retrofan
RetroMasteR
- Joined
- 14 Δεκ 2009
- Μηνύματα
- 1.229
- Αντιδράσεις
- 416
"Δεν είχα φύγει ποτέ από την Ινδοκίνα. Ένιωθα το χέρι της Καμίλ παγωμένο μέσα στο δικό μου. Μόλις είχε χάσει τους γονείς της. Ήταν οι πιο αγαπημένοι μου φίλοι. Το πλοίο τους είχε χαθεί στην θάλασσα, στ' ανοιχτά του ακρωτηρίου του Σεν Ζακ. Δεν είχα παιδί, δεν είχε πια τους γονείς της, η μικρή πριγκίπισσα του Ανάμ έγινε κόρη μου, την υιοθέτησα. Ο πρίγκιπας Εν Νι Γιεν, η γυναίκα του κι εγώ ήμασταν αχώριστοι. Τελικά ίσως είναι αυτό η νεότητα, να νομίζεις πως ο κόσμος αποτελείται από αχώριστα πράγματα, οι άντρες κι οι γυναίκες, τα βουνά κι οι πεδιάδες, οι άνθρωποι κι οι θεοί, η Ινδοκίνα και η Γαλλία..."
Έτσι ξεκινάει η ταινία "Ινδοκίνα" του Ρεζί Βαρνιέ (Regis Wargnier), ενός σκηνοθέτη και σεναριογράφου αρκετά γνωστού στη Γαλλία που όμως δεν κατάφερε να κάνει το "μπαμ" εκτός συνόρων. Νομίζω ότι η "Ινδοκίνα" είναι η πιο γνωστή και εμπορική του ταινία και μία από τις δικές μου αγαπημένες. Ο λόγος; Ένας: Κατρίν Ντενέβ ...
Προβολή συνημμένου 132958
Η Γαλλίδα σταρ ερμηνεύει σ' αυτό το ιστορικό μελόδραμα τον ρόλο της Ελιάν, μιας ώριμης ιδιοκτήτριας φυτείας καουτσούκ, στην Ινδοκίνα των αρχών της δεκαετίας του 30΄. Η χώρα δεν λέγεται ακόμα Βιετνάμ, είναι γαλλική αποικία και πηγή μεγάλου πλούτου τόσο για τους εγκατεστημένους εκεί Γάλλους όσο και για τους ντόπιους μανδαρίνους.
Η Ελιάν, έχοντας την άνεση της θέσης της, του πλούτου της κι ενός βολικού πατέρα που ασχολείται μόνο με τις κωπηταλοδρομίες και τις πρόθυμες ιθαγενείς εργάτριες της φυτείας, ζει τη ζωή της με τους δικούς της όρους. Επιλέγει τους εραστές της, ασχολείται με τις επιχειρήσεις της, συνδιαλέγεται με τους αξιωματούχους της αποικιακής κυβέρνησης κι έχει μόνο μία αδυναμία, την υιοθετημένη κόρη της Καμίλ (Λιν Νταν Φαμ - Linh Dan Pham), ορφανή απόγονο μίας ντόπιας πριγκιπικής οικογένειας.
Τις ισορροπίες έρχεται να ταράξει ο Ζαν Μπατίστ (πανέμορφος Βενσάν Περέζ - Vincent Perez), αξιωματικός του ναυτικού που μόλις έχει φτάσει από τη Γαλλία. Ο Ζαν Μπατίστ δεν "ταιριάζει" στην χώρα. Το κλίμα τον αρρωσταίνει, οι στρατιωτικοί κανόνες που έχει μάθει δεν έχουν καμία αξία στην σκληρή πραγματικότητα της Ινδοκίνας (όπου πολύ συχνά το επίσημο κράτος ευνοεί παράνομες αλλά κερδοφόρες δραστηριότητες όπως το εμπόριο οπίου), φοβάται ότι θα τον "καταπιεί η αιώνια Ασία". Η Ελιάν γοητεύεται από την εύθραστη παρουσία του και την επίμονη πολιορκία του, αυτός αρπάζεται πάνω της για να βρει σανίδα σωτηρίας, γίνονται εραστές.
Ο αστάθμητος παράγοντας είναι η νεαρή Καμίλ, η οποία συναντά τυχαία τον Ζαν Μπατίστ και τον ερωτεύεται. Η Ελιάν καταλαβαίνει το αίσθημα της κόρης της και, τρομαγμένη, σπεύδει να απομακρύνει τον νεαρό αξιωματικό από την Σαϊγκόν και να τον μεταθέσει σε μια απομακρυσμένη φρουρά της ενδοχώρας. Δεν έχει υπολογίσει σωστά το μέγεθος του έρωτα της Καμίλ η οποία το σκάει για να τον συναντήσει.
Η Καμίλ κι ο Ζαν Μπατίστ ανταμώνουν στα ενδότερα της Ινδοκίνας. Εκείνος είναι ακόμα πιο αποπροσανατολισμένος στο απομονωμένο φυλάκιό του όπου η κύρια αποστολή του είναι να ελέγχει τη διεξαγωγή του δουλεμπορίου, εκείνη έχει γνωρίσει στο ταξίδι της την πραγματική Ινδοκίνα. Η κοπέλα σκοτώνει τον δουλέμπορο που δολοφόνησε την οικογένεια με την οποία ταξίδευε κι ο Ζαν Μπατίστ την υπερασπίζεται. Φεύγουν μαζί, καταζητούμενοι πια κι οι δύο.
Το παράνομο ζευγάρι βρίσκει καταφύγιο σ' έναν περιπλανώμενο θίασο παντομίμας που τα μέλη του είναι στην πραγματικότητα οργανωμένοι στον αντιαποικιακό αγώνα. Μετά από μήνες περιπλάνησης κι ενώ η Καμίλ έχει γεννήσει ένα μικρό αγοράκι, ο Ζαν Μπατίστ εντοπίζεται μαζί με τον γιο του και συλλαμβάνεται. Η Καμίλ καταφέρνει να διαφύγει.
Το μωρό παραδίδεται στην Ελιάν με την οποία ο Ζαν Μπατίστ έχει μία τελευταία συνάντηση, την παραμονή της προγραμματισμένης αναχώρησής του για τη Γαλλία, όπου θα περάσει στρατοδικείο.
Η συνέχεια της ταινίας δείχνει την Ελιάν ν' αποχωρίζεται ένα - ένα όλα τα πρόσωπα και τα πράγματα που είχε μάθει ν' αγαπάει. Τον Ζαν Μπατίστ, την Καμίλ, τελικά την ίδια την Ινδοκίνα. Και το τέλος δίνεται το 1954, στη Γενεύη, λίγες μέρες πριν την κήρυξη της ανεξαρτησίας του Βιετνάμ. Η Ελιάν έχει πάει εκεί με τον νεαρό Ετιέν, τον γιο της Καμίλ και του Ζαν Μπατίστ και του διηγείται την ιστορία των γονιών του, την ιστορία της ίδιας της Ινδοκίνας.
Όλα τα χαρακτηριστικά του μελοδράματος αξιοποιούνται τέλεια σ' αυτό το έργο: έρωτας, θάνατος, περιπέτεια, ταραγμένη ιστορική περίοδος. Κι όλοι οι ηθοποιοί μοιάζουν να στηρίζουν την Ντενέβ που κυριαρχεί ως ρόλος κι ως παρουσία. Στα 49 της χρόνια δίνει μια πανέμορφη Ελιάν, ώριμη, ερωτική, τραγική.
Ο Περέζ, δύο χρόνια μετά την επιτυχία του στον "Συρανό ντε Μπερζεράκ" δίπλα στον Ντεπαρντιέ, ερμηνεύει με ευαισθησία τον Ζαν Μπατίστ και καταφέρνει να πείσει ως άντρας "θήραμα" (τόσο η Ελιάν όσο και η Καμίλ έχουν σαφώς πιο ενεργητικό ρόλο στην ερωτική διεκδίκηση), χωρίς να χάσει τη γοητεία του.
Η Γαλλοβιετναμέζα Λιν Νταν Φαμ είναι απλώς επαρκής ως Καμίλ, χωρίς προσωπικά να μ' έχει ενθουσιάσει. Ήταν κι εντελώς πιτσιρίκα τότε, μόλις 18 χρονών. Πάντως, μετά απ' αυτή την ταινία, ουσιαστικά χάθηκε από τον κινηματογράφο.
Πολύ καλός σ' έναν μικρό ρόλο ο Ζαν Γιαν (Jean Yanne), πολύ γνωστός ηθοποιός στη Γαλλία, που ερμηνεύει τον Γκυ, κυνικό διευθυντή της αστυνομίας στην Σαϊγκόν και αιώνια ερωτευμένο με την Ελιάν.
