Είδα Την Ταινία....

[Θεία Λένα]

Αυτό το θέμα το ανοίγω για να υπάρχει ένα μέρος προτάσεων. Οι ελληνικές ταινίες είναι πάρα πολλές, σίγουρα δεν τις έχουμε δει όλες, σίγουρα υπάρχουν κάποιες που αξίζει να δούμε.
Φυσικά δε μιλάμε για τις πασίγνωστες "Είδα την ταινία Η Αλίκη Στο Ναυτικό" πχ, αλλά για λιγότερο γνωστές και κυρίως για όσες δεν παίζονται στα κανάλια καθόλου.
Όποιος λοιπόν βλέπει μια ταινία που πιστεύει πως αξίζει να τη δουν τα μέλη του φόρουμ ας αφήνει εδώ ένα ποστ.

Σκέφτηκα να ανοίξω αυτό το θέμα διότι πρόσφατα είδα την ταινία "Διπλή θυσία ( Σιωπηλή σύρραξις)"
Οι πληροφορίες υπάρχουν εδώ: https://www.retrodb.gr/wiki/index.php/Διπλή_θυσία

Δεν την είχα ακούσει καθόλου για να πω την αλήθεια και χάρηκα που υπάρχει, όχι οτι πρόκειται για αριστούργημα αλλά είναι ταινία τις δεκαετίας του '40 κι αυτό για μένα είναι από μόνο του σημαντικό.
Στον πρωταγωνιστικό ρόλο ο γοητευτικός ηθοποιός Ραφαήλ Ντενόγιας που τον ξέρουμε κυρίως σε τριτοτέτερτους ρόλους. Στην ταινία βλέπουμε και τον Βασίλη Αυλωνίτη γύρω στα 40 του.
Με αρκετά μελό στοιχεία ( που τραβήχτηκαν απ τα μαλλιά τις επόμενες δεκαετίες) η ταινία σίγουρα δε διεκδικεί δάφνες ποιότητας αλλά είναι μια αρκετά αξιόλογη προσπάθεια, ένα απο τα πρωτόλεια του κινηματογράφου που γνωρίσαμε.

0

Πιστεύω οτι είναι η πρώτη ελληνική ταινία που μια στραβή βρίσκει το φως της όταν γυρνάει πίσω ο έρωτας της.

 

[RIO]

Συμπαθητική για την εποχή της. Την παράσταση κλέβει ο Αυλωνίτης στον ρόλο του βαρήκοου στρατιώτη. Επίσης μου έκανε εντύπωση ότι η κόρη, δούλευε σε μοντέρνου τύπου βενζινάδικο. Δεν ήξερα ότι οι κοπέλες διάλεγαν τέτοια επαγγέλματα στα 40ς.

 

[Bambinella]

Αντε, να σου κανω σεφτε!

Εγκαταλειψη (1965)
Ενα απο τα γνωστα και πολυ αγαπητα ζευγαρια του εγχωριου κινηματογραφου πρωταγωνιστει σε αυτο το αισθηματικο δραμα: Ξενια Καλογεροπουλου και Γιαννης Φερτης. Η Ελενη και ο Αλεξης.
Εκεινη ειναι εθελοντρια νοσοκομα κι εκεινος ενας στρατιωτης με αμνησια. Μετα την καταρρευση του αλβανικου μετωπου η ηρωιδα του εργου παιρνει το στρατιωτη στην πατριδα της, την Καστορια, για να τον εχει κοντα της και να τον φροντιζει. Ισως οχι μονο γι' αυτο....Τον ερωτευεται παραφορα. Ανταποκρινεται κι εκεινος στο αισθημα της, αλλα ειναι χαμενος, βυθισμενος στην απελπισια του.
Με την Ελενη ομως ειναι ερωτευμενος και ενας αλλος νεος που την πολιορκει χωρις καμια ανταποκριση αφου εκεινη τωρα πια ειναι δοσμενη αλλου. Καποια στιγμη η Ελενη μαθαινει πως ο αγαπημενος της ζουσε στη Θεσσαλονικη και ειναι παντρεμενος.
Το χτυπημα θα ειναι σφοδρο και η ηρωιδα θα κληθει να αντιμετωπισει ενα μεγαλο διλημμα: Αν θα αποκαλυψει την αληθεια χανοντας αυτον που λατρευει η αν θα τον κρατησει κοντα της σιωπωντας.
Στο ρολο του νεου που αγαπα την Ελενη, ο υπεροχος Θανασης Μυλωνας. Μαζι τους και η Μπετυ Αρβανιτη.
Προκειται για ενα κατοχικο δραμα που ομως δεν εχει καμια σχεση με τα μελο του συρμου της εποχης εκεινης. Η ταινια ειναι αψογα σκηνοθετημενη, ολοι οι ηθοποιοι, μηδενος εξαιρουμενου, εξαιρετικοι στις ερμηνειες του και η ασπρομαυρη φωτογραφια μας ξεναγει στα μουντα, χειμωνιατικα και τοσο ομορφα τοπια της Καστοριας. Τοπια σκοτεινα και απομακρα οπως και η ψυχοσυνθεση των ηρωων. Η μουσικη του μοναδικου Κωστα Καπνιση δενει τελεια με το περιβαλλον του εργου.
Η ταινια βασιστηκε στη νουβελα "Ελληνες" του Κωστα Ασημακοπουλου που εκανε επισης το σεναριο και τη σκηνοθεσια της. Ενας υποτιμημενος δημιουργος που αναμεσα στα πολλα ταλεντα του ειναι και αυτο του ποιητη και στιχουργου. Το εργο του μεγαλο και εκπληκτικο.
Ταινια αποκαλυψη. Ενα διαμαντι λιτο, απεριττο, πανεμορφο, αποστραπτον, αναμεσα σε ο,τι ασχημο και περιττο κυκλοφορουσε συχνα τοτε.

 

[Θεία Λένα]

Είδα πρόσφατα την ταινία οι 900 της Μαρίνας. Συμπαθητική ταινία με μια πολύ δροσερή Γκέλη Μαυροπούλου. Σε μεγάλο ρόλο ο παντα καλός Άρης Μαλλιαγρος. Η ταινία είναι του 1960 κ λόγω του ότι αναφέρεται σε εκλογές μόνο κ μόνο σίγουρα θα μπορούσε να παίζεται μια στο τόσο κ στην τιβι που δεν την έχω δει ποτέ.
Ο Τζόγιας σε μικρό ρόλο, διεκπεραιώνει μεν δε φαίνεται δε.
Μια κωμωδία για να περάσετε ένα ευχάριστο απογευματάκι.

 

[Θεία Λένα]

Εγκαταλειψη (1965)

Την είδα! Και όντως είναι μια καλή ταινία που δεν έχει καμία σχέση με άλλες ταινίες της περιόδου.

αν και...

0

Ούτε αυτή η ταινία αποφεύγει το βολικό κλισέ, η γυναίκα του πήρε άλλον, το παιδί δεν ήταν δικό του, δεν την είχε ποτέ αγαπήσει.. και λίγο στο τέλος μέχρι να συνεννοηθούν κουράζει. Αλλά είναι ωραία ταινία,υπέροχος ο Μυλωνάς

 

[Θεία Λένα]

Είδα την ταινία Το Μυστικό του Κόκκινου Μανδύα.
Δεν την ήξερα καθόλου, και την "ανακάλυψα" φτιάχνοντας το προφίλ του Ανδρέα Φιλιππίδη.
Πρόκειται για αστυνομική ταινία του 1960 που νομίζω θα αγαπήσουν οι φαν του φιλμ νουάρ. Οι ερμηνείες δεν είναι όλες καλές (κάποιες είναι κακές). Ο Φιλιππίδης ξεχωρίζει από το σύνολο, πραγματικά ένας μεγάλος ηθοποιός. Η Λίλη Παπαγιάννη, νεότατη τότε αποδεικνύει πως ήταν ηθοποιός επιπέδου κι ίσως της άξιζε καλύτερη κινηματογραφική καριέρα. Καλός ο Σταύρος Τορνές, πάρα πολύ καλός ο Χριστόφορος Χειμάρας (ο κύριος Σόλων από την ταινία ο Φανούρης και το σόι του), που μέχρι τα μέσα της ταινίας νόμιζα πως ήταν ο Γληνός
Ένα μικρό ρολάκι ο Νικολινάκος.
Το σενάριο έχει ενδιαφέρον κι ανατροπές. Η κόπια που το είδα ήταν κακή και δεν ξέρω αν κυκλοφορεί καλύτερη (αν και δε νομίζω).

