Η Καλύτερη Ερμηνεία

[Θεία Λένα]

Υπαρχει αυτή η ταινία που μια ερμηνεια χαραχτηκε στη μνήμη μας; Που για οποιονδήποτε λόγο θεωρούμε αξεπέραστη; Είτε γιατί μας άρεσε περισσότερο η ταινία, είτε γιατί έδωσε ο ηθοποιός τον καλύτερο του εαυτό, επιλέξτε απο μια ερμηνεία για κάθε ηθοποιό ως την κορυφαία του.
Τέσσερις ηθοποιοί για αρχή:

Γιάννης Μιχαλοπουλος
Σταύρος Παραβας
Άννα Φονσου
Σμαρουλα Γιούλη

 

[Bambinella]

Γιαννης Μιχαλοπουλος. Δεν τον ειδαμε και σε πολλες ταινιες, οποτε οι επιλογες ειναι περιορισμενες. Γελαω πολυ μαζι του στο Αχ αυτη η γυναικα μου στο ρολο του μπερμπαντη διευθυντου. Τρελο γελιο οταν ο Παπαμιχαηλ του λεει για την Αλικη "Ξερετε, εχει ενα ελαττωμα. Της αρεσουν οι αντρες." κι ο Μιχαλοπουλος του απαντα "Σωπα!"
Σταυρος Παραβας. Το εχω ξαναγραψει πως ο Σταυρος ηταν παντα μεγαλη μου αδυναμια. Κυριως η φωνη του που την βρισκω εντελως ξεχωριστη και ομορφη. Καλυτερη ερμηνεια του, κατ εμε, στο Κοροϊδακι της πριγκηπεσας. Η ταινια ειναι το απολυτο αισχος απο οπου κι αν την πιασεις, αλλα υπαρχει ο Σταυρος που την σωζει με την ερμηνεια του. Πολυ καλος οχι μονο στις κωμικες, αλλα και στις δραματικες στιγμες του εργου. Εκει που τα δινει ολα βεβαια, ειναι στον διαλογο που εχει με τον υποψηφιο γαμπρο που θελει την αδελφη του. "Εφαγες καλα;" "Φινα!" "Αντε, τωρα να δουμε πως θα χωνεψεις!"

Συντομα θα επανελθω και με τις αλλες δυο ηθοποιους.

 

[atanasio]

Γιάννης Μιχαλόπουλος: "Η θεία μου η χίπισσα". Φινετσάτος και ανθρώπινος, ιδεώδης συμπρωταγωνιστής της Βλαχοπούλου. Κρίμα που έκανε λίγες ταινίες, γιατί ήταν σπουδαίος ηθοποιός.
Σταύρος Παράβας: "Το κοροϊδάκι της πριγκηπέσσας". Αυθεντικά λαϊκός, σε βαθμό συγκινητικό. Με αυτή την ταινία πήγε να ξεφύγει από την τυποποίηση των προηγούμενων ετών, αλλά τελείωνε ο εμπορικός ελληνικός κινηματογράφος.
Άννα Φόνσου, "Δίψα για ζωή". Πολύ καλή σε δύσκολο δραματικό ρόλο, με μεταπτώσεις. Της ταίριαζε ο ρόλος της οργισμένης νέας σε δράματα αυτού του είδους.
Σμαρούλα Γιούλη, "Το σωφεράκι". Πιο δροσερή και γλυκιά από κάθε άλλη φορά. Δεν θεωρώ, ωστόσο, ότι την αξιοποίησε ο κινηματογράφος όσο θα έπρεπε.

 

[Λεωνιδας σουλης]

ο γιαννης μιχαλοπουλος σωστα ειπωθηκε οτι επαιξε λιγο στο σινεμα και ηταν κριμα,πολύ καλος ηθοποιος,μου ηταν συμπαθης πολυ και σαν ανθρωπος,το εχω ξαναγραψει εδω συχναζαμε καποια εποχη στο ιδιο καφε,DIANA στην ασκληπιου,δεν υπαρχει εδω και χρονια,στο θεμα μας τωρα για μενα ηταν στο "αχ αυτη η γυναικα μου¨'
η σμαρουλα γιουλη για μενα στο "¨της νυκτας τα καμωματα"
η αννα φονσου στο "περαστε την πρωτη του μηνος"
αφηστε με να σκεφτω για το σταυρο παραβα

 

[laura ingalls]

