Επικίνδυνες σχέσεις - Dangerous Liaisons (1988)

ΤΑΚΗΣ

Retro Member
Joined
18 Ιουν 2010
Μηνύματα
141
Αντιδράσεις
75
Κορυφαία ταινία των 80s .

Βασίζεται σε θεατρικό έργο ,που διασκεύασε το ομώνυμο βιβλίο του Λακλό.

Διαδραματίζεται στη Γαλλία του 18ου αι. παραμονές της Γαλλ. Επανάστασης. Πρόκειται για μια συναρπαστική ιστορία διαφθοράς, ματαιοδοξίας, και πάθους.

Φοβερή αναπαράσταση εποχής , έξοχα σκηνικά-κοστούμια.

Ο Τζον Μάλκοβιτς έξοχος ως διακορεύς Βαλμόν, άψογες οι Μισέλ Πφάιφερ και η Γκλεν Γκλόουζ. Δείτε την οπωσδήποτε.
 
Όντως πολύ καλή ταινία. Το συγκεκριμένο βιβλίο έχει μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη άλλες δύο φορές: η ταινία Valmont (1989) με τον εξαιρετικό Κόλιν Φερθ και την Ανέτ Μπένινγκ και η ταινία Cruel Intentions (1999) σε μια πιο εκσυγχρονισμένη έκδοση της ίδιας ιστορίας... Αξίζουν και οι 3, κατά τη γνώμη μου. :)
 
Το "προκλητικό" βιβλίο του Λακλό (όχι σε πρόζα αλλά με τη μορφή της συλλογής επιστολών) που λένε ότι διάβαζε κρυφά μέχρι και η Μαρία Αντουανέτα! Κακώς της άρεσε! Πολύ κακώς! Λίγα χρόνια μετά την έκδοσή του ξέσπασε η Γαλλική Επανάσταση και το βιβλίο το επικαλέστηκαν πολλοί ως δείγμα της ηθικής παρακμής της αριστοκρατικής τάξης. Ωστόσο, μπεστ σέλερ για την εποχή του που στα πρόσωπα των Μάλκοβιτς, Κλόουζ και Πφάιφερ γίνεται μια εκπληκτική ταινία.

Η μαρκησία ντε Μερτέιγ (Γκλεν Κλόουζ) επανέρχεται στον παλιό εραστή της (και "αδελφή ψυχή") υποκόμη ντε Βαλμόν (Τζον Μάλκοβιτς), ζητώντας του μια χάρη. Ο εραστής της φετινής εσοδείας ετοιμάζεται να την φτύσει για να παντρευτεί μια πλούσια και αθώα πιτσιρίκα, τη νεαρή Σεσίλ (Ούμα Θέρμαν), που η μαμά της και ο μέλλων σύζυγός της έχουν φροντίσει να εξασφαλίσουν την αθωότητά της, κρατώντας την όλα αυτά τα χρόνια εσώκλειστη σε μοναστήρι. Τι όμορφη εκδίκηση για την παρατημένη μαρκησία αν ο γόης Βαλμόν καταφέρει να προσεγγίσει την μικρή και να την παραδώσει στον νυμφίο όχι και τόσο "αθώα":cool:.

Ο Βαλμόν δεν έχει όμως και πολύ όρεξη να την εξυπηρετήσει γιατί για πρώτη φορά στη ζωή του βρίσκεται μπροστά σ' έναν δύσκολο στόχο. Την αταλάντευτη ηθική της κυρίας ντε Τουρβέλ (Μισέλ Πφάιφερ), γνησίως θρησκευόμενης, γνησίως φιλάνθρωπης, γνησίως πιστής στον άντρα της και φιλοξενούμενης στον πύργο της θείας του όσο ο δικαστής σύζυγος απουσιάζει σε μια μακρινή επαρχία.

Η μαρκησία αναγκάζεται να επιστρατεύσει έναν άλλον υποψήφιο διαφθορέα για την μικρή Σεσίλ, τον ιππότη Νταρσενί που έχει προσληφθεί ως δάσκαλος της μουσικής. Το ειδύλλιο όμως εύκολα ανακαλύπτεται από τη μαμά η οποία σπεύδει ν' απομακρύνει την κόρη της από τον κίνδυνο του Νταρσενί με το να δεχτούν την πρόσκληση της θείας του Βαλμόν για επίσκεψη στον πύργο τους.

