Εμένα ο θείος μου...

[RIO]

Οι Θείοι στα χρόνια του δημοτικού-γυμνασίου είχαν μια αίσθηση μυστηρίου. Κάθε παιδί είχε οπωσδήποτε και έναν θείο ικανό για τα πάντα, που είχε πετύχει σχεδόν τα πάντα και που τα κατορθώματα του, λάμβαναν μυθικές διαστάσεις. Πολλές φορές κάποιο παιδί που αντιμετώπιζε προβλήματα με νταήδες , κατέφευγε στην απειλή του θείου, " θα φέρω τον θείο μου που είναι παλαιστής, ταεκβοντίστας και τότε θα δεις..." που για κάποιον λόγο, φάνταζε ποιο αποτελεσματικός από τον πατέρα του. Επίσης ήταν το αγαπημένο θέμα των παραμυθατζήδων συμμαθητών, καθώς ότι σπουδαία εμπειρία είχαν ζήσει, θα ήταν παρών και κάποιος συγγενής τους. Μερικά παραδείγματα που θυμάμαι...

-Ο θείος μου και εγώ πήγαμε να παίξουμε μπάλα στο δασάκι της περιοχής
- Άντε ρε, εκεί τριγυρνάνε όλοι πρεζάκηδες και περίεργοι. Δεν φοβηθήκατε;
-Όχι, γιατί στο αμάξι του είχε ένα δίκανο, ένα αεροβόλο και πολεμικό μαχαίρι... Και εμείς το πιστεύαμε γιατί ήταν πολύ λογικό ο θείος John Rambo αντί για την γειτονιά του, να τρέχει να παίζει μπάλα αρματωμένος στις ερημιές....

Παράδειγμα 2. " Ο θείος μου είναι ο πιο δυνατός τύπος στη περιοχή και η μηχανή του η πιο γρήγορη " ( φυσικά...)


Παράδειγμα 3. " Ο θείος μου είναι στρατιωτικός και άμα θέλω θα έρθει να σε βομβαρδίσει " ...


Ρεαλιστικό παράδειγμα ... Θείος καταφερτζής σε όλα, που μάλλον είχε δίκιο ο συμμαθητής, αφού μετά από χρόνια τον είδα νικητή σε reality show της ελληνικής τηλεόρασης !


Έχετε δικά σας παραδείγματα από θείους σούπερ ήρωες;

 

[Stratulator]

Σύνηθες φαινόμενο,όχι μόνο με Θείους, αλλά και με αδέρφια,ξαδέρφια και τριτοξάδερφα...

 

[Omenforever]

Σύνηθες φαινόμενο,όχι μόνο με Θείους, αλλά και με αδέρφια,ξαδέρφια και τριτοξάδερφα...

Πράγματι, το συχνότερο ήταν με κάτι θρυλικές περιγραφές μεγαλύτερων ξαδερφιών που έτρωγαν δράκους και κατάπιναν ηφαίστεια. Όταν τελικά γνωρίζαμε αυτά τα "μυθικά" ξαδέρφια, είτε βλέπαμε απολύτως κανονικά άτομα είτε ΜΠΟΥΧΕΣΕΣ

 

[Rakeesh]

Δεν εχω ακουσει τραγικα πραγματα, αλλα ολο και καπου εχω ακουσει για καποιο θειο ναυτικο, η που μενει στην Αμερικη, και εστειλε στο εν λογω παιδακι καποιο παιχνιδι που δεν υπαρχει στην Ελλαδα

Οσον αφορα εμενα, εχω ενα θειο που ειχα ακουσει οτι νεωτερος ειχε μαθει λιγο τζουντο και αυτο του ειχε δωσει καποιες μυθικες διαστασεις. Επισης ο συγκεκριμενος και ο αδελφος του ειναι απο τους πιο μορφωμενους στο σοι, εχοντας σπουδασει θεολογια, φιλοσοφια, διαφορες γλωσσες και ξερω γω τι αλλο, οποτε οταν ειχα τιποτα παραξενες αποριες, οι δικοι μου ελεγαν "θα φερουμε το θειο για καφε να τον ρωτησουμε".

