Θεία Λένα
RetroJunkie
- Joined
- 21 Απρ 2017
- Μηνύματα
- 2.126
- Αντιδράσεις
- 4.717
Η Κερένια Κούκλα (1966).
Από το «Θέατρο της Κυριακής», στο Τρίτο Πρόγραμμα
Υπόθεση:
Σε μια αθηναϊκή συνοικία ο όμορφος και γεμάτος ζωή Νίκος ερωτεύεται και παντρεύεται την ασθενική Βιργινία πιστεύοντας πως με τη συμπαράσταση του θα την κάνει ευτυχισμένη. Οι προσδοκίες του όμως διαψεύδονται και μια μακρινή ξαδέρφη της Βιργινίας, η νεαρή Λιόλια έρχεται να εγκατασταθεί στο σπίτι τους με μοιραίες για όλους συνέπειες...
Παίζουν με τη σειρά που ακούγονται οι ηθοποιοί:
Σπύρος Κωσταντόπουλος: αφηγητής
Κική Ρέππα: 1η κοπέλα
Ρένα Βουτσινά: 2η κοπέλα
Ματίνα Καρρά: 3η κοπέλα
Καίτη Μητροπούλου: Δέσπω
Ειρήνη Δόγαρη: Μάρω
Μαρία Ζαφειράκη: Αγγέλα
Αντιγόνη Βαλάκου: Βιργινία
Τάκης Βουλαλάς:Τζανέτος
Λούλα Ιωαννίδου: κυρα-Παρασκευή
Βασίλης Μαυρομάτης: Νίκος
Παύλος Λιάρος: Ντίνος
Χριστίνα Κουτσουδάκη: Τσεβί
Όλγα Τουρνάκη: γύφτισσα
Μαρία Φωκά: Αριστείδενα
Ελένη Μαυρομάτη: 1η ανηψιά
Καίτη Τριανταφύλλου: 2η ανηψιά
Τζένη Ρουσέα: Λιόλια
Σούλα Αθανασιάδου:Ελέγκω
Δημήτρης Γούσης: Περικλής
Τόνη Ιακωβάκης: γιατρός
Μάκης Ρευματάς: 1ος χωροφύλακας
Κίμων Δημόπουλος: 2ος χωροφύλακας
Λουκιανός Ροζάν: αστυνόμος
Διασκευή:Δημήτρης Μπουρούνης
Μπουσική Επιμέλεια : Σοφία Μιχαλίτση
Ραδιοσκηνοθεσία : Μιχάλης Μπούχλης
Το μυθιστόρημα του Κ. Χρηστομάνου πρωτοδημοσιεύθηκε το 1908 ,εκδόθηκε το 1911 και παίχτηκε για πρώτη φορά το 1915 σε θεατρική διασκευή του Παντελή Χορν.
Από τα πρώτα μυθιστορήματα γραμμένα στη δημοτική γνώρισε το χλευασμό από μέρος των διανοούμενων της εποχής αλλά και τεράστια επιτυχία στο αναγνωστικό κοινό. Είναι το πρώτο ελληνικό μυθιστόρημα που διασκευάστηκε για τον κινηματογράφο (1916).
Ο Χρηστομάνος ακροβατεί ανάμεσα στο σκοτεινό ψυχογράφημα και στο μελό και καταφέρνει να δώσει ένα βαθιά ανθρώπινο και γεμάτο συμβολισμούς κείμενο. Σκιαγραφεί χαρακτήρες που πιθανόν να μη συναναστράφηκε ποτέ (αστός ο ίδιος), περνάει μ ευκολία την επιφάνεια και φτάνει στο σύμβολο.
Αρώματα μιας Αθήνας που πια δεν υπάρχει, περιγραφές και διάλογοι που άλλοτε σπρώχνουν την πλοκή κι άλλοτε υπηρετούν την αγωνία του ακροατή, και η λυρική αφήγηση / παρέμβαση του ίδιου του συγγραφέα στα γεγονότα.
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:
Ο Κωνσταντίνος Χρηστομάνος υπήρξε εμβληματική -σχεδόν μυθική πια- προσωπικότητα του ελληνικού θεάτρου. Ασθενικός, καμπούρης, δύσμορφος, με πλατιά όμως μόρφωση και γνώστης όλων των καλλιτεχνικών ρευμάτων της εποχής του. Καθηγητής ελληνικών και προσωπικός φίλος της Σίσι της Αυστρίας, διανοούμενος, ιδρυτής της Νέας Σκηνής που καθόρισε το νεοελληνικό θέατρο κι ίσως ο πρώτος Έλληνας θεατρικός σκηνοθέτης (σίγουρα αυτός που καθιέρωσε τον όρο). Πέθανε το 1911 (ζούσε ήδη απομονωμένος κι υπέφερε από κατάθλιψη) προτού προλάβει να δει την επίδραση που άσκησε σε ολόκληρη την ελληνική θεατρική σκηνή.
Η εφημερίδα Εστία έγραψε:
Εσυνήθιζε τόσο συχνά να λέγει ότι είναι πεθαμένος, ησθάνετο τόσον τραγικήν ευχαρίστησιν να θεωρεί τον εαυτόν του προ καιρού νεκρόν, ώστε χθές, όταν διεδόθη αργά τη νύκτα ότι απέθανεν, οι πρώτοι που το έμαθαν εδέχθησαν την είδησιν με δυσπιστία. {....}
Αν λοιπόν σήμερα, κηδεύομεν ένα σώμα άψυχον, η ψυχή είχε κηδευθή προ πολλού. Την εκήδευσεν ο ίδιος, μόνος του, χωρίς παράπονο, χωρίς διαμαρτυρίαν.....
Όσο περισσότερο ακούω τα έργα του σκηνοθέτη Μιχάλη Μπούχλη, τόσο περισσότερο τον εκτιμώ. Η τριάδα των πρωταγωνιστών (Βαλάκου, Ρουσσέα, Μαυρομάτης) είναι εξαιρετική.
Από τους δεύτερους ρόλους θα σταθώ στην πολύ καλή Σούλα Αθανασιάδου που παρότι ήταν νεαρή απέδωσε καταπληκτικά το ρόλο της, τη Μαρία Φωκά και την συγκλονιστική στο ρόλο της γύφτισσας Όλγα Τουρνάκη.
Από το «Θέατρο της Κυριακής», στο Τρίτο Πρόγραμμα
Υπόθεση:
Σε μια αθηναϊκή συνοικία ο όμορφος και γεμάτος ζωή Νίκος ερωτεύεται και παντρεύεται την ασθενική Βιργινία πιστεύοντας πως με τη συμπαράσταση του θα την κάνει ευτυχισμένη. Οι προσδοκίες του όμως διαψεύδονται και μια μακρινή ξαδέρφη της Βιργινίας, η νεαρή Λιόλια έρχεται να εγκατασταθεί στο σπίτι τους με μοιραίες για όλους συνέπειες...
Παίζουν με τη σειρά που ακούγονται οι ηθοποιοί:
Σπύρος Κωσταντόπουλος: αφηγητής
Κική Ρέππα: 1η κοπέλα
Ρένα Βουτσινά: 2η κοπέλα
Ματίνα Καρρά: 3η κοπέλα
Καίτη Μητροπούλου: Δέσπω
Ειρήνη Δόγαρη: Μάρω
Μαρία Ζαφειράκη: Αγγέλα
Αντιγόνη Βαλάκου: Βιργινία
Τάκης Βουλαλάς:Τζανέτος
Λούλα Ιωαννίδου: κυρα-Παρασκευή
Βασίλης Μαυρομάτης: Νίκος
Παύλος Λιάρος: Ντίνος
Χριστίνα Κουτσουδάκη: Τσεβί
Όλγα Τουρνάκη: γύφτισσα
Μαρία Φωκά: Αριστείδενα
Ελένη Μαυρομάτη: 1η ανηψιά
Καίτη Τριανταφύλλου: 2η ανηψιά
Τζένη Ρουσέα: Λιόλια
Σούλα Αθανασιάδου:Ελέγκω
Δημήτρης Γούσης: Περικλής
Τόνη Ιακωβάκης: γιατρός
Μάκης Ρευματάς: 1ος χωροφύλακας
Κίμων Δημόπουλος: 2ος χωροφύλακας
Λουκιανός Ροζάν: αστυνόμος
Διασκευή:Δημήτρης Μπουρούνης
Μπουσική Επιμέλεια : Σοφία Μιχαλίτση
Ραδιοσκηνοθεσία : Μιχάλης Μπούχλης
Το μυθιστόρημα του Κ. Χρηστομάνου πρωτοδημοσιεύθηκε το 1908 ,εκδόθηκε το 1911 και παίχτηκε για πρώτη φορά το 1915 σε θεατρική διασκευή του Παντελή Χορν.
