Η Σπεράντζα Βρανά γεννήθηκε το 1928 στο Μεσολόγγι και πέθανε το 2009. Άρχισε τις εμφανίσεις της στο θέατρο από πολύ μικρή ηλικία. Το 1948 πήρε άδεια ηθοποιού ως εξαιρετικό ταλέντο και έκανε την πρώτη της επαγγελματική εμφάνιση στην επιθεώρηση Άνθρωποι Άνθρωποι. Γρήγορα καθιερώθηκε στη μουσική σκηνή και έγινε μια από τις σημαντικότερες εκπροσώπους της. Στο σινεμά ξεκίνησε το 1950 με την ταινία Έλα Στο Θείο και καθιερώθηκε σε ρόλους "μάγκισσας". Έχει εμφανιστεί σε 31 ταινίες. Έχει τιμηθεί από την οργάνωση "Λάιονς" για την προσφορά της στην τέχνη.
Η Τζένη Καρέζη γεννήθηκε το 1933 στην Αθήνα και πέθανε το 1992. Φοίτησε στη σχολή Καλογραιών Σεν Ζοζέφ. Μια επιτυχημένη εμφάνισή της σε σχολική παράσταση του 1951 την ώθησε στο να γραφτεί λίγο αργότερα στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Πριν ακόμα τελειώσει τις σπουδές έπαιξε στο έργο Πριν Από Το Ηλιοβασίλεμα , ενώ η πρώτη της επίσημη εμφάνιση έγινε το 1954 στο Θέατρο Κοτοπούλη , με το έργο Η Ωραία Ελένη. Συνέχισε τη συνεργασία της με το θίασο Κοτοπούλη και την περίοδο 1955 - 1958 εμφανίστηκε στο Εθνικό παίζοντας πολύ σημαντικούς ρόλους. Το καλοκαίρι του 1956 παίζει για πρώτη φορά στην Επίδαυρο , ενώ οι μεγάλες της προσωπικές επιτυχίες ξεκινούν το 1959 - 1960 , όταν αρχίζει να συγκροτεί δικούς της θιάσους παίζοντας με καταξιωμένους ηθοποιούς - σταρ. Το 1962 παντρεύεται τον Ζάχο Χατζηφωτίου , ενώ η γνωριμία της με τον Κώστα Καζάκο το 1967 θα αποδειχθεί ανθεκτικότερη καθώς μαζί θα συνεχίσουν στη ζωή , το θέατρο και το σινεμά μέχρι το τέλος του βίου της (1968 - 1992). Το 1973 μπαίνει στην περίοδο του πολιτικοποιημένου θεάτρου και το 1975 θα φυλακιστεί από τη χούντα μαζί με τον σύζυγό της για την παράσταση - σταθμό Το Μεγάλο Μας Τσίρκο. Από το 1978 και μετά θα συνεχίσει με θέατρο ρεπερτορίου στο δικό της Θέατρο Αθήναιον , ενώ προς τα τέλη της δεκαετίας του ΄80 θα ασχοληθεί και με την αρχαία τραγωδία. Η κινηματογραφική της καριέρα ξεκίνησε το 1955 με την ταινία Λατέρνα , Φτώχεια Και Φιλότιμο. Από το ξεκίνημά της καθιερώθηκε ως πρωταγωνίστρια και έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής παίζοντας με μοναδική άνεση σε κωμωδίες , δράματα και κομεντί. Πρωταγωνίστησε σε 32 ελληνικές ταινίες και σε 1 συμπαραγωγή (Μια Σφαίρα Στην Καρδιά - 1965). Υπήρξε παραγωγός της ταινίας Η Νύφη Το' Σκασε (1962) και σεναριογράφος της Ερωτικής Συμφωνίας (1972). Τηλεόραση : Μαρίνα Αυγέρη (1973) , Η Μεγάλη Περιπέτεια (1975) , Μαύρη Χρυσαλλίδα (1990).
Η Ρένα Βλαχοπούλου γεννήθηκε το 1923 στην Κέρκυρα και πέθανε το 2004. Σπούδασε φωνητική μουσική στο Ωδείο του Δραματικού Συλλόγου της γενέτειράς της. Σε ηλικία 17 ετών έχασε τους γονείς της από βομβαρδισμό στη διάρκεια του Ελληνοιταλικού πολέμου. Πρωτοεμφανίστηκε ως τραγουδίστρια το 1940 σε μια μουσική παράσταση του φημισμένου κέντρου Όασις του Ζαππείου. Μέχρι το 1953 συνεργάστηκε με πολλούς μουσικούς θιάσους και ηχογράφησε δεκάδες τραγούδια , τα περισσότερα από τα οποία έγιναν μεγάλες επιτυχίες. Το 1954 , έπειτα από μια θριαμβευτική περιοδεία στο εξωτερικό με τον Γ. Σπάρτακο που κράτησε 3 χρόνια , έκανε την πρώτη της εμφάνιση σαν ηθοποιός σε ένα νούμερο της επιθεώρησης Σουσουράδα που ανέβηκε στο Θέατρο Βέμπο. Μέχρι το τέλος της καριέρας της έμεινε πιστή στην επιθεώρηση , ενώ σποραδικές ήταν οι εμφανίσεις στην κωμωδία. Στον κινηματογράφο ξεκίνησε το 1956 με την ταινία Πρωτευουσιάνικες Περιπέτειες , ενώ η πρώτη της μεγάλη επιτυχία ήρθε με το μιούζικαλ Μερικοί Το Προτιμούν Κρύο (1962). Από τότε το άστρο της εκτινάχθηκε στα ύψη και παρέμεινε στην κορυφή μέχρι το 1973. Τις μεγάλες της επιτυχίες στήριξαν κατά βάση οι δύο μεγάλες εταιρείες της εποχής , η Φίνος Φιλμ και η Καραγιάννης - Καρατζόπουλος. Έλαβε μέρος σε 25 ελληνικές ταινίες και σε 1 τούρκικη παραγωγή. Το 1994 τιμήθηκε για την προσφορά της αλλά και την ερμηνεία της στο έργο Η Χαρτοπαίχτρα με το Αναμνηστικό Μετάλλιο Δημήτρη Ψαθά. Το 2003 βραβεύτηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλο με τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικος. Επίσης σημαντικό ήταν το "Έπαθλο Παναθήναια" που της πρόσφερε το Θεατρικό Μουσείο το 1994.
