Omenforever
RetroMasteR
- Joined
- 26 Mαϊ 2006
- Μηνύματα
- 1.926
- Αντιδράσεις
- 1.168
Σκαλίζω αυτές τις ημέρες το αρχείο μου με τα παλαιά περιοδικά Πληροφορικής, παρατηρώ διάφορα και σκέφτομαι ακόμη περισσότερα… Ελπίζω να βγάλω νόημα, ακολουθήστε με εάν θέλετε γιατί επιζητώ και τη δική σας οπτική.
Καταρχάς, να ξεκαθαρίσω:
1) Σε αυτή τη συζήτηση, αυστηρό χρονικό μου όριο είναι η εποχή μέχρι ΚΑΙ το έτος 2000, δηλαδή ο 20ος αιώνας. Από το 2001 και μετά, προσωπικά, σποραδικά αγόραζα περιοδικά Πληροφορικής, και ειδικά αν επρόκειτο σύντομα να αγοράσω νέο PC και ήθελα να δω τί «παίζει».
2) Από την παρούσα συζήτηση εξαιρούνται τα σεπτά Pixel, PC-Master, και USER που έχοντας ως πρωταρχικό πυρήνα τους τα παιχνίδια απέκτησαν προσηλωμένο κοινό επί σειρά ετών, και τα μνημονεύουμε μέχρι σήμερα. (Όσοι έχουμε απομείνει δηλαδή). Θα έβαζα και το Computer Software (το μετέπειτα απορροφηθέν έντυπο από το CHIP αν δεν απατώμαι) μέσα στην «ιερή» ομάδα των περιοδικών που δεν θα «αγγίξω» (από σεβασμό και γιατί δεν θέλω να τα «απομαγεύσω») στο παρόν νήμα, λόγω των καταπληκτικών hardware συγκριτικών του.
3) Δεν θα ασχοληθούμε εδώ με περιοδικά για κονσόλες, γιατί πολύ απλά «εμείς» είχαμε τους υπολογιστές μας (και) ως παιχνιδομηχανές και δεν χρειαστήκαμε κονσόλες.
4) Από εκεί και πέρα, μπερδεύει το πράγμα… Ξεφυλλίζοντας παλιά τεύχη «λοιπών περιοδικών» (όχι δηλαδή της «αγίας τετράδας» που προανέφερα), είχα ένα παγερό αίσθημα κάποιας επιχειρούμενης σοβαροφάνειας και επίδειξης ενός τρόπον τινά υπολογιστικού «status» που «έπρεπε» να έχει ο αναγνώστης ώστε να μπορεί να παρακολουθήσει τα «υψηλά» νοήματα που επικοινωνούσαν αυτά τα έντυπα. Στα κείμενα λείπει ο προσωπικός, ο ανθρώπινος, και ο ενθουσιώδης τόνος, και πολλά από τα άρθρα φαντάζουν πολύ «δήθεν».
Ειδικά το να βλέπω σήμερα σε κάποια άρθρα να μπαίνει και η φωτογραφία του συντάκτη με ύφος «μόλις πήρα Νόμπελ» με κάνει να κριντζάρω απίστευτα. Δεν ξέρω, όλο αυτό μπορεί να βγαίνει ως αίσθηση γιατί αυτά τα έντυπα είχαν άλλη στόχευση κοινού: Ίσως αφορούσαν περισσότερο επαγγελματίες στην τέταρτη δεκαετία της ζωής τους, που αναζητούσαν καθοδήγηση πάνω στο λογισμικό και στις εφαρμογές για τις δουλειές τους κλπ. Ενώ «εμείς» ήμασταν απλά έφηβοι «πωρωμένοι» με τα παιχνίδια. Ακόμα κι έτσι, δεν μπορώ να θυμηθώ κάποια «μεγάλη πένα» να έχει αναδειχθεί μέσα από αυτόν τον «ντεμέκ» κατακλυσμό. Αντιθέτως, η δική μας «παράταξη» έχει να επιδείξει έναν ολόκληρο Τσουρινάκη, αλλά και άλλους που ακόμα πίνουμε νερό στο όνομά τους.
