Καλύτερος metal κιθαριστας

Διορθωθηκε το πρωτο post οπως επρεπε να γινει για ενα μικρο αφιερωμα. Το thread αυτο ξεκινησε να γινει αφιερωμα για τον Jason Becker αλλα εκανα λαθος που δεν το διευκρινησα. Δεν πειραζει παντως καθως ειναι ευπροσδεκτες οι αναλυσεις και οι αναφορες σε αλλους μεγαλους κιθαριστες που εχουμε αγαπησει.

Σημειωση : εχω βαλει και μερικα link απο youtube, αλλα οπως φαινεται δεν υποστηριζεται ακομα. Το αφηνω οπως εχει παντως, καθως οταν γινει αυτη η υποστηριξη, τοτε θα ειναι πληρες και θα φαινεται μια χαρα.

Αξιζει ενα κλικ στο πρωτο post καθως ειχε βγει απο εκει για αρκετο καιρο, και ειμαι σιγουρος οτι θα το βρειτε αρκετα ενδιαφερον..

Enjoy..
 
Μιας και το εθιξε ο Phil...

Πλεον στα youtube απλα κανουμε επικολληση ολο το link.

Δεν χρησιμοποιουνται τα [yt] πια ;)
 
Thanks a lot Wally για την διορθωση!!! Τωρα φαινεται μια χαρα!
 
phil_vr είπε:
Το thread αυτο ξεκινησε να γινει αφιερωμα για τον Jason Becker αλλα εκανα λαθος που δεν το διευκρινησα.
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Αυτό που φωνάζω συνεχώς, ότι εάν κάποιος δεν έχει ξαναποστάρει σε θρεντ με πολλές σελίδες, θα πρέπει να διαβάζει το αρχικό ποστ, γιατί αλλιώς το θρεντ βγαίνει όχι μόνο εντελώς θέματος, αλλά περιέχει και πολλά διαφορετικά θέματα

Βέβαια Phil, ο τίτλος σου ήταν γενικευμένος και μας μπέρδεψε όλους. Αρκεί να μείνουμε στους κιθαρίστες και να μην πάμε στους ντράμερ :D

Τεσπα....συνεχίζω :D με Steve Stevens που έπαιξε όλα αυτά τα γνωστά και δυνατά τραγούδια του Βασίλη Ειδώλου και επίσης τον συγχωρεμένο (από το 1991) Steve Clark των Def Leppard (για τους οποίους υπάρχει ήδη εισητήριο στο τσεπάκι). Πάρα πολύ αξιόλογοι κιθαρίστες και οι δυο τους.
 
Υπήρχαν αρκετοί αξιόλογοι κιθαρίστες την δεκαετία που μας απασχολεί. Για μένα ξεχωρίζει ο Gary Moore του οποίου το "the loner" στην live 12λεπτη έκδοση του συστήνεται σε όλους. Τα σολαρίσματα του συγκεκριμένου έγιναν η αιτία που ο δεκάχρονος Σπύρος τότε ζήτησε από τον πατέρα του να του αγοράσει ηλεκτρική κιθάρα. Ο πατέρας μου επέμενε να μάθω πρώτα σε κλασσική όμως εγώ βιαζόμουν να σολάρω...τελικά δεν έμαθα τίποτα και το μετάνιωσα μεγαλύτερος.
 
phil_vr είπε:
Διορθωθηκε το πρωτο post οπως επρεπε να γινει για ενα μικρο αφιερωμα. Το thread αυτο ξεκινησε να γινει αφιερωμα για τον Jason Becker αλλα εκανα λαθος που δεν το διευκρινησα. Δεν πειραζει παντως καθως ειναι ευπροσδεκτες οι αναλυσεις και οι αναφορες σε αλλους μεγαλους κιθαριστες που εχουμε αγαπησει.
Σημειωση : εχω βαλει και μερικα link απο youtube, αλλα οπως φαινεται δεν υποστηριζεται ακομα. Το αφηνω οπως εχει παντως, καθως οταν γινει αυτη η υποστηριξη, τοτε θα ειναι πληρες και θα φαινεται μια χαρα.

Αξιζει ενα κλικ στο πρωτο post καθως ειχε βγει απο εκει για αρκετο καιρο, και ειμαι σιγουρος οτι θα το βρειτε αρκετα ενδιαφερον..

Enjoy..
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...

ΩΠ!!! έχεις δίκιο φίλε, δυστυχώς κι εγώ μπερδεύτηκα από τον τίτλο και το τελευταίο ποστ χωρίς να έχω διαβάσει το πρώτο...

