Η Σμαρούλα Γιούλη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1934. Σε μικρή ηλικία παρακολούθησε μαθήματα χορού και φωνητικής και στη συνέχεια σπούδασε στη δραματική σχολή του Δημήτρη Ροντήρη. Ξεκίνησε τη μακρόχρονη καριέρα της από τον κινηματογράφο όπου εμφανίστηκε σε ηλικία 9 ετών στην ταινία "Η Φωνή Της Καρδιάς" (1943) ως "παιδί θαύμα". Το 1948 έκανε τη δεύτερη εμφάνισή της ως ενζενί στην ταινία του Νίκου Τσιφόρου "Χαμένοι Άγγελοι" και την ίδια χρονιά ντεπουτάρισε στο θέατρο με την ιστορική επιθεώρηση "Άνθρωποι Άνθρωποι". Την περίοδο 1948 - 1955 υπήρξε η δημοφιλέστερη ηθοποιός του ελληνικού κινηματογράφου παίζοντας σε πολλές επιτυχημένες ταινίες ("Το Σωφεράκι" υπήρξε η μεγαλύτερη επιτυχία της). Μέχρι σήμερα έχει λάβει μέρος σε 28 ταινίες. Εγκατέλειψε το σινεμά το 1965 και αφιερώθηκε στο θέατρο , στο οποίο άρχισε τις πρωταγωνιστικές εμφανίσεις το 1953 με το έργο "Χαρούμενα Νειάτα". Συνέχισε συνεργαζόμενη με πολλούς αθηναικούς θιάσους και το 1958 έγινε για πρώτη φορά θιασάρχης. Το 1961 απέκτησε τη δική της θεατρική στέγη στο θέατρο "Αμιράλ" και μαζί με τον σύζυγό της , τον θεατρικό επιχειρηματία Βαγγέλη Λειβαδά , ανέβασαν για 40 σχεδόν χρόνια όλα τα είδη του θεάτρου σημειώνοντας μεγάλες επιτυχίες. Έχει σκηνοθετήσει θεατρικές παραστάσεις και τα μουσικά θεάματα "20 Χρόνια Θεοδωράκης" και "Καφενείον Η Ελλάς".
Πηγή των βιογραφιών "Ελληνικός Κινηματογράφος" εκδόσεις "Ελληνικά Γράμματα".
Ο Νίκος Τζόγιας γεννήθηκε το 1921 στην Αθήνα και πέθανε το 1996. Σπούδασε στη δραματική σχολή του Εθνικού και στην Πάντειο. Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το 1943 στο έργο "Μια Νύχτα Στη Βενετία" και στο σινεμά το 1949 στην ταινία "Τελευταία Αποστολή". Έλαβε μέρος σε 25 ταινίες και διακρίθηκε στα κοινωνικά δράματα.
Ο Νίκος Σταυρίδης γεννήθηκε στο Βαθύ της Σάμου το 1910 και πέθανε το 1987. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε δουλεύοντας στο μπακάλικο του πατέρα του , ενώ αργότερα έγινε βοηθός καραγκιοζοπαίκτη και βοηθός μηχανικού προβολής στον κινηματογράφο. Το 1928 ήρθε στην Αθήνα για να αναζητήσει την τύχη του. Μια παράσταση που έτυχε να παρακολουθήσει στο θέατρο "Έντεν" του Θησείου με τον Βασίλη Αυλωνίτη ήταν αρκετή για να τον πείσει να ασχοληθεί με το μουσικό θέατρο. Την επόμενη χρονιά (1929) , πείθοντας με το ταλέντο του , έκανε την πρώτη του εμφάνιση στη σκηνή μαζί με τον Αυλωνίτη στο έργο "Λοβιτούρα". Συνέχισε τις εμφανίσεις στην οπερέτα (1930) , το βαριετέ και την επιθεώρηση (1931-1935). Γρήγορα αγαπήθηκε από το κοινό και καθιερώθηκε ως ένας από τους καλύτερους κωμικούς και νουμερίστες της μουσικής σκηνής. Υπήρξε πολλές φορές θιασάρχης ή συν-θιασάρχης (ίδρυσε την "Ελληνική Μουσική Σκηνή" το 1954) και μέχρι το τέλος της καριέρας κινήθηκε με επιτυχία ανάμεσα στην κωμωδία και την επιθεώρηση. Στον κινηματογράφο διακρίθηκε και έγινε πολύ δημοφιλής στις δεκαετίες ΄50 και ΄60. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1950 στην ταινία "Έλα Στο Θείο". Έλαβε μέρος σε 68 ταινίες , κυρίως κωμωδίες , και έμεινε αξέχαστος ερμηνεύοντας μοναδικά τον τύπο του καλοκάγαθου "γκρινιάρη".
Η Ελένη Ζαφειρίου γεννήθηκε στη Λάρισα το 1916 και πέθανε το 2004. Έκανε την πρώτη της εμφάνιση στο σανίδι σε ηλικία 11 ετών παίζοντας στον περιπλανώμενο θίασο της Κυριακούλας Ζαφειρίου , η οποία την είχε υιοθετήσει. Λίγο αργότερα σπούδασε στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Εκεί πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας της (1934 - 1943 και 1955 - 1975) μετέχοντας σε παραστάσεις κλασσικού ρεπερτορίου , αρχαίας τραγωδίας κ.α. Το υπόλοιπο διάστημα εμφανίστηκε στο ελεύθερο θέατρο συνεργαζόμενη με τους σημαντικότερους πρωταγωνιστές της εποχής (Μαρίκα Κοτοπούλη , Έλλη Λαμπέτη , Δημήτρη Χορν κ.α.).Στον κινηματογράφο ξεκίνησε το 1951 στην ταινία "Πικρό Ψωμί" του Γρηγόρη Γρηγορίου και αμέσως καθιερώθηκε στο ρόλο της μάνας. Υπήρξε η βασικότερη πρωταγωνίστρια των εταιρειών Φίνος Φιλμ (1951 - 1965) και Κλακ Φιλμς (1966 - 1970) συμβάλλοντας τα μέγιστα στις μεγάλες τους επιτυχίες. Έλαβε μέρος σε 99 ταινίες και κατέχει (μετά τη Μαλαίνα Ανουσάκη) τη 2η θέση στον πίνακα των πιο δραστήριων Ελληνίδων ηθοποιών του κινηματογράφου.
Η Αλέκα Κατσέλη γεννήθηκε το 1917 στην Αθήνα και πέθανε το 1994. Σπούδασε χορό στη σχολή της Κούλας Πράτσικα και υποκριτική στη δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης (1942). Πρωτοεμφανίστηκε στη σκηνή του Κουν το 1943 με το έργο "Το Πρώτο Έργο Της Φάννυ" . Στη συνέχεια συνεργάστηκε με θιάσους καταξιωμένων πρωταγωνιστών αλλά και με το Εθνικό Θέατρο όπου διακρίθηκε ιδιαίτερα σε έργα αρχαίας τραγωδίας. Το διάστημα 1936 - 1964 ήταν η πρωθιέρεια στην αφή της Ολυμπιακής Φλόγας στην Ολυμπία. Στο σινεμά ξεκίνησε το 1951 , πρωταγωνιστώντας στην ταινία "Η Λύκαινα". Έλαβε μέρος σε 16 ταινίες και τιμήθηκε με το βραβείο της εφημερίδας Εμπρός για την ερμηνεία της στην ταινία "Ζαίρα" (1952) , και με το βραβείο Β' ρόλου για την ερμηνεία της στην ταινία "Ηλέκτρα" του Κακογιάννη από την ΕΚΚΑ στο φεστιβάλ ελληνικού κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1962. Μετέφρασε θεατρικά έργα και χρημάτισε καθηγήτρια της δραματικής σχολής του συζύγου της Πέλλου Κατσέλη και αντιπρόεδρος ΣΕΗ.
Η Ελένη Χατζηαργύρη γεννήθηκε στη Χαλκίδα το 1925 και πέθανε το 2004. Σπούδασε στη δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης. Πρωτοεμφανίστηκε στη σκηνή το 1942 με έργα του Θεάτρου Τέχνης ("Σουάνοβιτς" του Στρίντμπεργκ , "Έτσι Είναι Αν Έτσι Νομίζετε" του Πιραντέλο κ.α.) και στο σινεμά το 1946 στην ταινία "Καταδρομή Στο Αιγαίον". Η μεγάλη της επιτυχία στην ταινία "Αμάρτησα Για Το Παιδί Μου" (1950) την καθιέρωσε στον χώρο του κινηματογράφου σε ταινίες αισθηματικών δραμάτων. Έλαβε μέρος συνολικά σε 23 ταινίες. Υπήρξε βασικό στέλεχος στο Εθνικό επί μία εικοσαετία (1962 - 1982) , όπου είχε την ευκαιρία να καταξιωθεί παίζοντας σε σύγχρονα και κλασσικά έργα.
Η Καίτη Λαμπροπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1926 και πέθανε το 2011. Απέκτησε άδεια ηθοποιού ως εξαιρετικό ταλέντο. Παρακολούθησε μαθήματα υποκριτικής από τον Κουν και τον Ροντήρη. Έπαιξε για πρώτη φορά στη σκηνή το 1942 στο έργο "Η Αγριόπαπια" του Ίψεν στο Θέατρο Τέχνης και στο σινεμά το 1951 στην ταινία "Το Παιδί Μου Πρέπει Να Ζήσει". Έχει λάβει μέρος σε 32 ταινίες παίζοντας δεύτερους αλλά πολύ σημαντικούς ρόλους.
Ο Μίμης Φωτόπουλος γεννήθηκε στη Ζάτουνα Γορτυνίας το 1913 και πέθανε το 1986. Σπούδασε στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου το 1932. Το 1933 έκανε την πρώτη του εμφάνιση στο σανίδι παίζοντας με τον θίασο του Μιχάλη Κουνελάκη στο έργο "Καφενεδάκι". Στη συνέχεια εμφανίστηκε σε πολλούς περιοδεύοντες θιάσους , ενώ κατά τη διάρκεια του πολέμου και λίγο μετά συνεργάστηκε με σημαντικούς αθηναικούς θιάσους (Θέατρο Τέχνης κ.α.). Το 1948 έκανε μια ξαφνική στροφή στη καριέρα , παίζοντας στην επιθεώρηση Άνθρωποι Άνθρωποι , με την οποία έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό. Από τότε και μέχρι το τέλος της καριέρας του σημείωσε σημαντικές επιτυχίες στην επιθεώρηση , την κωμωδία , το μιούζικαλ , και σε παραστάσεις έργων του Αριστοφάνη. Στον κινηματογράφο ξεκίνησε τη λαμπρή καριέρα με την ταινία Οι Γερμανοί Ξανάρχονται. Υπήρξε ο πρώτος σταρ της μεταπολεμικής περιόδου , έχοντας μεγάλη δημοτικότητα το διάστημα 1953 - 1959. Έλαβε μέρος ως ηθοποιός σε 101 ταινίες. Σκηνοθέτησε μαζί με τον Ηλιόπουλο την ταινία Προπαντός Ψυχραιμία (1951) , ενώ έγραψε το σενάριο της ταινίας Μια Νταντά Και Τέζα Όλοι (1971). Είχε συγγραφική δραστηριότητα , ενώ αφιερώθηκε με μεράκι στο χόμπι του , τους πίνακες που έφτιαχνε από γραμματόσημα. Τιμήθηκε με το Χρυσό Σταυρό Γεωργίου Α' και το Σταυρό Αγίου Μάρκου.
Ο Δημήτρης Νικολαίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1923 και πέθανε το 1993. Σπούδασε στη Νομική Αθηνών και στη δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης , όπου το 1944 έκανε την πρώτη του εμφάνιση στο έργο Ο Τελευταίος Ασπροκόρακας. Στο θέατρο διακρίθηκε ιδιαίτερα στη σκηνοθεσία έργων ελληνικής κωμωδίας. Στο σινεμά ξεκίνησε το 1954 με την ταινία Το Κορίτσι Της Γειτονιάς. Έλαβε μέρος ως ηθοποιός σε 73 ελληνικές ταινίες και σε 5 ξένες παραγωγές , ενώ σκηνοθέτησε την ταινία Η Γυναίκα Μου Τρελάθηκε (1966).