Τα τοπία μαγευτικά, η φωτογραφία εξαιρετική, τα κοστούμια πλούσια, η μουσική υποβλητική. Σίγουρα η "Ινδοκίνα" είναι ένα must see για τους λάτρεις του είδους και μάλλον αντενδείκνυται για όσους δεν αντέχουν το πολύ δράμα ή τα πολλά καπέλα
Το τρέιλερ της ταινίας
http://www.youtube.com/watch?v=8xJQPuY3G7k
Και μερικές εικόνες με μουσική υπόκρουση το διάσημο τανγκό
[edit] Αυτό το βίντεο διαθέτει περιεχόμενο από το χρήστη Studiokanal, ο οποίος το έχει αποκλείσει για λόγους πνευματικών δικαιωμάτων [edit]
Έτσι ξεκινάει η ταινία "Ινδοκίνα" του Ρεζί Βαρνιέ (Regis Wargnier), ενός σκηνοθέτη και σεναριογράφου αρκετά γνωστού στη Γαλλία που όμως δεν κατάφερε να κάνει το "μπαμ" εκτός συνόρων. Νομίζω ότι η "Ινδοκίνα" είναι η πιο γνωστή και εμπορική του ταινία και μία από τις δικές μου αγαπημένες. Ο λόγος; Ένας: Κατρίν Ντενέβ ...
Η Γαλλίδα σταρ ερμηνεύει σ' αυτό το ιστορικό μελόδραμα τον ρόλο της Ελιάν, μιας ώριμης ιδιοκτήτριας φυτείας καουτσούκ, στην Ινδοκίνα των αρχών της δεκαετίας του 30΄. Η χώρα δεν λέγεται ακόμα Βιετνάμ, είναι γαλλική αποικία και πηγή μεγάλου πλούτου τόσο για τους εγκατεστημένους εκεί Γάλλους όσο και για τους ντόπιους μανδαρίνους.
Η Ελιάν, έχοντας την άνεση της θέσης της, του πλούτου της κι ενός βολικού πατέρα που ασχολείται μόνο με τις κωπηταλοδρομίες και τις πρόθυμες ιθαγενείς εργάτριες της φυτείας, ζει τη ζωή της με τους δικούς της όρους. Επιλέγει τους εραστές της, ασχολείται με τις επιχειρήσεις της, συνδιαλέγεται με τους αξιωματούχους της αποικιακής κυβέρνησης κι έχει μόνο μία αδυναμία, την υιοθετημένη κόρη της Καμίλ (Λιν Νταν Φαμ - Linh Dan Pham), ορφανή απόγονο μίας ντόπιας πριγκιπικής οικογένειας.
Τις ισορροπίες έρχεται να ταράξει ο Ζαν Μπατίστ (πανέμορφος Βενσάν Περέζ - Vincent Perez), αξιωματικός του ναυτικού που μόλις έχει φτάσει από τη Γαλλία. Ο Ζαν Μπατίστ δεν "ταιριάζει" στην χώρα. Το κλίμα τον αρρωσταίνει, οι στρατιωτικοί κανόνες που έχει μάθει δεν έχουν καμία αξία στην σκληρή πραγματικότητα της Ινδοκίνας (όπου πολύ συχνά το επίσημο κράτος ευνοεί παράνομες αλλά κερδοφόρες δραστηριότητες όπως το εμπόριο οπίου), φοβάται ότι θα τον "καταπιεί η αιώνια Ασία". Η Ελιάν γοητεύεται από την εύθραστη παρουσία του και την επίμονη πολιορκία του, αυτός αρπάζεται πάνω της για να βρει σανίδα σωτηρίας, γίνονται εραστές.
Ο αστάθμητος παράγοντας είναι η νεαρή Καμίλ, η οποία συναντά τυχαία τον Ζαν Μπατίστ και τον ερωτεύεται. Η Ελιάν καταλαβαίνει το αίσθημα της κόρης της και, τρομαγμένη, σπεύδει να απομακρύνει τον νεαρό αξιωματικό από την Σαϊγκόν και να τον μεταθέσει σε μια απομακρυσμένη φρουρά της ενδοχώρας. Δεν έχει υπολογίσει σωστά το μέγεθος του έρωτα της Καμίλ η οποία το σκάει για να τον συναντήσει.
Η Καμίλ κι ο Ζαν Μπατίστ ανταμώνουν στα ενδότερα της Ινδοκίνας. Εκείνος είναι ακόμα πιο αποπροσανατολισμένος στο απομονωμένο φυλάκιό του όπου η κύρια αποστολή του είναι να ελέγχει τη διεξαγωγή του δουλεμπορίου, εκείνη έχει γνωρίσει στο ταξίδι της την πραγματική Ινδοκίνα. Η κοπέλα σκοτώνει τον δουλέμπορο που δολοφόνησε την οικογένεια με την οποία ταξίδευε κι ο Ζαν Μπατίστ την υπερασπίζεται. Φεύγουν μαζί, καταζητούμενοι πια κι οι δύο.
Το παράνομο ζευγάρι βρίσκει καταφύγιο σ' έναν περιπλανώμενο θίασο παντομίμας που τα μέλη του είναι στην πραγματικότητα οργανωμένοι στον αντιαποικιακό αγώνα. Μετά από μήνες περιπλάνησης κι ενώ η Καμίλ έχει γεννήσει ένα μικρό αγοράκι, ο Ζαν Μπατίστ εντοπίζεται μαζί με τον γιο του και συλλαμβάνεται. Η Καμίλ καταφέρνει να διαφύγει.
Το μωρό παραδίδεται στην Ελιάν με την οποία ο Ζαν Μπατίστ έχει μία τελευταία συνάντηση, την παραμονή της προγραμματισμένης αναχώρησής του για τη Γαλλία, όπου θα περάσει στρατοδικείο.
Η συνέχεια της ταινίας δείχνει την Ελιάν ν' αποχωρίζεται ένα - ένα όλα τα πρόσωπα και τα πράγματα που είχε μάθει ν' αγαπάει. Τον Ζαν Μπατίστ, την Καμίλ, τελικά την ίδια την Ινδοκίνα. Και το τέλος δίνεται το 1954, στη Γενεύη, λίγες μέρες πριν την κήρυξη της ανεξαρτησίας του Βιετνάμ. Η Ελιάν έχει πάει εκεί με τον νεαρό Ετιέν, τον γιο της Καμίλ και του Ζαν Μπατίστ και του διηγείται την ιστορία των γονιών του, την ιστορία της ίδιας της Ινδοκίνας.
Όλα τα χαρακτηριστικά του μελοδράματος αξιοποιούνται τέλεια σ' αυτό το έργο: έρωτας, θάνατος, περιπέτεια, ταραγμένη ιστορική περίοδος. Κι όλοι οι ηθοποιοί μοιάζουν να στηρίζουν την Ντενέβ που κυριαρχεί ως ρόλος κι ως παρουσία. Στα 49 της χρόνια δίνει μια πανέμορφη Ελιάν, ώριμη, ερωτική, τραγική.
Ο Περέζ, δύο χρόνια μετά την επιτυχία του στον "Συρανό ντε Μπερζεράκ" δίπλα στον Ντεπαρντιέ, ερμηνεύει με ευαισθησία τον Ζαν Μπατίστ και καταφέρνει να πείσει ως άντρας "θήραμα" (τόσο η Ελιάν όσο και η Καμίλ έχουν σαφώς πιο ενεργητικό ρόλο στην ερωτική διεκδίκηση), χωρίς να χάσει τη γοητεία του.
Η Γαλλοβιετναμέζα Λιν Νταν Φαμ είναι απλώς επαρκής ως Καμίλ, χωρίς προσωπικά να μ' έχει ενθουσιάσει. Ήταν κι εντελώς πιτσιρίκα τότε, μόλις 18 χρονών. Πάντως, μετά απ' αυτή την ταινία, ουσιαστικά χάθηκε από τον κινηματογράφο.
Πολύ καλός σ' έναν μικρό ρόλο ο Ζαν Γιαν (Jean Yanne), πολύ γνωστός ηθοποιός στη Γαλλία, που ερμηνεύει τον Γκυ, κυνικό διευθυντή της αστυνομίας στην Σαϊγκόν και αιώνια ερωτευμένο με την Ελιάν.
Τα τοπία μαγευτικά, η φωτογραφία εξαιρετική, τα κοστούμια πλούσια, η μουσική υποβλητική. Σίγουρα η "Ινδοκίνα" είναι ένα must see για τους λάτρεις του είδους και μάλλον αντενδείκνυται για όσους δεν αντέχουν το πολύ δράμα ή τα πολλά καπέλα
Το τρέιλερ της ταινίας
http://www.youtube.com/watch?v=8xJQPuY3G7k
Και μερικές εικόνες με μουσική υπόκρουση το διάσημο τανγκό
[edit] Αυτό το βίντεο διαθέτει περιεχόμενο από το χρήστη Studiokanal, ο οποίος το έχει αποκλείσει για λόγους πνευματικών δικαιωμάτων [edit]
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
).
).
(που αν κρίνω από το άβαταρ, μάλλον είσαι 