Τι να πει κανείς για το ΜΕΓΑΛΕΙΟ αυτού του ανθρώπου. Και πόσο άδικο είναι το να βλέπεις έναν άνθρωπο που ουσιαστικά βρίσκεται στο λυκόφως της ζωής του, να δημιουργεί υπό αυτές τις συνθήκες, ενώ από την άλλη καποιοι που ο Θεός τους χάρισε υγεία και ταλέντο να κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους για να αυτοκαταστραφούν.

Σαν τον Dianno εχτές στη Θεσσαλονίκη που κατά τη διάρκεια της συναυλίας ζήτησε όποιος από το κοινό έχει κόκα επάνω του να τον βρει μετά το Live, για να αγοράσει...τελικά λάθος άτομα προσκυνάμε τόσα χρόνια.
 
Δεν ξέρω και πολλά από Metal μουσική (απλά ακούω) αλλά θα πω Kirk Hammet και Dave Mustaine
 
randy rhoads σιγουρα

δυστυχως πεθαναν και οι 2 νεοι πολυ νεοι και πολυ πριν προλαβουν να δειξουν παραπανω πραγματα
 
Για εμένα από νεκρούς Randy Rhoads, από ζωντανούς Paul Gilbert.
 
Εμ! Στη μπάντα σου δεν έπαιζε;;;; :D
 
ναι αλλα ειμασταν στα μαχαιρια..

οσο μεγαλη κι αν ηταν η μπαντα δε χωρουσε δυο εγωπαθεις..

χωρις πλακα,την τελευταια δεκαετια ο ανθρωπος εχει ξεφυγει,δεν ξερει τι παιζει..

οσοι τον γνωριζετε μονο απο Ντοκκεν ,χανετε πολλα απ το εργο..

ασε που πληθαινουν οι φωνες οτι το ταπινγκ το ειχε ανακαλυψει αυτος και οχι ο Εντυ..εγω δεν παιρνω θεση(ακομα)
 
Don, το tapping ήταν γνωστο και προ VH (μιλάμε για πολύ πριν...). Στον Eddie αποδίδεται η επινόηση (σωστότερα το πλασάρισμα στο mainstream) του double-handed tapping.
 
Marty Friedman απο τους συγχρονους δαγκωτο
 
neueregel είπε:
Don, το tapping ήταν γνωστο και προ VH (μιλάμε για πολύ πριν...). Στον Eddie αποδίδεται η επινόηση (σωστότερα το πλασάρισμα στο mainstream) του double-handed tapping.
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
αυτο ακριβως..

το πλασαρισμα στο mainstream νομιζω κι εγω ανηκει στον Εντυ..(μια και εστω δισκογραφικα οι VH ειναι προγενεστεροι)

αλλα(ολο και περισσοτεροι)ορκιζονται οτι ο δικος μου τα κανε σε λαιβ πιο πριν..

και μια διευκρινιση..οχι μονο στη μεταλ,γενικως..

οσο κι αν η τζαζ εχει γιγαντες George Lynch δεν εχει..
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
O Ritchie Blackmore ήταν ο πρώτος που με να καταλάβω πόσο ωραίο πράγμα είναι η κιθάρα στο hard rock και το heavy metal.

Aλλά επειδή μιλάμε για metal, χωρίς πολλή σκέψη ξεχωρίζω για την αγαπημένη μου δεκάδα τους:

Bill Tsamis

Criss Oliva

Wolf Hoffmann

Akira Takasaki

David Chastain

Frank Aresti

Mark Reale

Randy Rhoads

Mark Shelton

Paul Kratky

Βέβαια, ύστερα από χρόνια με ατελείωτες ώρες ακρόασης μουσικής μπορώ να πω ότι ο αγαπημένος μου κιθαρίστας ever δεν είναι άλλος από τον υπέρτατο Jordan Macarus, ο οποίος βγάζει απίστευτο συναίσθημα στο "Revival" των Winterhawk (αν δεν το έχετε ακούσει, να το τσεκάρετε ΑΜΕΣΑ!).
 
ακρως διαφωτιστικον..η πλακα ειναι οτι αυτη η ιστορια τρεχει τα τελευταια χρονια..

οσο θυμαμαι τα παλια χρονια κανεις δεν του το χε "προσαψει"..
 
Πρέπει να συνδεθείτε ή να εγγραφείτε για να απαντήσετε εδώ.
Πίσω
Μπλουζα