 

[Αναστασία76]

Την είδα! Και όντως είναι μια καλή ταινία που δεν έχει καμία σχέση με άλλες ταινίες της περιόδου.

αν και...

0

Ούτε αυτή η ταινία αποφεύγει το βολικό κλισέ, η γυναίκα του πήρε άλλον, το παιδί δεν ήταν δικό του, δεν την είχε ποτέ αγαπήσει.. και λίγο στο τέλος μέχρι να συνεννοηθούν κουράζει. Αλλά είναι ωραία ταινία,υπέροχος ο Μυλωνάς

Αντε, να σου κανω σεφτε!

Εγκαταλειψη (1965)
Ενα απο τα γνωστα και πολυ αγαπητα ζευγαρια του εγχωριου κινηματογραφου πρωταγωνιστει σε αυτο το αισθηματικο δραμα: Ξενια Καλογεροπουλου και Γιαννης Φερτης. Η Ελενη και ο Αλεξης.
Εκεινη ειναι εθελοντρια νοσοκομα κι εκεινος ενας στρατιωτης με αμνησια. Μετα την καταρρευση του αλβανικου μετωπου η ηρωιδα του εργου παιρνει το στρατιωτη στην πατριδα της, την Καστορια, για να τον εχει κοντα της και να τον φροντιζει. Ισως οχι μονο γι' αυτο....Τον ερωτευεται παραφορα. Ανταποκρινεται κι εκεινος στο αισθημα της, αλλα ειναι χαμενος, βυθισμενος στην απελπισια του.
Με την Ελενη ομως ειναι ερωτευμενος και ενας αλλος νεος που την πολιορκει χωρις καμια ανταποκριση αφου εκεινη τωρα πια ειναι δοσμενη αλλου. Καποια στιγμη η Ελενη μαθαινει πως ο αγαπημενος της ζουσε στη Θεσσαλονικη και ειναι παντρεμενος.
Το χτυπημα θα ειναι σφοδρο και η ηρωιδα θα κληθει να αντιμετωπισει ενα μεγαλο διλημμα: Αν θα αποκαλυψει την αληθεια χανοντας αυτον που λατρευει η αν θα τον κρατησει κοντα της σιωπωντας.
Στο ρολο του νεου που αγαπα την Ελενη, ο υπεροχος Θανασης Μυλωνας. Μαζι τους και η Μπετυ Αρβανιτη.
Προκειται για ενα κατοχικο δραμα που ομως δεν εχει καμια σχεση με τα μελο του συρμου της εποχης εκεινης. Η ταινια ειναι αψογα σκηνοθετημενη, ολοι οι ηθοποιοι, μηδενος εξαιρουμενου, εξαιρετικοι στις ερμηνειες του και η ασπρομαυρη φωτογραφια μας ξεναγει στα μουντα, χειμωνιατικα και τοσο ομορφα τοπια της Καστοριας. Τοπια σκοτεινα και απομακρα οπως και η ψυχοσυνθεση των ηρωων. Η μουσικη του μοναδικου Κωστα Καπνιση δενει τελεια με το περιβαλλον του εργου.
Η ταινια βασιστηκε στη νουβελα "Ελληνες" του Κωστα Ασημακοπουλου που εκανε επισης το σεναριο και τη σκηνοθεσια της. Ενας υποτιμημενος δημιουργος που αναμεσα στα πολλα ταλεντα του ειναι και αυτο του ποιητη και στιχουργου. Το εργο του μεγαλο και εκπληκτικο.
Ταινια αποκαλυψη. Ενα διαμαντι λιτο, απεριττο, πανεμορφο, αποστραπτον, αναμεσα σε ο,τι ασχημο και περιττο κυκλοφορουσε συχνα τοτε.

Προβολή συνημμένου 202531

Τα εσωτερικά γυρίσματα της "Εγκατάλειψης" δεν έγιναν στην Καστοριά όπου εκτυλίσσεται η πλοκή, αλλά στην Πλάκα και συγκεκριμένα στο σπίτι της λαογράφου Αγγελικής Χατζημιχάλη. Πρόκειται πλέον για το Μουσείο Λαϊκής Τέχνης και Παράδοσης που βρίσκεται στην οδό Αγγελικής Χατζημιχάλη 6. Όποιος ενδιαφέρεται να δει από κοντά πού γυρίστηκε η ξεχωριστή αυτή ταινία, μπορεί να το επισκεφθεί. Θα θαυμάσει την υπέροχη ξυλόγλυπτη σκάλα που ανεβοκατέβαινε η Ξένια Καλογεροπούλου. Επίσης, τα βιτρώ μπροστά από τα οποία συνομιλούν η Μπέτυ Αρβανίτη και ο Θανάσης Μυλωνάς βρίσκονται στο ίδιο μουσείο. Αξίζει να το επισκεφθείτε!

 

[Bajar]

Είδα την ταινία Το Μυστικό του Κόκκινου Μανδύα.
Δεν την ήξερα καθόλου, και την "ανακάλυψα" φτιάχνοντας το προφίλ του Ανδρέα Φιλιππίδη.
Πρόκειται για αστυνομική ταινία του 1960 που νομίζω θα αγαπήσουν οι φαν του φιλμ νουάρ. Οι ερμηνείες δεν είναι όλες καλές (κάποιες είναι κακές). Ο Φιλιππίδης ξεχωρίζει από το σύνολο, πραγματικά ένας μεγάλος ηθοποιός. Η Λίλη Παπαγιάννη, νεότατη τότε αποδεικνύει πως ήταν ηθοποιός επιπέδου κι ίσως της άξιζε καλύτερη κινηματογραφική καριέρα. Καλός ο Σταύρος Τορνές, πάρα πολύ καλός ο Χριστόφορος Χειμάρας (ο κύριος Σόλων από την ταινία ο Φανούρης και το σόι του), που μέχρι τα μέσα της ταινίας νόμιζα πως ήταν ο Γληνός
Ένα μικρό ρολάκι ο Νικολινάκος.
Το σενάριο έχει ενδιαφέρον κι ανατροπές. Η κόπια που το είδα ήταν κακή και δεν ξέρω αν κυκλοφορεί καλύτερη (αν και δε νομίζω).

Μου αρέσει πολύ η ταινία, αν και αντικειμενικά δεν είναι τόσο καλή, τόσο γιατί έχει πολλά στοιχεία από νουάρ (του οποίου είμαι λάτρης) όσο και για την παρουσία των Φιλιππίδη και Παπαγιάννη που ανέκαθεν συμπαθούσα και εκτιμούσα. Νομίζω ότι μία κόπια υπάρχει μόνο, δυστυχώς, και αυτήν έχω δει κι εγώ.

 

[Θεία Λένα]

Είδα την ταινία ... Σιλουέτες. (1967)

Πρόκειται για την πρώτη μεγάλου μήκους του σκηνοθέτη & σεναριογράφου Κωστή Ζώη, βραβευμένη στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης απ ότι διαβάζω.
Κοινωνικό δράμα, για το δίλλημα μιας διαζευγμένης γυναίκας, γυρισμένο στο Μεσολόγγι. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους η Πέρυ Ποράβου κι ο Νικηφόρος Νανέρης.
Γυρισμένη το 1967, περισσότερο ταινία του ΝΕΚ παρά του παλιού σινεμά, απ το οποίο κρατάει ίσως λίγο το μελό στοιχείο. Μου άρεσαν πάρα πολύ οι δύο πρωταγωνιστές αν και ο ρυθμός είναι σε κάποια σημεία απελπιστικά αργός.
Αν ωστόσο δε σας ενοχλεί ιδιαίτερα ο ρυθμός, δείτε την, είναι ενδιαφέρουσα.

