ΛΕΝΤΖΟΣ, τέλος...

  • Έναρξη μίζας Έναρξη μίζας don dokken
  • Ημερομηνία έναρξης Ημερομηνία έναρξης

don dokken

RetroMasteR
Joined
14 Μάρ 2009
Μηνύματα
1.532
Αντιδράσεις
234
Ενταξει ,ολοι ειχαμε και εχουμε στεκια,αλλα δεν νομιζω να υπαρχει αλλη καφετερια πανελληνιως,που να χει τραγουδιστει,να χει γινει πρωτοσελιδο(και την αλλη φορα που ειχε κλεισει προσωρινα ομως)

Λεντζος κυριοι..Ο Ναος Του Φραπε..παπαλα..λογω κρισης.

Ειχα την τυχη να παω πριν 10 μερες εκει ,να πιω τον τελευταιο(?)διασημο φραπε.

Τον (καποτε)καλυτερο φραπε του κοσμου..

Αν δεν εισαι Παγκρατιωτης,Λεντζοβιος ΔΕΝ ξερεις..

Για οσους ξερουμε,πλερεζα.

Να μην αρχισουμε τωρα να αναπολουμε τι ειχαμε περασει εκει μεσα κλπ..

Το ακουσα σημερα το πρωι,στο πολιτικο δελτιο του σπορ Novasportfm..

Η Δημοκρατια το εκανε πρωτοσελιδο...

Σας παραθετω των επικηδειο απο το το σαιτ του ΒΗΜΑτος..

«Δεν πρόκειται να σας αποκαλύψω πώς τον φτιάχνω. Το μόνο που μπορώ να σας πω είναι ότι βασικό παράγοντα παίζει η δοσολογία και πως σε καμία περίπτωση δεν χτυπάω μέσα αβγό, όπως πολλοί υποστηρίζουν», έλεγε το 2009 ο Χρήστος Λέντζος ιδιοκτήτης του ομώνυμου καφέ και εμπνευστής του «α λα Λέντζος φραπέ».

Η παραγγελία στο καφέ του Λέντζου είχε τους δικούς της κωδικούς... Αλλά καλύτερα να πάρουμε την ιστορία από την αρχή. Φραπέ, φραπεδιά, φραπόγαλο: «προϊόν προκύψαν από το εθνικό μας δαιμόνιο». Ελληνική πατέντα που, πολλά χρόνια μετά την «ανακάλυψή της», κατέκτησε την Ευρώπη και όχι μόνο.

Θεσσαλονίκη 1957. Ο Δημήτριος Βακόνδιος δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει πώς ένα τυχαίο πείραμα οδήγησε στην ανακάλυψή του. Να πώς το αφηγούνταν ο ίδιος σε συνέντευξή του: «Στην έκθεση Θεσσαλονίκης το 1957, δούλευα στο περίπτερο της Νεστλέ. Λέω, δεν φτιάχνω έναν κρύο νεσκαφέ στο σέικερ που προορίζεται για το κακάο, να δω τι θα βγει; Μου λέρωσε το κοστούμι, αλλά έτσι γεννήθηκε ο φραπέ! Από την αρχή ο κόσμος τον είδε σαν αναψυκτικό. Λέγανε: η μπίρα είναι μισό ποτήρι αφρός και κοστίζει 8 δραχμές. Αυτός ο καφές είναι επίσης μισός αφρός, αλλά κοστίζει 7 δραχμές. Οπότε...»

«Χτυπήθηκαν» αρκετοί φραπέ από το '57 έως το '64, χρονιά-σταθμός για το συγκεκριμένο είδος καφέ. Γιατί τότε, στο Παγκράτι, απέναντι από το Άλσος, ο Χρήστος Λέντζος δημιούργησε τυχαία, το δικό του «θαύμα» που το εξιστορούσε ως εξής: «Το μαγαζί ξεκίνησε ως ζαχαροπλαστείο πολυτελείας το 1964. Φτιάχναμε πολύ ωραίες πάστες και τις παράγγελνε ο κόσμος μαζί με το καφεδάκι του. Μια ημέρα είχα μπει πίσω από τον μπουφέ επειδή έλειπε μια κοπέλα με άδεια. Εκεί που καθόμουν πειραματιζόμουν και μου ήρθε η ιδέα να ανακατέψω στο μίξερ τον καφέ με διαφορετική δοσολογία. Αυτό ήταν! Ο πρώτος φραπέ α λα Λέντζος σερβιρίστηκε και από τότε έγινε ανάρπαστος».

Και τι δεν λέχθηκε και γράφηκε για τον φραπέ του: ότι βάζει αβγό, μπέικιν πάουντερ ή κρέμα γάλακτος, για να πετύχει το πλούσιο μείγμα. «Από το 1965 που άνοιξα, μέχρι το 1971», έλεγε «έφτιαχνα τον φραπέ στο σέικερ. Τότε είναι που αγόρασα το πιο δυνατό μίξερ Μπράουν και τελειοποίησα τη συνταγή του καλού φραπέ. Το ίδιο μίξερ έχουν και άλλα μαγαζιά, αλλά τσιγκουνεύονται τη δόση. Στη χονδρική συσκευασία νεσκαφέ των 2,5 κιλών που αγοράζουν όλες οι καφετέριες, η εφορία υπολογίζει ότι αντιστοιχούν 1.000 δόσεις καφέ. Εγώ δεν βγάζω ούτε 400! Ετοιμάζω ένα γλυκό μείγμα και για τον μέτριο προσθέτω έξτρα καφέ από πάνω. Οι πελάτες ζητάνε τον έξτρα καφέ, γι' αυτό τους πιάνει καμιά φορά και το στομάχι τους!»

Ο φραπέ α λα Λέντζος έγινε

και η καφετέρια το σημείο συνάντησης, κάποτε, όλης της Αθήνας. Από σήμερα, ανάμνηση... Το ιστορικό στέκι της νεολαίας του Παγκρατίου, της θρυλικής ομάδας μπάσκετ του Παγκρατίου την περίοδο 1985-1995 και γενικά το σήμα κατατεθέν για ραντεβού, έβαλε λουκέτο. Θύμα και αυτό της κρίσης. Η ίδια καφετέρια που ένα καλοκαίρι, όταν έκλεισε για τρεις μήνες, έγινε το μόνο καφενείο στον κόσμο που είχε πελατεία, ενώ δεν λειτουργούσε: «Οι πελάτες μου κάθονταν έξω, με αναψυκτικά από το περίπτερο, και περίμεναν να ξανανοίξω» έλεγε ο Χρήστος Λέντζος. Καλύτερος πελάτης του; «Ένας αστυνομικός που πίνει τέσσερις μέτριους σε δύο ώρες». Αρνητικό ρεκόρ; «Ενας 20χρονος χασομέρης που ήπιε μια φορά τον φραπέ του σε 8 ώρες».

Η παραγγελία στου Λέντζου, πάλι, είχε τους δικούς της κωδικούς: Ο «κανονικός καφές» είχε στάνταρ ποσότητα ζάχαρης και γάλακτος. Εάν κάποιος ήθελε μέτριο τότε ο κύριος Χρήστος έβαζε από πάνω έξτρα προσθήκη καφέ ώστε να μετριάσει την γλυκιά γεύση.

Η παραγγελία δίνονταν ως εξής: 1 κουτί, εάν ήθελες κλασικό (κουτί σημαίνει γάλα κουτιού).

1 κουτί καπέλο, εάν ήθελες μέτριο (καπέλο η προσθήκη καφέ επάνω από τον αφρό)

Ο κ. Χρήστος Λέντζος, πάλι, δεν έπινε τον δικό του καφέ! «Μόνο εσπρεσάκια».

Τώρα, όλα αυτά είναι ιστορία. Μια ιστορία που θα διαβάζεται μονορούφι, αφήνοντας μια πικρή γεύση στο στόμα. Αν και στου Λέντζου καφές σκέτος ΔΕΝ σερβίρονταν. Ο αυθεντικός, μόνο γλυκός. Σαν τις όμορφες αναμνήσεις...

Το μυστικο το γνωριζα..μας το χε αποκαλυψει ενα παλιοοοο γκαρσονι..

Ακομα και σημερα λενε βλακειες για αυγα κλπ..

Στην αναλογια ειναι..Ετσι τον φτιαχνω χρονια τωρα για παρτη μου..

Και εφοσον δεν υπαρχει πια Λεντζος,ειναι ο καλυτερος..
 
Εξαιρετικά λυπηρό, χάθηκε ένα μέρος της ιστορίας του Παγκρατίου.