Μόνο που πια ο Βαλμόν είναι πανέτοιμος να κάνει το χατήρι στην άσπονδη φίλη του καθώς ανακάλυψε ότι η μαμά της Σεσίλ είναι αυτή που πληροφορεί την κυρία ντε Τουρβέλ για όλη την κακή παρισινή του φήμη και τορπιλίζει τις προσπάθειές του να την "παραμυθιάσει".

Όσο όμως ο Βαλμόν προχωράει στο παιχνίδι που του έχει υπαγορεύσει η Μερτέιγ, προσπαθώντας μέχρι το τέλος να φανεί αντάξιος της κακής του φήμης, δεν μπορεί να μαντέψει την τραγική εξέλιξη που θα έχει η εμφάνιση ενός αστάθμητου παράγοντα, του έρωτα.

Πολύ καλό βιβλίο και πολύ καλή ταινία. Ο "Βαλμόν" με τον Κόλιφ Φερθ, όσο και να εκτιμώ τον συγκεκριμένο ηθοποιό, δεν μου άρεσε. Η κατάληξη της ντε Τουρβέλ με τον γεμάτο κατανόηση άντρα της και της Σεσίλ να κυοφορεί το παιδί του Βαλμόν μου φάνηκε πλήρης παρανόηση των χαρακτήρων και των μηνυμάτων της ιστορίας.

Γιατί το βασικό μήνυμα είναι ότι σε τόσο επικίνδυνα παιχνίδια ψυχολογικής εξουσίασης κανένας δεν μπορεί να βγει κερδισμένος. Στο βιβλίο, μέχρι και η μικρή Σεσίλ επιστρέφει στο μοναστήρι για πάντα ενώ ο Νταρσενί προσχωρεί στο τάγμα των ιπποτών-μοναχών της Μάλτας. Η δηλητηριώδης επαφή της ντε Μερτέιγ δεν αφήνει κανέναν αλώβητο.

Κι η τελευταία σκηνή στην ταινία του Φρίερς με την Μερτέιγ να ξεβάφει σιγά - σιγά το πρόσωπό της αποκαλύπτοντας τη φυσική και όχι μόνο φθορά της, μου είχε φανεί εξαιρετική.
 
Αριστουργημα! Εχεις δικιο ειναι απειρως ανώτερη η ταινια με τον Μαλκοβιτς. Και πιο καλη και απο το βιβλίο το οποιο αν και το τελειωσα το βαρέθηκα λίγο (συγνώμη...) Η Γκλεν Κλουζ πάντως στα ᾽80ς ειχε πάρει δικο της τον ρολο της μοιραιας μεγαλύτερης γυναικας (με ολιγον διαστροφή). Για πολλους φαντασιωση.
 
Δύο θέματα που που φαίνεται να αγαπούσε πολύ ο Λακλώ είναι η σκοτεινή γοητεία που μπορεί να ασκήσει κάποιος με εντελώς καταχθόνιους σκοπούς και η σημασία της διαπαιδαγώγησης των γυναικών σε μια κοινωνία. Στο πρόσωπο τις μαρκησίας οι γυναίκες παίρνουν εκδίκηση για την καταπίεση που υφίσταντο εκείνη την εποχή. Έχει σημασία ότι το τέλος είναι η απόλυτη καταστροφή για όλους -ακόμη και η μαρκησία αποδοκιμάζεται δημόσια και πληγώνεται από το θάνατο του Βαλμόντ. Επίσης, τουλάχιστο στην κινηματογραφική μεταφορά με τον Μάλκοβιτς, η μόνη σχέση που αποκαλείται "επικίνδυνη" (σε επιστολή της μαρκησίας προς την κυρία ντε Βολάνζ) είναι η μόνη ανιδιοτελής, αυτή του Νταρσενί με τη Σεσίλ -κανονική γροθιά στην κοινωνική υποκρισία.....όλοι οι υπόλοιποι ήξεραν να κρύβονται καλά. Η ταινία είναι φοβερή και θυμάμαι αμυδρά μια συνέντευξη του Μάλκοβιτς, στην οποία δηλώνει ότι δε θα μπορούσε ποτέ να γυρίσει αυτήν την ταινία στην Αμερική
 
Εκπληκτική ταινία, η καλύτερη του Φρίαρς και μια από τις υποδειγματικές μεταφορές λογοτεχνικού έργου στον κινηματογράφο. Ο Τζον Μάλκοβιτς, η Γκλεν Κλόουζ και η Μισέλ Πφάιφερ στις σπουδαιότερες ερμηνείες της καριέρας τους!
 
Πίσω
Μπλουζα