Είδα επίσης την ταινία... Δολλάρια και όνειρα με τον Νικολάκη τον Καζή, μιας που δεν την είχα δει. Το σενάριο είναι συμπαθητικό αλλά είναι πολύ κακή η σκηνοθεσία και ακόμη πιο κακό το μοντάζ. Πρώτη φορά είδα σε ταινία εκείνης της εποχής σκηνές ολόκληρες μπερδεμένες στο μοντάζ. Να προηγείται δηλαδή σκηνή που έπρεπε να έπεται. Μια αναφορά να κάνω στον ηθοποιό Βασίλη Αφεντάκη, που τόσο σπάνια έχουμε δει στο σινεμά. Πάρα πολύ πειστικός στο ρόλο του.
Υποθέτω πως υπήρχε πίεση χρόνου διότι και το σενάριο το θελε το μερεμετάκι του και τα τεχνικά κομμάτια. Ο Νικόλας φυσικά κούκλος, δεν το συζητώ

 

[Bambinella]

Είδα επίσης την ταινία... Δολλάρια και όνειρα με τον Νικολάκη τον Καζή, μιας που δεν την είχα δει.

Θερμομετρο εβαλες;

 

[Θεία Λένα]

Θερμομετρο εβαλες;

Δε χρειάστηκε, είχε και τη Συνοδινού μαζί κι όσο να ναι κρύωνε η κατασταση!

 

[Θεία Λένα]

Κάποια σκοτεινή δύναμη με έσπρωξε και είδα την ταινία... Οι Καθώς Πρέπει.
Πρόκειται για ταινία του 1963, και την έψαξα επειδή έπαιζε το δίδυμο Κοντού-Κωνσταντίνου. Τεράστια περιέργεια λοιπόν να δω ξανά μαζί το ζεύγος Κοκοβίκου. Τι το θελα; Απο που να αρχίσω δεν ξέρω.
Τα πρώτα λεπτά της ταινίας όλοι οι πρωταγωνιστές είναι ντουμπλαρισμένοι. Οι φωνές τους μου έμοιαζαν σημερινές, με τις χαζές προφορές και τις ατάλαντες αρθρώσεις. Μπα, λέω, ιδέα μου θα είναι. Και ξάφνου σε μια ερωτική σκηνή πέφτει εισαγωγή του Hotel California (1976) και περίμενα να δω τη Σοφούλα την Αλιμπέρτη να ξεπροβάλει .
Κάπου εκεί τα παρατησαν οι σημερινοί αφού συνειδητοποίησαν τα χάλια τους και συνέχισαν οι πρωταγωνιστές με τις δικές τους φωνές.
Το σενάριο είναι κάτι περισσότερο από πατάτα, κάτι λιγότερο από μπρόκολο.
Έτσι για να πάρετε μια ιδέα, μια πλούσια 30άρα που την παράτησε ένας υδραυλικός κάνει θλιμμένη γύρω γύρω όλοι στην παιδική χαρά και μια παρέα μεσηλίκων παίζει την τυφλόμυγα. Αυτές είναι δύο από τις εμβληματικές σκηνές του έργου. Έχω πολλά ακόμη να σας πω για το σενάριο, αλλά δεν ξέρω πως να τα εκφράσω κόσμια.
Η σκηνοθεσία είναι του -παντελώς άγνωστου σε μενα- Γιώργου Διζικιρίκη και -αν έχετε το Θεό σας- έχει και γυρίσματα στο εξωτερικό (στην Πόλη).
Όλοι οι ήρωες έχουν διανοητικά ζητήματα που δεν κατορθώνουν να λύσουν κι έτσι παραμένουν χαζοί ως το τέλος. Η ιστορία ενώ ξεκινά καλά καταλήγει σαν τον Τιτανικό στο παρθενικό του ταξίδι. Μόνο που ο Τιτανικός έμεινε στην ιστορία ενώ Οι Καθώς Πρέπει σκεπάστηκαν για πάντα από τη λήθη που τους άξιζε. Μόνο καθώς πρέπει δεν ήταν. Το σενάριο του επίσης άγνωστου Περικλή Κουκουβίνου (τα θελες τα παθες Περικλή Κουκουβίνε) είναι ίσως το πιο γελοίο σενάριο που μπορείτε να βρειτε με αυτό το καστ.
Σας προκαλώ να το δείτε (γιατί να είμαι η μόνη που έζησε μια τέτοια φρικτή εμπειρία. Επίσης θα ήθελα αν κανείς γενναίος το δει να μου πείτε ποια είναι η κυρία που κάνει την πλούσια με τον υδραυλικό γιατί δεν την έχουμε στους τίτλους κι είναι κρίμα, όποια και να ναι, να λείπει αυτό το διαμάντι από το βιογραφικό της*

* Τη βρήκα. Είναι η Τουρκάλα ηθοποιός Neriman Köksal.

