Στη Στέλλα υπάρχει μια κλασσική σκηνή με Φούντα - Μερκούρη να φιλιούνται στην ακρογιαλιά (αν και αντιγράφει την παρόμοια σκηνή τουFrom Here to Eternity μεταξύ Burt Lancaster και Debora Kerr)
- Ορατότης μηδέν ("Όχι το πλοίο μου κυριε Κρεούζη ! Το πλοίο μας !")
- Εκείνο το καλοκαίρι ("...ένα μικρό μικρό χεράκι σαν το δικό σου...")
- Ένα γελαστό απόγευμα ("την Κυριακή τελειώνεις...")
- Ποιός Θανάσης (ο Βέγγος όταν του στήνουν κομπίνα θυμάτα πώς περνούσε τα παιδικά του χρόνια με τους "συνεταίρους" του...)
και bonus track : "Της Κακομοίρας" ("...ήταν ένα ωραίο πρωϊνό κι εγώ ξεφόρτωνα μια κάσα μπακαλιάρο..." Η ανάμνηση που καταλήγει στο τεκέ-γιερίμ αστραπόβροντο !)
Να συμπληρώσω ότι συνήθως σε αναμνήσεις βλέπουμε "θόλωμα" της εικόνας με κάποιο εφέ ή "sephia", ενώ ακούγεται από άρπα η γνωστή μουσική κλίμακα...