Η Μαρία Αλιφέρη...Scarlett o Hara

dimitri10b

RetroActive
Joined
26 Δεκ 2010
Μηνύματα
311
Αντιδράσεις
59
Πρόσφατα έμαθα πως ο θίασος Αλιφέρη-Αντωνόπουλου είχε ανεβάσει το ''Όσα Παίρνει ο Άνεμος''!!!

Το σχήμα Αλιφέρη-Scarlett Αντωνόπουλος-Rhett απο μόνο του μου κίνησε την περιέργεια!!!

Το είχατε δει???και τι εντύπωση σας άφησε???
 
Την είχα δει εγώ την παράσταση. Δεν τη θυμάμαι πολύ καλά, αλλά θυμάμαι ότι ήταν πολύ πλούσια παραγωγή!

Συμπτωματικά μάλιστα, είχα δει για πρώτη φορά την ταινία στο βίντεο λίγο καιρό πριν την παράσταση και θυμάμαι ότι μου είχε αρέσει εξίσου η θεατρική παράσταση! :)
 
η αλήθεια είναι πως η Αλιφέρη είχε την απαιτούμενη τσαχπινιά και τον απαιτούμενο δυναμισμό για το ρόλο της Σκάρλετ ο Αντωνόπουλος όμως πρέπει να ήταν ίδη λίγο μεγάλος για το ρόλο του...παρόλα αυτά έχει αυτή τη ειρωνεία στο βλέμμα που χρειάζεται ο Ρετ...
 
H παράσταση ανέβηκε την σαιζόν 86-87 στο θέατρο "Μινώα" και ήταν ομολογουμένως φριχτή. Αναμενόμενο όπως και η φτώχεια της παραγωγής που έβγαζε μάτι. Μάλιστα ήταν τόσο φαιδρή η αντιμετώπιση της από κοινό και κριτικούς που η αείμνηστη Νατάσα Γερασιμίδου, ανέβασε μια προκάτ παράσταση σε θέατρο της λεωφόρου Αλεξάνδρας που λεγόταν "όσα παίρνει ο άνεργος". Η παράσταση με την Αλιφέρη ήταν στα όρια του σχολικού θεάτρου, αλλά ομολογουμένως όσοι πήγαμε να την δούμε, πήγαμε για να κανιβαλίσουμε. Άλλωστε ήταν αναμενόμενο να μην είναι καλή , γιατί και σαν εγχείρημα ήταν πολύ δύσκολο να πετύχει. Δεν τα πήγε άσχημα, αλλά δεν ήταν και μεγάλη επιτυχία. Αντικειμενικά μια δεκαετία αργότερα η Ντενίση είχε κάνει πολύ καλίτερες παραγωγές. Ακόμα θυμάμαι πόσο εκτός τόπου και χρόνου ήταν τα κοστούμια
 
Τα κοστουμια μου φαινονται απλα οκ,αλλα τα σκηνικα αν ειναι αυτα που εχει στο προγραμμα (ανυπαρκτα), τοτε δεν την κοβω και για υπερπαραγωγη
 
μα τι να λέμε τώρα...ποιό 87???και σήμερα ακόμα αμφιβάλλω αν μπορεί να ανέβει τέτοιο έργο όπως πρέπει απο πλεύράς σκηνικών κλπ... το ελληνικό κοινό είναι πολύ λίγο...πόσα εισιτήρια μπορεί να κόψει μια παράσταση στην Ελλάδα για να βγάλει τα έξοδα της???

π.χ όταν η Βουγιουκλάκη ανέβασε το 81 Εβίτα έσκασε 40 εκατομμύρια δραχμές (μέχρι και γκρεμίσματα στο θεατρό της έκανε)στο θέατρο ολόκληρη χειμερινή σαιζόν ''δεν έπεφτε καρφίτσα'' είχε βάλει εισιτήριο 500δρχ που για τότε ήταν πανάκριβο και παρόλα αυτά δε βγήκε και αναγκαστικά έπαιξε το έργο και το καλοκαίρι του 82...
 
Πολυ σωστα Δημητρη,βεβαια η Αλικη αργησε να ανεβασει την Εβιτα το χειμωνα κατα 2 μηνες,οποτε η καλοκαιρινη παραταση κριθηκε αναγκαια
 
Καλά μην τα συγκρίνουμε . Η εποχή που η Αλίκη και η Σμαρούλα Γιούλη ανέβαζαν υπερ -παραγωγές φαντάζουν πλέον Αρχαία Ελλάδα. Μην θυμηθούμε κάτι άλλα εγκλήματα που συνέβησαν με ξένα έργα, όπως για παράδειγμα το ανέβασμα του West side story με σκηνικά από την "όπερα της πεντάρας" που παιζόταν στο ίδιο θέατρο (Καλοκαιρινό Αθήναιων) την προηγούμενη σαιζόν. Το "όσα παίρνει ο άνεμος" ήταν κιτς και φτωχό αλλά δεν βγήκε έτσι επειδή δεν είχαν λεφτά.
 
