Ίσως από τα πιο όμορφα εξώφυλλα που έχω δει σε περιοδικά εποχής. Μου κίνησε την περιέργεια λοιπόν και έψαξα λίγο για περισσότερα στοιχεία. Καλό είναι να έχουμε μία ολοκληρωμένη άποψη στα θέματα που μοιραζόμαστε.
Επειδή εδώ μέσα, βοηθάμε ο ένας τον άλλον, σας παραθέτω στη συνέχεια (από το site του Ριζοσπάστη) αυτά που βρήκα για το περιοδικό "οι Δρόμοι της Ειρήνης".
Το πρώτο φύλο του περιοδικού "Δρόμοι της Ειρήνης", κυκλοφόρησε το Μάη του 1958. Κατά το νόμο εκδότης, ήταν ο τότε πρόεδρος της Επιτροπής Ειρήνης και Διεθνούς Υφεσης, Ανδρέας Ζάκκας, βουλευτής και τέως υπουργός. "Συνδιευθυντής", όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, ήταν ο γνωστός λογοτέχνης Λέων Κουκουλάς. Η περίοδος από το 1958 έως και το 1967, οπότε η χούντα απαγορεύει την έκδοση του περιοδικού, καθώς και τη δράση της ίδιας της ΕΕΔΥΕ, είναι - θα μπορούσε να πει κανείς - η 1η περίοδος του περιοδικού.
Μια απλή ματιά, μια φυλλομέτρηση των σελίδων των εκδόσεων των "Δρόμων της Ειρήνης" της περιόδου αυτής, δείχνει ξεκάθαρα πως επρόκειτο για ένα πραγματικά αξιόλογο περιοδικό. Ενα έντυπο που δεν περιόριζε τη θεματογραφία του στα ζητήματα της ειρήνης, αλλά αντίθετα προσέγγιζε τα θέματα του πολιτισμού, της τέχνης, θέματα παγκόσμιου ενδιαφέροντος και οικολογίας. Δεν έλειπαν από τις σελίδες του, εκλεκτοί συνεργάτες όπως η Ελλη Αλεξίου ή ο Γιάννης Ρίτσος. Επίσης εκλεκτοί και οι μόνιμοι συνεργάτες. Ο Νικηφόρος Βρεττάκος ο οποίος διατηρούσε μόνιμη στήλη στο περιοδικό που είχε τον τίτλο "Με το ράμφος του Περιστεριού".
"Δεν έφτασα ως τη στήλη αυτή χωρίς να γνωρίζω" έγραφε ο μεγάλος Ελληνας λογοτέχνης, στην παρθενική του παρουσία στους Δρόμους της Ειρήνης τον Δεκέμβρη του 1961. "Ερχομαι από τους δρόμους της Ειρήνης αυτής της ζωής. Ανέβηκα τα βουνά, διέσχισα πεδιάδες στάθηκα σε ποτάμια, είδα τα λουλούδια και το νερό, είδα τα ζώα στην αμέριμνη διαιώνισή τους, είδα τον ουρανό σ' όλες τις φάσεις των μεταλλαγών του". "Η καλημέρα που έφθασα να απευθύνω από εδώ στους φίλους της Ειρήνης, έχει αντλήσει τα συστατικά της λοιπόν απ' την καρδιά της ζωής και απευθύνεται σ' όλους. Και σ' αυτούς που αγρυπνούν όρθιοι στις γραμμές και σ' αυτούς που αγρυπνούν όρθιοι στις γραμμές της εμπροσθοφυλακής και σε κείνους που πολύ γρήγορα θα τους οδηγήσουν στις ίδιες αυτές γραμμές ο τρόμος και η αγάπη".
Μόνιμος συνεργάτης του περιοδικού, ήταν και ο Μέντης Μποσταντζόγλου, δίνοντας ένα δικό του χιουμοριστικό τόνο στους "Δρόμους της Ειρήνης". Επίσης από τις στήλες του περιοδικού πέρασαν και πολλοί γνωστοί σήμερα δημοσιογράφοι, διατηρώντας πολλές φορές - για ευνόητους λόγους - την ανωνυμία τους. Οι "Δρόμοι της Ειρήνης", πραγματεύονταν την περίοδο εκείνη με τόλμη θέματα της ειρήνης. Δε δίστασαν να ασκήσουν εντονότατη κριτική στην τότε κυβέρνηση της ΕΡΕ, πρωθυπουργός ο Κ. Καραμανλής, για την άρνησή της να δεχτεί την πρόταση για αφοπλισμό και ύφεση στις χώρες της Βαλκανικής, που είχαν κάνει από κοινού οι ηγέτες της Βουλγαρίας, της Ρουμανίας, της Αλβανίας και της Γιουγκοσλαβίας. Επίσης προέβαλαν με κάθε τρόπο την ανάγκη για διεθνή ύφεση κι αφοπλισμό.
Κορυφαία ίσως στιγμή για τους "Δρόμους της Ειρήνης", αποτέλεσε το τεύχος του Μάη του 1963, αφιερωμένο εξ ολοκλήρου στη στυγνή δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη. Ενα τεύχος πραγματικά συγκλονιστικό, με τεκμηριωμένες καταγγελίες εναντίον των δολοφόνων, αλλά και το προσωπικό ημερολόγιο του Γρηγόρη Λαμπράκη που ήρθε για πρώτη φορά στη δημοσιότητα.
Τσιγαροβηχας, αστα!!!!