5) Εκτός από τα πολύ «βαριά» και «σοβαρά» έντυπα, είχαμε και άλλες εκδοτικές απόπειρες με αρπακολιές, με μεταφράσεις άρθρων από περιοδικά του εξωτερικού, με διαρκείς αλλαγές συντακτικών ομάδων, με προσχηματικά άρθρα που ουσιαστικά ήταν διαφημίσεις προϊόντων, και περιοδικά που εμφανώς ήταν «πάρεργα» των ομίλων στους οποίους ανήκαν.
6) Να ρωτήσω: Έχετε δει πολλούς να «θρηνούν» μέχρι σήμερα για το κλείσιμο του “Computer για όλους”, του “RAM”, και του “CHIP”; Για το Pixel και το USER, όμως, ακόμα υγραίνεται το ματάκι μας, σωστά; Και άλλη μια ερώτηση προς την ευγένειά σας: Περιοδικά Πληροφορικής υπήρχαν, για παράδειγμα, και το 2004. Είκοσι χρόνια μετά, υπάρχει κανένας που να αναπολεί την ελληνική έκδοση του PC-Magazine με θέρμη, και να ψάχνει σκαναρισμένα της τεύχη; Πού στο καλό είναι οι 14χρόνοι του 2004 σήμερα, για να αναπολήσουν «χαμένα μεγαλεία»; Τους έχετε δει εσείς πουθενά;
Κλείνω με κάποια καλτ/λούμπεν/αβανγκάρντ στιγμιότυπα, που εντόπισα αυτές τις ημέρες των «ανασκαφών»:
Α) Περιοδικό PC-Zone, Απρίλιος 1998, τεύχος 14. Αν και το περιοδικό ήταν εν πολλοίς μετάφραση του αγγλικού εντύπου, ο συντάκτης «Θείος Γιώργος» προβαίνει σε «ελληναράδικο» παραλήρημα επί δικαίων και αδίκων και τα κάνει όλα λίμπα. Αξία ανεκτίμητη:
Β) Ένα περιοδικό που είχα ξεχάσει ότι υπήρξε ποτέ: Το CD Game Play! One man show από το γνωστό «τοτέμ» του χώρου, τον Νίκο “Sonic” Κροντηρά. Μετά από λίγα τεύχη «λέπτυνε» αρκετά σε σελίδες και εξαφανίστηκε:
Ευχαριστώ για την προσοχή, ελπίζω να άξιζε τον κόπο η ανάγνωση.
Καταρχάς, να ξεκαθαρίσω:
1) Σε αυτή τη συζήτηση, αυστηρό χρονικό μου όριο είναι η εποχή μέχρι ΚΑΙ το έτος 2000, δηλαδή ο 20ος αιώνας. Από το 2001 και μετά, προσωπικά, σποραδικά αγόραζα περιοδικά Πληροφορικής, και ειδικά αν επρόκειτο σύντομα να αγοράσω νέο PC και ήθελα να δω τί «παίζει».
2) Από την παρούσα συζήτηση εξαιρούνται τα σεπτά Pixel, PC-Master, και USER που έχοντας ως πρωταρχικό πυρήνα τους τα παιχνίδια απέκτησαν προσηλωμένο κοινό επί σειρά ετών, και τα μνημονεύουμε μέχρι σήμερα. (Όσοι έχουμε απομείνει δηλαδή). Θα έβαζα και το Computer Software (το μετέπειτα απορροφηθέν έντυπο από το CHIP αν δεν απατώμαι) μέσα στην «ιερή» ομάδα των περιοδικών που δεν θα «αγγίξω» (από σεβασμό και γιατί δεν θέλω να τα «απομαγεύσω») στο παρόν νήμα, λόγω των καταπληκτικών hardware συγκριτικών του.
3) Δεν θα ασχοληθούμε εδώ με περιοδικά για κονσόλες, γιατί πολύ απλά «εμείς» είχαμε τους υπολογιστές μας (και) ως παιχνιδομηχανές και δεν χρειαστήκαμε κονσόλες.
