iosif
RetroN00b
- Joined
- 7 Ιουλ 2012
- Μηνύματα
- 17
- Αντιδράσεις
- 9
Δεν ξέρω αν έπρεπε να το βάλω στα βιβλία, αλλά νομίζω πως έπρεπε να αναφερθεί στην υποκατηγορία "Βιντεοταινίες". Λοιπον, μέσα στη βδομάδα κυκλοφόρησε το βιβλίο "Η ελληνική βιντεοταινία (1985-1990) - Ειδολογικές, κοινωνικές και πολιτισμικές διαστάσεις", το οποίο και αγόρασα. Χωρίς να έχω ολοκληρωμένη άποψη ακόμα νομίζω πω είναι η πρώτη φορά που γίνεται μια σοβαρή δουλειά πάνω στο φαινόμενο αυτό και που δεν μένει στο "νοσταλγικό" κομμάτι και στη μη κριτική αντιμετώπιση όλων όσων οδήγησαν στη δημιουργία του φαινομένου. Να σημειώσω ότι έπαθα πλάκα με τη βιντεογραφία, τη φιλμογραφία και την πλούσια βιβλιογραφία. Η συγγραφέας φαίνεται ότι αγαπάει τη δεκαετία του '80 και τη βιντεοταινία, αλλά παράλληλα να το έχει μελετήσει σε βάθος. Το τελευταίο είναι που μας έλειπε.
Μικρή περιγραφή από τη σελίδα στο facebook:
Ένα βιβλίο που εξετάζει το βραχύβιο φαινόμενο της ελληνικής βιντεοπαραγωγής σε συσχετισμό με παλαιότερα κινηματογραφικά σχήματα, με την κοινωνική κινητικότητα της δεκαετίας του 1980 και υπό το πρίσμα της παραγωγής / διανομής του βιντεο-υλικού. Από τον Ταμτάκο έως την παραβατική νεολαία της πιο πολυσυζητημένης δεκαετίας, οι θεματικές της βιντεοταινίας αναλύονται διεξοδικά και συνδέονται με την ανάδυση σημαντικών κοινωνικών ζητημάτων του 1980. Κι όχι μόνο
Και από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Η πολυδιαφημισμένη λαγνεία για τη δεκαετία του 1980 επιβάλλει τη μέχρι προηγουμένως ξεπερασμένη ή καλύτερα ξεχασμένη λέξη βιντεοταινία. Με μια αχνή σύγχυση από τη νέα γενιά να περιπλέκει μορφές κι αισθητική, η "κασσέτα" εμφανίζεται ως ένα φτωχό, πλακατζίδικο και ίσως χοντροκομμένο κομμάτι του παρελθόντος, υπερήφανο να διεκδικεί μία θέση στην ελληνική δημοφιλή κουλτούρα του 21ου αιώνα. 29 χρόνια από την εμφάνισή της, η βιντεοταινία επαναφέρει τα ερωτήματα: ποιος, από πότε και γιατί;
Με την αυξανόμενη ζήτηση του κοινού για ελληνική ταινία με εύληπτο νόημα, με το γοητευτικό περίβλημα της αφηγηματικής εκδοχής του Παλαιού Ελληνικού Κινηματογράφου και με το επίχρισμα της χρυσής καινοτόμας εποχής, η βιντεοταινία εμφανίστηκε δειλά από το 1985. Εκείνη την περίοδο, το ΠΑΣΟΚ όδευε στη δεύτερη τετραετία του, ενώ η κινηματογραφική έκπτωση και η ταλαιπωρημένη κομματικά συνδεδεμένη τηλεόραση παρείχε ένα περιορισμένο συμβολικό υλικό, τη στιγμή που η μικροαστική μερίδα αγωνιούσε για κοινωνική καταξίωση δια μέσου της υπερκατανάλωσης. Έως το 1990, οπότε και εξαφανίζεται οριστικά, η βιντεοταινία με τις συγκροτημένες ή πιο πρόχειρες εκδοχές της συνέχιζε να ενθουσιάζει το κοινό, παρέχοντάς του ό,τι δεν του προσφέρει η ψυχαγωγία της τηλεόρασης και του κινηματογράφου.