Ως τότε κάτοικος Βύρωνα, πέρναγα συχνά για καφέ από εκεί...
 
Με απόλυτο σεβασμό ως παλιός Νεοσμυρνιώτης, χάθηκε ο τελευταίος αντίπαλος του "Γαλαξία", που φυσικά κι αυτός έχει πεθάνει από καιρό.

Δεν έχει σημασία ποιανού ο "φραπές" ήταν καλύτερος. Έτσι κι αλλιώς τα γούστα άλλαξαν, το γυρίσαμε στο freddo (ο οποίος σε 10-20 χρόνια θα είναι κι αυτός μια ανάμνηση !), η ζωή προχωράει αμείλικτη, και ομορφαίνει πάντα από τις αναμνήσεις μας...

Ακούγεται αστείο αλλά αν και δουλεύω τα τελευταία 8 χρόνια στο Παγκράτι, δεν πρόλαβα να γευτώ το θρυλικό καφέ του Λέντζου. Ίσως γιατί πλέον κάθε γωνιά και καφετέρια...

Respect, αλλά και "βέλη" στον Κραουνάκη που μυθοποίησε τον Άδωνι για τον "εστέτ" καφέ του, που ίσως ήταν το μόνο που δεν ήταν αξιοπρόσεκτο, αντί να "πάει" 10 μέτρα πιο πάνω...
 
Ο Κραουνακης δεν εγραψε ποτε οτι ειχε τον τελειο φραπε ο Αδωνις - ισα ισα που τον διακωμωδησε/ξεφτυλισε αρκουντως ως στεκι.

Παντως λυπηρο που εκλεισε ο Λεντζος - τωρα για σπεσιαλ φραπε πρεπει να πεταγομαστε στον Τουρκο στη Ροδο ... 2 βηματα...
 
Δεν είπε ότι ο Άδωνις είχε τον τέλειο καφέ φυσικά, τον "πλάσσαρε" ως τόπο συνάντησης διαφόρων γνωστών και μη εξαιρετέων "κουλτουριτζήδων", που έλεγε κι ο Ζαμπέτας (αυτό που περιγράφω ως "εστέτ"). Ναι, σ' αυτό έχει δίκιο, ο Άδωνις ήταν η "κουλτούρα" της Πλατείας, όχι η "πλέμπα" . Κι αυτό είχε να κάνει και με τον αθλητικό χώρο, που συνήθως είναι πιο προσιτός : Τζούροβιτς, Φάνης, Δενδρινός και λοιποί "κυανέρυθροι" πολλές φορές γέμιζαν τα τραπεζάκια του (όσο κι αν, στα εκάστοτε ποδοσφαιρικά επεισόδια πάντα το "Γαλαξία" σπάγανε οι "αντίπαλοι").

Ωστόσο επειδή έμεινε ο στίχος "πάμε στον Άδωνι για καφέ" δίνεται η εντύπωση στους νεώτερους, που δεν γνώρισαν, ότι ο Άδωνις είχε καλό καφέ. Αυτό προσπάθησα να περιγράψω, λίγο συγκεχυμένα ίσως !

Ο Λέντζος όμως πράγματι ήταν γνωστός για τον καφέ του, και γι αυτό ακριβώς και το τραγούδι του Ρασούλη εστιάζει, "υποβολιμιαία", ακριβώς σε αυτό : στον τελευταίο στίχο λέει, έστω και για λόγους ομοιοκαταληξίας, "Κι εσύ γιατί ποιος ξέρει, παράγγειλες λικέρ" !
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Πρέπει να ήπια τον πρώτο μου φραπέ εκεί έπειτα από κοπάνα από το διπλανό σχολείο (Μία και μοναδική κι αυτή). Έχει πλέον μείνει ο Λέντζος στην Υμηττού αλλά δεν είναι το ίδιο.
 
Ρε παιδιά. Εγώ στο Παγκράτι μεγάλωσα και ακόμα πηγαίνω συχνά, λόγω πατρικού. Αλλά δεν πάτησα ποτέ το πόδι μου στον Λέντζο. Τι να κάνουμε, ίσως έφταιγε το ότι δεν είμαι πολύ του σπορ. Πάντως η φήμη του ήταν τεράστια σε όλο το Παγκράτι και μη. Ειδικά αυτό περί αυγού στον καφέ ακουγόταν συνέχεια.

Πάντως πάντα είναι λυπηρό να βλέπεις μαγαζιά που δουλεύαν επι τόσες δεκαετίες ξαφνικά να κλείσουν. Αλλάζει η φυσιογνωμία του τόπου.
 
Πολύ στεναχωρέθηκα..... τα στέκια μας, το ένα μετά το άλλο, φεύγουνε ανεπιστρεπτί .... και μαζί με αυτά είναι σαν να χάνεται ένα κομμάτι της ζωής μας .....

Το σήμα κατατεθέν του Παγκρατίου δεν υπάρχει πια .... πόσοι και πόσοι, Παγκρατιώτες και μη, εκεί ήπιαν τον πρώτο τους φραπέ ... εκεί δώσανε το πρώτο τους ραντεβουδάκι ... εκεί επιδόθηκαν στα πρώτα τους φλερτάκια ... εκεί πέρασαν την πρώτη τους κοπάνα απ' το σχολείο .... Κι εγώ, όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, τόσο θυμάμαι τον Λέντζο, σε περίοπτη θέση στην περιοχή του Παγκρατίου [το οποίο είναι πολύ κοντά στη δική μου γειτονιά, περιοχή Ζωγράφου] .... δεν μπορώ να φανταστώ Παγκράτι χωρίς Λέντζο .... [με τον ίδιο τρόπο που δεν μπορούσα να φαντασθώ Γαλάτσι χωρίς ροκ μπαρ Le Roi .... Γιάννενα χωρίς Μαντζάτο .... Θεσσαλονίκη χωρίς Παραρλάμα .... Λεωφόρο Νίκης και πλατεία Αριστολέλους στη Θεσσ/νίκη χωρίς Τόττη ..... τι να πεις ... "φεύγουν τα καλύτερά μας στέκια / κάποιος μας τα κλέβει μυστικά" .... ] ....

Τουλάχιστον τον Λέντζο ο μέγιστος Ρασούλης τον τίμησε με τραγούδι του !!! Κι όχι μόνο αυτό .... όταν πριν πολλά χρόνια - περί το 1983 - 1984, παρουσιάσθηκε στην εκπομπή "Πρόσωπα" της ΕΡΤ ένα αφιέρωμα στον Μανώλη Ρασούλη, το πρώτο μέρος του αφιερώματος γυρίστηκε στον "Λέντζο" !!! Εκεί βλέπουμε τον μπαμπά Ρασούλη με την κορούλα του Ναταλία να κάθονται στον Λέντζο, να παραγγέλνουν γλυκάκι και ... ο μπαμπάς /παραμυθάς Ρασούλης διηγείται στην κορούλα του ένα σωρό όμορφα πράγματα !!! Για του λόγου το αληθές .... να και το παρακάτω βιντεάκι !!! Δείτε το και ... μην ντραπείτε να συγκινηθείτε [πάντως η Ναταλία Ρασούλη, με την οποία είμαστε "φίλοι" στο facebook, όταν της έστειλα στον "τοίχο" του προφίλ της το παρακάτω βιντεάκι, περιγράφοντας τις αναμνήσεις μου απ' την εκπομπή, έγραψε σε σχόλιό της : "συγκινήθηκα πολύ"] !!!

 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
herco είπε:
Ο Κραουνακης δεν εγραψε ποτε οτι ειχε τον τελειο φραπε ο Αδωνις - ισα ισα που τον διακωμωδησε/ξεφτυλισε αρκουντως ως στεκι.
Παντως λυπηρο που εκλεισε ο Λεντζος - τωρα για σπεσιαλ φραπε πρεπει να πεταγομαστε στον Τουρκο στη Ροδο ... 2 βηματα...
oπως ειπα γνωριζω τη συνταγη..χεχεχε
 
oπως ειπα γνωριζω τη συνταγη..χεχεχε
Απο δω το φερνεις απο κει το πας - θες να ανοιξουμε φραπεδαδικο ? να πουμε στον Wally που εχει κεφάλαια απο την πεθερα του!
 
