misspepper77
RetroActive
- Joined
- 1 Οκτ 2008
- Μηνύματα
- 290
- Αντιδράσεις
- 7
Ένα γράμμα (ναι πάλι) της θείας Ελρόυ στα παιδιά της όταν μαθαίνει ότι ο Στηαρ κατετάγει...
Καλά μου παιδια
Δεν ειμαι σε θέση να σας μιλήσω...Σήμερα μου επιφύλαξε η μοίρα την χειρώτερή μέρα της ζωής μου, ύστερα απο το θάνατό του Άντονυ.Κάντε κουράγιο με αυτό που θα σας πω γιατί και γω εξαρτάμαι πια απο την δική σας δυναμη...Ο Στήαρ...ο πολυαγαπημένος μου εγγονός αψηφώντας τις εντολές μου πήγε στο μέτωπο...
Πως μπορώ και σας γράφω με ψυχραιμία ένα τέτοιο νέο...με τι ψυχρότητά αποτυπώνεται στο χαρτί ,νοιώθω σαν να μιλάω για έναν ξένο.Και όμως το έγραψα για τον Στήαρ...
Θε μου πάντα πίστευα τον εαυτό μου ευλογημένο και κοίτα τώρα τι είμαι αναγκασμένη να γράφω...Δεν μου εμεινε κουράγιο...καλά μου παιδιά...σας χρειάζομαι εδώ κοντά μου...
Πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε...Πως θα τον φέρουμε πίσω....
Ακόμη και αν έμαθα να είμαι στο τίμόνι αυτής της οικογένειας....να παίρνω σκληρές αποφάσεις για το καλό τους....Τώρα δεν μπορώ να συγχωρέσω τον εαυτό μου γιατί πλήγωσα τα παιδιά μου...πλήγωσα τα εγγόνια μου...
όμως...όμως όλα τα έκανα απο αγάπη...τώρα καταλαβαίνω πως αυτό δεν ήταν αρκετό...
Στήαρ...γιατί...παιδί μου...;
Μακάρι ο Θεός να μου δώσει ένα σημάδι,κάτι που θα με παρηγορούσε...Κάτι που θα απαλύνε τον πόνο μου...
Οι αισθήσεις μου με αφήνουν....καλά μου παιδιά...αφήνομαι τώρα στα χέρια σας.
Κάτι γρήγορό για το Χουανιτάκι μου που βαριέται...χμμμ τώρα που μας πλάνταξες πες, καλύτερα ειναι;!
Καλά μου παιδια
Δεν ειμαι σε θέση να σας μιλήσω...Σήμερα μου επιφύλαξε η μοίρα την χειρώτερή μέρα της ζωής μου, ύστερα απο το θάνατό του Άντονυ.Κάντε κουράγιο με αυτό που θα σας πω γιατί και γω εξαρτάμαι πια απο την δική σας δυναμη...Ο Στήαρ...ο πολυαγαπημένος μου εγγονός αψηφώντας τις εντολές μου πήγε στο μέτωπο...
Πως μπορώ και σας γράφω με ψυχραιμία ένα τέτοιο νέο...με τι ψυχρότητά αποτυπώνεται στο χαρτί ,νοιώθω σαν να μιλάω για έναν ξένο.Και όμως το έγραψα για τον Στήαρ...
Θε μου πάντα πίστευα τον εαυτό μου ευλογημένο και κοίτα τώρα τι είμαι αναγκασμένη να γράφω...Δεν μου εμεινε κουράγιο...καλά μου παιδιά...σας χρειάζομαι εδώ κοντά μου...
Πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε...Πως θα τον φέρουμε πίσω....
Ακόμη και αν έμαθα να είμαι στο τίμόνι αυτής της οικογένειας....να παίρνω σκληρές αποφάσεις για το καλό τους....Τώρα δεν μπορώ να συγχωρέσω τον εαυτό μου γιατί πλήγωσα τα παιδιά μου...πλήγωσα τα εγγόνια μου...
όμως...όμως όλα τα έκανα απο αγάπη...τώρα καταλαβαίνω πως αυτό δεν ήταν αρκετό...
Στήαρ...γιατί...παιδί μου...;
Μακάρι ο Θεός να μου δώσει ένα σημάδι,κάτι που θα με παρηγορούσε...Κάτι που θα απαλύνε τον πόνο μου...
Οι αισθήσεις μου με αφήνουν....καλά μου παιδιά...αφήνομαι τώρα στα χέρια σας.
Κάτι γρήγορό για το Χουανιτάκι μου που βαριέται...χμμμ τώρα που μας πλάνταξες πες, καλύτερα ειναι;!
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή: