Λεωφορείο ο Πόθος - A Streetcar Named Desire (1951)

sunset89

Human RetroDatabase
Joined
19 Αύγ 2008
Μηνύματα
2.792
Αντιδράσεις
239
A Streetcar Named Desire - 1951

a-streetcar-named-desire-photograph-c10048274.jpg


Πρόκειται για την κινηματογραφική μεταφορά του βραβευμένου με Πούλιντζερ έργου του Τένεσι Ουίλιαμς, "Λεωφορείον ο Πόθος".

Σκηνοθεσία: Ελία Καζάν

Σενάριο: Τένεσι Ουίλιαμς

Η ονειροπόλα Μπλανς ΝτιΜπουά, καταφθάνει στη Νέα Ορλεάνη, προκειμένου να συναντήσει την αδερφή της, Στέλλα και να μείνει λίγο καιρό στο σπίτι της. Εκεί θα γνωριστεί με τον σύζυγο της αδερφής της, έναν άξεστο Πολωνό, τον Στάλνεϊ Κοβάλκσι, ο οποίος από την πρώτη μέρα της φέρεται άσχημα και όσο περνάει ο καιρός, αυτή η έχθρα μεγαλώνει, καθώς θεωρεί ότι η Στέλλα επηρεάζεται αρνητικά από τις ιδέες της παράξενης αδερφής της. Η Μπλανς, προσπαθεί έντεχνα να κρύψει κάποιο φοβερό μυστικό του παρελθόντος της, ένα μυστικό το οποίο κάποια στιγμή έρχεται στην επιφάνεια και την οδηγεί σιγά-σιγά στην τρέλα.

Τρομερή η ερμηνεία της Βίβιαν Λη, για την οποία απέσπασε και το Όσκαρ του Α' Γυναικείου ρόλου.

Η ταινία κέρδισε ακόμα δύο Όσκαρ: Β' Γυναικείου Ρόλου (Κιμ Χάντερ) και Β' Ανδρικού (Μάλντεν).

Βίβιαν Λη - Μπλανς ΝτιΜπουά

Μάρλον Μπράντο - Στάνλευ Κοβάλσκι

Κιμ Χάντερ - Στέλλα Κοβάλσκι

Καρλ Μάλντεν - Μιτς

και πολλοί άλλοι

streetcar2.jpg


Το έργο έχει ανέβει πάμπολλες φορές στο παγκόσμιο θέατρο και εδώ στην Ελλάδα, ιδιαίτερη αίσθηση είχε προκαλέσει η ερμηνεία της Έλλης Λαμπέτη.

Ωστόσο, τη Μπλανς έχει ερμηνεύσει και η Μελίνα Μερκούρη. Τη ραδιοφωνική του εκδοχή, συνόδευε το πασίγνωστο τραγούδι του Μάνου Χατζηδάκη, "Χάρτινο το Φεγγαράκι".

Το συγκλονιστικό φινάλε χωρίς υποτίτλους (καλύτερα βέβαια, να δείτε ολόκληρη την ταινία):

[edit] dead picture [edit]

- Όποιος κι αν είστε.... εγώ βασίστηκα πάντοτε.... στην καλοσύνη των ξένων....
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Sunset, αφου αγαπας αυτη την υπεροχη ταινια, θα ηθελα να την εβλεπα στο thread μου Ξενοι ηθοποιοι - Ξενες ταινιες του '40 - '50 - '60 που αγαπησαμε.
 
bambinella 100 είπε:
Sunset, αφου αγαπας αυτη την υπεροχη ταινια, θα ηθελα να την εβλεπα στο thread μου Ξενοι ηθοποιοι - Ξενες ταινιες του '40 - '50 - '60 που αγαπησαμε.
Μα... τέτοιες ταινιάρες δεν αξίζουν ένα thread ξεχωριστό για σχολιασμό....; ;)
 
Tαινιαρα, οπως το λες, αλλα και το thread εχει πολλα "διαμαντια".
 
Και ένα μικρό ραδιοφωνικό απόσπασμα με τη Μελίνα Μερκούρη στο ρόλο της Μπλανς, έτσι για να υπάρχει, ως σύνδεση με την ταινία! :flower:

 
Μπράβο πρώτα από όλα για το θέμα. Άλλο ένα μπράβο για το ότι απέφυγες όλους τους "σκόπελους" της υπόθεσης και μας έδωσες μία περιεκτική περίληψη χωρίς να αποκαλύψεις πολλά. Παράλληλα κινείς και το ενδιαφέρον σε όσους δεν την έχουν δει. Ευτυχώς δε, που δεν αποκαλύπτεις το τέλος.

Τι να πει κανείς για αυτή την ταινία; Τι να πει κανείς για αυτό το έργο από αυτό τον τεράστιο συγγραφέα;

Ο Τ. Ουίλιαμς εγκλωβισμένος σε μία εποχή όπου τα πάθη του δεν έβρισκαν εύκολα θέση πόσο μάλλον αποδοχή. Ταλαιπωρημένος από τους γονείς του που οι καυγάδες τους ήταν παρόμοιοι με αυτούς του έργου. Συναισθηματικά δεμένος με την αδελφή του που ατύχησε με τον έρωτα της ζωής της και αποτέλεσε το έναυσμα για τη δημιουργία της Μπλανς. Φορτισμένος και σε αυτό το έργο από τις επιλογές του, σαν να βρίσκει διέξοδο να εκφραστεί στη Γαλλική Συνοικία της Νέας Ορλεάνης του 50, σε μία Αμερική που αλλάζει μέρα με τη μέρα.

Σκηνοθεσία από τον Καζάν, μουσική υπέροχη (δυστυχώς δεν ξέρω ποιός).

Δεν έχω εντρυφήσει τόσο στο αμερικανικό σινεμά, όμως αυτή η ταινία αξίζει να ασχοληθείς ξανά και ξανά. Όλο θα βρίσκεις.

Μία ταινία που δεν θα μπορούσα ποτέ να τη δω έγχρωμη ....
 
@caprice... αν δεν κάνω λάθος η μουσική είναι του Alex North
 
Η οποία Βίβιαν Λη, κατά τραγική σύμπτωση, έπασχε ήδη από μια πολύ βαριά νευρολογική πάθηση...
 
...και πεθανε αλκκολικη απο φυματιωση μολις 54 με την φωτο του Λορενς Ολιβιε στα χέρια! Αριστουργηματική ταινια και το ιδρωμενο μπλουζακι του Μπραντο καταργησε την φανελα απο την αντρικη γκαρνταρομπα. Στα 80ς οι ταινιες του Καζαν ηταν ᾽ἀπαγορευμενες᾽᾽και πανσπανιες για τους γνωστους λογους (ξερετε Μακαρθι κτλ.) πεφτω πανω στους κανονισμους αν πω αλλα...
 
Δυστυχως η τοτε λογοκρισία δεν "επέτρεψε" στην Βίβιαν Λι να μας πει ολη την ιστορια για τον συζυγο της Μπλανς...
 
Ναι ευτυχως από μία άποψη... Αρκετά τραυματα μας έδωσε η ταινία αυτό ήταν μια πολύ θλιβερή ιστορία για ολους τους εμπλεκόμενους. Και συμβαίνουν ακόμα τέτοιες ιστορίες διότι πολλοι άνθρωποι δεν βρίσκουν την δυναμη να ζήσουν συμφωνα με τον ευατό τους. Δυστηχώς ούτε εδώ μπορουμε να πουμε παραπάνω!

Η τρέλλα πάντως στο ματι της Βιβιαν με τσάκισε! Εντελώς μαζοχιστικά έχω δει την ταινια 5-6 φορές.
 
Κάποιες αφίσες της ταινίας...

poster.jpg


600full-a-streetcar-named-desire-poster.jpg
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
δεν ξερω αν κανεις σας εχει δει και το ελληνικο ριμεικ σε βιντεοκασετα που ειχε βγαλει ο ηλιας κακλαμανης (ουσιαστικα ειχε βιντεοσκοπησει την παρασταση που ανεβαζε στο θεατρο)

 
θανος είπε:
δεν ξερω αν κανεις σας εχει δει και το ελληνικο ριμεικ σε βιντεοκασετα που ειχε βγαλει ο ηλιας κακλαμανης (ουσιαστικα ειχε βιντεοσκοπησει την παρασταση που ανεβαζε στο θεατρο)
Πραγματικά επιθυμείς να σχολιάσουμε αυτήν την εκτέλεση? :D
 
Αγαπημένος ο Tennessee Williams,τα θεατρικά του κτλ. αλλά και η λιγότερη γνωστή ποίηση του
 
Να σας ενημερώσω ότι στις 7 Ιουνίου διανέμεται από κυριακάτικο φύλλο το dvd με την ταινία. Όσοι δεν το έχετε, σπεύσατε :)
 
Εξαιρετική η παρουσία και η ερμηνεία της Λη, από τις καλύτερες στο παγκόσμιο σινεμά! και καταφέρνει να παρουσιαστεί σαν ένας εντελώς χαρακτήρας μετά την ατίθαση Σκαρλετ! και απορω ξέροντας πως έπασχε από κάποια νευρολογική πάθηση, πως δεν ήρθε στα όρια της.. :xm: δύσκολος ρόλος , ισσοροπεις σε τεντωμένο σκοινι, μπορεί να ακουμπήσεις την γραφικότητα, η Λη ειναι εξαιρετική!

Αλλά σχέση, πάθος μεταξύ Μπλανς και Στανλευ που είδατε; δεν είδα :p ! δηλ. και ασίγαστο κιόλας ακόμα και στις περικομμένες σκηνες δεν υπάρχει!ναι για την γυναίκα του ο Στανλευ έχει περίσσιο αλλά για την Μπαλνς, μονο προσβολές την γεμίζει ενω η καημένη είναι ετοιμη να ερωτευτεί τον Μιτς...και κεινος υπόγεια την καταστρέφει..και δεν νομιζω να το κάνει από πάθος αλλα λόγω της διαφορετικότητας του χαρακτήρα του, ίσως πιστευει πως η Μπλανς δεν έχει θέση στον ήλιο!
 
Η λέξη αριστούργημα δεν αρκεί για αυτή την ταινία,προσωπικά θα τη χαρακτήριζα σίγουρα μια από τις καλύτερες που έχω δει!!!Η Λη και ο Μπράντο καταπληκτικοί ερμηνευτικά, αφήνουν λίγα περιθώρια για τις επόμενες ερμηνείες των ρόλων καθώς η αναπόφευκτη σύγκριση πιστεύω θα είναι μοιραία για οποιαδήποτε άλλη ερμηνεία.Το κακό με την ταινία είναι πως η κρύβει πολλά, τα οποία είναι πολύ ουσιαστικά για την πλοκή του έργου...Μπορεί να είναι η ιδέα μου αλλά πιστεύω ότι ένα κομβικό σημείο του έργου, η νύχτα που περνούν ο Στάνλεϊ με την Μπλανς, μένει αφώτιστο...ο Στάνλεϊ αφού έχει μάθει το παρελθόν της Μπλανς τη θεωρεί πόρνη και την αντιμετωπίζει σαν πόρνη, ουσιαστικά τη βιάζει κάτι που η ταινία περιορισμένη από τη λογοκρισία της εποχής της δεν δείχνει με σαφήνεια...

Όσο για την ερμηνεία της Μελίνας στο ραδιοφωνικό έργο που έχω ακούσει ολόκληρο, δεν μπορώ να πω πως με συγκλόνισε, όχι γιατί η Μερκούρη δεν ήταν δυνατή ερμηνευτικά αλλά γιατί βρίσκω τη Μπλανς ''έξω από τα νερά'' της Μελίνας,θεωρώ πως δεν της ταιριάζει τόσο ο ρόλος. Πιστεύω αντίθετα πως η Λαμπέτη θα ήταν πολύ καλύτερη στο ρόλο και θεωρώ έγκλημα κανείς να μη σκεφτεί να αποθανατίσει την Έλλη έστω και σε ήχο στο ρόλο αυτό...
 
Ο Τενεσί Ουίλιαμς είναι γενικώτερα λατρεμένος συγγραφέας. Έχω δει τη "Λυσσασμένη Γάτα" με τους Τέηλορ και Νιούμαν, την "Νύχτα της Ιγκουάνα" με τους Γκάρντνερ και Μπάρτον, το "Γλυκό Πουλί της Νιότης" με τον Νιούμαν πάλι στο ρόλο του Τσανς. Σχεδόν σε όλα του τα έργα ο Ουίλιαμς είναι βέβαια ωμός, κυνικός και πεσιμιστής αλλά παρόλα αυτά, αφήνει μια μικρή χαραμάδα, μια αχτίδα φωτός, μια ελπίδα για τους ήρωές του. Άλλοτε πιο πολύ άλλοτε λιγότερο. Στο συγκεκριμένο έργο δεν αφήνει τίποτα σε κανέναν. Χαμένη η Μπλανς, χαμένος ο Στάνλεϊ, χαμένη και η Στέλλα. Συντρίβονται όλοι στο τέλος. Έξοχη η Βίβιαν Λη αλλά και ο Μάρλον Μπράντο στις μεγάλες του ομορφιές. Φυσικά στην ταινία δεν αποδόθηκε η περίφημη σκηνή του βιασμού, γεγονός το οποίο ουσιαστικά αποτρελαίνει τη Μπλανς. Την ώρα που τη βουτάει ο Στάνλεϊ, η κάμερα απομακρύνεται και εστιάζει σε έναν καθρέπτη που σπάει. Η επιτυχία του θεατρικού έργου ήταν τόσο μεγάλη που η Βίβιαν Λη υποχρεώθηκε να παίξει το ρόλο δύο ολόκληρες σεζόν. Αυτό ήταν η απόλυτη καταστροφή για τον έύθραυστο ψυχισμό της. Τα νεύρα της κλονίστηκαν τόσο που δεν μπόρεσε να συνέλθει ποτέ ξανά.
 
Και μια μικρή λεπτομέρεια από την ταινία. Ένα βράδυ όταν γυρίζουν οι εργάτες (μετανάστες) από τη δουλειά και μιλούν μεταξύ τους, κάποιος τραγουδάει το τραγούδι "Σαμιώτισσα, Σαμιώτισσα, πότε θα πας στη Σάμο". :)
 
Πίσω
Μπλουζα