Omenforever
RetroMasteR
- Joined
- 26 Mαϊ 2006
- Μηνύματα
- 2.055
- Αντιδράσεις
- 1.556
Αν στα τέλη των 90s με αρχές 00s είχατε ίντερνετ και παίζατε PC παιχνίδια, πιάστε χαμομήλι και μουστοκούλουρο (αγαπημένος μου συνδυασμός) και αράξτε. Θα σας πω μια ιστορία για μια απόπειρα δημιουργίας ενός ελληνικού MMORPG που δεν τελεσφόρησε ποτέ… Έχω καθήκον να το κάνω, λίγο πριν οι αναμνήσεις μου με εγκαταλείψουν.
Θεωρώ δεδομένο ότι κανένας δεν θα το θυμάται, και αμφιβάλλω αν το θυμούνται -ή τέλος πάντων το θεωρούν κάτι σημαντικό από πλευράς αναμνήσεων- και οι ίδιοι οι συντελεστές του. Εγώ όμως, έστω κι αυτήν την ύστατη ώρα που ελάχιστοι έχουμε απομείνει να ασχολούμαστε με «τέτοια», θέλω να αποτίνω φόρο τιμής σε αυτή την «ερασιτεχνική» και ρομαντική προσπάθεια.
Εν έτει 1999 μέχρι περίπου το 2001, λοιπόν, υπήρχε σε ελληνικό server το MMO με το όνομα “The 4th Coming” (T4C), στο οποίο για να συμμετέχει κάποιος έπρεπε να καταβάλλει την εξαμηνιαία χρηματική συνδρομή όπως ήταν πολύ συνηθισμένο και αναμενόμενο εκείνη την εποχή. Μέσα από εκείνο το παιχνίδι ξεπήδησε μια ομάδα παικτών που προσπάθησε να «φτιάξει» ένα ελληνικής θεματολογίας MMO με πλήρως ελληνικό interface και χωρίς συνδρομή. Το όνομα αυτού ήταν “Destiny”…
Ουσιαστικά ήταν ένας κλώνος του Ultima Online που αυτά τα τζιμάνια είχαν βάλει χέρι στον κώδικα και τον μόνταραν διαρκώς. Είχαν φτιάξει και έναν αχανή χάρτη, βασισμένο στο σχήμα της Λέσβου, από την οποία καταγόταν ένας εκ των συντελεστών με το όνομα “Aiollus” και ο οποίος ήταν ο ιθύνων νους της όλης «φάσης». Μαζί του, θυμάμαι τον “Malgarog” (με ειδικότητα τους Role Playing μηχανισμούς) και τον “Master Odysseas” στο τεχνικό κομμάτι. Πρέπει να υπήρχε άλλος ένας συντελεστής, αλλά το όνομα του έχει χαθεί στην αχλή του Χρόνου. Θυμάμαι ατέλειωτες συζητήσεις με αυτά τα «παιδιά» σε forum και στο ICQ για τους μηχανισμούς του παιχνιδιού τους, για τους στόχους τους, για τις φιλοδοξίες τους… Ήταν όλοι πολύ καλοί χαρακτήρες, φοβεροί γνώστες των “Pen and Paper” παιχνιδιών, και αστέρια στην πληροφορική. Μήνες περιμέναμε υπομονετικά να δοκιμάσουμε την προσπάθειά τους.
Δεν έχω ιδέα αν η χρήση της μηχανής του UO ήταν κατόπιν αδείας (πολύ αμφιβάλλω), και δεν θυμάμαι και το πού ήταν o server του παιχνιδιού, έχω όμως μια υποψία ότι θα ήταν σε κάποιο εργαστήριο σχολής της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης…
Μετά από αρκετό καιρό προσμονής ήρθε η πολυπόθητη ώρα να μπούμε στο παιχνίδι. Τα παιδιά αυτά διακινούσαν «χέρι με χέρι» ένα cd με τον client που αναλάμβανε να κάνει τα πάντα. Θυμάμαι να καταφέρνουμε τελικά να μπούμε στη “beta” έκδοση του παιχνιδιού και να παίζουμε κάποιες μέρες. Μετά από λίγο όμως, το παιχνίδι «έπεσε». Τα παιδιά υποσχέθηκαν ότι το Destiny θα ανέβει σε δυνατότερο server αλλά μετά κάπου η όλη προσπάθεια ατόνησε, και έχασα τα ίχνη τους. Να βαρέθηκαν; Να τελείωσαν τις σπουδές τους; Να πήγαν Στρατό; Να τούς σταμάτησε κάποια «παραβίαση» πνευματικών δικαιωμάτων; Να μην τους βγήκε το όλο εγχείρημα λόγω μεγέθους και πολυπλοκότητας; Να «ξενέρωσαν» με κάτι; Άγνωστο, τουλάχιστον σε μένα. Είχα κι εγώ τα «δικά μου» τότε και δεν μπόρεσα να κρατήσω επαφή με την ομάδα.
Γιατί κάθομαι και τα γράφω όλα αυτά ενώ πιθανότατα κανείς να μην ξέρει καν περί τίνος πράγματος ομιλώ; Μα, για να «μείνουν», αλλά και για να απευθύνω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε αυτούς τους τύπους, έστω και είκοσι(20!) χρόνια μετά. Να είστε καλά φίλοι μου, ελπίζω κάποτε να το δείτε αυτό. Αλλά και να μην το δείτε, μικρή σημασία έχει. Αυτό που μετρά είναι η ωραία σας προσπάθεια να κάνετε κάτι πρωτοπόρο. Πόσοι έχουν τα κότσια για κάτι τέτοιο; Όχι πολλοί, σάς διαβεβαιώνω…
Θεωρώ δεδομένο ότι κανένας δεν θα το θυμάται, και αμφιβάλλω αν το θυμούνται -ή τέλος πάντων το θεωρούν κάτι σημαντικό από πλευράς αναμνήσεων- και οι ίδιοι οι συντελεστές του. Εγώ όμως, έστω κι αυτήν την ύστατη ώρα που ελάχιστοι έχουμε απομείνει να ασχολούμαστε με «τέτοια», θέλω να αποτίνω φόρο τιμής σε αυτή την «ερασιτεχνική» και ρομαντική προσπάθεια.
Εν έτει 1999 μέχρι περίπου το 2001, λοιπόν, υπήρχε σε ελληνικό server το MMO με το όνομα “The 4th Coming” (T4C), στο οποίο για να συμμετέχει κάποιος έπρεπε να καταβάλλει την εξαμηνιαία χρηματική συνδρομή όπως ήταν πολύ συνηθισμένο και αναμενόμενο εκείνη την εποχή. Μέσα από εκείνο το παιχνίδι ξεπήδησε μια ομάδα παικτών που προσπάθησε να «φτιάξει» ένα ελληνικής θεματολογίας MMO με πλήρως ελληνικό interface και χωρίς συνδρομή. Το όνομα αυτού ήταν “Destiny”…
Ουσιαστικά ήταν ένας κλώνος του Ultima Online που αυτά τα τζιμάνια είχαν βάλει χέρι στον κώδικα και τον μόνταραν διαρκώς. Είχαν φτιάξει και έναν αχανή χάρτη, βασισμένο στο σχήμα της Λέσβου, από την οποία καταγόταν ένας εκ των συντελεστών με το όνομα “Aiollus” και ο οποίος ήταν ο ιθύνων νους της όλης «φάσης». Μαζί του, θυμάμαι τον “Malgarog” (με ειδικότητα τους Role Playing μηχανισμούς) και τον “Master Odysseas” στο τεχνικό κομμάτι. Πρέπει να υπήρχε άλλος ένας συντελεστής, αλλά το όνομα του έχει χαθεί στην αχλή του Χρόνου. Θυμάμαι ατέλειωτες συζητήσεις με αυτά τα «παιδιά» σε forum και στο ICQ για τους μηχανισμούς του παιχνιδιού τους, για τους στόχους τους, για τις φιλοδοξίες τους… Ήταν όλοι πολύ καλοί χαρακτήρες, φοβεροί γνώστες των “Pen and Paper” παιχνιδιών, και αστέρια στην πληροφορική. Μήνες περιμέναμε υπομονετικά να δοκιμάσουμε την προσπάθειά τους.
Δεν έχω ιδέα αν η χρήση της μηχανής του UO ήταν κατόπιν αδείας (πολύ αμφιβάλλω), και δεν θυμάμαι και το πού ήταν o server του παιχνιδιού, έχω όμως μια υποψία ότι θα ήταν σε κάποιο εργαστήριο σχολής της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης…
Μετά από αρκετό καιρό προσμονής ήρθε η πολυπόθητη ώρα να μπούμε στο παιχνίδι. Τα παιδιά αυτά διακινούσαν «χέρι με χέρι» ένα cd με τον client που αναλάμβανε να κάνει τα πάντα. Θυμάμαι να καταφέρνουμε τελικά να μπούμε στη “beta” έκδοση του παιχνιδιού και να παίζουμε κάποιες μέρες. Μετά από λίγο όμως, το παιχνίδι «έπεσε». Τα παιδιά υποσχέθηκαν ότι το Destiny θα ανέβει σε δυνατότερο server αλλά μετά κάπου η όλη προσπάθεια ατόνησε, και έχασα τα ίχνη τους. Να βαρέθηκαν; Να τελείωσαν τις σπουδές τους; Να πήγαν Στρατό; Να τούς σταμάτησε κάποια «παραβίαση» πνευματικών δικαιωμάτων; Να μην τους βγήκε το όλο εγχείρημα λόγω μεγέθους και πολυπλοκότητας; Να «ξενέρωσαν» με κάτι; Άγνωστο, τουλάχιστον σε μένα. Είχα κι εγώ τα «δικά μου» τότε και δεν μπόρεσα να κρατήσω επαφή με την ομάδα.
Γιατί κάθομαι και τα γράφω όλα αυτά ενώ πιθανότατα κανείς να μην ξέρει καν περί τίνος πράγματος ομιλώ; Μα, για να «μείνουν», αλλά και για να απευθύνω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε αυτούς τους τύπους, έστω και είκοσι(20!) χρόνια μετά. Να είστε καλά φίλοι μου, ελπίζω κάποτε να το δείτε αυτό. Αλλά και να μην το δείτε, μικρή σημασία έχει. Αυτό που μετρά είναι η ωραία σας προσπάθεια να κάνετε κάτι πρωτοπόρο. Πόσοι έχουν τα κότσια για κάτι τέτοιο; Όχι πολλοί, σάς διαβεβαιώνω…
