Kι εμείς παίζαμε πολλά από αυτά που προαναφέρθηκαν, όπως κουτσό, πατητό (που το ψιλομισούσα για την κατάσταση στην οποία έφερνε τα παπούτσια μου), κλέφτες κι αστυνόμοι, πέτρα-ψαλίδι-μολύβι-χαρτί, καυτή πατάτα, σι μαριό. Τα στρατιωτάκια που λέτε, βλέπω ότι είχαν βγει σε πολλές παραλλαγές. Εμείς τα λέγαμε αγαλματάκια, ένα παιδί είχε γυρισμένη την πλάτη κι έλεγε: "Αγαλματάκια ακούνητα, αμίλητα μέρα ή νύχτα; Λέγαμε νύχτα μέχρι να σκεφτούμε τι θα έκανε ο καθένας και μέρα όταν ήμασταν όλοι έτοιμοι. Τότε καθόμασταν ακίνητοι, και το παιδί ερχόταν και μας άγγιζε έναν έναν.Όποιος αγγιζόταν άρχιζε να παίζει έναν ρόλο, συνήθως κάναμε τρελά πράγματα π.χ κάποιος έκανε ότι είναι μηχανάκι και έφερνε γύρες κτλ. Το παιδί που τα φύλαγε προηγουμένως έπρεπε να τον ξανααγγίξει για να τον κάνει να σταματήσει. Όταν τους είχε δει όλους, επέλεγε το αγαπημένο του και ο νικητής γινόταν ο επόμενος που θα τα φυλούσε. Αυτό ήταν το αγαπημένο μου παιχνίδι.
Παίζαμε όμως και κάποια παιχνίδια που δεν τα ανέφερε κανείς, όπως:
Η Μπελίνα. Ένα παιδί γινόταν η Μπελίνα και ένα ο ταχυδρόμος. Τα άλλα παιδιά μαζεύονταν μακριά από την Μπελίνα και έλεγαν στον ταχυδρόμο ο καθένας από μια άποψη σχετικά με το παιδί που έπαιζε την Μπελίνα. Ο ταχυδρόμος τα θυμόταν όλα αυτά και τότε πλησίαζε την Μπελίνα μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά και της έλεγε: Καλημέρα κυρία Μπελίνα, ήρθα από την αγορά και άκουσα κάποια πράγματα σχετικά με σένα. Και άρχιζε να λέει τις απόψεις των παιδιών, χωρίς όμως να αποκαλύψει ποιός είπε τι. Η Μπελίνα έπρεπε να μαντέψει ποιό παιδί είχε πει τι γι'αυτήν. Πολύ ωραίο κουτσομπολίστικο παιχνίδι για τα κορίτσια!
Επίσης, το χαλασμένο τηλέφωνο. Που καθόμασταν ο ένας δίπλα στον άλλον και ψιθυρίζαμε στο αυτί μια λέξη, την οποία άλλοτε λέγαμε πολύ γρήγορα, άλλοτε την αλλάζαμε σκόπιμα, έτσι ώστε όταν ο τελευταίος στη σειρά την έλεγε δυνατά, να ήταν ενετλώς διαφορετική από τη λέξη που είχε πει ο πρώτος. Έβγαζε γέλιο αυτό το παιχνίδι.
Αλλά το παιχνίδι που μας έβγαζε το περισσότερο γέλιο ήταν "το γιατί και το διότι". Γράφαμε ο καθένας σε χαρτάκια μια πρόταση που άρχιζε με γιατί και απαντούσαμε σε άλλο χαρτάκι αρχίζοντας με διότι. π.χ Γιατί η Μαρία έχει κόκκινη τσάντα; Διότι της αρέσει το κόκκινο. Μετά ανακατεύαμε όλα τα χαρτάκια με το γιατί μαζί, και ξεχωριστά όλα τα χαρτάκια με το διότι. Ύστερα διαλέγαμε δύο παιδιά, ο ένας διάλεγε τυχαία από τα χαρτάκια με το γιατί και διάβαζε δυνατά την ερώτηση κι ο άλλος διάλεγε από τα διότι και απαντούσε δυνατά. Αυτό έβγαζε τρελό γέλιο, αφού οι συνδυασμοί που γίνονταν ήταν φοβεροί!
Δύο παιχνίδια που παίζαμε στη γυμναστική ήταν η μέρα-νύχτα και το βουνό-ξηρά -θάλασσα. Στη μέρα-νύχτα μας έλεγε η γυμνάστρια μέρα για να σταθούμε όρθιοι, νύχτα για να κάνουμε βαθύ κάθισμα και μερόνυχτα για μισό κάθισμα. Αυτά τα ενάλλασσε γρήγορα και όποιος μπερδευόταν και π.χ καθόταν ενώ είχε πει μέρα, έβγαινε από το παιχνίδι. Συνεχίζαμε μέχρι να μείνει ένας. Παρομοίως στο βουνό-ξηρά θάλασσα, είχαμε δύο σκαλοπατάκια και όταν μας έλεγε βουνό, έπρεπε να ανεβούμε στο πιο ψηλό σκαλί, ξηρά ήταν το κάτω σκαλί, και θάλασσα το πάτωμα. Υπήρχαν και συνδυασμοί όπως π.χ βουνοθάλασσα και τότε έπρεπε το ένα πόδι να είναι στο πάνω σκαλί και το άλλο στο πάτωμα κτλ. Θυμάστε τίποτα από όλα αυτά;