Στο βιβλίο εξετάζεται η ιστορία της βιντεοταινίας στην Ελλάδα με ειδική επικέντρωση σε ειδολογικά, κοινωνιολογικά και πολιτισμικά ζητήματα. Περιγράφεται η κοινωνιολογία της βιντεοταινίας (παραγωγή - διανομή), ανιχνεύονται οι αιτίες δημοτικότητάς της και αναλύονται οι διακειμενικές σχέσεις της αναφορικά στον ελληνικό κινηματογράφο και στην καθημερινότητα της δεκαετίας του 1980.
Προβολή συνημμένου 108349
Μικρή περιγραφή από τη σελίδα στο facebook:
Ένα βιβλίο που εξετάζει το βραχύβιο φαινόμενο της ελληνικής βιντεοπαραγωγής σε συσχετισμό με παλαιότερα κινηματογραφικά σχήματα, με την κοινωνική κινητικότητα της δεκαετίας του 1980 και υπό το πρίσμα της παραγωγής / διανομής του βιντεο-υλικού. Από τον Ταμτάκο έως την παραβατική νεολαία της πιο πολυσυζητημένης δεκαετίας, οι θεματικές της βιντεοταινίας αναλύονται διεξοδικά και συνδέονται με την ανάδυση σημαντικών κοινωνικών ζητημάτων του 1980. Κι όχι μόνο
Και από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Η πολυδιαφημισμένη λαγνεία για τη δεκαετία του 1980 επιβάλλει τη μέχρι προηγουμένως ξεπερασμένη ή καλύτερα ξεχασμένη λέξη βιντεοταινία. Με μια αχνή σύγχυση από τη νέα γενιά να περιπλέκει μορφές κι αισθητική, η "κασσέτα" εμφανίζεται ως ένα φτωχό, πλακατζίδικο και ίσως χοντροκομμένο κομμάτι του παρελθόντος, υπερήφανο να διεκδικεί μία θέση στην ελληνική δημοφιλή κουλτούρα του 21ου αιώνα. 29 χρόνια από την εμφάνισή της, η βιντεοταινία επαναφέρει τα ερωτήματα: ποιος, από πότε και γιατί;
Με την αυξανόμενη ζήτηση του κοινού για ελληνική ταινία με εύληπτο νόημα, με το γοητευτικό περίβλημα της αφηγηματικής εκδοχής του Παλαιού Ελληνικού Κινηματογράφου και με το επίχρισμα της χρυσής καινοτόμας εποχής, η βιντεοταινία εμφανίστηκε δειλά από το 1985. Εκείνη την περίοδο, το ΠΑΣΟΚ όδευε στη δεύτερη τετραετία του, ενώ η κινηματογραφική έκπτωση και η ταλαιπωρημένη κομματικά συνδεδεμένη τηλεόραση παρείχε ένα περιορισμένο συμβολικό υλικό, τη στιγμή που η μικροαστική μερίδα αγωνιούσε για κοινωνική καταξίωση δια μέσου της υπερκατανάλωσης. Έως το 1990, οπότε και εξαφανίζεται οριστικά, η βιντεοταινία με τις συγκροτημένες ή πιο πρόχειρες εκδοχές της συνέχιζε να ενθουσιάζει το κοινό, παρέχοντάς του ό,τι δεν του προσφέρει η ψυχαγωγία της τηλεόρασης και του κινηματογράφου.
Στο βιβλίο εξετάζεται η ιστορία της βιντεοταινίας στην Ελλάδα με ειδική επικέντρωση σε ειδολογικά, κοινωνιολογικά και πολιτισμικά ζητήματα. Περιγράφεται η κοινωνιολογία της βιντεοταινίας (παραγωγή - διανομή), ανιχνεύονται οι αιτίες δημοτικότητάς της και αναλύονται οι διακειμενικές σχέσεις της αναφορικά στον ελληνικό κινηματογράφο και στην καθημερινότητα της δεκαετίας του 1980.
Προβολή συνημμένου 108349