Η τριλογία της Σίσσυ: Sissi (1955, 1956,1957)

Τραγικό αυτό που της συνέβη της Σναιτερ εννοω! Λένε πως έφτιαξε μεγάλο σπίτι με κάγκελα για να προστατεύσει το παιδι της, είναι αλήθεια πως αυτό σκοτώθηκε όταν προσπάθησε να ανεβει;
 
Ναι Αριάδνη, τα κάγκελα τον τρύπησαν, ήταν πολύ τραγικός ο θάνατος.
 
perlastar είπε:
Ναι Αριάδνη, τα κάγκελα τον τρύπησαν, ήταν πολύ τραγικός ο θάνατος.
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
κοιτα να δεις αυτό που αυτή νομισε πως θα τον προστατευσει, τελικά δεν...
 
αριαδνη είπε:
κοιτα να δεις αυτό που αυτή νομισε πως θα τον προστατευσει, τελικά δεν...
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Η ζωή είναι γεμάτη ειρωνείες, έμελλε να χάσει κι αυτή το γιό της και να πονέσει πολύ γι'αυτό, ακριβώς όπως η Σίσσυ που υποδύθηκε, η οποία πόνεσε πάρα πολύ και δεν μπορούσε με τίποτα να ξεπεράσει το θάνατο του Ροδόλφου.
 
Το θυμάμαι αυτό που λέτε... Το συζητούσαμε με τη μητέρα μου και ήταν από τα πιο φρικτά πράγματα που μπορεί να συμβούν... Νομίζω ότι μετά από αυτό η Σνάιντερ αυτοκτόνησε, αν δεν απατώμαι....

Όπως και να 'χει, οι ταινίες είναι μαγευτικές... Σε πηγαίνουν στον κόσμο της υψηλής κοινωνίας, που όμως είναι τόσο ματαιόδοξος και ψεύτικος... Δεν ξέρω, ίσως επειδή φαινόταν να είναι πολύ κοντά στην πραγματικότητα, ίσως γι' αυτό και να μου είχαν αρέσει. Δεν είναι όμως από τις ταινίες που θα δω ευχάριστα, though...
 
εμενα αυτό που μου αρεσε πολύ είναι πως η σισσυ μεγαλώνει ελεύθερη στην φυση μικρή κατι σαν χαιντι :)
 
D@redevil είπε:
Όπως και να 'χει, οι ταινίες είναι μαγευτικές... Σε πηγαίνουν στον κόσμο της υψηλής κοινωνίας, που όμως είναι τόσο ματαιόδοξος και ψεύτικος... Δεν ξέρω, ίσως επειδή φαινόταν να είναι πολύ κοντά στην πραγματικότητα, ίσως γι' αυτό και να μου είχαν αρέσει. Δεν είναι όμως από τις ταινίες που θα δω ευχάριστα, though...
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Ακριβώς αυτή η ματαιοδοξία και η ψευτιά του συγκεκριμένου κόσμου με ενοχλούν και μένα σε τέτοιες ταινίες, γι'αυτό θα τις έκρινα τελείως διαφορετικά τώρα. Βασικά, τη τριλογία αυτή μάλλον δεν θα μπορούσα να τη δω καν, και θα μου φαινόταν βαρετή, αφού δεν περιλαμβάνει τις ίντριγκες και τα δυσάρεστα περιστατικά της ζωής της Σίσσυ, πράγματα που ομολογώ ότι είναι τα μόνα που με τραβάνε στις ζωές των βασιλιάδων. Τότε όμως μου άρεσε ακριβώς επειδή ήμουν παιδί, και όλα αυτά μου φαίνονταν ονειρεμένα.
 