Επισης οσον αφορα καποιον αδελφο τους, εχω ακουσει διαφορα ψιλοαπιστευτα πραγματα για την Κατοχη και τον Πολεμο, τα οποια δεν τα αμφισβητω, αλλα προτιμω να μη τα πω δημοσιως, για να μη φανει οτι διαιωνιζω το φιδεμπόριο

 

[drberto1]

Τελικα,καθε ελληνικη οικογενεια ειχε και απο εναν Τσακ Νορρις..τουλαχιστον

 

[Chris27]

Ο θειος Τασος, γαμπρος του πατερα μου. Πατρικο του, Αθηνα, Γουβα, οδος Αναπαυσεως. Επαγγελμα, αν και γονεις, παπουδες, αδερφια μυλωναδες στον οικογενειακο μηλο, αυτος πρωτομαστορας μηχανουργος, ημερομισθιος στο Α συνταγμα στρατου κατασκευαζε τους αξονες για τις ροδες των κανονιων. Αυτος ο ανθρωπος βιος και ποητεια. Καθε φορα που καθοσουν μαζυ του για καφε η κρασι ειχε και μια νεα ιστορια απο την ζωη του να σου πει. απο 12χρονο παιδακι που οταν τον μαλωναν οι γονεις του, επερνε κρυφα το ποδηλατο και πηγαινε σε μια θεια του στη Βαρη και τον εψαχναν οι δικοι του σε ολη την Αθηνα για μερες, Αλβανιες, κατοχες, ανταρτικο. Ο Ζορμπας δλδ αγγελουδι μπροστα του. Ασσος στην σκοποβολη με δικανο καραμπινα πιστολι, Αγαπες του τα σκυλια, η μαυροδαφνη και τα τσιγαρα ΠΟΥΛΜΑΝ, ετσι ελεγε τα τσιγαρα με φιλτρο. Θεος σχωρεστονε! Η φωτο απο μενα, Συνχωρειστε μου την κακια ποιοτητα αλλα ειμουν δεν ειμουν 15 χρονων οταν την τραβηξα με μια Lomo Lubitel. Εδω εγινα εγω ρετρο, οχι μονο ο μπαρμπα Τασος και η lubitel

 

[Mygdala]

Ανάμεσα σε πολλές άλλες υπέροχες αναμνήσεις από τον πιο cool (και μικρότερο στην ηλικία) θείο μου (Ηλεκτρονικός στο επάγγελμα) έχω αυτήν που με άφηνε ως πιτσιρίκα να τρυπώνω στο «εργαστήριο» που διατηρούσε στην ταράτσα του σπιτιού του και που στα παιδικά μου μάτια φάνταζε σαν ένας μικρός (και σπανίως προσβάσιμος) μαγικός κόσμος.
Εκεί στέγαζε έναν πειρατικό ραδιοφωνικό σταθμό..θυμάμαι έντονα πόσο τρελλαινόμουν να τον ακούω να μιλάει στο μικρόφωνο και να έχει επικοινωνία με κόσμο (σαν να παιζαν και κάτι τύπου walkie talkie μέσω των οποίων μιλούσε με συναδέλφους Ήταν, λοιπόν, ραδιο πειρατής στη Θεσσαλονίκη αρκετά νωρίτερα από τον «Κούλα μ ακούς», λολ. Η δε διακόσμηση στους τοίχους αδιανόητα φανταστική! 45 άρια δισκάκια παντού, ρετρό αφίσες, χαρτάκια από αφιερώσεις, κολάζ από φωτογραφίες τραγουδιστών, κόμικς, αποκόμματα και διάφορα περίεργα εργαλεία και μηχανήματα στους πάγκους…ήταν αυτό που αποκαλούμε πια η χαρά της ρετρο λαγνείας! (Το πόσο θα θελα να το είχα φωτογραφίσει όταν πλέον μεγάλωσα δε λέγεται!)
Καλλίφωνος, πλακατζής και σχεδόν πάντα ευδιάθετος μου μετέφερε (και συνεχίζει να το κάνει) τη θετική του ενέργεια!
(Επίσης, είχε γνώσεις και κορμί street fighter και όπου υπήρξαν πραγματικά στιγμές που τ´ ανίψια του είχαν την ανάγκη υπεράσπισης ήταν εκεί και αρκούσε ο λόγος και η παρουσία του (άμα τη εμφανίσει) για να αποφευχθεί το κακό..αλλά αυτό είναι ένα άλλο κεφάλαιο και βαρέθηκα να γράφω..)

 

[paulochelao24]

Οι δικοί μου θείοι είναι περίεργη φάση. Οι απ' την πλευρά του πατέρα μου (πρώτοι ,δεύτεροι θείοι/ες είναι απ' τα πιο cool άτομα και ωραία που υπάρχουν και υπήρχαν - δυστυχώς αρκετοί δεν είναι εν ζωή από αυτούς,οι πιο πολλοί είναι Αθήνα) . Απ' την πλευρά δε της μητέρας μου, είναι πολλοί λίγοι που συμπαθώ,όπως και τα παιδιά τους (ξαδέρφια μου δηλαδή). Αυτό γιατί είναι/ήταν πολύ αδιάκριτοι,χώνονταν στα οικογενειακά μας (παλιά δηλαδή το έκαναν αλλά τους το κόψαμε) ενω αν τολμούσαμε εμείς να ρωτήσουμε κάτι για τα οικογενειακά τους (ένα απλό πχ πρόοδο στο σχολείο των ξαδερφων μου) αρπάζονταν κιόλας.