4) Από εκεί και πέρα, μπερδεύει το πράγμα… Ξεφυλλίζοντας παλιά τεύχη «λοιπών περιοδικών» (όχι δηλαδή της «αγίας τετράδας» που προανέφερα), είχα ένα παγερό αίσθημα κάποιας επιχειρούμενης σοβαροφάνειας και επίδειξης ενός τρόπον τινά υπολογιστικού «status» που «έπρεπε» να έχει ο αναγνώστης ώστε να μπορεί να παρακολουθήσει τα «υψηλά» νοήματα που επικοινωνούσαν αυτά τα έντυπα. Στα κείμενα λείπει ο προσωπικός, ο ανθρώπινος, και ο ενθουσιώδης τόνος, και πολλά από τα άρθρα φαντάζουν πολύ «δήθεν».
Ειδικά το να βλέπω σήμερα σε κάποια άρθρα να μπαίνει και η φωτογραφία του συντάκτη με ύφος «μόλις πήρα Νόμπελ» με κάνει να κριντζάρω απίστευτα. Δεν ξέρω, όλο αυτό μπορεί να βγαίνει ως αίσθηση γιατί αυτά τα έντυπα είχαν άλλη στόχευση κοινού: Ίσως αφορούσαν περισσότερο επαγγελματίες στην τέταρτη δεκαετία της ζωής τους, που αναζητούσαν καθοδήγηση πάνω στο λογισμικό και στις εφαρμογές για τις δουλειές τους κλπ. Ενώ «εμείς» ήμασταν απλά έφηβοι «πωρωμένοι» με τα παιχνίδια. Ακόμα κι έτσι, δεν μπορώ να θυμηθώ κάποια «μεγάλη πένα» να έχει αναδειχθεί μέσα από αυτόν τον «ντεμέκ» κατακλυσμό. Αντιθέτως, η δική μας «παράταξη» έχει να επιδείξει έναν ολόκληρο Τσουρινάκη, αλλά και άλλους που ακόμα πίνουμε νερό στο όνομά τους.
5) Εκτός από τα πολύ «βαριά» και «σοβαρά» έντυπα, είχαμε και άλλες εκδοτικές απόπειρες με αρπακολιές, με μεταφράσεις άρθρων από περιοδικά του εξωτερικού, με διαρκείς αλλαγές συντακτικών ομάδων, με προσχηματικά άρθρα που ουσιαστικά ήταν διαφημίσεις προϊόντων, και περιοδικά που εμφανώς ήταν «πάρεργα» των ομίλων στους οποίους ανήκαν.
6) Να ρωτήσω: Έχετε δει πολλούς να «θρηνούν» μέχρι σήμερα για το κλείσιμο του “Computer για όλους”, του “RAM”, και του “CHIP”; Για το Pixel και το USER, όμως, ακόμα υγραίνεται το ματάκι μας, σωστά; Και άλλη μια ερώτηση προς την ευγένειά σας: Περιοδικά Πληροφορικής υπήρχαν, για παράδειγμα, και το 2004. Είκοσι χρόνια μετά, υπάρχει κανένας που να αναπολεί την ελληνική έκδοση του PC-Magazine με θέρμη, και να ψάχνει σκαναρισμένα της τεύχη; Πού στο καλό είναι οι 14χρόνοι του 2004 σήμερα, για να αναπολήσουν «χαμένα μεγαλεία»; Τους έχετε δει εσείς πουθενά;
Κλείνω με κάποια καλτ/λούμπεν/αβανγκάρντ στιγμιότυπα, που εντόπισα αυτές τις ημέρες των «ανασκαφών»:
Α) Περιοδικό PC-Zone, Απρίλιος 1998, τεύχος 14. Αν και το περιοδικό ήταν εν πολλοίς μετάφραση του αγγλικού εντύπου, ο συντάκτης «Θείος Γιώργος» προβαίνει σε «ελληναράδικο» παραλήρημα επί δικαίων και αδίκων και τα κάνει όλα λίμπα. Αξία ανεκτίμητη:
Β) Ένα περιοδικό που είχα ξεχάσει ότι υπήρξε ποτέ: Το CD Game Play! One man show από το γνωστό «τοτέμ» του χώρου, τον Νίκο “Sonic” Κροντηρά. Μετά από λίγα τεύχη «λέπτυνε» αρκετά σε σελίδες και εξαφανίστηκε:
Ευχαριστώ για την προσοχή, ελπίζω να άξιζε τον κόπο η ανάγνωση.
. Κλασικές ελληνικές συνταγές. 