retrofan είπε:
(1) Α! Και για να δούμε πόσο στην πραγματικότητα το να σε διαλέξει ο πρίγκιπας δεν σημαίνει ντε και καλά ότι θα ευτυχήσεις, η μοναδική αδελφή που έζησε πραγματικά ευτυχισμένη με τον άντρα της ήταν η "ριγμένη" Νενέ. Που παρηγορήθηκε για την αυτοκρατορική απόρριψη με το να παντρευτεί έναν πάμπλουτο Γερμανό μεγαλοαριστοκράτη (τον πρίγκιπα Φον Τουρν ουντ Τάξις) και έζησε καλά κι εμείς καλύτερα :D .
(2) Επέμενε μάλιστα να υποδυθεί και πάλι την αυτοκράτειρα Σίσσυ στην ταινία του Λουκίνο Βισκόντι "Λουδοβίκος ή η μπαλλάντα των καταραμένων" που μιλάει για τον ξάδελφό της, βασιλιά Λουδοβίκο της Βαυαρίας και μεγάλη της αδυναμία ο οποίος, αφού υποστήριξε τον Βάγκνερ και κόντεψε να χρεωκοπήσει τη χώρα του χτίζοντας υπέρλαμπρα, ρομαντικά παλάτια στο Μόναχο και στις διάφορες εξοχές της Βαυαρίας (για να λέμε του στραβού το δίκιο, από αυτά έχουν θησαυρίσει οι σημερινοί Βαυαροί από τους τουρίστες που δέχονται ;) ), τρελλάθηκε, αναγκάστηκε να παραιτηθεί από τον θρόνο και αυτοκτόνησε αφού πρώτα σκότωσε τον γιατρό που τον πρόσεχε. Η Σνάιντερ είπε ότι, με τη συμμετοχή της σ' αυτή την ταινία (μια κουκλάρα παρεμπιπτόντως και υπέροχη ερμηνεία), ήθελε να δείξει ποια ήταν πραγματικά η Σίσσυ.
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
(1) Ε, δεν κακόπεσε ακριβώς κι αυτή. Δεν παντρεύτηκε τον πτωχό αλλά τίμιο και τεκνό δέκατο βοηθό κηπουρό του παλατιού... πάμπλουτος και μεγαλοαριστοκράτης δεν θα έλεγα ότι είναι πολύ "χειρότερος" από πρίγκηψ (αρχιδούκας δεν θα έπρεπε να είναι ο τίτλος του αφού ήταν ο διάδοχος του Αυστροουγγρικού θρόνου), απλώς έχει λιγότερες σκοτούρες στο κεφάλι του. Και ο Φραντς Γιόζεφ ήταν ένας άξεστος αγροίκος, απ' ό,τι φαίνεται (εγώ πάντα τον βλέπω στις φωτογραφίες γέρο με τεράστιες φαβορίτες). Δεν τα πάω καλά με την ιστορία αυτής της περιόδου

(2) Δεν έχω δει καμιά από τις παλιές ταινίες με τη Σίσσυ αλλά είχα δει όταν ήταν φρέσκια την ταινία του Βισκόντι και μάλιστα στο Ράδιο Σίτυ με την τεράστια Σινεράμα οθόνη (ασυνήθιστη για την εποχή). Εξαίρετη ταινία και παρόλο που ο Λουδοβίκος του Χέλμουτ Μπέργκερ κυριαρχούσε σ' αυτή, όπως ήταν λογικό, η Ελισσάβετ της Ρόμυ Σνάιντερ ήταν αξέχαστη. Δεν ήταν απλώς πανέμορφη (που ήταν) αλλά με το παίξιμό της έβλεπες μια περίπλοκη προσωπικότητα με βάθος και πολλά στρώματα. Πράγμα που υποψιάζομαι ότι οι Σίσσυ του 50 και λόγω θέματος και λόγω απειρίας της ηθοποιού δεν ήταν

