Καλημέρα !
Μετά το χτεσινό ατόπημα, κι αφού έψαξα αρκετά το site, σκέφτηκα -μια που μάλλον δεν υπάρχει- να ανοίξω ένα θέμα για τις λαϊκές αγορές. Έναν θεσμό που φυσικά δεν είναι ρετρό αλλά διαχρονικός, ωστόσο έχει τόση διάρκεια ζωής που αρκετοί από μας μπορούν να καταθέσουν τις αναμνήσεις τους.
Αφορμή στάθηκε το γεγονός ότι σήμερα το πρωί, πριν πάω στη δουλειά, ψώνισα μετά από χρόνια σε λαϊκή. Όχι, δεν το παίζω αριστοκράτης, αλλά στην περιοχή που μένω δεν γίνονται κοντά λαϊκές κι έτσι μοιραία έρχεται η ευκολία του σούπερ μάρκετ. Ωστόσο έχω να θυμάμαι δεκαετίες "συμμετοχής" στο θεσμό !
Η λαϊκή που αγάπησα ήταν αυτή της Νέας Σμύρνης, στην Ομήρου, κάθε Τετάρτη. "Ετήσια", δηλ. όλο το χρόνο στο ίδιο μέρος, τεράστια (με τέσσερις σειρές πάγκων κατά πλάτος, με πολύ χαρακτηριστικές φιγούρες παραγωγών (που φυσικά τους "σταμπάριζες" για την ποιότητά τους που τη δοκίμαζες κι επιτόπου), διάφορες χιουμοριστικές ατάκες :
"Κορίτσια, ελάτε τώρα που τα κατέβασα"
"Κοτόπουλα Γιάννενα, ορίστεεε"
"Φάτε σπανάκι, και τέρμα η πυτιρίδα !"
ή "εύσχημες" ταμπέλες : "μέλια" (για πορτοκάλια), "πρωϊνά" (για αβγά) κλπ.
Η καλή φωνή του πωλητή ήταν διαβατήριο για το γρήγορο ξεπούλημα, ακόμα και για υποδεέστερο προϊόν !
Φυσικά δεν έλειπαν και οι αντεγκλήσεις της μαμάς : "Κοίτα μη μου ξαναδώσεις μήλα "πατάτες", γιατί την περασμένη βδομάδα δεν τρώγονταν !" - "Όχι όχι, σκληρά είναι, πέτρες !" κι άλλα τέτοια.
Μου είχε κάνει εντύπωση ένας αβγουλάς, που με μαγικές κινήσεις κρατώντας από...5 αβγά σε κάθε χέρι, σου γέμιζε σε δευτερόλεπτα μια καρτέλα των 30 αβγών, και σου την έκανε και ταχυδρομικό δέμα δένοντάς την με κορδόνι !
Γυρνώντας στο σπίτι, που ευτυχώς ήταν κοντά, μετρούσα τα κιλά που είχα κουβαλήσει με ένα κανταράκι. Το ρεκόρ που είχα πιάσει ήταν 19 ! Και μιλάμε για κουβάλημα στο χέρι, γιατί η μαμά δεν ήθελε καρότσι με τίποτα, έβρισκε ότι σε έκανε δυσκίνητο και σε καθυστερούσε ! Με τα δάχτυλα "κομμένα" από τις σακούλες, άντε να πας μετά π.χ. για μάθημα πιάνου !
Η πλάκα ήταν (γεια σου Σταύρο) ότι η μαμά πήγαινε παρέα με μια άλλη συνάδελφο, η οποία κι αυτή έπαιρνε το γιο της για "βαστάζο" ! Εκείνες διάλεγαν, κι εμείς από πίσω στο χαμαλίκι !
Σήμερα, στην εποχή της ταμιακής μηχανής, οι λαϊκές διατηρούν πολύ από το παλιό τους χρώμα, αν και παρεισφρέουν και διάφοροι άλλοι από τους γνωστούς πλανόδιους (χωρίς καμία διάθεση ρατσισμού). Ωστόσο είναι πάντα πολύτιμη η ύπαρξή τους, αφού ακόμα και πρωί-πρωί οι τιμές είναι γύρω στο 20-25% κάτω από τα σούπερ μάρκετ ! Η διάρκειά τους έχει παραταθεί μέχρις τις 4 το απόγευμα και οι ευκαιρίες, τις τελευταίες ώρες, δεν είναι αμελητέες, όπως πάντα, άλλωστε !
Πριν κλείσω τον πρόλογο, θέλω να απονείμω τα εύσημα στους εκάστοτε δημοτικούς υπαλλήλους, που σε ελάχιστο διάστημα μετά το πέρας της λαϊκής, αποκαθιστούν το "φυσικό' περιβάλλον του δρόμου ταχύτατα !
Και μια δόση συμπάθειας φυσικά στους κατοίκους των δρόμων αυτών, που τη συγκεκριμένη μέρα ψάχνουν πού να πάνε τα αυτοκίνητά τους ! Και καλά πριν από κάποιες δεκαετίες, τώρα;;;
Θέλετε να το συνεχίσουμε;
Μετά το χτεσινό ατόπημα, κι αφού έψαξα αρκετά το site, σκέφτηκα -μια που μάλλον δεν υπάρχει- να ανοίξω ένα θέμα για τις λαϊκές αγορές. Έναν θεσμό που φυσικά δεν είναι ρετρό αλλά διαχρονικός, ωστόσο έχει τόση διάρκεια ζωής που αρκετοί από μας μπορούν να καταθέσουν τις αναμνήσεις τους.
Αφορμή στάθηκε το γεγονός ότι σήμερα το πρωί, πριν πάω στη δουλειά, ψώνισα μετά από χρόνια σε λαϊκή. Όχι, δεν το παίζω αριστοκράτης, αλλά στην περιοχή που μένω δεν γίνονται κοντά λαϊκές κι έτσι μοιραία έρχεται η ευκολία του σούπερ μάρκετ. Ωστόσο έχω να θυμάμαι δεκαετίες "συμμετοχής" στο θεσμό !
Η λαϊκή που αγάπησα ήταν αυτή της Νέας Σμύρνης, στην Ομήρου, κάθε Τετάρτη. "Ετήσια", δηλ. όλο το χρόνο στο ίδιο μέρος, τεράστια (με τέσσερις σειρές πάγκων κατά πλάτος, με πολύ χαρακτηριστικές φιγούρες παραγωγών (που φυσικά τους "σταμπάριζες" για την ποιότητά τους που τη δοκίμαζες κι επιτόπου), διάφορες χιουμοριστικές ατάκες :
"Κορίτσια, ελάτε τώρα που τα κατέβασα"
"Κοτόπουλα Γιάννενα, ορίστεεε"
"Φάτε σπανάκι, και τέρμα η πυτιρίδα !"
ή "εύσχημες" ταμπέλες : "μέλια" (για πορτοκάλια), "πρωϊνά" (για αβγά) κλπ.
Η καλή φωνή του πωλητή ήταν διαβατήριο για το γρήγορο ξεπούλημα, ακόμα και για υποδεέστερο προϊόν !
Φυσικά δεν έλειπαν και οι αντεγκλήσεις της μαμάς : "Κοίτα μη μου ξαναδώσεις μήλα "πατάτες", γιατί την περασμένη βδομάδα δεν τρώγονταν !" - "Όχι όχι, σκληρά είναι, πέτρες !" κι άλλα τέτοια.
Μου είχε κάνει εντύπωση ένας αβγουλάς, που με μαγικές κινήσεις κρατώντας από...5 αβγά σε κάθε χέρι, σου γέμιζε σε δευτερόλεπτα μια καρτέλα των 30 αβγών, και σου την έκανε και ταχυδρομικό δέμα δένοντάς την με κορδόνι !
Γυρνώντας στο σπίτι, που ευτυχώς ήταν κοντά, μετρούσα τα κιλά που είχα κουβαλήσει με ένα κανταράκι. Το ρεκόρ που είχα πιάσει ήταν 19 ! Και μιλάμε για κουβάλημα στο χέρι, γιατί η μαμά δεν ήθελε καρότσι με τίποτα, έβρισκε ότι σε έκανε δυσκίνητο και σε καθυστερούσε ! Με τα δάχτυλα "κομμένα" από τις σακούλες, άντε να πας μετά π.χ. για μάθημα πιάνου !
Η πλάκα ήταν (γεια σου Σταύρο) ότι η μαμά πήγαινε παρέα με μια άλλη συνάδελφο, η οποία κι αυτή έπαιρνε το γιο της για "βαστάζο" ! Εκείνες διάλεγαν, κι εμείς από πίσω στο χαμαλίκι !
Σήμερα, στην εποχή της ταμιακής μηχανής, οι λαϊκές διατηρούν πολύ από το παλιό τους χρώμα, αν και παρεισφρέουν και διάφοροι άλλοι από τους γνωστούς πλανόδιους (χωρίς καμία διάθεση ρατσισμού). Ωστόσο είναι πάντα πολύτιμη η ύπαρξή τους, αφού ακόμα και πρωί-πρωί οι τιμές είναι γύρω στο 20-25% κάτω από τα σούπερ μάρκετ ! Η διάρκειά τους έχει παραταθεί μέχρις τις 4 το απόγευμα και οι ευκαιρίες, τις τελευταίες ώρες, δεν είναι αμελητέες, όπως πάντα, άλλωστε !
Πριν κλείσω τον πρόλογο, θέλω να απονείμω τα εύσημα στους εκάστοτε δημοτικούς υπαλλήλους, που σε ελάχιστο διάστημα μετά το πέρας της λαϊκής, αποκαθιστούν το "φυσικό' περιβάλλον του δρόμου ταχύτατα !
Και μια δόση συμπάθειας φυσικά στους κατοίκους των δρόμων αυτών, που τη συγκεκριμένη μέρα ψάχνουν πού να πάνε τα αυτοκίνητά τους ! Και καλά πριν από κάποιες δεκαετίες, τώρα;;;
Θέλετε να το συνεχίσουμε;
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
!