Το thread αυτό αφορά την καλοκαιρινή παράσταση του 1966 που ανέβηκε στο τότε θέατρο του Εθνικού Κήπου.
"Η κόρη μου η σοσιαλίστρια" είχε ανέβει για πρώτη φορά τη χειμερινή περίοδο Νοέμβριο 1965 - Απρίλιο 1966, στο θέατρο Κοτοπούλη-Ρεξ, με διαφορετικό θίασο απο αυτόν της καλοκαιρινής παράστασης.
Θεατρική περίοδος: Ιούνιος - Σεπτέμβριος 1966
(πρεμιέρα 22/6/1966).
Θέατρο: Εθνικού Κήπου (δεν υπάρχει πλέον)
Σενάριο: Αλέκος Σακελλάριος
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Παπαμιχαήλ
Μουσική: Γιώργος Ζαμπέτας
Χορογραφία: Μανώλης Καστρινός
Φωτισμοί: Δήμος Σακελλαρίου
Σκηνικά-Κοστούμια: Γιώργος Ανεμογιάννης
Παραγωγή: Θεατρικές Επιχειρήσεις Β.Μπουρνέλη
Η είσοδος του θέατρου με τη διαφημιστική μαρκίζα
Θίασος: Βουγιουκλάκη - Παπαμιχαήλ
Λίζα Δέλβη: Αλίκη Βουγιουκλάκη
εργάτης Γιώργος Νικολαΐδης: Δημήτρης Παπαμιχαήλ
εργοστασιάρχης Αντώνης Δέλβης (πατέρας Λίζας): Γιώργος Μιχαλακόπουλος
διοικητής Χωροφυλακής: Χρόνης Εξαρχάκος
κυρ-Σπύρος (φίλος του Δέλβη): Χρήστος Μάντζαρης
Πέτρος Δαράκης (γραμματέας του Δέλβη): Πέτρος Λοχαίτης
άγγλος Τσάρλι "μούσης" (συμφοιτητής Λίζας): Μάκης Γιαννόπουλος
Βούλα Λεγρενού (υπάλληλος στο γραφείο): Αλίκη Ζαβερδινού
Λευτέρης Βάρδας (υπάλληλος στο λογιστήριο): Γ. Πέτρου
Νικηφόρος (εργάτης): Στέλιος Λιονάκης
Βλάσσης (εργάτης): Ανδρέας Τσάκωνας
Θόδωρος (εργάτης): Ντίνος Καρύδης
Μπάμπης (εργάτης): Γιώργος Κυριακίδης
κυρ-Θανάσης (ταβερνιάρης): Αλέκος Ζαρταλούδης
Γρηγόρης (γκαρσόνι ταβέρνας): Γιάννης Ματτής
Πίπης (φίλος Λίζας): Γιώργος Μεσσάλας
Μαργαρίτα (φίλη Λίζας): Κ.Μητροπούλου
Η Λίζα Δέλβη, μοναχοκόρη του εργοστασιάρχη Αντώνη Δέλβη, επιστρέφει στην Ελλάδα μετά την ολοκλήρωση των σπουδών της στο Λονδίνο και αναλαμβάνει την διεύθυνση του εργοστασίου. Οι μοντέρνες απόψεις της όμως έρχονται σε κόντρα με τον πατέρα της, καθώς η Λίζα διακατέχεται από έντονο σοσιαλιστικό πνεύμα κι θέλει να το εφαρμόσει στο εργοστάσιο.
Σε μια πορεία ειρήνης γνωρίζει τον Γιώργο, ένα νεαρό διαδηλωτή με τον οποίο διαπληκτίζεται κι καταλήγουν στο κρατητήριο. Προς έκπληξη και των δύο (καθώς ο ένας δεν γνώριζε την ταυτότητα του άλλου) ο Γιώργος είναι εργάτης στο εργοστάσιο. Και μάλιστα "το μαύρο πρόβατο" αφού έρχεται συχνά σε αντιπαράθεση με τον Δέλβη για τα δικαιώματα των εργατών.
Η Λίζα ερωτεύεται το Γιώργο και "ανάβει φωτιές" στον πατέρα της προκαλώντας μέχρι και απεργία, υπερασπιζόμενη τα εργατικά δικαιώματα του αγαπημένου της.
Τελικά ο Δέλβης, βλέποντας ότι δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα με την σοσιαλίστρια κόρη του, δίνει την ευχή του και ο έρωτας βγαίνει νικητής.
Σκηνή από την παράσταση, στην ταβέρνα Πικερμίου.
Στο τραπέζι κάθονται οι 3 φίλοι της Λίζας που την συνοδεύουν στην πορεία Ειρήνης: ο άγγλος Τσάρλι (Μάκης Γιαννόπουλος) η Μαργαρίτα (Κ.Μητροπούλου) και ο Πίπης (Γιώργος Μεσσάλας).
(πηγή φωτό: fb σελίδα Δημήτρης Παπαμιχαήλ, ένας μυθος, μια ιστορία).
Παράλληλα με την θεατρική παράσταση, το καλοκαίρι του 1966, γίνονταν και τα γυρίσματα της ομώνυμης κινηματογραφικής ταινίας, η οποία έκανε πρεμιέρα στους κινηματογράφους 24/10/1966.
"Η κόρη μου η σοσιαλίστρια" είχε ανέβει για πρώτη φορά τη χειμερινή περίοδο Νοέμβριο 1965 - Απρίλιο 1966, στο θέατρο Κοτοπούλη-Ρεξ, με διαφορετικό θίασο απο αυτόν της καλοκαιρινής παράστασης.
Θεατρική περίοδος: Ιούνιος - Σεπτέμβριος 1966
(πρεμιέρα 22/6/1966).
Θέατρο: Εθνικού Κήπου (δεν υπάρχει πλέον)
Σενάριο: Αλέκος Σακελλάριος
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Παπαμιχαήλ
Μουσική: Γιώργος Ζαμπέτας
Χορογραφία: Μανώλης Καστρινός
Φωτισμοί: Δήμος Σακελλαρίου
Σκηνικά-Κοστούμια: Γιώργος Ανεμογιάννης
Παραγωγή: Θεατρικές Επιχειρήσεις Β.Μπουρνέλη
Η είσοδος του θέατρου με τη διαφημιστική μαρκίζα
Θίασος: Βουγιουκλάκη - Παπαμιχαήλ
Λίζα Δέλβη: Αλίκη Βουγιουκλάκη
εργάτης Γιώργος Νικολαΐδης: Δημήτρης Παπαμιχαήλ
εργοστασιάρχης Αντώνης Δέλβης (πατέρας Λίζας): Γιώργος Μιχαλακόπουλος
διοικητής Χωροφυλακής: Χρόνης Εξαρχάκος
κυρ-Σπύρος (φίλος του Δέλβη): Χρήστος Μάντζαρης
Πέτρος Δαράκης (γραμματέας του Δέλβη): Πέτρος Λοχαίτης
άγγλος Τσάρλι "μούσης" (συμφοιτητής Λίζας): Μάκης Γιαννόπουλος
Βούλα Λεγρενού (υπάλληλος στο γραφείο): Αλίκη Ζαβερδινού
Λευτέρης Βάρδας (υπάλληλος στο λογιστήριο): Γ. Πέτρου
Νικηφόρος (εργάτης): Στέλιος Λιονάκης
Βλάσσης (εργάτης): Ανδρέας Τσάκωνας
Θόδωρος (εργάτης): Ντίνος Καρύδης
Μπάμπης (εργάτης): Γιώργος Κυριακίδης
κυρ-Θανάσης (ταβερνιάρης): Αλέκος Ζαρταλούδης
Γρηγόρης (γκαρσόνι ταβέρνας): Γιάννης Ματτής
Πίπης (φίλος Λίζας): Γιώργος Μεσσάλας
Μαργαρίτα (φίλη Λίζας): Κ.Μητροπούλου
Η Λίζα Δέλβη, μοναχοκόρη του εργοστασιάρχη Αντώνη Δέλβη, επιστρέφει στην Ελλάδα μετά την ολοκλήρωση των σπουδών της στο Λονδίνο και αναλαμβάνει την διεύθυνση του εργοστασίου. Οι μοντέρνες απόψεις της όμως έρχονται σε κόντρα με τον πατέρα της, καθώς η Λίζα διακατέχεται από έντονο σοσιαλιστικό πνεύμα κι θέλει να το εφαρμόσει στο εργοστάσιο.
Σε μια πορεία ειρήνης γνωρίζει τον Γιώργο, ένα νεαρό διαδηλωτή με τον οποίο διαπληκτίζεται κι καταλήγουν στο κρατητήριο. Προς έκπληξη και των δύο (καθώς ο ένας δεν γνώριζε την ταυτότητα του άλλου) ο Γιώργος είναι εργάτης στο εργοστάσιο. Και μάλιστα "το μαύρο πρόβατο" αφού έρχεται συχνά σε αντιπαράθεση με τον Δέλβη για τα δικαιώματα των εργατών.
Η Λίζα ερωτεύεται το Γιώργο και "ανάβει φωτιές" στον πατέρα της προκαλώντας μέχρι και απεργία, υπερασπιζόμενη τα εργατικά δικαιώματα του αγαπημένου της.
Τελικά ο Δέλβης, βλέποντας ότι δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα με την σοσιαλίστρια κόρη του, δίνει την ευχή του και ο έρωτας βγαίνει νικητής.
Σκηνή από την παράσταση, στην ταβέρνα Πικερμίου.
Στο τραπέζι κάθονται οι 3 φίλοι της Λίζας που την συνοδεύουν στην πορεία Ειρήνης: ο άγγλος Τσάρλι (Μάκης Γιαννόπουλος) η Μαργαρίτα (Κ.Μητροπούλου) και ο Πίπης (Γιώργος Μεσσάλας).
(πηγή φωτό: fb σελίδα Δημήτρης Παπαμιχαήλ, ένας μυθος, μια ιστορία).
Παράλληλα με την θεατρική παράσταση, το καλοκαίρι του 1966, γίνονταν και τα γυρίσματα της ομώνυμης κινηματογραφικής ταινίας, η οποία έκανε πρεμιέρα στους κινηματογράφους 24/10/1966.
Τελευταία επεξεργασία: