Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο (1955)

[prisma]

Ο "κύριος συνάδελφος"....

 

[GEORGE KOSTAKOPOULOS]

Ο ηθοποιός Δημήτρης Βουδούρης!

 

[αριαδνη]

Αγαθη φιγουρα ο μαεστρος μιας αλλοτινης ελλαδας που ακουγες λατερνα και υπήρχε και..φιλότιμο

 

[SurvivalHorror]

Δε μου άρεσε ποτέ.Αντιπροσωπεύει μία εποχή που δεν είχα ζήσει,αλλά γενικά μου έβγαζε τρομερή μιζέρια και δε μπορούσα να τη δω.

 

[αριαδνη]

Ιδού λοιπόν βρήκαμε και την λατέρνα, για ρετρομανιακούς που θα θέλανε να κάνανε την διαδρομή στην Παναγιά την Πλατανιώτισσα με μουσική υπόκρουση του Χατζηδάκι, επίσης :http://tempo24.news/eidisi/16609/ota...eite-to-vinteo , ένα όμορφο άρθρο οι παλιοι μας ελεγαν οτι αν ακουσεις και δεις λατερνα , φτωχεια ερχεται! Ημουν που το άκουγα αυτό: Αν ακούσεις λατέρνα και δεις και αρκουδιάρη στο παζαρι ( τοτε πηγαιναν από πόλη σε πόλη με εξημερωμένες αρκούδες), φτωχεια έρχεται, αχ κ

 

[αριαδνη]

Καλά , δεν υπήρχε περίπτωση μιας και βρήκα ρετρό μαγνητακια να μην πάρω στιγμιότυπο από την αγαπημένη μου ταινια! Έχει και πολλά ακόμα από πολλές ταινίες!

Δε μου άρεσε ποτέ.Αντιπροσωπεύει μία εποχή που δεν είχα ζήσει,αλλά γενικά μου έβγαζε τρομερή μιζέρια και δε μπορούσα να τη δω.

Αχ για μένα, αντιπροσωπεύει μία εποχή αγνότητας και ανεμελιας που ο υλισμός  και το φαίνεσθαι δεν τα διακατείχαν ολα

 

[αριαδνη]

Eνας πίνακας από ρετρό έκθεση της πόλης για την παλιά Αθηνα που βασίστηκε πάνω στην εν λόγω ταινία κιόλας! Ή λάμψη της ρετρό πρωτεύουσας

 

[foutix]

Με το τσιγγέλι θα στα βγάλουνε βρε Αριάδνη; Δώσε πληροφορίες για την έκθεση έστω κι αν έγινε σε προηγούμενη περίοδο...

 

[αριαδνη]

Με το τσιγγέλι θα στα βγάλουνε βρε Αριάδνη; Δώσε πληροφορίες για την έκθεση έστω κι αν έγινε σε προηγούμενη περίοδο...

Έχει τρία χρόνια που έγινε στην επαρχία, στην πόλη μου με ρούχα vintage , πίνακες από ρετρό Αθηνα και σκηνές από ρετρό επαρχία την δική μας δηλ. Ή συγκεκριμένη φωτο, ο πινακας ήταν απορροια και της θρυλικης ταινιας, έχει επιρροες, μας το είπε ο επιμελητής της εκθεσης

 

[SEBASTIAN]

Ρίγη συγκίνησης και αισθήματα νοσταλγίας βλέποντας μέσα από τις δυο αυτές ταινίες της ΄'Λατέρνας΄΄ την Ελλάδα μας φτωχή μεν αλλά πλούσια σε ανθρώπινα συναισθήματα, σε φυσική ομορφιά, σε αληθινές σχέσεις των ανθρώπων που στηρίζονταν στην αληθινή φιλία και την αλληλοβοήθεια που ο ένας ήταν για τον άλλον και υπήρχε φιλότιμο, μπεσαλίκι και αξιοπρέπεια παρόλα τα πενιχρά μέσα ζωής. Κόσμος χαλύβδινος, άνθρωποι δυνατοί, παρόλες τις φτώχιες και τις κακουχίες που μόλις πρίν λίγα χρόνια βίωσαν (πόλεμοι, κατοχή εμφύλιος), αλλά δεν το έβαζαν κάτω και με το χαμόγελο έμεναν όρθιοι και παλεύαν καθημερινά και ενίοτε γλεντούσαν και χόρευαν αγνοώντας τις καθημερινές δυσκολίες.
Θα είχε ενδιαφέρον μια ευρύτερη κοινωνιολογική έρευνα και ψυχογραφική ανάλυση για το πως φλώρεψε και έγινε τόσο μαλθακός ο κόσμος στην χώρα μας, παρόλο που τόσες δεκαετίες μετά έχουν γίνει γιγάντια άλματα οικονομικά και τεχνολογικά, αλλά ο άνθρωπος σήμερα με την παραμικρή δυσκολία λυγίζει ψυχολογικά. Η ταπεινή μου γνώμη? Ξεχάσαμε πως είμαστε άνθρωποι και αλλοτριωθήκαμε σαν καλοκουρδισμένες μηχανές του κέρδους, της εφήμερης απόλαυσης και της με κάθε τρόπο επικράτησης του υπερεγώ μας σε βάρος των πάντων. Εξαίρεση φυσικά δεν αποτελεί ο γράφων. Για αυτό ζηλεύει και θαυμάζει τον άνθρωπο Φωτόπουλο που σε μια κρίση απίστευτης ειλικρίνειας απαντάει στην δεύερη ταινία στον γιατρό πως ο Παυλάρας είναι κατι παραπάνω από αδερφός μου. Φίλος. Όλο το νόημα της ταινίας σε φράση και σε μια σκηνή. Ας ξαναγίνουμε άνθρωποι ρε παιδιά.