Vetus
RetroMaNiaC
- Joined
- 21 Αύγ 2008
- Μηνύματα
- 761
- Αντιδράσεις
- 59
Αν κι υπάρχει thread για "καταστήματα πώλησης Η/Υ 20 χρόνια πριν" θεωρήσα ότι τα καταστήματα πώλησης παιχνιδομηχανών ταιριάζουν περισσότερο σε ξεχωριστό thread.
Λόγω ηλικίας δεν θυμάμαι πότε ακριβώς άνοιξαν τα πρώτα εξιδεικευμένα καταστήματα πώλησην παιχνιδομηχανών τύπου Console Club αλλά θυμάμαι ότι υπήρχαν από τις αρχές με μέσα της δεκαετίας του '90 (δηλαδή επί εποχής SNES-Megadrive) λόγω των διαφημίσεών τους που διάβαζα στο Αλμανάκο και σε ελληνικά περιοδικά για videogames (όπως το Pixel και το User) που αγόραζε με το κιλό ο μεγάλος αδερφός ενός φίλου μου που ήταν κομπιουτεράκιας (στην αρχή με Atari ST520 και μετά με Amiga). Τις μεγαλύτερες δόξες τους όμως τα εν λόγω καταστήματα τις γνώρισαν προς τα μέσα με τέλη του '90 κι αρχές του 2000 (επί εποχής Playstation 1 και 2 αντίστοιχα δηλαδή) που όλος ο κόσμος άρχισε ν' ασχολείται με videogames κι έτσι έβλεπες καταστήματα τέτοιου είδος να φυτρώνουν σαν μανιτάρια. Χαρακτηριστικά στην Ηλιούπολη θυμάμαι ότι υπήρχαν 5-6 καταστήματα το λιγότερο με 3 απ' αυτά να βρίσκονται στην κεντρική πλατεία: το Play Center (το πρώτο κατάστημα παιχνιδομηχανών στην Ηλιούπολη απ' ότι ξέρω και το πιο εξιδεικευμένο), το Start Game (που από ένα σημείο και μέτα άρχισε ν' ασχολείται κυρίως με fantasy και card games) και το Lazer Land (τ' οποίο δυστυχώς δεν κράτησε για πολύ κι ο καταστηματάρχης του ήταν πολύ ευγενικός).
Η αλήθεια είναι ότι ένας κύριος λόγος που βλέπαμε ν' ανοίγουν αρκετά τέτοια καταστήματα ήτανε επειδή ο κάθε άσχετος μπορούσε ν' ανοίξει ένα τέτοιο κατάστημα, κυρίως χάρη στην τακτική γνωστών αλυσίδων όπως το Console Club που έδινε την ευκαιρία και στον πιο άσχετο ν' ανοίξει ένα τέτοιο κατάστημα. Έτσι βλέπαμε αρκετούς που ήταν τελείως άσχετοι με τ' αντικείμενο ν' ανοίγουν τέτοια καταστήματα επειδή το έβλεπαν ως πηγή γρήγορου κι εύκολου κέρδος. Κι αυτό το πετυχαίναν συχνά λόγω των παράνομων αντιγραφών παιχνιδιών για PC και Playstation 1 και 2 που πουλούσαν μιας και πολύ λίγος κόσμος είχε internet αρκετά γρήγορο ώστε να κατεβάζει παιχνίδια από εκεί. Συν τ' ότι τα cd-recorders ήντουσταν ακριβά.
Σχεδόν σε όλα τα καταστήματα τέτοιου είδος ο καθένας μπορούσε να παίξει εκεί οποιοδήποτε παιχνίδι ήθελε σε οποιαδήποτε από τις γνωστές κονσόλες της εποχής με χρονοχρέωση. Έτσι αρκετοί πιτσιρικάδες που δεν είχαν λεφτά για ν' αγοράσουν δικιά τους παιχνιδομηχανή τιμούσαν ιδιαίτερα με την παρουσία τους τα καταστήματα αυτά. Αλλά ακόμα και να είχαν αυτές τις παιχνιδομηχανές ήταν ο καλύτερος τρόπος για να δοκιμάζαν όποια παιχνίδια τους ενδιέφεραν για να δουν αν τους αρέσουν αρκετά ώστε να τ' αγοράσουν. Κι έτσι τα καταστήματα αυτά αποτελούσαν τα πιο δημοφιλές στέκια όλων των θερμών οπαδών console videogames και κατά κάποιο τρόπο αντικατέστησαν τις arcade λέσχες που σιγά-σιγά άρχισαν να χάνουν την δημοτικότητά τους (μ' εξαίρεση τις επαρχείες όπου εξακολουθούσαν να κάνουν χρυσές δουλειές).
