Η ωραιότερη μέρα της ζωής μου!

[SEBASTIAN]

Σε όλους μας υπάρχουν κάποιες μέρες της ζωής μας, που μας έχουν σημαδέψει είτε θετικά είτε αρνητικά. Ας σταθούμε στις όμορφες αναμνήσεις και σε κάποιες σημαντικές μέρες της ζωής μας που μας γέμισαν χαρά, ευτυχία ή αποτέλεσαν σημεία αναφοράς ή σταθμό για σημαντικές εξελίξεις στην ζωή του καθενός. Άλλος μπορει να επιλέξει την μέρα που παντρεύτηκε, άλλος την ημερομηνία που πήρε το πτυχίο του στο Πανεπιστήμιο, που απολύθηκε από τον Στρατό και τόσα άλλα.
Εμένα θα μου επιτρέψετε να αναφέρω την πιο σημαντική και ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου, την ημέρα που επιτέλους ήρθε η πολυπόθητη μετάθεση μου από το νησί που υπηρετούσα για πολλά χρόνια σαν Δημόσιος Υπάλληλος και επέστρεψα στα πάτρια εδάφη, στην Αθήνα.
Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη γιατί μια πολυετής αρνητικά φορτισμένη με πολλές δυσάρεστες και δύσκολες καταστάσεις εμπειρία έφτανε επιτέλους στο τέλος της, Γιατί μην πιστεύετε και ακούτε για την περίφημη νησιώτικη φιλοξενία και τους καλοσυνάτους κατοίκους. Τελείως εκτός πραγματικότητας.
Αυτό που επικρατεί είναι τοπικισμός, νεοπλουτισμός και πολύ χαμηλό επίπεδο κατοίκων, που φέρονται απαξιωτικά, επιθετικά και με καθεστωτική νοοτροπία στους μη ντόπιους κατοίκους και μάλιστα σε ανθρώπους που πήγαν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους και την εργασία τους στον τόπο τους. Περιττό να σας πω όταν έφυγα ένιωθα στο αποχαιρετιστήριο ταξίδι ότι δεν ταξίδευα με πλοίο αλλά υπερηχητικό αεροπλάνο από την ευτυχία και την ανακούφιση. Πλέον ούτε η ψυχή μου δεν πατάει εκεί.
Συγνώμη αν σας κούρασα αλλά θα με ενδιέφερε να περιγράψετε φίλοι μου και εσείς την ομορφότερη μέρα της ζωής σας.

 

[Chris27]

Αυτό που επικρατεί είναι τοπικισμός, νεοπλουτισμός και πολύ χαμηλό επίπεδο κατοίκων, που φέρονται απαξιωτικά, επιθετικά και με καθεστωτική νοοτροπία στους μη ντόπιους κατοίκους

Διστυχως, αυτο ειναι κατι που συμβαινει στην Ελληνικη επαρχια. Αξιζει να ζει κανεις σε επαρχια, η ποιοτητα ζωης ειναι κατα πολυ καλητερη απο την πολη, αρκει να μην εχει και μεγαλη σχεση με τον ντοπιο πληθισμο.
BTW στην Χιο ησουν?

 

[Chris27]

Χα χα χα! Λοιπον, μια απο τις ωραιοτερες μερες στην ζωη μου. Οταν εσκασα μυτη στο χουριο, αγκαλια με 2μετρη Βραζιλιανα και διδιεκρινα, βλεματα γεματα φθονο και ζηλια, απο σερνικους και θηλικους. Μεχρι και η μανα μου ξυνισε. Νο προβλεμο, το ξυδι δεν ειναι μονο για τις σαλατες. Ο μονος, ρε παιδια, που δεν εξεφρασε ποτε αρνητικη αποψη, παντα με χαμογελο και ζεστασια απεναντι της, αν και δεν μπορουσαν να επικοινωνισουν λογω γλωσσας, ηταν ο πατερας μου. (θιος σχωρεστονε) Οταν, δε μετα απο μερικες μερες, αρχισε να τον αποκαλει "παπα" κατουριθηκε πανω του, ο μπαρμπα Αντωνης

 

[nyfitsa]

Πολλά νομίζουμε ότι είναι σημαντικά μέχρι που έρχεται αυτό το ένα ,το καθοριστικό, που μας φέρνει στα ίσα μας.. Ήταν το 2013 όταν ο γιατρός μου ζήτησε να κάνω μια σειρά εξετάσεων γιατί υποψιάστηκε λευχαιμία. Τις έκανα και μέχρι να πάρω τα αποτελέσματα μεσολάβησαν 4 σημαντικές και τρομαχτικές μέρες για μένα.. Το αρχικό σοκ το διαδέχτηκε άμεσα μια γενική αναθεώρηση της ζωής μου. Θυμήθηκα την εθνική μας στάρ που είπε φεύγοντας για Αμερική ..''ένα ταξίδι είναι η ζωή παιδιά, χαρείτε το''..Αλλά για να το χαρείς πρέπει να πετάξεις τα βάρη.. Άρχισα λοιπόν να πετάω πράγματα ,ρούχα που δεν φορούσα πια ,φωτογραφίες ,σχέσεις ,ψευτοφιλίες , άδειασα χώρους , άδειασα το μυαλό μου, άδειασα γενικά .Ξαφνικά είδα πόσο αστείες , γελοίες και παράλογες ήταν καταστάσεις που με δυσκόλευαν μέχρι τότε.. Όποιο κι αν ήταν το αποτέλεσμα των εξετάσεων εγώ δεν θα ήμουν ποτέ πια η ίδια ..Τα σημαντικά στη ζωή είναι η γέννηση ,ο θάνατος ,η οικογένεια και οι καλοί φίλοι.. Όλα τα άλλα τα αντιμετωπίζω με ελαφρότητα και χιούμορ . Λέω την άποψη μου ,δεν με νοιάζει αν δυσαρεστώ κάποιους ,φεύγω όταν βαριέμαι η απ΄όσα δεν μ΄αρέσουν.. Και σαν να μην έφταναν αυτά άνοιξα και το στοματάκι μου κι άρχισα να ''κελαιδάω'' χωρίς κουκούλα .. Τα χωσα σε μερικούς ,κάρφωσα άλλους και το φχαριστήθηκα.. Τελικά δεν ήταν λευχαιμία ήταν όμως αλλαγή εδώ και τώρα .

 

[sofia1979]

.''ένα ταξίδι είναι η ζωή παιδιά, χαρείτε το''..Αλλά για να το χαρείς πρέπει να πετάξεις τα βάρη..

Μεγάλη αλήθεια. Προσπαθώ να το κάνω και πράξη, πέρα από θεωρεία, πριν να μου προκύψει κανένα τέτοιο σοκ.
Χαίρομαι που είσαι καλά.

 

[Michael85]

Δεν ξερω ποια ηταν η ωραιοτερη μερα στη ζωη μου οποτε δεν μπορω να την περιγραψω.
Ειμαι σιγουρος ομως οτι ηταν καποια μερα στα 90s.
Οταν ημουν παιδι μεταξυ 5 και 14 χρονων.
Δεν εχω καμια αμφιβολια γι αυτο.
Δυστυχως ή ευτυχως..

 

[PT8]

Η ευτυχία είναι αυτό που περιμένουμε να 'ρθει.. ♫

 

[telonio]

H ευτυχία σύμφωνα με τον Garfield είναι να ελπίζεις.

 

[Chris27]

Η ευτυχία είναι αυτό που περιμένουμε να 'ρθει.

Πολυ σωστα. Την ευτυχια πρεπει παντα να την περιμενουμε να ερθει. Χαθηκαμε αν θεορισουμε, οτι ζησαμε την υπερτατη ευτυχια κι απο 'δω και 'μπρος, οι μερες μας θαναι χειροτερες. Παντα πρεπει να περιμενουμε μια ευτυχεστερη ευτυχια

 

[nyfitsa]

Εγώ πάντα περιμένω μια ευτυχέστερη ευτυχία ειδικά τις μέρες που κληρώνει το τζόκερ..

 

[BETTY BOOP]

Η ωραιότερη μέρα της ζωής μου...

ωραίο θέμα!

Στην Έκτη Δημοτικού, είχα ξεκινήσει προετοιμασία για εισαγωγικές γραπτές εξετάσεις στο μάθημα των γαλλικών σε ιδιωτικό σχολείο της Αθήνας.
Ήμουν πολύ καλή στα γαλλικά αλλά αυτό δεν σήμαινε ότι δεν υπήρχε και άγχος...
Έκανα όλο το χρόνο τα μαθήματα που απαιτούνταν, καλύπτοντας επαρκώς την σχετική ύλη και ένα ωραίο πρωινό του Μαΐου παρουσιάστηκα στο νέο σχολείο για την γραπτή εξέταση μαζί με άλλα παιδιά που προέρχονταν από άλλα σχολεία της Αθήνας.
Λίγο πριν κλείσουν τα σχολεία για το καλοκαίρι, έμαθα τα αποτελέσματα και η χαρά μου ήταν μεγάλη γιατί είχα γίνει επιτύχει στο Γυμνάσιο! Δέχτηκα συγχαρητήρια και ευχές από όλους για καλή πρόοδο, φυσικά ήμουν πολύ περήφανη για τον εαυτό μου. Είχα μπροστά μου ένα ξένοιαστο καλοκαίρι πριν ξεκινήσω τη νέα μου πορεία στο Γυμνάσιο...ένας άγνωστος αλλά υπέροχος κόσμος με περίμενε να ανακαλύψω τα μυστικά του μονοπάτια...
Στο ίδιο σχολείο συνέχισα και το Λύκειο...

 

[Chris27]

Αααα! γενομενης κουβεντουλας, περι ηχων, μουσικων, ηχειων κι αλλων ασθενιων, θυμιθηκα κι αλλη ευτυχισμενη μερα στην ζωη μου.
Πανε 30 χρονια και. Με βρισκετε, στην Πατησιων, καταυδρωμενο, κατασκασμενο, με 2 κουτες παραμασκαλα (ηχεια δαπεδου) να ψαχνω ταξι. Βγαινει ενας μπαρμπας απο ενα μαγαζυ και μου λεει "Στασου, ρε παιδι μου να σε βοηθισω, γιατι θυμιθικα τον εαυτο μου, κι εγω καπως ετσι ξεκινησα" Ενταξει συγκινιθηκα, μουφυγε κι ενα δακρυ, αλλα ενιωσα, μεγαλη χαρα, δεν ξερω κι εγω γιατι.με την κινηση του και με αυτα που ειπε. Ρε μπας και δεν χρειαζεται και πολλα ο ανθρωπος για να νιωσει ευτυχισμενος?

 

[Eagle 1]

Για εμένα 2 ήταν οι ευτυχέστερες ημέρες στη ζωή μου και είμαι σίγουρος ότι δεν θα υπάρξουν ευτυχέστερες:

Ήταν οι ημέρες που ήρθαν στον κόσμο τα δύο παιδιά μου. Μάλιστα στη γέννηση του δεύτερου μου επέτρεψαν να παρευρίσκομαι στην αίθουσα τοκετού (στο πρώτο δεν το επέτρεψαν παρά που το ζήτησα) και είδα συγκλονισμένος το μεγαλείο της φύσης!