εννοείται(!!!) πως δεν κάνω καμία σύγκριση!!!

οι παραγωγές της Αλίκης υπήρξαν πάντα υποδειγματικές σε όλα...ήταν προσεγμένες απο τα κοστούμια και τα σκηνικά μέχρι τις φωτογραφίσεις και το πρόγραμμα!!!όλες τις οι δουλειές απο το 76 και μετά περίπου ήταν εφάμιλλες με τις ξένες(''Sweet Charity'',''Cabaret'',''Evita'',''Victor-Victoria'',''The Sound of Music'')και ειδικά για Evita κόβω φλέβες!!!(γιαυτό άλλωστε το έφερα ως παράδειγμα,επειδή το κατέχω το θέμα...)
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Η μαύρη αλήθεια είναι ότι μερικά τα είχε ... πειράξει η Αλίκη. Όπως για παραδειγμα την "Καμπίρια" το 1979 -την πρώτη δεν την είχα δει- που ήταν ολίγο αλαλούμ με το fever που δεν υπήρχε στο αρχικό musical, να γίνεται Ελληνιστί "Αντρες". Τα ίδια είχαν γίνει και το 1983 στο "οι άντρες προτιμούν τις ξανθές" . Με το σκεπτικό ότι στην ταινία έπαιζε η Marylin Monroe , έβαλαν και δυο επιπλέον τραγούδια της, άσχετα με την παράσταση.
 
johnalepou είπε:
Τα κοστουμια μου φαινονται απλα οκ,αλλα τα σκηνικα αν ειναι αυτα που εχει στο προγραμμα (ανυπαρκτα), τοτε δεν την κοβω και για υπερπαραγωγη
Χεχε, τι να πω παιδιά, εμένα με τα μάτια του 10χρονου παιδιού (τότε!! :) ) μου είχε φανεί υπερ-παραγωγή! (για αυτό και έγραψα αυτά που έγραψα το πρωί) :)

Δεν αποκλείω η σημερινή μου άποψη για τα σκηνικά και τα κοστούμια της παράστασης να ήταν διαφορετική...
 
Είχα δει το "Όσα παίρνει ο άνεμος" στο θέατρο το 1986 και ομολογώ ότι μου είχε φανεί φτωχή παραγωγή. Υπήρχε λίγος κόσμος που πήγαινε για να κάνει πλάκα (κυρίως φοιτητικό κοινό, που σνόμπαρε την πρωταγωνίστρια), αλλά το βασικό κοινό ήταν καλοβαλμένες αστές κυρίες και φανατικοί της Αλιφέρη (που είχε ακόμη νωπές τις δάφνες από τις τηλεοπτικές επιτυχίες της των αρχών της δεκαετίας του '80). Ο υπέροχος Άγγελος Αντωνόπουλος ήταν πολύ μεγάλος για τον ρόλο του Ρετ, η Μαρία σε καμία περίπτωση δεν ήταν η Σκάρλετ Ο'Χάρα (όπως και να το κάνουμε, αυτόν τον ρόλο τον χάραξε η Βίβιαν Λι), ενώ ο Κώστας Αρζόγλου και η Άννα Γεραλή ήταν απλώς υποφερτοί.
 
δεν μπορει καποιος που εχει το προγραμμα της παραστασης να το σκαναρει να δουμε και εμεις??? ;)
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
1987-1988 οσα παιρνει ο ανεμος p005.jpg

1987-1988 οσα παιρνει ο ανεμος p011.jpg

Πηγή: Ε.Λ.Ι.Α.-Μ.Ι.Ε.Τ. Μην τα δω αλλού, ε! :)

1987-1988 οσα παιρνει ο ανεμος p033.jpg

1987-1988 οσα παιρνει ο ανεμος p045.jpg

Κι έχει πολλές ακόμη σελίδες και φωτογραφίες αλλά είπαμε! :)

1987-1988 οσα παιρνει ο ανεμος p001.jpg

1987-1988 οσα παιρνει ο ανεμος p003.jpg

1987-1988 οσα παιρνει ο ανεμος p007.jpg

1987-1988 οσα παιρνει ο ανεμος p009.jpg

1987-1988 οσα παιρνει ο ανεμος p013.jpg

1987-1988 οσα παιρνει ο ανεμος p027.jpg
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Α, σ'ευχαριστώ, με γλύτωσες από τον κόπο να το σκανάρω εγώ. Στην παράσταση αυτή έπαιζα ένα μικρό ρόλο, της Ίντια Γουιλκς, της κακιασμένης γεροντοκόρης αδελφής του Άσλεϋ. Θυμάμαι πόσο προσπαθήσαμε, μαζί με τη Μαρία Αλιφέρη, για να σουλουπώσουμε το κείμενο και να το εμπλουτίσουμε εισάγοντας σκηνές ολόκληρες από την ταινία. Επίσης επιμελήθηκα το πρόγραμμα και τη μουσική επένδυση. Ο Αρζόγλου είχε ολόκληρη συλλογή από σπιρίτσουαλς, αλλά δεν μπόρεσε να βοηθήσει γιατί όταν χώρισε από την Έλενα Ακρίτα και άφησε το σπίτι, δεν πήρε μαζί του "ούτε τα εσώρρουχά του". Όπως μου είπε, άφησε τα πάντα σε κείνην για να μη δημιουργήσει σκηνές τύπου "αυτό είναι δικό μου, αυτό είναι δικό σου". Χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς του, που δεν είχε τίποτα το φτηνό.
Πέρα από την επιτυχία ή αποτυχία της παράστασης, αυτό που μου έμεινε από την εμπειρία ήταν το υπέροχο παρασκήνιο, η όμορφη ατμόσφαιρα. Είχα πρόσφατη την εμπειρία με το θίασο της Βουγιουκλάκη, και η Αλιφέρη ήταν πολύ πιό ευγενής και πολιτισμένος άνθρωπος, δεν δημιουργούσε κλίκες και τοξικά πηγαδάκια, ούτε ποτέ την άκουσα να μιλάει άσχημα για κανέναν - συνάδελφο ή μη. Μια φορά ήταν εκνευρισμένη και ύψωσε κάπως τη φωνή, και μετά μου ζήτησε συγγνώμη! Δεν το έχω ξαναζήσει αυτό στο θέατρο. Πραγματική κυρία. Ίσως ήταν κι αυτός ένας λόγος που δεν έμεινε στο θέατρο. Τον Άγγελο Αντωνόπουλο τον ήξερα από τη δραματική σχολή του Θεοδοσιάδη όπου ήταν καθηγητής μου. Η Πέπη Μεταλλείδου έδωσε και εκεί, όπως και παντού, μια σφραγίδα ποιότητας. Αργότερα τη γνώρισα ακόμη καλύτερα γιατί έγινε καλή φίλη της μαμάς μου και ερχόταν συχνά στο σπίτι, σχεδόν ως το τέλος. Βέβαια το στυλ της ήταν ό,τι αντίθετο από την παραμάνα Μάμμυ που θυμόμαστε από την ταινία, έτσι όπως ήταν ψηλή, λιγνή και αριστοκρατική.
Ο Κώστας Αρζόγλου ήταν ένας υπέροχος τζέντλεμαν, φερόταν σε όλους εξ ίσου αβρά, είτε πρωταγωνιστές είτε κομπάρσους. Το μόνο κακό του ήταν πως του άρεσε να κάνει πλάκες. Π.χ. έπρεπε ένας ηθοποιός να χτυπήσει ένα καμπανάκι; Αυτός το είχε γεμίσει με βαζελίνη για να μην ακούγεται. Η Μελανία (Άννα Γεραλή, άλλος γλυκύτατος, αξιολάτρευτος και αξιοπορεπής άνθρωπος) περιμένοντας τους άντρες να γυρίσουν μετά από την νυχτερινή αποστολή εκδίκησης για την επίθεση στη Σκάρλετ, διάβαζε μαζί με τις άλλες γυναίκες την Αγία Γραφή. Έ, ο Αρζόγλου είχε κολλήσει πάνω στις σελίδες του βιβλίου κάτι με άσεμνο περιεχόμενο, για να τις κάνει να γελάσουν. Αυτό είναι μαρτύριο για έναν ηθοποιό, γιατί αν γελάσει σε μια δραματική σκηνή χαλάει όλη την ατμόσφαιρα και γίνεται ρεζίλι. Ο μόνος τρόπος να το γλυτώσεις, αν σου ξεφύγει, είναι να το γυρίσεις σε γκριμάτσα κλάματος, ή βήχα. Ωστόσο δεν είναι καθόλου ευχάριστο!
Η Δήμητρα Νομικού κάθε Παρασκευή έφερνε σ'όλο το θίασο ένα τεράστιο ταψί φανουρόπιτα. Είχε κάνει κάποιο τάμα. Ακόμα έχω τη συνταγή, και τη σκέφτομαι κάθε φορά που τη φτιάχνω. Όσα παίρνει ο άνεμος (Μινώα) ομαδική - Ιρένε.jpg
 
Τελευταία επεξεργασία:
Πίσω
Μπλουζα