Η άγνωστος (1956)

  • Έναρξη μίζας Έναρξη μίζας SEBASTIAN
  • Ημερομηνία έναρξης Ημερομηνία έναρξης

SEBASTIAN

RetroActive
Joined
7 Οκτ 2022
Μηνύματα
464
Αντιδράσεις
1.286
Σενάριο: Ορέστης Λάσκος
Σκηνοθεσία: Ορέστης Λάσκος
Παραγωγή: Φίνος Φιλμ
Πρωταγωνιστούν: Κυβέλη, Γιώργος Παππάς ,Αλέκος Αλεξανδράκης, Λάμπρος Κωνσταντάρας, Μίμης Φωτόπουλος , Χρήστος Ευθυμίου, Κυβέλη Θεοχάρη , Γκίκας Μπινιάρης , Περικλής Χριστοφορίδης , Βύρων Πάλλης, Θάνος Τζενεράλης , Μάρθα Καραγιάννη, Νίκος Πιλάβιος κα.

Υπόθεση: Η ταινία περιγράφη την ιστορία και την ζωή μιας γυναίκας η οποία εκδιώχθηκε από τον άντρα της όταν ανακάλυψε ότι τον απάτησε και ο οποίος ούτε για χάρη του μικρού παιδιού τους που την υπεραγαπούσε παθολογικά την συγχώρησε. Η ίδια θα ζήσει για πολλά χρόνια στο περιθώριο και στην άστατη ζωή, ζώντας ερωτικές περιπέτειες και εμπλέκεται χωρίς να το θέλει με τον υπόκοσμο. Μετά από αρκετά χρόνια, η εν λόγω κυρία σκοτώνει τον νεώτερο της εραστή για να τον αποτρέψει να έρθει σε επαφή με την οικογένεια της και κυρίως με τον γιο της. Προσάγεται στο δικαστήριο, κατηγορούμενη για το φόνο του εραστή της και κατά τραγική μοίρα ορίζεται ως δικηγόρος υπεράσπισης της, ο γιος της, αλλά φυσικά κανένας δεν γνωρίζει την συγγενική σχέση που τους συνδέει...Το τέλος είναι συγκλονιστικό και οδυνηρό για όλους

Σχόλια: Πολύ συγκινητική, ανθρώπινη με βαθιά συναισθήματα ταινία, που αγγίζει καταλυτικά το κοινό από την πρώτη στιγμή με ένα οδυνηρό τέλος που συγκινεί αφάνταστα και τον πιο απαιτητικό θεατή. Την ταινία σημαδεύουν με την επιβλητική παρουσία τους δυο ιερά τέρατα της έβδομης τέχνης η Κυβέλη και ο Γιώργος Παπάς. Αριστοκρατική παρουσία και αρχοντική αύρα που εξωτερικεύεται και διαπνέεται τόσο έντονα και εκφραστικά από τους δυο μεγαλοπρεπείς ηθοποιούς. Σε μια από τις πρώτες του εμφανίσεις ο Αλεξανδράκης στάθηκε επάξια στον ρόλο του δικηγόρου-γιού και συγκλόνισε ειδικά στο οδυνηρότατο φινάλε που αποκαλύφθηκαν τα πάντα.
Στην πρώτη τους κινηματογραφική εμφάνιση η αγαπημένη Μάρθα Καραγάννη και φυσικά ο μικρός στα πρώτα λεπτά της ταινίας γιος που δεν είναι άλλος από τον λατρεμένο μας παραμυθά Νίκο Πιλάβιο. Καταλυτική αν και σε δεύερο ρόλο η επίσης αρχοντική παρουσία του Λάμπρου Κωνσταντάρα σε έναν ρόλο τελείως διαφορετικό από αυτόν που τον λατρέψαμε σε πλειάδα ταινιών αργότερα. Τέλος την κωμική πινελιά στο πολύ δραματικό φιλμ (ίσως για αποφόρτιση) έδωσαν οι Χριστοφορίδης και το δίδυμο των δυο φίλων που έγιναν η αιτία να αποκαλυφθούν τα πάντα Φωτόπουλος και Ευθυμίου.