Δυστυχώς από τις αρχές με μέσα της δεκαετίας του 2000 τα περισσότερα καταστήματα άρχιζαν να βάζουν λουκέτο για πολλούν και διάφορους τρόπους. Πρώτον, επειδή τα videoclubs άρχισαν να δραστηριοποιούνται αρκετά στην ενοίκιαση βιντεοπαιχνιδιών (κυρίως για Playstation 1 και 2 και Xbox 1) κι έτσι σύμφερε περισσότερο να νοικιάζεις ένα παιχνίδι και να το παίζεις με την ησυχία σου στο σπίτι σου από το να τρέχεις στα καταστήματα παιχνιδομηχανών και να παίζεις για λίγη ώρα (τότε ήταν που όλοι μπορούσαν ν' αποκτήσουν ένα Playstation και μετά ένα Playstation 2 μετά το λανσάρισμά του). Δεύτερον, επειδή οι ταχύτητες στο internet έγιναν πιο γρήγορες και πιο προσιτές στον κόσμος κι έτσι αρκετά άτομα κατέβαζαν παράνομα παιχνίδια από το internet και φυσικά τα cd/dvd recorders ήτανε πάμφτηνα. Αλλά ακόμα κι αν κάποιος δεν είχε PC ή γρήγορη internet σύνδεση όλο και κάποιος φίλος του θα είχε για να τον διευκολύνει. Τρίτον, επειδή μάλλον αρκετός κόσμος σταμάτησε ν' ασχολείται με παιχνιδομηχανές κι άρχισε ν' ασχολείται με PC games (είτε δωρεάν flash games είτε MMORPG που άρχισαν να γίνονται διάσημα στο ευρύ κοινό). Έτσι, μονάχα τα πιο εξιδεικευμένα παρέμειναν ανοιχτά αλλά και πάλι αρκετά απ' αυτά φυτοζωούσαν κι έτσι βάλανε κι αυτά λουκέτο αργά ή γρήγορα. Πλέον ελάχιστα τέτοια καταστήματα κρατιούνται μέχρι και σήμερα ανοιχτά κάνοντας ικανοποιητικές δουλειές κι αυτό επειδή αρκετός κόσμος άρχισε να στρέφεται στην συλλογή παλιών παιχνιδομηχανών και παιχνιδιών. Δυστυχώς κι αυτά λόγω κρίσης κουτσά-στραβά βγάζουν κάποια κέρδη. Εξάλλου για καινούριες παιχνιδομηχανές και παιχνίδια έχουν ν' αντιμετωπίσουν τον ανταγωνισμό μεγάλων εμπορικών καταστημάτων όπως το Public και καταστημάτων τεχνολογίας όπως το Πλαίσιο.
Λέγοντας για καταστήματα τεχνολογίας με νοσταλγία θυμάμαι τις παλιές, καλές εποχές του Multirama που αποτελούσαν τον παράδεισο του gamer καθώς είχε απίστευτη ποικιλία παιχνιδιών όπου μπορούσες να χαζεύεις με τις ώρες. Να φαναστείτε για PC μέχρι το Street Fighter Zero 2 και το Three Dirty Dwarves είχα πετύχει που ούτε είχα φανταστεί ότι είχαν βγει για PC. Δυστυχώς με τα χρόνια τα Multirama στράφηκαν κυρίως προς τα προϊόντα τεχνολογίας και θα φέρναν μονάχα ελάχιστα από τα πιο δημοφιλές videogames. Και φυσικά ακόμα και για κατάστημα τεχνολογίας δεν αποτελεί κι ό,τι καλύτερο και μου κάνει εντύπωση που κρατιέται ακόμα ανοιχτό.
Αυτές είναι οι εντυπώσεις μου για το χθες και το σήμερα των καταστήματα πώλησης παιχνιδομηχανών που αποτελούσαν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινής μου ζωής τα όποια πλέον τα τιμώ με την παρουσία μου μονάχα όταν είμαι με παρέα για να πάμε να χαζέψουμε παλιά παιχνίδια από νοσταλγία. Κι αν τυχόν κάποιος έχει τα γενέθλιά του θα πάμε εκεί για να του πάρουμε για δώρο κάποιο παλιό, καλό παιχνίδι για να έχει στην συλλογή του. Αλλά για να ψωνίσει κάποιος για την πάρτη του πιο πολύ συμφέρει να ψωνίσεις από το εξωτερικό όπου και μεγαλύτερη ποικιλία θα βρεις και πιο συμφέρουσες τιμές καθώς οι τιμές στην Ελλάδα αρκετές φορές είναι εξωφρενικές. Κι αυτό επειδή ουκ ολίγες φορές ορισμένοι επιτήδειοι το έχουν βρει το σκεπτικό "είναι παλιό, άρα συλλεκτικό και σπάνιο" κι έτσι βαράνε τις τιμές κυρίως για να εκμεταλευτούν τους νέους, αρχάριους συλλέκτες.
Λόγω ηλικίας δεν θυμάμαι πότε ακριβώς άνοιξαν τα πρώτα εξιδεικευμένα καταστήματα πώλησην παιχνιδομηχανών τύπου Console Club αλλά θυμάμαι ότι υπήρχαν από τις αρχές με μέσα της δεκαετίας του '90 (δηλαδή επί εποχής SNES-Megadrive) λόγω των διαφημίσεών τους που διάβαζα στο Αλμανάκο και σε ελληνικά περιοδικά για videogames (όπως το Pixel και το User) που αγόραζε με το κιλό ο μεγάλος αδερφός ενός φίλου μου που ήταν κομπιουτεράκιας (στην αρχή με Atari ST520 και μετά με Amiga). Τις μεγαλύτερες δόξες τους όμως τα εν λόγω καταστήματα τις γνώρισαν προς τα μέσα με τέλη του '90 κι αρχές του 2000 (επί εποχής Playstation 1 και 2 αντίστοιχα δηλαδή) που όλος ο κόσμος άρχισε ν' ασχολείται με videogames κι έτσι έβλεπες καταστήματα τέτοιου είδος να φυτρώνουν σαν μανιτάρια. Χαρακτηριστικά στην Ηλιούπολη θυμάμαι ότι υπήρχαν 5-6 καταστήματα το λιγότερο με 3 απ' αυτά να βρίσκονται στην κεντρική πλατεία: το Play Center (το πρώτο κατάστημα παιχνιδομηχανών στην Ηλιούπολη απ' ότι ξέρω και το πιο εξιδεικευμένο), το Start Game (που από ένα σημείο και μέτα άρχισε ν' ασχολείται κυρίως με fantasy και card games) και το Lazer Land (τ' οποίο δυστυχώς δεν κράτησε για πολύ κι ο καταστηματάρχης του ήταν πολύ ευγενικός).
Η αλήθεια είναι ότι ένας κύριος λόγος που βλέπαμε ν' ανοίγουν αρκετά τέτοια καταστήματα ήτανε επειδή ο κάθε άσχετος μπορούσε ν' ανοίξει ένα τέτοιο κατάστημα, κυρίως χάρη στην τακτική γνωστών αλυσίδων όπως το Console Club που έδινε την ευκαιρία και στον πιο άσχετο ν' ανοίξει ένα τέτοιο κατάστημα. Έτσι βλέπαμε αρκετούς που ήταν τελείως άσχετοι με τ' αντικείμενο ν' ανοίγουν τέτοια καταστήματα επειδή το έβλεπαν ως πηγή γρήγορου κι εύκολου κέρδος. Κι αυτό το πετυχαίναν συχνά λόγω των παράνομων αντιγραφών παιχνιδιών για PC και Playstation 1 και 2 που πουλούσαν μιας και πολύ λίγος κόσμος είχε internet αρκετά γρήγορο ώστε να κατεβάζει παιχνίδια από εκεί. Συν τ' ότι τα cd-recorders ήντουσταν ακριβά.
Σχεδόν σε όλα τα καταστήματα τέτοιου είδος ο καθένας μπορούσε να παίξει εκεί οποιοδήποτε παιχνίδι ήθελε σε οποιαδήποτε από τις γνωστές κονσόλες της εποχής με χρονοχρέωση. Έτσι αρκετοί πιτσιρικάδες που δεν είχαν λεφτά για ν' αγοράσουν δικιά τους παιχνιδομηχανή τιμούσαν ιδιαίτερα με την παρουσία τους τα καταστήματα αυτά. Αλλά ακόμα και να είχαν αυτές τις παιχνιδομηχανές ήταν ο καλύτερος τρόπος για να δοκιμάζαν όποια παιχνίδια τους ενδιέφεραν για να δουν αν τους αρέσουν αρκετά ώστε να τ' αγοράσουν. Κι έτσι τα καταστήματα αυτά αποτελούσαν τα πιο δημοφιλές στέκια όλων των θερμών οπαδών console videogames και κατά κάποιο τρόπο αντικατέστησαν τις arcade λέσχες που σιγά-σιγά άρχισαν να χάνουν την δημοτικότητά τους (μ' εξαίρεση τις επαρχείες όπου εξακολουθούσαν να κάνουν χρυσές δουλειές).
Δυστυχώς από τις αρχές με μέσα της δεκαετίας του 2000 τα περισσότερα καταστήματα άρχιζαν να βάζουν λουκέτο για πολλούν και διάφορους τρόπους. Πρώτον, επειδή τα videoclubs άρχισαν να δραστηριοποιούνται αρκετά στην ενοίκιαση βιντεοπαιχνιδιών (κυρίως για Playstation 1 και 2 και Xbox 1) κι έτσι σύμφερε περισσότερο να νοικιάζεις ένα παιχνίδι και να το παίζεις με την ησυχία σου στο σπίτι σου από το να τρέχεις στα καταστήματα παιχνιδομηχανών και να παίζεις για λίγη ώρα (τότε ήταν που όλοι μπορούσαν ν' αποκτήσουν ένα Playstation και μετά ένα Playstation 2 μετά το λανσάρισμά του). Δεύτερον, επειδή οι ταχύτητες στο internet έγιναν πιο γρήγορες και πιο προσιτές στον κόσμος κι έτσι αρκετά άτομα κατέβαζαν παράνομα παιχνίδια από το internet και φυσικά τα cd/dvd recorders ήτανε πάμφτηνα. Αλλά ακόμα κι αν κάποιος δεν είχε PC ή γρήγορη internet σύνδεση όλο και κάποιος φίλος του θα είχε για να τον διευκολύνει. Τρίτον, επειδή μάλλον αρκετός κόσμος σταμάτησε ν' ασχολείται με παιχνιδομηχανές κι άρχισε ν' ασχολείται με PC games (είτε δωρεάν flash games είτε MMORPG που άρχισαν να γίνονται διάσημα στο ευρύ κοινό). Έτσι, μονάχα τα πιο εξιδεικευμένα παρέμειναν ανοιχτά αλλά και πάλι αρκετά απ' αυτά φυτοζωούσαν κι έτσι βάλανε κι αυτά λουκέτο αργά ή γρήγορα. Πλέον ελάχιστα τέτοια καταστήματα κρατιούνται μέχρι και σήμερα ανοιχτά κάνοντας ικανοποιητικές δουλειές κι αυτό επειδή αρκετός κόσμος άρχισε να στρέφεται στην συλλογή παλιών παιχνιδομηχανών και παιχνιδιών. Δυστυχώς κι αυτά λόγω κρίσης κουτσά-στραβά βγάζουν κάποια κέρδη. Εξάλλου για καινούριες παιχνιδομηχανές και παιχνίδια έχουν ν' αντιμετωπίσουν τον ανταγωνισμό μεγάλων εμπορικών καταστημάτων όπως το Public και καταστημάτων τεχνολογίας όπως το Πλαίσιο.
Λέγοντας για καταστήματα τεχνολογίας με νοσταλγία θυμάμαι τις παλιές, καλές εποχές του Multirama που αποτελούσαν τον παράδεισο του gamer καθώς είχε απίστευτη ποικιλία παιχνιδιών όπου μπορούσες να χαζεύεις με τις ώρες. Να φαναστείτε για PC μέχρι το Street Fighter Zero 2 και το Three Dirty Dwarves είχα πετύχει που ούτε είχα φανταστεί ότι είχαν βγει για PC. Δυστυχώς με τα χρόνια τα Multirama στράφηκαν κυρίως προς τα προϊόντα τεχνολογίας και θα φέρναν μονάχα ελάχιστα από τα πιο δημοφιλές videogames. Και φυσικά ακόμα και για κατάστημα τεχνολογίας δεν αποτελεί κι ό,τι καλύτερο και μου κάνει εντύπωση που κρατιέται ακόμα ανοιχτό.
Αυτές είναι οι εντυπώσεις μου για το χθες και το σήμερα των καταστήματα πώλησης παιχνιδομηχανών που αποτελούσαν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινής μου ζωής τα όποια πλέον τα τιμώ με την παρουσία μου μονάχα όταν είμαι με παρέα για να πάμε να χαζέψουμε παλιά παιχνίδια από νοσταλγία. Κι αν τυχόν κάποιος έχει τα γενέθλιά του θα πάμε εκεί για να του πάρουμε για δώρο κάποιο παλιό, καλό παιχνίδι για να έχει στην συλλογή του. Αλλά για να ψωνίσει κάποιος για την πάρτη του πιο πολύ συμφέρει να ψωνίσεις από το εξωτερικό όπου και μεγαλύτερη ποικιλία θα βρεις και πιο συμφέρουσες τιμές καθώς οι τιμές στην Ελλάδα αρκετές φορές είναι εξωφρενικές. Κι αυτό επειδή ουκ ολίγες φορές ορισμένοι επιτήδειοι το έχουν βρει το σκεπτικό "είναι παλιό, άρα συλλεκτικό και σπάνιο" κι έτσι βαράνε τις τιμές κυρίως για να εκμεταλευτούν τους νέους, αρχάριους συλλέκτες.
Αυτο ηταν και το τελευταιο κλασικο μαγαζι που πουλουσε αποκλειστικα videogames και ειχε την μαγεια που δεν εχει κανενας γερμανος κανενας κοτσοβωλος και διαφορα τετοια καταστηματα.
) και οτι ειχε την αποκλειστικοτητα στην εισαγωγη τους!!! :boss: