BETTY BOOP
Official *GOD* of RetRo
- Joined
- 25 Απρ 2010
- Μηνύματα
- 9.928
- Αντιδράσεις
- 8.197
Αρχές της δεκαετίας του 90 μετακομίσαμε σε μονοκατοικία σε διαφορετική περιοχή από αυτή που μεναμε.
Ξεκίνησα να κάνω παρέα με δυο κοριτσια από το διπλανό σπίτι, η μία 3 χρόνια μεγαλύτερή μου και η άλλη 5 χρονια. Ημουν στην Δ΄ Δημοτικού άρα εκείνες ήταν Α΄ Γυμνασιου η μικρή και Γ΄ Γυμνασίου η μεγαλη.
Με είχαν προσεγγίσει ευγενικα και επειδή δεν ειχε άλλα παιδακια η γειτονια (αραιοκατοικημένη η περιοχη τοτε...), αρχισα να κανω παρεα μαζι τους.
Αυτοί οι ‘’τύποι’’ (έχουν σημασία τα εισαγωγικά στη λέξη)... πάντα αποτελούσαν το χειρότερο είδος ανθρωπου, με πρώτη και καλύτερη τη μαμά της οικογενειας (με...πλουσιο...παρελθον...καταλαβαινετε...)να είναι ''η εφημερίδα της γειτονιάς'', όχι βεβαια ότι τα υπόλοιπα μέλη πήγαιναν πίσω: όλα τα έβλεπαν, όλα τα σχολίαζαν με το δικό τους τρόπο και πολλές φορές αλλοίωναν την πραγματικότητα.
Είχαμε πέσει θύματα ανελέητου κουτσομπολιού οπως και αλλα ατομα...
Καθε φορα που πηγαινα στο σπιτι τους, μου εκανε μεγαλη εντυπωση οι αμετρητες ποσοτητες μπυρας που καταναλωναν οι ενηλικες (τοτε τα κοριτσια ηταν ανηλικα...αλλά δεν ξερω μήπως επιναν και αυτες, ετσι γελοιες που ηταν!) μαζι με...ένα σωρο τσιγαρα (πρωι, μεσημερι με το φαγητο, απογευμα, βραδυ...)!!!
Τα κοριτσια πηγαιναν στο σχολειο και ήταν ΤΑ ΤΟΥΒΛΑ!!! Οι γονεις ποτέ δεν τους εδωσαν το κινητρο να διαβασουν…ειδικα η μικρη κορη δεν ηθελε να βλεπει ουτε ζωγραφιστα τα βιβλία.
Θυμαμαι ιδιαιτερα όταν ημουν ΣΤ Δημοτικου και εκεινη Γ Γυμνασιου, ειχε μεινει στο μαθημα της Ιστοριας. Όταν εδωσε εξετασεις παλι εμεινε μετεξεταστεα και επανέλαβε την ταξη.
Όλα τα μέλη της οικογενειας είχαν την κακιά συνήθεια να μιλάνε πολύ δυνατά λες και είναι κουφοί, ακούγονταν οι ομιλίες και τα γέλια, από το μπαλκόνι ή την αυλή της μονοκατοικίας τους. Ιδιαίτερα το καλοκαίρι που λόγω ζέστης δεν έμεναν στο σπίτι αλλά ήταν όλες τις ωρες στο μπαλκονι ή στην αυλη, το πρόβλημα ήταν πολυ έντονο.
Σε περιόδους ΜΟΥΝΤΙΑΛ ή άλλου αθλητικού γεγονότος έβγαζαν και την τηλεόραση εξω και άκουγες κραυγές μετά από κάθε πετυχημένη ή αποτυχημένη φάση του αγωνα.
Αργά τη νύχτα τραβούσαν με δύναμη τις καρέκλες για να τις βάλουν στη θέση τους, ενώ η αυλοπορτα κοντευε να γκρεμιστει απο τη δυναμη που την εκλειναν.
Καποιες φορές μας έκαναν...αρμένικη βίζιτα (φυσικα χωρίς τηλεφωνική ειδοποίηση)!
Άλλο ζήτημα ήταν και η πολύ δυνατή μουσική σε πάρτυ/γενέθλια/γιορτή.
Ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν αν ενοχλουν τους αλλους γειτονες...
Βέβαια όσες φορές κάναμε παράπονα για τη φασαρια...πήγαν στο βρόντο!!!
Ο κακός τροπος ζωής τους και οι αυξημένες σχολικές μο υποχρεώσεις με έκαναν να απομακρυνθω από αυτή την παρεα, εξάλλου ηταν και κακη επιρροή για μενα που ημουν σοβαρο παιδι...
Τελικά αυτοί οι ανθρωποι προσεγγιζαν πολύ ευγενικά καποιον για να τον κανουν φιλο (και δωστου πολυλογία...για να φαινονται...) και στο τέλος τον πέταγαν...σαν στυμμένη λεμονοκουπα...
