην πορεία, αλλά το τίμημα που πληρώσαμε σε χαμένες πωλήσεις ήταν πολύ υψηλό με αποτέλεσμα τα οικονομικά μας να ειναι πάντα στενά.
Θυμάμαι οτι πηγαίναμε οι ίδιοι στα μεγάλα περίπτερα του κέντρου και παρακαλάγαμε τους περιπτεράδες να το βαζουν μπροστά. Πολλοί δεν ήξεραν καν οτι υπάρχει! Ακόμα και το όνομα τους ξένιζε. Δεν καταλάβαιναν αγγλικά, άλλες εποχές βλέπετε και η λέξη USER δε σημαινε τιποτα γι'αυτούς.
Έστω και με καθυστερηση τόσων ετων θέλω να ζητησω ΣΥΓΓΝΩΜΗ από τους αναγνώστες της επαρχίας που δικαίως διαμαρτύρονταν για την καθυστερηση. Αυτό συνέβαινε γιατι στο τέλος κάθε μήνα το πρακτορείο μάζευε τα απούλητα τεύχη από Αθήνα-Θεσσαλονίκη και τα εστελνε στην υπόλοιπη Ελλάδα. Φυσικά δεν μπορούσαμε δημόσια να πούμε κάτι τέτοιο και μονίμως ψελλίζαμε δικαιολογίες της πλάκας. Ένιωθα μεγάλη στενοχώρια γι'αυτό το θέμα, αλλά δε μπορούσε να γίνει διαφορετικά.
Δε ξέρω κατά πόσον ειναι ενδιαφέροντα όλα αυτά, αλλά πιστεύω οτι είναι άγνωστα στους πολλούς, ακόμα και σε συντάκτες του περιοδικού και δινουν καποια ιδέα για το πόσα πράγματα πρέπει να ξερει καποιος που κανει εκδόσεις και πόσο πολύπλοκη είναι η δουλειά αυτή.
Αυτοί έχουν ενα τεραστιο δικτυο απο διανομείς που μοιράζουν τα εντυπα σε καθε περιπτερο και μαγαζι στην Ελλάδα.
Για τη δουλειά αυτή παίρνουν περίπου το 35% της τιμής. Δηλαδή αν ενα εντυπο κάνει 3 ευρώ στο περίπτερο, το πρακτορέιο παίρνει περίπου 1 ευρώ. Φυσικά από αυτό πρέπει να πληρώσει και τον περιπτερά.
Όπως καταλαβαίνετε αυτο έχει σαν αποτέλεσμα να ειναι πιο συμφέρον για το πρακτορείο να διακινεί ακριβά περιοδικά.
Το δεύτερο σημαντικό κομάτι είναι η διανομή, δηλ. πόσα τευχη θα πάνε σε καθε σημειο πώλησης. Αυτο φυσικά υποτιθεται οτι το καθορίζει το περιοδικό κι οχι το πρακτορείο, αλλά στην πράξη δε δουλευει πάντα έτσι.
Το τρίτο κι εξισου σημαντικό είναι η τοποθετηση στο περίπτερο. Ο περιπτεράς έχει χιλια περιοδικά. Ποιό θα κρεμάσει πρώτη μούρη και ποιό θα ειναι στο ράφι κάτω από άλλα πέντε;
Όλα τα παραπάνω επηρεάζουν πολύ τις πωλήσεις ενός περιοδικού και δυστυχώς στο USER δεν είχαμε ιδέα από το πως δουλεύουν τα κυκλώματα αυτά. Μάθαμε φυσικά στην πορεία, αλλά το τίμημα που πληρώσαμε σε χαμένες πωλήσεις ήταν πολύ υψηλό με αποτέλεσμα τα οικονομικά μας να ειναι πάντα στενά.
Θυμάμαι οτι πηγαίναμε οι ίδιοι στα μεγάλα περίπτερα του κέντρου και παρακαλάγαμε τους περιπτεράδες να το βαζουν μπροστά. Πολλοί δεν ήξεραν καν οτι υπάρχει! Ακόμα και το όνομα τους ξένιζε. Δεν καταλάβαιναν αγγλικά, άλλες εποχές βλέπετε και η λέξη USER δε σημαινε τιποτα γι'αυτούς.
Έστω και με καθυστερηση τόσων ετων θέλω να ζητησω ΣΥΓΓΝΩΜΗ από τους αναγνώστες της επαρχίας που δικαίως διαμαρτύρονταν για την καθυστερηση. Αυτό συνέβαινε γιατι στο τέλος κάθε μήνα το πρακτορείο μάζευε τα απούλητα τεύχη από Αθήνα-Θεσσαλονίκη και τα εστελνε στην υπόλοιπη Ελλάδα. Φυσικά δεν μπορούσαμε δημόσια να πούμε κάτι τέτοιο και μονίμως ψελλίζαμε δικαιολογίες της πλάκας. Ένιωθα μεγάλη στενοχώρια γι'αυτό το θέμα, αλλά δε μπορούσε να γίνει διαφορετικά.
Δε ξέρω κατά πόσον ειναι ενδιαφέροντα όλα αυτά, αλλά πιστεύω οτι είναι άγνωστα στους πολλούς, ακόμα και σε συντάκτες του περιοδικού και δινουν καποια ιδέα για το πόσα πράγματα πρέπει να ξερει καποιος που κανει εκδόσεις και πόσο πολύπλοκη είναι η δουλειά αυτή.