Από τα πρώτα μυθιστορήματα γραμμένα στη δημοτική γνώρισε το χλευασμό από μέρος των διανοούμενων της εποχής αλλά και τεράστια επιτυχία στο αναγνωστικό κοινό. Είναι το πρώτο ελληνικό μυθιστόρημα που διασκευάστηκε για τον κινηματογράφο (1916).
Ο Χρηστομάνος ακροβατεί ανάμεσα στο σκοτεινό ψυχογράφημα και στο μελό και καταφέρνει να δώσει ένα βαθιά ανθρώπινο και γεμάτο συμβολισμούς κείμενο. Σκιαγραφεί χαρακτήρες που πιθανόν να μη συναναστράφηκε ποτέ (αστός ο ίδιος), περνάει μ ευκολία την επιφάνεια και φτάνει στο σύμβολο.
Αρώματα μιας Αθήνας που πια δεν υπάρχει, περιγραφές και διάλογοι που άλλοτε σπρώχνουν την πλοκή κι άλλοτε υπηρετούν την αγωνία του ακροατή, και η λυρική αφήγηση / παρέμβαση του ίδιου του συγγραφέα στα γεγονότα.
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:
Ο Κωνσταντίνος Χρηστομάνος υπήρξε εμβληματική -σχεδόν μυθική πια- προσωπικότητα του ελληνικού θεάτρου. Ασθενικός, καμπούρης, δύσμορφος, με πλατιά όμως μόρφωση και γνώστης όλων των καλλιτεχνικών ρευμάτων της εποχής του. Καθηγητής ελληνικών και προσωπικός φίλος της Σίσι της Αυστρίας, διανοούμενος, ιδρυτής της Νέας Σκηνής που καθόρισε το νεοελληνικό θέατρο κι ίσως ο πρώτος Έλληνας θεατρικός σκηνοθέτης (σίγουρα αυτός που καθιέρωσε τον όρο). Πέθανε το 1911 (ζούσε ήδη απομονωμένος κι υπέφερε από κατάθλιψη) προτού προλάβει να δει την επίδραση που άσκησε σε ολόκληρη την ελληνική θεατρική σκηνή.
Η εφημερίδα Εστία έγραψε:
Εσυνήθιζε τόσο συχνά να λέγει ότι είναι πεθαμένος, ησθάνετο τόσον τραγικήν ευχαρίστησιν να θεωρεί τον εαυτόν του προ καιρού νεκρόν, ώστε χθές, όταν διεδόθη αργά τη νύκτα ότι απέθανεν, οι πρώτοι που το έμαθαν εδέχθησαν την είδησιν με δυσπιστία. {....}
Αν λοιπόν σήμερα, κηδεύομεν ένα σώμα άψυχον, η ψυχή είχε κηδευθή προ πολλού. Την εκήδευσεν ο ίδιος, μόνος του, χωρίς παράπονο, χωρίς διαμαρτυρίαν.....
Όσο περισσότερο ακούω τα έργα του σκηνοθέτη Μιχάλη Μπούχλη, τόσο περισσότερο τον εκτιμώ. Η τριάδα των πρωταγωνιστών (Βαλάκου, Ρουσσέα, Μαυρομάτης) είναι εξαιρετική.
Από τους δεύτερους ρόλους θα σταθώ στην πολύ καλή Σούλα Αθανασιάδου που παρότι ήταν νεαρή απέδωσε καταπληκτικά το ρόλο της, τη Μαρία Φωκά και την συγκλονιστική στο ρόλο της γύφτισσας Όλγα Τουρνάκη.