Clemence είπε:
να σε συμπληρώσω? είχε κι΄άλλο ένα δράμα με τον κουνιάδο της που τουφεκίστηκε από επαναστάτες στο Μεξικό, την κουνιάδα της που μετά απ΄αυτό τρελλάθηκε και γενικά την κυνηγούσε μια κακοτυχία βρε παιδί μου, .
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Αυτήν την κυνηγούσε η κακοτυχία ή όποιον την πλησίαζε? Πολύ γκαντέμω. Εν τάξει, δολοφονήθηκε κι αυτή, οπότε η κακοτυχία δεν περιορίστηκε μόνο στους γύρω της, αλλά την εποχή εκείνη ήταν από τους κινδύνους του επαγγέλματος. Και άμα σου παίρνουν έναν Μαξιμιλιανό και μια Καρλότα και με το έτσι θέλω τους κάνουνε αυτοκράτορες στο Μεξικό χωρίς να ρωτήσουν τους Μεξικανούς, η κακοτυχία ήταν των Μεξικάνων, όχι του ξένου αυτοκρατορικού ζεύγους. Ας μη δέχονταν το θρόνο.
 
elephadas και γω νομιζω πως η σισσυ της σναιτερ θα μείνει αξέχαστη και εμφανισιακά πρεπει να ηταν κοντά στην πραγματική σίσσυ, νομιζω πως υπήρχε και παιδικό σισσυ κάπου το ΄χε πάρει το ματι μου στα ζουζούνια :D
 
Άξεστος αγροίκος ο Φραντς Γιόζεφ ; χμμμ... :xm:

 


Όσο για το ζεύγος Μαξιμιλιανός και Καρλότα , έπεσαν θύματα της γενικότερα ταραγμένης κατάστασης στο Μεξικό. Το ότι δέχτηκαν να πάνε σε μια μακρινή χώρα, για να φέρουν την σταθερότητα και προσπάθησαν για την ευημερία της ( και ας ήταν εντελώς ξένοι προς την νοοτροπία των Μεξικανών) , ήταν σίγουρα προς τιμή τους.
 
Όχι καλέ δεν ξέρω τι ήταν ο Φραντς Γιόζεφ, το είπα ότι δεν τα πάω καλά με την ιστορία της εποχής - για κάποιο λόγο ο 19ος αιώνας δεν μου κινεί το ενδιαφέρον. Βασίστηκα (γι' αυτό έγραψα μετά "μου φαίνεται") στο "Δεν του άρεσε η τέχνη και από μουσική προτιμούσε τα στρατιωτικά εμβατήρια." οπότε από κουλτούρα η Αυτού Αυτοκρατορική Υψηλότης ήταν στούρνος. Άμα είσαι από τη χώρα που έβγαλε έναν Μότσαρτ και η ιδέα σου περί μουσικής είναι "Περνάει ο Στρατός της Αυστρίας φρουρός" δεν είσαι άξεστος, ας είσαι Αυτοκράτωρ?

Τώρα για τον Μαξ και την Καρλότα, δεν θέλω να συνεχίσω διότι η συζήτηση θα πάει σε πολιτική και δεν θέλω να φέρω τους mods σε δύσκολη θέση και δεν αφορά και το θέμα περί Αυτοκράτειρας Σϊσσυ στο κάτω κάτω. Εϊναι φανερό ότι εγώ δεν νομίζω ότι είναι προς τιμήν σου να δεχτείς να σε επιβάλουν άλλοι ως αυτοκράτορα πάνω στους κατοίκους μιας χώρας με τους οποίους δεν σε συνδέει τίποτε. Αν άλλοι συμφορουμίτες το νομίζουν, δικαίωμά τους και το σέβομαι και δεν προσπαθώ να τους αλλάξω τη γνώμη.
 