Επικές στιγμές του φιλμ:
1) H απόλυτα παραστατική και τρομερά δραματική σκηνή της αρχή της ταινίας όπου το εκπληκτικό παίξιμο του Πιλάβιου ως στεναχωρημένου παιδιού που φεύγει η μητέρα του και κλαίει ασταμάτητα ραγίζει ακόμα και το Σινικό τείχος.
2) Το βλοσυρό έως εχθρικό βλέμμα του Παππά όταν διώχνει την άπιστη σύζυγο του από το σπίτι χωρίς να λογαριάζει ούτε τον πόνο του άρρωστου παιδιού του, τον κάνει το λιγότερο αντιπαθή και μισητό σαν ρόλο στον θεατή, δείγμα όμως της μέγιστης υποκριτικής του ικανότητας.
3) Η αντίθεση της καλοκάγαθης φιγούρας του μάλλον αφελούς Χριστοφορίδη σε αντίθεση με την μοχθηρή έως εγκληματική φυσιογνωμία του Μπινιάρη που μένει στο ξενοδοχείο του είναι περίτρανη. Και όμως δυο τόσο διαφορετικές φυσιογνωμίες συνυπάρχοιυν τρόπον τινά στον ίδιο χώρο έστω και για λίγο.
4) Οι δυο κολλητοί φίλοι Φωτόπουλος και Ευθυμίου, μόνο με την παρουσία τους και τις ατάκες τους προκαλούσαν γέλιο και αποφόρτιζαν όσο χρειαζόταν τον θεατή από τα πολύ βαριά συναισθήματα που προκαλούσε η δραματική ιστορία. Ακόμα και στο δικαστήριο στην αποφώνηση των ονομάτων τους προκάλεσαν το ακράτητο γέλιο στο παρευρισκόμενο κοινό της δίκης. Ευθυμίου; Καθηγητής της Ωδικής. Φωτόπουλος : Άνευ χαρτοφυλακίου!
5) Η τελευταία σκηνή που στο σπίτι του Παππά αποκαλύπτονται τα πάντα, πιστεύω πως είναι από τις δραματικότατες στιγμές του Ελληνικού Κινηματογράφου. Συναισθήματα πόνου και θλίψης είναι δύσκολο να περιγράψουν το τι μπορεί να νιώσει κανείς σε τόσο μεγάλες έως γιγάντιες ανατροπές στην οικογενειακή του ζωή και μάλιστα όταν συνοδεύονται από φυσική νομοτέλεια που δυστυχώς λαμβάνει χώρα. Τα σχόλια νομίζω περιτεύουν όταν η μοίρα προστάζει.
 
Καλή ταινία, όχι τίποτα το εξαιρετικό κατα τη γνώμη μου, αξίζει να τη δει κανείς όπως αξίζει να δει όλες τις ταινίες του '50 ανεξάρτητα από το περιεχόμενο και την καλλιτεχνική τους αξία. Θα τη λέγαμε μελό ταινία, αλλά αρχοντομελό του Φίνου κι όχι μελούρα της Κίτσας Μπούλα.
Να σημειώσω πως θεωρώ την ταινία αντιγραφάρα, μιας που η όλη ιδέα είναι κλεμμένη ως και στις λεπτομέρειες από τα Πρόσωπα Λησμονημένα του Τζαβέλα που είχαν κυκλοφορήσει 10 χρόνια πριν.
Καθόλου τυχαία ηθοποιοί του καστ πρωταγωνιστούν και στις δύο ταινίες.
Η Κυβέλη λένε πως ήταν σπουδαία θεατρίνα και θα ήταν μάλλον, αλλά εδώ δεν φαίνεται, όπως ακριβώς δε φαίνεται καθόλου σπουδαίος ο Βεάκης στα Πρόσωπα Λησμονημένα. Εμφανώς οι ηθοποιοί αυτοί δεν είχαν καμία εξοικείωση με το φακό.
Ένας τέλειος κακός ο Μπινιάρης, κρίμα που δεν τον είδαμε πολύ ως ηθοποιό.
Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας σε έναν από τους καλύτερους του ρόλους, σε ερμηνεία αλλά και ως στυλ.
Του Παππά του ταιριάζανε αυτοί οι ρόλοι και τους διεκπεραίωνε εύκολα λόγω παρουσιαστικού και φωνής
Αλεξανδράκης πολύ νέος και κάπως στημένος ενώ της Μάρθας τα χαρίσματα δεν είχαν διαπιστωθεί ακόμα.
Κατά τα άλλα επιβάλλονται στο τέλος όλοι οι κανόνες του μελό όπως τους γνωρίσαμε στην απόλυτη υπερβολή τους βέβαια τα επόμενα χρόνια.
Συμφωνώ πως πρόκειται για εύρημα αποφόρτισης οι δύο φίλοι και ο Χριστοφορίδης, που είναι ηθοποιοί κι οι τρεις πλασμένοι για κινηματογράφο και φάνηκε από τόσο νωρίς.
 
Τα Προσωπα Λησμονημενα και Η Αγνωστος βασιστηκαν αμφοτερα στο γαλλικο θεατρικο εργο του Alexandre Bisson, "La Femme X".
Yπαρχει μαλιστα και η χολυγουντιανη εκδοχη του εργου γυρισμενη το 1966 με πρωταγωνιστρια την Lana Turner. Στον ρολο του απατημενου συζυγου της ο John Forsythe, προτου ακομα γινει διασημος ως Blake Carrington στην θρυλικη "Δυναστεια".
 
Πίσω
Μπλουζα