Κλασικές εκδηλώσεις αυτές!
Κάναμε στον παιδικό σταθμό, αλλά θυμάμαι πιο χαρακτηριστικά του νηπιαγωγείου και της πρώτης δημοτικού. Νομίζω ότι οι σχολικές γιορτές χωρίζονταν και ανά τάξη. Συνήθως την 28η, το Πολυτεχνείο και την 25η τις αναλάμβαναν με σκετς και ποιήματα από την τρίτη έως την έκτη δημοτικού, ενώ τα χριστούγεννα ήταν σχεδόν αποκλειστικά για την πρώτη και τη δευτέρα.
Στην πρώτη δημοτικού την είχαμε κάνει τη γιορτή μας στην τάξη μέσα. Είχα ντυθεί Ιωσήφ κι αυτό το αναθεματισμένο στεφάνι να μου κρατά το πανί στο κεφάλι δεν καθόταν με τίποτα.... Το είχαμε πάει καλά και έχω ακόμα την κασέτα που μας έδωσε η δασκάλα μου (η οποία είχε κάνει το εξής τέλειο: μας έδωσε στο τέλος της έκτης σε όλους από μια κασέτα, η οποία είχε μέσα όλα τα σκετς, τις γιορτές, τους χωρούς και τις αθλοπαιδιές που είχαμε κάνει στο δημοτικο και τις ειχε τραβήξει με την κάμερα. Το καλύτερο δώρο ως αναμνηστικό! Πρέπει, πλάκα πλάκα, να το δώσω να μου το κάνουν dvd...).
Στο νηπιαγωγείο είχα κάνει τον Άη Βασίλη, με το εξής ευτράπελο: ενώ είχα μικρό ρόλο, ίσα που θα έβγαινα στο τέλος του σκετς, θα έλεγα μια ατάκα και θα μοίραζα τα δώρα, τελικά κατάφερα να κλέψω την παράσταση με ένα "σοκαριστικό" για τα παιδιά τρόπο. Ο κάθε γονιός είχε πάρει για το παιδί του ένα παιχνιδάκι, ώστε να του το δώσει ο Άη Βασίλης στη γιορτή. Έλα, όμως, που στο σάκο μου είχαν βάλει τουβλάκια μεγάλα για να φαίνεται γεμάτος, και όχι τα παιχνίδια των παιδιών... Βγαίνω ο δικός σου στη μέση, λέω τα λόγια μου μια χαρά, και αρχίζω να μοιράζω τα δώρα... που δεν ήταν άλλα από τα τουβλάκια! Παγωτό όλα τα παιδιά, παγωτό και οι γονείς. Κοκκαλώνει και η δασκάλα, οπότε και γίνεται ένα τρελό σούσουρο για το πού πήγαν τα δώρα. Πέφτουν όλοι πάνω και αρχίζουν να μοιράζουν τα σωστά δώρα στα παιδιά...
Πάντως, όπως είπατε, κλασικά τα χάρτινα φτερά και τα αστέρια, με χαρτόνι διπλής όψης, που από τη μια πλευρά ήταν μεταλιζέ, σαν αλουμινόχαρτο. Επίσης, οι "στολές" δεν ήταν τίποτε παραπάνω από φόδρες. Ουσιαστικά φορούσαμε τα κανονικά μας ρούχα από μέσα, κι από πάνω φορούσαμε ένα φόρεμα φτιαγμένο από ελαφριά φόδρα. Θυμάμαι ότι πηγαίναμε και αγοράζαμε από ένα παλιό εργοστάσιο, που πλέον δεν υπάρχει, κάποια μέτρα φόδρας για να ντυθούμε. Μετά πηγαίναμε σε μια γνωστή μας που ήξερε από ραφτική και μου έπαιρνε τα μέτρα, της δίναμε τη φόδρα και μας ετοίμαζε τη "στολή". Φόδρα και λάστιχα ήταν όλη η κατασκευή, ειδικά τότε που είχα ντυθεί Ιωσήφ.