Ωραίο θέμα Λένα! Πάμε λοιπόν.
1. Γιάννης Μιχαλόπουλος. Εδώ υπάρχει δίλημμα μην σου πω και μεγάλο. Είμαι ανάμεσα στο "Αχ αυτή η γυναίκα μου" στο ρόλο του διευθυντή Χαρίλαου και στο "Ο Κατεργάρης" που έπαιζε τον αυστηρό και εγωιστή αυτή την φορά διευθυντή. Με ελαφρύ προβάδισμα θα προτιμήσω τον "Κατεργάρη" γιατί το ύφος του δίνει καλές πάσες στον Χρόνη να βγάλει το φοβισμένο ανθρωπάκι στον ρόλο του. Α, και για την ατάκα "εγώ εσκέφθην και εσύ εκτέλεσες".
2. Σταύρος Παράβας. Αδικημένος από τα σενάρια ταινιών ο Παράβας. Δεν θυμάμαι σε ποιά ταινία έκανε τον μόδιστρο, φιγούρα καρικατούρα. Θα επιλέξω και γω "το Κοροϊδάκι της Πριγκιπέσσας" γιατί είχε και το δραματικό στοιχείο, ενώ διαφοροποιούνταν από τη φιγούρα καρικατούρα που λέγαμε πριν.
3. Άννα Φόνσου. Δεν έχω δει όλες τις ταινίες της, και αυτές που έχω δει είναι οι κωμωδίες της. Οπότε είναι πιθανό να μη διαλέξω την ταινία με τον "καλό" της ρόλο. Θα πω το "Όλοι οι άνδρες είναι ίδιοι" όπου παίζει την υπηρέτρια πέτρα του σκανδάλου. Από πολύ κοντά έρχεται και "η Κόμισσα της Φάμπρικας" γιατί η ταινία βγάζει γέλιο.
4. Σμαρούλα Γιούλη. Νομίζω ότι στο "Ο Θόδωρος και το δίκαννο" είχε τον μεγαλύτερο ρόλο από άλλες ταινίες. Θα διαλέξω αυτό. Με ιντριγκάρει και το γεγονός ότι εκεί παίζει την κόρη που φοβάται τον μπαμπά Φωτόπουλο ενώ λίγα χρόνια πριν παίζανε το κυνηγημένο ζευγάρι.

 

[domniki]

@laura ingalls είσαι στο μυαλό μου!
Γιάννης Μιχαλόπουλος και "Ο Κατεργάρης"!!! Κορυφαίο δίδυμο με τον Χρόνη Εξαρχάκο και η ταινία λες και γυρίστηκε σήμερα!
Σταύρος Παράβας και "Το κοροϊδάκι της πριγκιπέσσας" όχι τόσο για το παιδαριώδες σενάριο, όσο για το τραγούδι και τον χορό του Παράβα.
Άννα Φόνσου και "Όλοι οι άντρες είναι ίδιοι", και όλα τα σώματα ασφαλείας στα πόδια της.
Σμαρούλα Γιούλη και ο ρους των γεγονότων....
Αθάνατες ταινίες!

 

[Bambinella]

Αννα Φονσου. Χωρις να ειναι κακη ηθοποιος δεν την θεωρω και τιποτα το ιδιαιτερο. Καλυτερη ερμηνεια της για μενα στο Ολοι οι αντρες ειναι ιδιοι. Πολυ τσαχπινα, ερωτικη, χαριτωμενη και παρα πολυ ομορφη επισης.
Σμαρουλα Γιουλη. Καλη ηθοποιος η Σμαρουλα και μας εδωσε ωραιες ερμηνειες σε ολη την κινηματογραφικη της καριερα. Εκει ομως που εδωσε ρεστα ηταν στον Θοδωρο και το δικανο σε ρολο κορης βλαμμενου πατερα. Πολυ πειστικη η ερμηνεια της ιδιως τις στιγμες που η Σμαρουλα υποδυοταν την θυμωμενη γιατι δεν επεφτε στην παγιδα της υπερβολης. Χωρια που ειχε μεγαλωσει και απο ασχημουλα που ηταν παλαιοτερα, εδω ειχε γινει κουκλα.

 

[TZELASO]

Σας παρακολουθώ όταν μπορώ αν και με τη δουλειά δεν προλαβαίνω να γράψω. Αλλά να πω κι εγώ το γούστο μου.

Γιάννης Μιχαλόπουλος. Το έχω ξαναπεί. Ο Μιχαλόπουλος ήταν από τους ηθοποιούς που έκλεβαν την παράσταση με κάθε του ρόλο κι ας ήταν δεύτερος. Τον θεωρώ καταπληκτικό ηθοποιό σε όλες τις ταινίες αλλά μου αρέσει εξαιρετικά ο ρόλος του στο "Μιας πεντάρας νιάτα". Μια μέτρια κατά την γνώμη μου ταινία, που την σώζουν οι ερμηνείες της Στεφανίδου και του Μιχαλόπουλου ως ιεροψάλτη Πασχάλη.

Σταύρος Παράβας. Εγώ λατρεύω Παράβα και θα συμφωνήσω με την Bambi σε όλο της το σχόλιο. "Το Κοροϊδάκι της Πριγκιπέσσας" ανήκει σστις πλέον αγαπημένες μου ταινίες παρόλο που δεν είναι καλή. Οξύμωρο, αλλά ισχύει. Εξάλλου έχει πολύ καλές κωμικές σκηνές και λυπάμαι που ο Παράβας δεν έκανε καριέρα χορευτή. Είναι υπέροχος!

Άννα Φόνσου. Η Φόνσου μου αρέσει περισσότερο στο δράμα και όχι στην κωμωδία. Επιλέγω το έργο "Οργή" γιατί είναι φοβερή σαν κακιά που ταλαιπωρεί όποιον βρίσκεται γύρω της.

Σμαρούλα Γιούλη. Εντάξει, στο έργο "Ο Θόδωρος και το δίκαννο" είχε μεγαλύτερο ρόλο. Αλλά εγώ νομίζω ότι την προτιμώ στην ταινία "Στουρνάρα 288" ως πλούσιο τρελοκόριτσο που έχει όμως φιλότιμο και παρατάει τον Καζή (αν είναι ποτέ δυνατόν Λένα!!!) όταν μαθαίνει ότι η Χαριλάου είναι έγκυος.

 

[Bambinella]

Σταύρος Παράβας. Εγώ λατρεύω Παράβα και θα συμφωνήσω με την Bambi σε όλο της το σχόλιο. "Το Κοροϊδάκι της Πριγκιπέσσας" ανήκει σστις πλέον αγαπημένες μου ταινίες παρόλο που δεν είναι καλή. Οξύμωρο, αλλά ισχύει.

Ετσι ακριβως ειναι. Αλλο ποιες ταινιες εχουν καλλιτεχνικη αξια και αλλο ποιες ταινιες αγαπαμε. Το εχω ξαναγραψει, αλλα θα το πω και παλι. Τρελαινομαι να βλεπω ταινιες του Ξανθοπουλου που απο αποψη καλλιτεχνικη ειναι μαυρο χαλι. Εμενα ομως μου αρεσουν (με εξαιρεση τα φρικαλεα τραγουδια) και τις παρακολουθω με ευχαριστηση. Καλος ο Φελινι και ο Αντονιονι, αλλα για ενα χαλαρο βραδυ θα προτιμησω Αποστολο Τεγοπουλο.

Σμαρούλα Γιούλη. Εντάξει, στο έργο "Ο Θόδωρος και το δίκαννο" είχε μεγαλύτερο ρόλο. Αλλά εγώ νομίζω ότι την προτιμώ στην ταινία "Στουρνάρα 288" ως πλούσιο τρελοκόριτσο που έχει όμως φιλότιμο και παρατάει τον Καζή (αν είναι ποτέ δυνατόν Λένα!!!) όταν μαθαίνει ότι η Χαριλάου είναι έγκυος.

Ειδικα με ξετρελαινει η ερμηνεια της Γιουλη προς το τελος του εργου που πεταει την βερα στα μουτρα του Καζη και λεει ειρωνικα σε ολη την οικογενεια Παπαφρονιμοπουλου "Χαρηκα πολυ για την γνωριμια σας...Μπαααϊιι!

 

[Θεία Λένα]

Άργησα λίγο να απαντήσω, με είχαν καλεσμενη στη στέψη.
Γιάννης Μιχαλοπουλος: Ο Μιχαλοπουλος μου αρέσει παντού. Εκεί όμως που τον βρίσκω ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ είναι στο Μιας Πεντάρας Νιάτα. Είναι και το κείμενο του πολύ δυνατό, δένει καλά και με το Μπαρκουλη, τον λατρεύω αυτό το ρόλο.

Σταύρος Παραβας: Δεν ευτυχησε να παίξει σε πολύ καλές ταινίες ο Παραβας, παρά ταύτα ξεχώρισε. Για μένα η καλύτερη του στιγμή είναι στο Για Μια Τρύπια Δραχμή, ταινία οχι καλή, αλλά την απολαμβάνω με το Σταυρακι.

Άννα Φονσου: Το αγοροκόριτσο νομίζω είναι η καλύτερη στιγμή της.

Σμαρουλα Γιούλη: Φτωχαδακια και Λεφτάδες. Της πήγε πολύ ο ρόλος της πλούσιας κόρης που προσπαθεί να αποφύγει τα προξενια. Οι δε διάλογοι της με τους Φωτόπουλο Σταυρίδη , όταν έλεγε στον έναν ότι πήγε με τον άλλο είναι ξεκαρδιστικοι.

 

[Θεία Λένα]

Σας δίνω τους επόμενους 4 να γράψετε για τη στιγμή που τους ξεχωρίσατε. Θα προσπαθήσω να μιλήσουμε και για ηθοποιούς που δεν τους συζητάμε τόσο συχνά.

Πόπη Λάζου
Μαρίκα Κρεββατά
Κώστας Καρράς
Χρήστος Τσαγανέας

 

[Λεωνιδας σουλης]

θα ελεγα πολυ αμεσσα για το χρηστο τσαγγανεα το \ανθρωποι ανθρωποι| αλλα μου αρεσε παρα πολυ ο ταβερνιε στο φτωχαδακια και λεφταδες

 

[TZELASO]

Ας γράψουμε πρωί - πρωί, πριν πιάσουμε την τρελή δουλειά.

Πόπη Λάζου. Και για τις δυο κυρίες σήμερα, έχω το ίδιο πρόβλημα. Οι ρόλοι τους ήταν σχεδόν πάντα πανομοιότυποι. Δεν ξέρω αν μπορώ ξεχωρίσω κάποιον ιδιαίτερα. Η Λάζου ήταν πάντα η γοητευτική, ζωηρή, συνήθως φιλενάδα της πρωταγωνίστριας ή απαγορευμένος καρπός για τους αρσενικούς. Χυμώδης, με ένα από τα πιο ωραία χαμόγελα του ελληνικού κινηματογράφου, θα πω μάλλον την ερμηνεία της που έχω πιο πολύ στο μυαλό μου. Η όμορφη ζωντοχήρα που ξετρελαίνει τον Αυλωνίτη στο "Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός".

Μαρίκα Κρεββατά. Το ίδιο ισχύει και για την δεύτερη κυρία της ομάδας. Οι ρόλοι της πάντα κωμικοί. Η γλωσσοκοπάνα που δεν σταματάει να μιλάει. Ποιο ρόλο να ξεδιαλέξω? Ήταν όλοι ίδιοι. Θα πω μια κωμωδία που δεν ανήκει στις top ούτε κατά διάνοια, αλλά που γελάω αρκετά μαζί της και μου αρέσει η Κρεββατά, στον ρόλο της τρελομαμάς που ερωτεύεται τον νεότερο. "Ένας τρελός-τρελός αεροπειρατής". Η ταινία είναι από τις χαζοταινιούλες που γυρίζονταν εκείνο τον καιρό (δεκαετία '70) αλλά η Κρεββατά είναι απολαυστική.

Κώστας Καρράς. Να με ρωτήσετε πού δεν μου αρέσει ο Καρράς, κι εγώ δεν θα σας απαντήσω γιατί μου αρέσει παντού. Είναι εξαιρετικός στην κωμωδία, είναι καταπληκτικός στο δράμα και υπηρέτησε και τα δύο με τον καλύτερο τρόπο. Σκεφτείτε την διαφορά του "κύριου Ζορζ" της "Παριζιάνας" και του "Μαξ" της "Υπολοχαγού Νατάσας". Αυτός ο δεύτερος ρόλος θα μπορούσε να είναι η καλύτερη ερμηνεία του στον κινηματογράφο. Για μένα όμως, η top ερμηνεία του στο πανί ήταν ο δικηγόρος του Καζάκου στην ταινία "Εν ονόματι του νόμου". Με μία λέξη έξοχος!

Χρήστος Τσαγκανέας. Ο Τσαγγανέας, έχει δώσει πολύ απολαυστικές ερμηνείες όπως ο "Βεβαίως, βεβαίως" και ο τρελομπαμπάς της Ρούλας στο Θόδωρο και το δίκαννό του. Για μένα όμως, τίποτα δεν ξεπερνάει το σύντομο πέρασμά του στην ταινία "Οι Γερμανοί ξανάρχονται" ως ο "τρελός" που αναφωνεί το θρυλικό "Άνθρωποι, άνθρωποι, προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός; Προς τι η αλληλοεξόντωσις;" και ο λογικός Λογοθετίδης συμφωνεί απόλυτα μαζί του. Δεν θα μπορούσα να ξεχωρίσω κάτι άλλο. Για μένα αυτά τα λόγια κλείνουν μέσα τους όλο το μεγαλείο της ανθρώπινης ηλιθιότητας.

 

[Bambinella]

Ποπη Λαζου. Την συμπαθω πολυ αυτη τη γυναικα Αληθινος πειρασμος για τους αντρες και απολυτα λογικο που τετοιους ρολους επαιρνε. Ημουν αναμεσα στο Ο ανηψιος μου ο Μανωλης και στον Κλεαρχο, αλλα τελικα θα επιλεξω τον Κλεαρχο γιατι εκει ως ζωντοχηρα Ηρω κανει την πιο αντιπροσωπευτικη της ερμηνεια. Σκεφτομαι την Ποπη και μου ερχονται αυτοματα στο μυαλο τα λογια του Αυλωνιτη οταν τη σκεφτεται κι αυτος: "Ηλιος, θαλασσα και η ρομπα!"

Μαρικα Κρεβατα. Με μια λεξη: Ηθοποιαρα. Ο Σακελλαριος τη λατρευε και την επελεξε παρα πολλες φορες για τις ταινιες και τα θεατρικα του. Εξαιρετικη παντου λοιπον η μαμα της Γκελης, αλλα εμενα μου αρεσε παρα πολυ στην Εταιρια θαυματων οπου επαιξε μαζι με την κορη της σε ρολους μανας - κορης. Και για να μην ξεχνιομαστε ¨Αβαβαου, παπαπαου".
Εκει ομως που εδωσε ρεστα και της βαζω 10 με τονο ειναι στον Ηλια του 16ου οταν νομιζει πως η υπηρετρια του σπιτιου της εκλεψε το δαχτυλιδι. Και επειδη τη θεωρει κλεφτρα, εκει που ετοιμαζεται να βγει εξω για να βρει αστυφυλακα της προκοπης μια που ο Χατζηχρηστος δεν.... γυριζει πισω και αρπαζει την τσαντα της μπας και τη σωσει απο τα νυχια της κλεφτρας. Τρελο γελιο.

Κωστας Καρρας. Αλλη ταλενταρα κι αυτος. Εξισου καλος στην κωμωδια και το δραμα και μου ειναι παρα πολυ δυσκολο να επιλεξω. Συμφωνω με την Τζελα που επισημαινε την ερμηνεια του στο Εν ονοματι του Νομου. Εμενα μου αρεσει πολυ και στην Παριζιανα και γελαω πολυ με την ατακα του. Λεει η Μπρογιερ "Παντα ονειρευρομουν να γνωρσω εναν αντρα δυναμικο και πλουσιο που να διευθυνει επιχειρησεις" και της απαντα ο Καρρας "Και τωρα τον βρηκες."
Κορυφαια ερμηνεια του ομως, για μενα, στο Πολυ αργα για δακρυα στο ρολο του αδελφου της Χρονοπουλου. Πολυ καλος στην αρχη της ταινιας οταν κανει παρατηρηση στην αδελφη του για τον ασχημο τροπο που φερθηκε στον Φουντα και πολυ καλος επισης οταν σπαει στο ξυλο τον Μπαρκουλη.

Χρηστος Τσαγανεας. Τον λατρευω. Γεννημενος αριστοκρατης και δεν θα μπορουσε να παιξει τιποτε αλλο λογω φυζικ, αλλα εγω δεν εχω τετοιου ειδους προβληματα γιατι πιστευω στο ρητο "Εκαστος εφ' ω εταχθη". Παντου υπεροχος ο Τσαγανεας, αλλα τον ξεχωριζω στο Μια ζωη την εχουμε και ακομα περισσοτερο στο Ξυλο και στο ρολο του Βεβαιως - βεβαιως. Τι ερμηνεια ειναι αυτη που δινει ως γλοιωδης Γυμνασιαρχης του Κολλεγιου! Ακομα και ο τροπος που πιανει το ακουστικο του τηλεφωνου οταν τελειωνει την συνδιαλεξη ο Παπαμιχαηλ με τον κυριο Παπασταυρου ειναι μοναδικος και με απολυτη συναισθηση αυτου που λεμε "σημασια στη λεπτομερεια".

 

[Λεωνιδας σουλης]

σχετικα με τη ποπη λαζου αλλα και την μαρικα κρεβατα συμφωνω με τις κυριες που εγραψαν πριν
οποτε για την ποπη λαζου θα πω το κλεαρχο τη μαρινα και το κοντο,κυριως γιατι εχει μεγαλο ρολο αλλα και γιατι ειναι πολυ καλη αν και δεν μου αρεσει πολυ στη σκηνη που ειναι μεθυσμενη,δεν μου ειναι πειστικη,αλλα σε ολη την υπολοιπη ταινια ειναι παρα πολυ καλη
για τη μαρικα κρεβατα πιστευω και εγω οτι δειχνει το ταλεντο της στην εταιρεια θαυματων αλλα μου αρεσει πολυ και στον ηλια του 16ου
για το κωστα καρρα εγω θα πω τα καμακια και ας ειναι πολυ κατωτερη καλλιτεχνικα και γενικα

 

[Θεία Λένα]

Πόπη Λαζου: Παντού μου αρέσει να τη βλέπω και να την ακούω. Θα πω τον Κλεαρχο αλλά θα προσθέσω ότι μου αρέσει εξίσου και στους μικρούς της ρόλους. Δεν την ξεχνώ ας πούμε στην Κυρία του Κυρίου " ελπίζω αυτός ο τρόπος να ήταν αρκετά εντυπωσιακός!" ή στο Γεροντοκορο ως ξαδέρφη Κωνστανταρα.

Μαρίκα Κρεββατα: Η Κόμισσα της Φαμπρικας. Εξαίσια εργατρια, κόντρα ρόλος για το περισσότερο μανταμε στυλ της, και μια ξεκαρδιστική σκηνή όταν τη συλλαμβάνει ο αστυνομικός γιος της Ληναιος.

Κώστας Καρράς: Υιέ μου, υιέ μου. Εκεί μου αρέσει περισσότερο. Χαρουμενος, γοητευτικός, ατακαδορος ...Πολύ καλός βέβαια είναι κ στην Παριζιανα

Χρήστος Τσαγανεας: Που τον είδατε και δε σας άρεσε; υπέροχος ηθοποιός. Παραδόξως από όλους τους καλούς του ρόλους μου έρχεται πρώτη στο μυαλό η ερμηνεία του στο Έγκλημα στα Παρασκήνια. Οριακή ερμηνεία, εντυπωσιακή θα έλεγα.

Και οι 4 επόμενοι:

Βούλα Χαρίλαου
Δεσπω Διαμαντιδου
Κώστας Κακκαβας
Δημήτρης Νικολαΐδης

 

[TZELASO]

Δεν το είχα δει.

Βούλα Χαριλάου. Εννοείται ότι έδωσε ρεσιτάλ ερμηνείας στον "Εφιάλτη". Αλλά εγώ αγαπώ την ήρεμη, τρυφερή, γλυκιά, ερωτευμένη Χαρούλα από το "Στουρνάρα 288". Δεν με νοιάζει που δεν είναι η καλύτερή της ερμηνεία. Αυτή μου έχει μείνει στο μυαλό. Όταν ακούω το όνομά της, αυτόματα σκέφτομαι την ανιψιά του Μακρή που κάνει όλες τις δουλειές του θυρωρείου και βοηθάει τον θείο της ενώ παράλληλα ζει το κεντρικό love story του έργου με τον Καζή.

Δέσπω Διαμαντίδου. Καλά τώρα, η Διαμαντίδου ήταν εξαιρετική ηθοποιός και έχει δώσει περιορισμένες μεν, αλλά απολαυστικές ερμηνείες στο πανί. Αλλά είναι δυνατόν, το μυαλό να μην πάει κατευθείαν στην Κουμπαρομπεμπέκα του "Η δε γυνή να φοβήται τον άντρα;" Πραγματικά, δεν μπορώ να σκεφτώ κάποια άλλη σαν καλύτερη. "Συγκρατήσου λόγω της ημέρας, Αντωνάκη μου". - "Καλάααααα! Λόγω της ημέρας!". Σίγουρα, δεν είναι ο καλύτερος ρόλος της. Αλλά είναι ανεξίτηλος στο μυαλό μου.

Κώστας Κακκαβάς. Ε, δεν είμαι και φαν. Δεν τον θυμάμαι στις ταινίες του γιατί ήταν πάντα αυτά τα μελό, που τα βλέπεις και νομίζεις ότι είναι όλα το ίδιο. Δεν τα αφορίζω, έχω δει πάρα πολλά μελό και σίγουρα κάποια ήταν με τον Κακκαβά. Αλλά αν μου έχει μείνει κάπου στο μυαλό, είναι ο νεαρός ποιητής Στέφανος Αυγερινός που θέλει να αποδείξει ότι μπορεί να γοητεύσει τα κορίτσια χωρίς τον τίτλο του ποιητή, στο ξεκαρδιστικό "Τύφλα να'χει ο Μάρλον Μπράντο". Αν σας πω ότι δεν τον θυμάμαι αλλού, δε θα πω ψέμματα.

Δημήτρης Νικολαϊδης. Άλλος καταπληκτικός, έξοχος ηθοποιός. Απολαυστικός όπου κι αν έχει εμφανιστεί, ακόμα κι αν είναι για πέντε λεπτά, όπως εκεί που τρώει την γραβάτα του στο "Η αγάπη μας", όταν η Αλίκη βγαίνει για πρώτη φορά στη σκηνή και ανησυχεί για το αν θα πάει καλά. Αλλά επειδή μιλάμε για την ερμηνεία που μας έχει μείνει στο μυαλό, εννοείται ότι ο γλυκός, γλεντζές, bon viveur, ναύαρχος Γελεβουρδέζος που πέφτει στα δίχτυα της Αθηνάαααααας, στο "Δεσποινίς διευθυντής" είναι ένας από τους ωραιότερους ρόλους του και έρχεται αμέσως στο μυαλό.

 

[Bambinella]

Βουλα Χαριλαου. Δεν σας κανει εντυπωση που αν και η Βουλα εκανε τοσο λιγες ταινιες, εμεις τη θυμομαστε και ως ονομα και ως ερμηνεια σε καθεμια απο αυτες; Παντου μου αρεσει η Βουλα Χαριλαου, αλλα στη συνειδηση μου θα ειναι παντα η Αννα Μαργκο του Εφιαλτη, ερμηνεια που τη χαρακτηρισε και επισκιασε ολες τις αλλες πριν και μετα.

Δεσπω Διαμαντιδου. Μια γυναικα με απιστευτα εντονη προσωπικοτητα. Πιστευω πως οταν η Δεσπω εμπαινε σε ενα χωρο η αυρα και η ενεργεια της ηταν τοσο εντονες, που ολοι οι αλλοι ηταν σαν να μην υπηρχαν. Μου αρεσει πολυ η ερμηνεια της στους Αδιστακτους ως αλκοολικη "μητερα" του Κουρκουλου, αλλα νομιζω πως ηταν πολυ καλη επισης και στην ταινια Το ραντεβου της Κυριακης στο ρολο της πανουργας μητερας του Δημητρη Παπαμιχαηλ. Ενας πολυ ενδιαφερων συνδυασμος ρολων, αν μη τι αλλο...

Κωστας Κακαβας. Ενταξει, ποτε δεν με ξετρελανε ο Κακαβας ουτε ως αντρας, ουτε ως ηθοποιος και δυσκολευτηκα λιγο να ξεχωρισω καποια συγκεκριμενη ερμηνεια του. Ωστοσο, γελαω πολυ μαζι του στο Τυφλα να' χει ο Μαρλον Μπραντο με τα κολπα που σκαρωνει εις βαρος του Θαναση Βεγγου. Και ο Κακαβας ειναι πολυ καλος εκει και παιζει με σωστο, αυθορμητο τροπο και η ταινια ειναι μια κωμωδια που την αγαπω πολυ.

Δημητρης Νικολαϊδης. Συμπαθεστατος ετσι κι αλλιως. Θεωρω πως την κορυφαια ερμηνεια του την κανει στο Δολωμα στο ρολο του ομοφυλοφιλου μοντελιστ που προσπαθει να διδαξει στην Αλικη πως να περπαταει θηλυκα. Και στο τελος της λεει απο πανω και την ατακα "Εσενα χρυσο μου αδικως προσπαθουμε να σε κανουμε ανθρωπο. Εσυ θελεις διακοσια χρονια για να γινεις ζωο."

 

[domniki]

Και οι 4 επόμενοι:

Βούλα Χαρίλαου
Δεσπω Διαμαντιδου
Κώστας Κακκαβας
Δημήτρης Νικολαΐδης

Ο Δημήτρης Νικολαΐδης ήταν κυρίως σκηνοθέτης του θεάτρου! Σκηνοθέτησε πάρα πολλές παραστάσεις, αλλά εμείς τον γνωρίζουμε κυρίως από τις λίγες ταινίες του! Ήταν προσωπικός φίλος του Θανάση Βέγγου, ένας από τους ελάχιστους φίλους που είχε ο Βέγγος από τον χώρο του θεάματος. Πάντως σε όσες ταινίες τον έχω δει είναι υπέροχος!!! Τυχαία θα αναφέρω το "Θα σε κάνω βασίλισσα".
Η Δέσπω Διαμαντίδου στα Κόκκινα Φανάρια. Τι να λέμε τώρα γι'αυτή την καταπληκτική ταινία... είναι όλοι τους υπέροχοι, αλλά νομίζω ότι η Διαμαντίδου κάνει την διαφορά.
Ο Κώστα Κακκαβάς....χμ, μαζί με Βέγγο είναι αχτύπητοι... Τύφλα να 'χει ο Μάρλον Μπράντο.
Η Βούλα Χαριλάου...κ'εμένα μου έρχεται αυτόματα η Στουρνάρα 288.