Ο Γιώργος Φούντας γεννήθηκε το 1925 στο Μαυρολιθάρι Παρνασσίδας και πέθανε το 2010. Σπούδασε στη δραματική σχολή του Ωδείου Αθηνών και έκανε το θεατρικό του ντεμπούτο το 1949 στο έργο Νυφιάτικο Τραγούδι του Περγιάλη , που ανέβηκε στο θέατρο Περοκέ από το θίασο "Ρεαλιστικό θέατρο". Η παρουσία του στο θέατρο ήταν περιορισμένη , καθώς αφοσιώθηκε στον κινηματογράφο. Έκανε την πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση το 1944 ως κομπάρσος στα Χειροκροτήματα του Γιώργου Τζαβέλλα. Το 1952 έπαιξε τον πρώτο πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία του Στέλιου Τατασόπουλου Μαύρη Γη και από εκείνη τη χρονιά καθιερώνεται ως ένας από τους πιο δυναμικούς και πιο "κινηματογραφικούς" πρωταγωνιστές της ελληνικής οθόνης. Έχει λάβει μέρος σε 52 ελληνικές ταινίες και έχει τιμηθεί δύο φορές με το βραβείο Α' ρόλου στο φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1966 και 1967 για τις ερμηνείες του στις ταινίες Με Τη Λάμψη Στα Μάτια και Πυρετός Στην Άσφαλτο. Τη δεκαετία του '70 επανήλθε στο θέατρο κάνοντας σποραδικές εμφανίσεις σε έργα όπως Ο Δικηγόρος μας (1978) , Σταυροφορίες (1979) κ.α.
Ο Δημητρης Νικολαιδης εκανε εξαιρετικη σκηνοθεσια στην ταινια Η γυναικα μου τρελαθηκε. Το εργο αυτο θα το χαρακτηριζα εφαμιλλο ιταλικης κωμωδιας της εποχης. Ειχε εναν αερα ευρωπαικο και ηταν εξοχο απο καθε αποψη. Μπραβο στο Δημητρη Νικολαιδη!
Ο Γιώργος Παππάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1903 και πέθανε το 1958. Ήταν από αρχοντική αριστοκρατική οικογένεια και μεγάλωσε σε ένα σπίτι όπου σύχναζαν ο Παρθένης , ο Δροσίνης , η Κοτοπούλη , η Κυβέλη κ.α. Σπούδασε στην Ελβετία και τη Γαλλία και το 1931 έκανε την πρώτη του εμφάνιση στη σκηνή , στο έργο Κύκλος του Σόμερσετ Μομ. Το 1932 μπαίνει στον θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη και το 1933 κάνει την πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση στην ταινία Ο Κακός Δρόμος. Έλαβε μέρος σε 9 ταινίες , μερικές από τις οποίες σημείωσαν μεγάλη καλλιτεχνική επιτυχία : Κυριακάτικο Ξύπνημα (1954) , Η Άγνωστος (1956) , Το Τελευταίο Ψέμα (1958) κ.α. Η συνεργασία του με την Έλλη Λαμπέτη και τον Δημήτρη Χορν την περίοδο 1952 - 1954 άφησε εποχή σε Ελλάδα και εξωτερικό. Τη δεκαετία του ΄50 εμφανίστηκε και στο Εθνικό Θέατρο ερμηνεύοντας σημαντικούς ρόλους. Η γαλλική κυβέρνηση του απένειμε το 1953 τον τίτλο του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής.
Ο Δημητρης Νικολαιδης εκανε εξαιρετικη σκηνοθεσια στην ταινια Η γυναικα μου τρελαθηκε. Το εργο αυτο θα το χαρακτηριζα εφαμιλλο ιταλικης κωμωδιας της εποχης. Ειχε εναν αερα ευρωπαικο και ηταν εξοχο απο καθε αποψη. Μπραβο στο Δημητρη Νικολαιδη!
Η Μελίνα Μερκούρη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1922 και πέθανε το 1994. Μεγάλωσε κοντά στον παππού της , δήμαρχο Αθηναίων , Σπύρο Μερκούρη. Έπαιξε στο θέατρο για πρώτη φορά σε ηλικία 10 ετών με τον Δημήτρη Χορν στο θέατρο Κεντρικόν. Σε ηλικία 16 ετών παντρεύτηκε τον Πάνο Χαροκόπο , γόνο μιας από τις παλαιότερες οικογένειες της Αθήνας. Σπούδασε στα χρόνια της Κατοχής στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου και το 1944 έκανε την πρώτη επίσημη εμφάνιση στη σκηνή , στο έργο του Αλέξη Σολομού Το Μονοπάτι Της Λευτεριάς στο θέατρο Βρετάνια. Μέχρι το 1950 συνεργάστηκε με διάφορους θιάσους του ελεύθερου θεάτρου και πραγματοποίησε τις πρώτες σημαντικές της ερμηνείες στο Εθνικό και το Θέατρο Τέχνης. Στη συνέχεια , ύστερα από μια τυχαία γνωριμία με τον μεγάλο Γάλλο συγγραφέα Marchel Achard , θα ξεκινήσει καριέρα σε θέατρα του Παρισιού για 4 χρόνια. Συνέχισε όμως τις εμφανίσεις της στην Ελλάδα συνεργαζόμενη με το Θέατρο Κοτοπούλη και το 1953 βραβεύτηκε με το έπαθλο Μαρίκα Κοτοπούλη , για τις ερμηνείες της σε μια σειρά σημαντικών παραστάσεων ( Το Μικρό Κλουβί , Άννα Των Χιλίων Ημερών , Το Επάγγελμα Της Κυρίας Γουώρεν κ.α.). Μέχρι το 1954 είχε εμφανιστεί σε 60 περίπου θεατρικά έργα με ελληνικούς και γαλλικούς θιάσους.
Η πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση ήταν το 1955 στην ταινία Στέλλα του Κακογιάννη. Όταν η ταινία προβλήθηκε στις Κάννες , η Μελίνα γνώρισε τον Ζυλ Ντασσέν , κατοπινό συνεργάτη της και άντρα της ζωής της (παντρεύτηκαν το 1966). Η δεύτερη και τελευταία της ελληνική ταινία ήταν το Ποτέ Την Κυριακή , που την έκανε παγκόσμια γνωστή (βραβείο ερμηνείας στο φεστιβάλ Καννών εξ ημισείας με τη Ζαν Μορό) και της άνοιξε το δρόμο της διεθνούς καριέρας. Το 1960 επανεμφανίζεται στο θέατρο με το έργο Το Γλυκό Πουλί Της Νιότης του Τένεσι Ουίλιαμς στο Θέατρο Τέχνης και τις επόμενες χρονιές συνεχίζει τη διεθνή κινηματογραφική καριέρα. Το 1966 εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη όπου πρωταγωνίστηκε στη θεατρική διασκευή του Ποτέ Την Κυριακή. Στη διάρκεια της χούντας ανέπτυξε έντονη αντιδικτατορική δράση στο εξωτερικό. Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα (1974) ασχολήθηκε με την πολιτική. Παράλληλα έκανε μερικές ακόμα εμφανίσεις στο θέατρο. Όπερα Της Πεντάρας (1975) , Μήδεια (1976) , Το Γλυκό Πουλί Της Νιότης (1980) , Ορέστεια (1980). Διατέλεσε Υπουργός Πολιτισμού σε όλες τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ ως το θάνατό της. Αγωνίστηκε με θέρμη για την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα από το Βρετανικό Μουσείο. Το 1971 εξέδωσε το αυτοβιογραφικό βιβλίο Γεννήθηκα Ελληνίδα.
Να εισαι καλα,Daredevil! Η αληθεια ειναι οτι αυτη η ανταλλαγη γνωσεων που κανουμε ολοι μεταξυ μας εδω μεσα, ειναι απο τα πιο ενδιαφεροντα στοιχεια του φορουμ!
Να εισαι καλα,Daredevil! Η αληθεια ειναι οτι αυτη η ανταλλαγη γνωσεων που κανουμε ολοι μεταξυ μας εδω μεσα, ειναι απο τα πιο ενδιαφεροντα στοιχεια του φορουμ!
Σε πρόλαβα και ρώτησα τη μητέρα μου, σαν πιο ενήμερη επί τέτοιων θεμάτων. Ναι, η Λούκα και η Νόρα Κατσέλη είναι κόρες της εν λόγω ηθοποιού, όπως μου απάντησε!
Αν ξέρατε πόσα πράγματα δεν ήξερα (ή νόμιζα ότι ήξερα!...)