Όταν πρωτοδοκίμασα μου είχε κάνει εντύπωση και η ύφη και η γεύση. Κρίμα που έκλεισε. Χάθηκε ένα στέκι. Πάντως στην επόμενη κοπή το φλουρί πρέπει να κερδίζει και έναν φραπέ από τον don
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Κρίμα... αν και είχα ακούσει/διαβάσει τόσα για τον φραπέ του, δεν τα κατάφερα ποτέ να τον δοκιμάσω, παρόλο που τα τελευταία χρόνια κάθε φορά που τον ανέφερε κάποιος το έλεγα ότι θα κανονίσω να πάω για να μου φύγει η περιέργεια (α και προφανώς όλοι έκοβαν το κεφάλι τους ότι βάζει αβγό ή κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο...). Τώρα θα μείνω με το απωθημένο για πάντα...

Η ειρωνεία είναι πως για 7 χρόνια σχεδόν σπούδαζα δίπλα σχεδόν, αν και τότε πρέπει να μην τον είχα ακούσει ακόμα. Βλέπετε, προτιμούσαμε να βγαίνουμε από την άλλη μεριά της Παν/πολης, στις πιο φοιτητογειτονιές του Ζωγράφου... Άντε, το πολύ καμιά Καισαριανή που πηγαίναμε με τα πόδια...

//Πάντως δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι η μόνη διαφορά ήταν στη δοσολογία. Κι εγώ κάθε πρωί βάζω δυο κουταλιές της σούπας καφέ στον φραπέ μου (για αυτό κάθε φορά που έρχεται κάποιος από Ελλάδα δεν πάω να τον παραλάβω από το αεροδρόμιο αν δεν ξέρω ότι μου έχει φέρει τουλάχιστον 2-3 από τα μεγάλα κουτιά του Ελληνικού Nes...), αλλά το μόνο που καταφέρνω είναι να... επισκέπτομαι πιο συχνά την τουαλέτα!

//Πλάκα-πλάκα, ντρέπομαι που το λέω, αλλά αν και βέρος Νεοσμυρνιώτης και μεγαλώνοντας/μένοντας μόλις ένα τετράγωνο από την Πλατεία, ούτε από τον Γαλαξία ήπια ποτέ φραπέ... Έκλεισε, πριν ξεκινήσω τις καφεδοκατανύξεις... (αλήθεια, θυμάται κανείς από τους πιο παλιούς -έχουμε αρκετούς άλλωστε εδώ- πότε ακριβώς έκλεισε, γιατί είχαμε μια διαφωνία πρόσφατα με κάτι φίλους;; ;)
 
Ντον δεσμευεσαι να με κερασεις φραπεδακι απο τα χερακια σου :)
 
Olorin είπε:
Κρίμα... αν και είχα ακούσει/διαβάσει τόσα για τον φραπέ του, δεν τα κατάφερα ποτέ να τον δοκιμάσω, παρόλο που τα τελευταία χρόνια κάθε φορά που τον ανέφερε κάποιος το έλεγα ότι θα κανονίσω να πάω για να μου φύγει η περιέργεια (α και προφανώς όλοι έκοβαν το κεφάλι τους ότι βάζει αβγό ή κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο...). Τώρα θα μείνω με το απωθημένο για πάντα...
Η ειρωνεία είναι πως για 7 χρόνια σχεδόν σπούδαζα δίπλα σχεδόν, αν και τότε πρέπει να μην τον είχα ακούσει ακόμα. Βλέπετε, προτιμούσαμε να βγαίνουμε από την άλλη μεριά της Παν/πολης, στις πιο φοιτητογειτονιές του Ζωγράφου... Άντε, το πολύ καμιά Καισαριανή που πηγαίναμε με τα πόδια...

//Πάντως δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι η μόνη διαφορά ήταν στη δοσολογία. Κι εγώ κάθε πρωί βάζω δυο κουταλιές της σούπας καφέ στον φραπέ μου (για αυτό κάθε φορά που έρχεται κάποιος από Ελλάδα δεν πάω να τον παραλάβω από το αεροδρόμιο αν δεν ξέρω ότι μου έχει φέρει τουλάχιστον 2-3 από τα μεγάλα κουτιά του Ελληνικού Nes...), αλλά το μόνο που καταφέρνω είναι να... επισκέπτομαι πιο συχνά την τουαλέτα!

//Πλάκα-πλάκα, ντρέπομαι που το λέω, αλλά αν και βέρος Νεοσμυρνιώτης και μεγαλώνοντας/μένοντας μόλις ένα τετράγωνο από την Πλατεία, ούτε από τον Γαλαξία ήπια ποτέ φραπέ... Έκλεισε, πριν ξεκινήσω τις καφεδοκατανύξεις... (αλήθεια, θυμάται κανείς από τους πιο παλιούς -έχουμε αρκετούς άλλωστε εδώ- πότε ακριβώς έκλεισε, γιατί είχαμε μια διαφωνία πρόσφατα με κάτι φίλους;; ;)
σπαστα και ξαναριχτα ωρε τριμαγκα..τι κανουμε δηλαδης σ αυτη τη ζηση αμα δεν φραπεδιασαμε στο Λεντζο και στο Γαλαξια?Χελωνοκαυκαλα γυαλιζουμε? :)

Σαφως και δοθεισης της ευκαιριας να σιαξω με τα χερακια μου την αναβιωση της θρυλικης φραπεδουμπας

προς Wally και παν ενδιαφερομενο..

Το μυστικο εκτος απο αναλογια ,ειναι καταλληλο μιξερ,ποσοτητα νερου,χρονος χτυπηματος..

Η αναλογια ομως ηταν το μεγαλο ...μυστικο,ο μυθος του Λεντζου.Απλο.
 
Ρε συ Ντον, θα με κάνεις να έρθω Αθήνα, για να πιω καφέ από τα χεράκια σου! Δυο σελίδες τώρα, κάνω την "πάπια", αλλά προκαλείς άσχημα με τις περιγραφές! :D
 
don dokken είπε:
σπαστα και ξαναριχτα ωρε τριμαγκα..τι κανουμε δηλαδης σ αυτη τη ζηση αμα δεν φραπεδιασαμε στο Λεντζο και στο Γαλαξια?Χελωνοκαυκαλα γυαλιζουμε? :) Σαφως και δοθεισης της ευκαιριας να σιαξω με τα χερακια μου την αναβιωση της θρυλικης φραπεδουμπας

προς Wally και παν ενδιαφερομενο..

Το μυστικο εκτος απο αναλογια ,ειναι καταλληλο μιξερ,ποσοτητα νερου,χρονος χτυπηματος..

Η αναλογια ομως ηταν το μεγαλο ...μυστικο,ο μυθος του Λεντζου.Απλο.
Μας βλέπω στο επόμενο meeting να παραγγέλνουμε στη σερβιτόρα μόνο... νερά!
 
παιδια,ηταν ΑΛΛΟ πραμα..

μονο ο Γαλαξιας στην Πλατεια(μια ειναι η Πλατεια..)και καααπως η Σαντα Λουτσια(εναντι Χολλινταιυ ινν) πλησιαζαν την ποιοτητα του Λεντζου.

Σημειωτεον,οτι οπως ειχε πει ο μπαρμπα-Λεντζος,με την ιδια ποσοτητα που οι αλλοι εβγαζαν 1000 καφεδες ,αυτος εβγαζε 400..

και εννοειται οτι σ εκανε τουρμπο..γι αυτο οι..γνωστες εκαναν κατι τριωρα για να τον απολαυσουν.Τι ειν ο φραπες ρε?σφηνακι?? :D
 
Νέα στοιχεία σχετικά για τον φραπέ από την ταινία «Προπαντός Ψυχραιμία» του 1951 με τους Φωτόπουλο—Ηλιόπουλο.

Ο Ηλιοπουλος κάνει ευθεία αναφορά στον «καφέ φραπέ» που παρασκεύαζε με σέικερ στο ζαχαροπλαστείο Παυλίδη στην Πλ. Αμερικής. Ιδού και το σχετικό απόσπασμα:

Συνεχίζοντας με μια προσωπική σκέψη. Την περίοδο εκείνη η πλατεία Αμερικής ήταν κοσμοπολίτικη περιοχή. Είναι πολύ πιθανό ο καφές φραπέ να ανακαλύφθηκε από το εν λόγω ζαχαροπλαστείο το οποίο μπορεί ήδη να παρασκεύαζε να αντίστοιχα ροφήματα με φρούτα και χυμούς στο σέικερ (γαλλικής προέλευσης) και από κει να τους ήρθε η ιδέα να πειραματιστούν με το νέο καφέ της Νεστλέ.

Μένει να καταρριφθεί και επίσημα ο μύθος για την «τυχαία» ανακάλυψη του το 1957 στην Θεσσαλονίκη έπειτα και από έντυπες διαφημίσεις του φραπέ πριν από εκείνη τη χρόνια.
 
Τελευταία επεξεργασία:
Πίσω
Μπλουζα