 

[Θεία Λένα]

Ο Δημήτρης Νικολαΐδης ήταν κυρίως σκηνοθέτης του θεάτρου! Σκηνοθέτησε πάρα πολλές παραστάσεις, αλλά εμείς τον γνωρίζουμε κυρίως από τις λίγες ταινίες του!

Ε, όχι και λίγες ταινίες! Μια 80αρια πρέπει να έχει! Επίσης δεν ήταν κυρίως σκηνοθέτης. Ασχολήθηκε με τη σκηνοθεσία 20 χρόνια μετά την πρώτη του εμφάνιση ως ηθοποιός. Έκανε όντως αρκετές σκηνοθεσιες ( και μια κινηματογραφικη που τα πήγε μια χαρά) , κι επίσης σαπορταρε για χρόνια τη σύζυγό του Σούλη Σαμπαχ στις νυχτερινές της εμφανίσεις. Νομίζω το κέντρο που εμφανιζόταν η Σούλη ήταν δικό του, και ήταν δίπλα της διαρκώς. Ένας ακόμη λόγος να τον συμπαθώ!
Όπου κι αν πέρασε ο ΔΝ ξεχώρισε! Στην Ιταλίδα ως απατεωνακος "λα σουσουρελα ", ως ναύαρχος Γελεβουρδεζος " έκτακτα φίλοι μου!", στον Εφιάλτη ως θείος της Λιναρδου, στο Έγκλημα στα Παρασκήνια ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ " μπορεί να είναι, μπορεί να μην είναι.. ξεχνάω εύκολα εγώ...", θα πω με δυσκολία τη Βασίλισσα...

Κι αφού ξεκίνησα ανάποδα θα συνεχίσω έτσι με Κώστα Κακαβα:
Ο Κώστας ήταν κούκλος και το πρόβλημα του ήταν ότι το γνώριζε. Είχε απόλυτη επίγνωση της ομορφιάς του και αυτό δε μπορούσε να το τιθασευσει. Άπαξ και το κατάλαβες ότι μετράς, αντε να το ξε-καταλαβεις. Πάντως έχω διαβάσει κριτικές απ το Λεωφορείο ο Πόθος πολύ κολακευτικές. Στον κινηματογράφο τώρα, πρόκειται για ακόμη μια περίπτωση ηθοποιού που έπαιζε ότι να ναι, κι απ ότι έλεγε κι ο ίδιος το ήξερε ότι έπαιζε βλακειες. Δεν έπεσε σε μεγάλη εταιρεία, δεν έπεσε σε μαστορη σκηνοθέτη κι έτσι είναι δύσκολο να πω τι θα μπορούσε αν και εφόσον. Η καλύτερη ταινία του ήταν σίγουρα ο Μάρλον Μπραντο αλλά κι αυτή που φάνηκε να διασκεδάζει περισσότερο. Μου άρεσε κ στο Ταξίδι με τον Έρωτα με την Καρέζη, αλλά ανώτερος ο Μπραντο.

Δεσπω: Δεσπω, γυναικάρα! Πρέπει να ήταν κι ωραίος τύπος αυτή. Δε μπορώ να την ξεχάσω ως Μπεμπέκα, καμία δε θα ήταν καλύτερη Μπεμπέκα, αλλά μου άρεσε πάρα πολύ και στο Ποτέ την Κυριακή. Πράγμα που σημαίνει ότι όταν η Δεσπω έπεφτε σε σκηνοθέτη προκοπής μεγαλουργουσε! Βέβαια και με κάτι χαροκαμμενους καλά τα πήγαινε τώρα που το σκέφτομαι.

Βούλα Χαριλάου: η Βούλα μάλλον λόγω χαρακτήρα εγκατέλειψε νωρίς. Απ όπου όμως πέρασε γοήτευσε! Θα συμφωνήσω με τη Βιβή πως όλα επισκιαστηκαν από την Άννα Μαργκο. Και φαίνεται να μην κόπιασε καν, να της βγήκε εντελώς αβίαστα!