elephadas είπε:
(1) Ε, δεν κακόπεσε ακριβώς κι αυτή. Δεν παντρεύτηκε τον πτωχό αλλά τίμιο και τεκνό δέκατο βοηθό κηπουρό του παλατιού... πάμπλουτος και μεγαλοαριστοκράτης δεν θα έλεγα ότι είναι πολύ "χειρότερος" από πρίγκηψ (αρχιδούκας δεν θα έπρεπε να είναι ο τίτλος του αφού ήταν ο διάδοχος του Αυστροουγγρικού θρόνου), απλώς έχει λιγότερες σκοτούρες στο κεφάλι του. Και ο Φραντς Γιόζεφ ήταν ένας άξεστος αγροίκος, απ' ό,τι φαίνεται (εγώ πάντα τον βλέπω στις φωτογραφίες γέρο με τεράστιες φαβορίτες). Δεν τα πάω καλά με την ιστορία αυτής της περιόδου
(2) Δεν έχω δει καμιά από τις παλιές ταινίες με τη Σίσσυ αλλά είχα δει όταν ήταν φρέσκια την ταινία του Βισκόντι και μάλιστα στο Ράδιο Σίτυ με την τεράστια Σινεράμα οθόνη (ασυνήθιστη για την εποχή). Εξαίρετη ταινία και παρόλο που ο Λουδοβίκος του Χέλμουτ Μπέργκερ κυριαρχούσε σ' αυτή, όπως ήταν λογικό, η Ελισσάβετ της Ρόμυ Σνάιντερ ήταν αξέχαστη. Δεν ήταν απλώς πανέμορφη (που ήταν) αλλά με το παίξιμό της έβλεπες μια περίπλοκη προσωπικότητα με βάθος και πολλά στρώματα. Πράγμα που υποψιάζομαι ότι οι Σίσσυ του 50 και λόγω θέματος και λόγω απειρίας της ηθοποιού δεν ήταν

Αυτήν την κυνηγούσε η κακοτυχία ή όποιον την πλησίαζε? Πολύ γκαντέμω. Εν τάξει, δολοφονήθηκε κι αυτή, οπότε η κακοτυχία δεν περιορίστηκε μόνο στους γύρω της, αλλά την εποχή εκείνη ήταν από τους κινδύνους του επαγγέλματος. Και άμα σου παίρνουν έναν Μαξιμιλιανό και μια Καρλότα και με το έτσι θέλω τους κάνουνε αυτοκράτορες στο Μεξικό χωρίς να ρωτήσουν τους Μεξικανούς, η κακοτυχία ήταν των Μεξικάνων, όχι του ξένου αυτοκρατορικού ζεύγους. Ας μη δέχονταν το θρόνο.
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Τα TAXI ονομάστηκαν έτσι από την οικογένεια του συζύγου της Νενέ. Φτώχεια καταραμένη.

Τώρα ως προς τον ''άξεστο'' αυτοκράτορα, είχε μάλλον απλοϊκά γούστα, κοιμόταν σ΄ένα σιδερένιο κρεββάτι εκστρατείας και γενικά ήταν συντηρητικός άνθρωπος σε όλα του. Ίσως γι΄αυτό να έζησε μέχρι βαθειά γεράματα. Δε νομίζω πάντως ότι υποστήριξε ποτέ ο ίδιος ότι ήταν άνθρωπος της κουλτούρας. Ήταν ένας σκληροπυρηνικός γραφειοκράτης και το θεωρούσε καθήκον του να διοικεί την αυτοκρατορία και την οικογένειά του με σιδερένια πυγμή.

Οι λόγοι που στις μικρές χώρες επιβάλλονταν βασιλιάδες και αυτοκράτορες είναι γνωστοί σε όλους μας. Στην περίπτωση του Μαξιμιλιανού και της Καρλότας λέγεται ότι σημαντικό ρόλο έπαιξε η επιθυμία τους να διακριθούν και να αυτονομηθούν από τον Φραγκίσκο-Ιωσήφ που δεν εννοούσε ν΄αφήσει κανέναν να έχει άποψη για τα της αυτοκρατορίας του. Οι λόγοι που κατέληξε τόσο άδοξα η περιπέτειά τους ήταν τα ξένα συμφέροντα που τους στήριξαν και τους εγκατέλειψαν τη στιγμή που συνέφερε. Οι λαοί συνεχίζουν να είναι στο έλεος ξένων δυνάμεων πολλά χρόνια μετά που τουφέκισαν τον οποιονδήποτε αυτοκράτορα ή δικτάτορα ή λαϊκιστή ηγέτη. Μάλλον τα πράγματα είναι λίγο πιο σύνθετα απ΄όσο μας αρέσει να πιστεύουμε.
 
Άσχετο αλλά εμένα μου άρεσαν οι ταινίες (και η Σνάιντερ βέβαια)
 
elephadas είπε:
Όχι καλέ δεν ξέρω τι ήταν ο Φραντς Γιόζεφ, το είπα ότι δεν τα πάω καλά με την ιστορία της εποχής - για κάποιο λόγο ο 19ος αιώνας δεν μου κινεί το ενδιαφέρον. Βασίστηκα (γι' αυτό έγραψα μετά "μου φαίνεται") στο "Δεν του άρεσε η τέχνη και από μουσική προτιμούσε τα στρατιωτικά εμβατήρια." οπότε από κουλτούρα η Αυτού Αυτοκρατορική Υψηλότης ήταν στούρνος. Άμα είσαι από τη χώρα που έβγαλε έναν Μότσαρτ και η ιδέα σου περί μουσικής είναι "Περνάει ο Στρατός της Αυστρίας φρουρός" δεν είσαι άξεστος, ας είσαι Αυτοκράτωρ?
Τώρα για τον Μαξ και την Καρλότα, δεν θέλω να συνεχίσω διότι η συζήτηση θα πάει σε πολιτική και δεν θέλω να φέρω τους mods σε δύσκολη θέση και δεν αφορά και το θέμα περί Αυτοκράτειρας Σϊσσυ στο κάτω κάτω. Εϊναι φανερό ότι εγώ δεν νομίζω ότι είναι προς τιμήν σου να δεχτείς να σε επιβάλουν άλλοι ως αυτοκράτορα πάνω στους κατοίκους μιας χώρας με τους οποίους δεν σε συνδέει τίποτε. Αν άλλοι συμφορουμίτες το νομίζουν, δικαίωμά τους και το σέβομαι και δεν προσπαθώ να τους αλλάξω τη γνώμη.
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...

Για το πρώτο θέμα, απλά ήταν εντελώς στρατιωτικός. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι άξεστος κάποιος. Απλά ηταν μια καθαρά στρατιωτική λιτή μορφή, με αυστηρές συντηρητικές ιδέες, όπως συνηθίζονταν τότε ( αν και απεχθάνονταν τους πολέμους, ειδικά μετά την Γαλοαυστριακή σύγκρουση του 1859. Άλλωστε για τα προβλήματα της Σίσσυ νομίζω ότι έφταιγε η πεθερά της και όχι ο σύζυγος της που την αγαπούσε.

Για το δεύτερο και εγώ θα μπορούσα να πω πολλά αλλά πραγματικά θα ξεφύγει το θέμα. Απλά θα πω ότι ο Μαξιμιλιανός ήταν αποδεκτός από ένα σημαντικό κομμάτι του μεξικανικού λαού και δεν έμενε στον θρόνο, απλά και μόνο επειδή τον " επέβαλαν" . Άλλωστε και να ήταν ισπανικής καταγωγής ( κοινής ιδιοσυγκρασίας δηλαδή ) πάλι τα ίδια θα αντιμετώπιζε στο ταραγμένο Μεξικό του 19ου αιώνα. Όποιος ψάχνει λίγο, για την εποχή και τα γεγονότα καταλάβαινει...
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Παιδια χαιρομαι τις γνωσεις σας :bow:
 
Πρέπει να συνδεθείτε ή να εγγραφείτε για να απαντήσετε εδώ.
Πίσω
Μπλουζα