 

[RIO]

Τα πρώτα λεπτά της ταινίας όλοι οι πρωταγωνιστές είναι ντουμπλαρισμένοι. Οι φωνές τους μου έμοιαζαν σημερινές, με τις χαζές προφορές και τις ατάλαντες αρθρώσεις. Μπα, λέω, ιδέα μου θα είναι. Και ξάφνου σε μια ερωτική σκηνή πέφτει εισαγωγή του Hotel California (1976) και περίμενα να δω τη Σοφούλα την Αλιμπέρτη να ξεπροβάλει .

Πάντως η σκηνή με το Hotel California και την τύπισσα που την πέφτει στον υδραυλικό, μου θύμισε ταινία Κώστα Γκουσγκούνη....

 

[elephadas]

Το "Γιώργος Διζικιρίκης" μού είναι πολύ γνωστό όνομα, αλλά δεν θυμάμαι γιατί. Για να δω τι ξέρει περί αυτού το Γκουγκλ.

Ωιμέ! Τώρα βλέπω γιατί τον θυμάμαι. Σκηνοθέτησε την "Βαβυλωνία" (1970), και είχε γράψει και το σενάριο το οποίο δολοφόνησε το έργο του Βυζάντιου διότι πρόσθεσε και αισθηματικό κομμάτι με μια τύπισσα (ίσως την έπαιζε η Ρία Δελούτση). Σιχαίνομαι τους σεναριογράφους που βελτιώνουν μυθιστορήματα ή θεατρικά έργα προσθέτοντας άσχετες τελείως σκηνές και χαρακτήρες που δεν έχουν προωθούν την υπόθεση και δεν χρειάζονται καθόλου. Και η "Βαβυλωνία" είναι από τα αγαπημένα μου έργα. Το έργο το είδα μια φορά, ο Ηλίας Λογοθέτης ήταν καταπληκτικός στο ρόλο του αστυνόμου, αλλά με τσάντισε τόσο η διασκευή που δεν την ξαναείδα. Βρήκα την αφίσα στο ΕΛΙΑ. Προσέξτε παπούτσια και κοντή φούστα που φορούσαν στην Ελλάδα του 1827 - για το ντεκολτέ δεν μιλάω διότι απ' αυτό δείχνανε (νομίζω η γκόμενα είναι ξένη). Μοντέρνα προσθήκη ήταν, μοντέρνα την ντύσανε.



Ο Διζικιρίκης ήταν και συγγραφέας, έτσι τον αναφέρουν τα πιο πολλά sites.
Ο δοκιμιογράφος και σκηνοθέτης Γιώργος Διζικιρίκης, γεννήθηκε στη Γένοβα το 1921 και σπούδασε στη Ρώμη: Φιλοσοφία της τέχνης, Καλές Τέχνες και κινηματογράφο (στο Centro Sperimentale di Cimematografia, στο Universita degli Studi Sociali, ειδίκευση στη σκηνογραφία στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Πανεπιστημίου της Ρώμης). Εργάζεται [σημείωση δική μου: προφανώς παλιό άρθρο, ο Δ. πέθανε το 2008] ως σκηνοθέτης. Έχει γράψει βιβλία καθώς επίσης, μελέτες και άρθρα για τη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο σε περιοδικά.

Μπα. πολυσχιδές ταλέντο. Εκανε και σκίτσα και μαριονέτες σε ταινίες. Σκηνοθέτησε, σκιτσάρισε και μαριονέτισε την ταινία "Για σένα την αγάπη μου" (άρα αυτός που γράφει το όνομα του τραγουδιστή του ομώνυμου τραγουδιού "Νικ. Βογιατζής". Δεν ξέρω αν έγραψε και το σενάριο, διότι δεν αναφέρεται σεναριογράφος, λέει όμως "Διασκευή σεναρίου Δημήτρης Κεχαΐδης - υποθέτω ο πολύ καλός θεατρικός συγγραφέας, που λογικά θα το σουλούπωσε).

Διζικιρίκης Γιώργος (1921-2008) * - Greek animation

www.greekanimation.com

 

[Θεία Λένα]

Πάντως η σκηνή με το Hotel California και την τύπισσα που την πέφτει στον υδραυλικό, μου θύμισε ταινία Κώστα Γκουσγκούνη

Χωρίς να έχω δει ταινία Γκουζγκουνη πιστεύω θα μπορούσε να γυρίσει και τη σκηνή με την τυφλομυγα

 

[elephadas]

Χωρίς να έχω δει ταινία Γκουζγκουνη

Λυπάμαι που θα σου το πω έτσι απότομα, αλλά η μόρφωσή σου έχει κενά.

 

[Θεία Λένα]

Είδα την ταινία Η Αυγή του Θριάμβου. Ταινία πολεμική και εντυπωσιακό κινηματογραφικό ντεμπούτο για τη φίλη του φόρουμ @Π.Λ. . Σύμφωνα με το σκηνοθέτη, πρόκειται για την πραγματική ιστορία μιας ομάδας αντιστασιακών που επιχειρούσαν σαμποταζ εναντίον των δυνάμεων κατοχής.
Να πω οτι εντυπωσιάστηκα και από το ρυθμό και από τις ανατροπές που διαδέχονται η μια την άλλη. Λείπουν επίσης τα μελό στοιχεία (ιδιαίτερο γνώρισμα της εποχής) αλλά και οι υπερβολικές θριαμβολογίες και μεγαλοστομίες που βρίσκουμε συνήθως στα πολεμικά.
Πρωταγωνιστής ο Φούντας, καλός και σωστός μεν, αλλά κατά τη γνώμη μου επισκιάζεται από το εκπληκτικό καστ των συμπρωταγωνιστών του. Ξεχώρισα ιδιαίτερα την Έφη Οικονόμου στον καλύτερο ίσως ρόλο της καριέρας της. Νεότατη κι αυτή και ωραιότατη, πάντα καλή ηθοποιός αλλά εδώ είναι κι ο ρόλος της αβανταδόρικος. Ρεαλιστικότατος ήρωας με στοιχεία αντιήρωα ο Βασίλης Ανδρεόπουλος (παίζει με αφάνταστη φυσικότητα αυτός ο άνθρωπος), σπουδαίος ο Βασίλης Κανάκης σε ρόλο Γερμανού Αξιωματικού. Φόβος και τρόμος. Υπερόπτης και κομπλεξικός, σαδιστής και φανατικός, μισογύνης αλλά και φοβισμένος, κάθαρμα με όλη τη σημασία της λέξης. Θα ξαναπώ πως είναι κρίμα που αυτός ο ηθοποιός δεν έπαιξε περισσότερο σινεμά. Τσαχιρίδης και Παπαχρήστος σε δυνατές ερμηνείες. ο Βέγγος στο στοιχείο του, ποτέ δεν πέρασε απαρατήρητος, δεν περνάει ούτε εδώ. Αφήνω τελευταία την Πάρη Λεβέντη. Πρώτη εμφάνιση στο σινεμά, μελαχρινή καλλονή, τολμά και κερδίζει. Ερμηνεύει σκηνές απόλυτου εξευτελισμού και θριαμβεύει. Δε θα πω περισσότερα σε περίπτωση που δεν το έχετε δει, μη σας το χαλάσω.
Είναι μια ξεχωριστή ταινία κι αν δεν την έχετε ήδη δει, να τη δείτε.
Σενάριο-Σκηνοθεσία: Φίλιππος Φυλακτός
* Η φωνή του Γερμανού Μίλλερ είναι του ηθοποιού Νίκου Παπακωνσταντίνου μιας που όπως έχει ομολογήσει ο ίδιος ο Βασίλης Κανάκης, δε μιλούσε καθόλου ξένες γλώσσες πέρα απο λίγα κουτσοαγγλικά.
** @Π.Λ. Έχω τη φοβερή απορία αν τελικά η Μαρία ήταν όντως λίγο τσιμπημένη με το Μίλλερ. Νομίζω ήταν, άσχετα που νίκησε τελικά το πατριωτικό καθήκον

 

[Π.Λ.]

Είδα την ταινία Η Αυγή του Θριάμβου. Ταινία πολεμική και εντυπωσιακό κινηματογραφικό ντεμπούτο για τη φίλη του φόρουμ @Π.Λ. . Σύμφωνα με το σκηνοθέτη, πρόκειται για την πραγματική ιστορία μιας ομάδας αντιστασιακών που επιχειρούσαν σαμποταζ εναντίον των δυνάμεων κατοχής.
Να πω οτι εντυπωσιάστηκα και από το ρυθμό και από τις ανατροπές που διαδέχονται η μια την άλλη. Λείπουν επίσης τα μελό στοιχεία (ιδιαίτερο γνώρισμα της εποχής) αλλά και οι υπερβολικές θριαμβολογίες και μεγαλοστομίες που βρίσκουμε συνήθως στα πολεμικά.
Πρωταγωνιστής ο Φούντας, καλός και σωστός μεν, αλλά κατά τη γνώμη μου επισκιάζεται από το εκπληκτικό καστ των συμπρωταγωνιστών του. Ξεχώρισα ιδιαίτερα την Έφη Οικονόμου στον καλύτερο ίσως ρόλο της καριέρας της. Νεότατη κι αυτή και ωραιότατη, πάντα καλή ηθοποιός αλλά εδώ είναι κι ο ρόλος της αβανταδόρικος. Ρεαλιστικότατος ήρωας με στοιχεία αντιήρωα ο Βασίλης Ανδρεόπουλος (παίζει με αφάνταστη φυσικότητα αυτός ο άνθρωπος), σπουδαίος ο Βασίλης Κανάκης σε ρόλο Γερμανού Αξιωματικού. Φόβος και τρόμος. Υπερόπτης και κομπλεξικός, σαδιστής και φανατικός, μισογύνης αλλά και φοβισμένος, κάθαρμα με όλη τη σημασία της λέξης. Θα ξαναπώ πως είναι κρίμα που αυτός ο ηθοποιός δεν έπαιξε περισσότερο σινεμά. Τσαχιρίδης και Παπαχρήστος σε δυνατές ερμηνείες. ο Βέγγος στο στοιχείο του, ποτέ δεν πέρασε απαρατήρητος, δεν περνάει ούτε εδώ. Αφήνω τελευταία την Πάρη Λεβέντη. Πρώτη εμφάνιση στο σινεμά, μελαχρινή καλλονή, τολμά και κερδίζει. Ερμηνεύει σκηνές απόλυτου εξευτελισμού και θριαμβεύει. Δε θα πω περισσότερα σε περίπτωση που δεν το έχετε δει, μη σας το χαλάσω.
Είναι μια ξεχωριστή ταινία κι αν δεν την έχετε ήδη δει, να τη δείτε.
Σενάριο-Σκηνοθεσία: Φίλιππος Φυλακτός
* Η φωνή του Γερμανού Μίλλερ είναι του ηθοποιού Νίκου Παπακωνσταντίνου μιας που όπως έχει ομολογήσει ο ίδιος ο Βασίλης Κανάκης, δε μιλούσε καθόλου ξένες γλώσσες πέρα απο λίγα κουτσοαγγλικά.
** @Π.Λ. Έχω τη φοβερή απορία αν τελικά η Μαρία ήταν όντως λίγο τσιμπημένη με το Μίλλερ. Νομίζω ήταν, άσχετα που νίκησε τελικά το πατριωτικό καθήκον

Μεγάλη η έκπληξη μου για την τόσο λεπτομερή και σωστή ανάλυση της ταινίας! Η Μαρία ήταν τσιπημένη με το Μίλλερ! Ευχαριστώ πολύ!

 

[Π.Λ.]

Μεγάλη η έκπληξη μου για την τόσο λεπτομερή και σωστή ανάλυση της ταινίας! Η Μαρία ήταν τσιπημένη με το Μίλλερ! Ευχαριστώ πολύ!

Η Αυγή του Θριάμβου ήταν η πρώτη ταινία (από τρεις συνολικά) που είμουνα παραγωγός. Ρίσσα Φιλμ.