Τι αναμνήσεις έχετε από φιλίες που δεν ηταν καθόλου καλή επιρροή για σας;
Ξεκίνησα να κάνω παρέα με δυο κοριτσια από το διπλανό σπίτι, η μία 3 χρόνια μεγαλύτερή μου και η άλλη 5 χρονια. Ημουν στην Δ΄ Δημοτικού άρα εκείνες ήταν Α΄ Γυμνασιου η μικρή και Γ΄ Γυμνασίου η μεγαλη.
Με είχαν προσεγγίσει ευγενικα και επειδή δεν ειχε άλλα παιδακια η γειτονια (αραιοκατοικημένη η περιοχη τοτε...), αρχισα να κανω παρεα μαζι τους.
Αυτοί οι ‘’τύποι’’ (έχουν σημασία τα εισαγωγικά στη λέξη)... πάντα αποτελούσαν το χειρότερο είδος ανθρωπου, με πρώτη και καλύτερη τη μαμά της οικογενειας (με...πλουσιο...παρελθον...καταλαβαινετε...)να είναι ''η εφημερίδα της γειτονιάς'', όχι βεβαια ότι τα υπόλοιπα μέλη πήγαιναν πίσω: όλα τα έβλεπαν, όλα τα σχολίαζαν με το δικό τους τρόπο και πολλές φορές αλλοίωναν την πραγματικότητα.
Είχαμε πέσει θύματα ανελέητου κουτσομπολιού οπως και αλλα ατομα...
Καθε φορα που πηγαινα στο σπιτι τους, μου εκανε μεγαλη εντυπωση οι αμετρητες ποσοτητες μπυρας που καταναλωναν οι ενηλικες (τοτε τα κοριτσια ηταν ανηλικα...αλλά δεν ξερω μήπως επιναν και αυτες, ετσι γελοιες που ηταν!) μαζι με...ένα σωρο τσιγαρα (πρωι, μεσημερι με το φαγητο, απογευμα, βραδυ...)!!!
Τα κοριτσια πηγαιναν στο σχολειο και ήταν ΤΑ ΤΟΥΒΛΑ!!! Οι γονεις ποτέ δεν τους εδωσαν το κινητρο να διαβασουν…ειδικα η μικρη κορη δεν ηθελε να βλεπει ουτε ζωγραφιστα τα βιβλία.
Θυμαμαι ιδιαιτερα όταν ημουν ΣΤ Δημοτικου και εκεινη Γ Γυμνασιου, ειχε μεινει στο μαθημα της Ιστοριας. Όταν εδωσε εξετασεις παλι εμεινε μετεξεταστεα και επανέλαβε την ταξη.
Όλα τα μέλη της οικογενειας είχαν την κακιά συνήθεια να μιλάνε πολύ δυνατά λες και είναι κουφοί, ακούγονταν οι ομιλίες και τα γέλια, από το μπαλκόνι ή την αυλή της μονοκατοικίας τους. Ιδιαίτερα το καλοκαίρι που λόγω ζέστης δεν έμεναν στο σπίτι αλλά ήταν όλες τις ωρες στο μπαλκονι ή στην αυλη, το πρόβλημα ήταν πολυ έντονο.
Σε περιόδους ΜΟΥΝΤΙΑΛ ή άλλου αθλητικού γεγονότος έβγαζαν και την τηλεόραση εξω και άκουγες κραυγές μετά από κάθε πετυχημένη ή αποτυχημένη φάση του αγωνα.
Αργά τη νύχτα τραβούσαν με δύναμη τις καρέκλες για να τις βάλουν στη θέση τους, ενώ η αυλοπορτα κοντευε να γκρεμιστει απο τη δυναμη που την εκλειναν.
Καποιες φορές μας έκαναν...αρμένικη βίζιτα (φυσικα χωρίς τηλεφωνική ειδοποίηση)!
Άλλο ζήτημα ήταν και η πολύ δυνατή μουσική σε πάρτυ/γενέθλια/γιορτή.
Ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν αν ενοχλουν τους αλλους γειτονες...
Βέβαια όσες φορές κάναμε παράπονα για τη φασαρια...πήγαν στο βρόντο!!!
Ο κακός τροπος ζωής τους και οι αυξημένες σχολικές μο υποχρεώσεις με έκαναν να απομακρυνθω από αυτή την παρεα, εξάλλου ηταν και κακη επιρροή για μενα που ημουν σοβαρο παιδι...
Τελικά αυτοί οι ανθρωποι προσεγγιζαν πολύ ευγενικά καποιον για να τον κανουν φιλο (και δωστου πολυλογία...για να φαινονται...) και στο τέλος τον πέταγαν...σαν στυμμένη λεμονοκουπα...
Τι αναμνήσεις έχετε από φιλίες που δεν ηταν καθόλου καλή επιρροή για σας;
Τελευταία επεξεργασία:
που τους γνωρισα...