Ο Ντίνος Ηλιόπουλος γεννήθηκε το 1913 στην Αλεξάνδρεια από Έλληνες γονείς και πέθανε το 2001. Τελείωσε το γυμνάσιο στη Μασσαλία και το 1935 ήρθε στην Αθήνα όπου ακολούθησε εμπορικές σπουδές. Στη συνέχεια σπούδασε στη δραματική σχολή του Γ. Σαραντίδη και έκανε την 1η του θεατρική εμφάνιση το 1944 , στο θίασο της Κατερίνας με το έργο Κυρία Σας Αγαπώ. Λίγο αργότερα στο θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη (1946 - 1953) θα καταφέρει να αναδείξει το κωμικό του ταλέντο και να καταξιωθεί ως πρωταγωνιστής. Για τις επόμενες 2 10ετίες θα συνεργαστεί με θιάσους καταξιωμένων σταρ , ενώ με δικούς του θιάσους θα ανεβάσει ελληνική κωμωδία , σκηνοθετώντας πολλές από τις παραστάσεις του. Τη 10ετία του '70 θα στραφεί στην επιθεώρηση και το μιούζικαλ , και το 1978 θα παίξει για 1η φορά στην Επίδαυρο. Στον κινηματογράφο ξεκίνησε το 1948 με την ταινία 100.000 Λίρες. Τον 1ο του σημαντικό ρόλο ερμήνευσε στην ταινία Θανασάκης Ο Πολιτευόμενος (1954) , ενώ η καταξίωση ήρθε το 1956 με την ερμηνεία στον Δράκο του Νίκου Κούνδουρου. Η ταινία αυτή τον ανέδειξε καλλιτεχνικά , αλλά του έκλεισε τις πόρτες των μεγάλων εταιρειών παραγωγής , που τον θεώρησαν ποιοτικό και αντιεμπορικό. Έπειτα από μια 5ετία και την επιτυχία της ταινίας Το Κοροιδάκι Της Δεσποινίδος θα συνεχίσει θριαμβευτικά την καριέρα του σε εταιρείες όπως η Φίνος Φιλμ και η Καραγιάννης - Καρατζόπουλος. Πρωταγωνίστησε σε 88 ταινίες και σκηνοθέτησε 1 (μαζί με τον Φωτόπουλο) , το Προπαντός Ψυχραιμία (1951). Έγραψε 3 θεατρικά έργα , ευθυμογραφήματα , εξέδωσε ποιητικές συλλογές και την αυτοβιογραφία του. Για την προσφορά του στο θέατρο τιμήθηκε με τον Χρυσό Σταυρό του Γεωργίου του Α'.
Η Έλλη Λαμπέτη γεννήθηκε το 1926 στα Βίλια Αττικής από φτωχή οικογένεια , και πέθανε το 1983. Σπούδασε στη δραματική σχολή της Μαρίκας Κοτοπούλη (1941) , αφού προηγουμένως την απέρριψαν από τη σχολή του Εθνικού. Το 1942 , ενώ ακόμα φοιτούσε , έκανε την 1η της εμφάνιση στο θέατρο σε δεύτερο ρόλο στο έργο Ταξίδι Γάμου δίπλα στον καταξιωμένο πρωταγωνιστή Δημήτρη Χορν και το Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς έπαιξε σε πρωταγωνιστικό ρόλο στο έργο Η Χάνελε Πάει Στον Παράδεισο που ανέβηκε στο Θέατρο Κοτοπούλη - REX. Ήταν τότε μόλις 16 ετών , και οι κριτικές της εποχής συμφωνούσαν πως : "Ένα αστέρι γεννήθηκε"...Από τότε και για 40 περίπου χρόνια συνεχίστηκε αδιάκοπα η θριαμβευτική καλλιτεχνική της πορεία. Όσο ευτυχισμένη υπήρξε η καλλιτεχνική της πορεία τόσο η προσωπική της ζωή ήταν φειδωλή σε χαρές. Πρώτα έχασε τους γονείς της και 5 από τα 8 αδέρφια της και στη συνέχεια άρχισε η δική της πάλη με το θάνατο που κράτησε 15 χρόνια. Στο σινεμά ξεκίνησε το 1946 στην ταινία του Β. Παπαμιχάλη Αδούλωτοι Σκλάβοι. Η 1η μεγάλη της επιτυχία ήταν η ταινία Κυριακάτικο Ξύπνημα (1954) , ενώ με την ταινία Το Κορίτσι Με Τα Μαύρα (1956) κέρδισε τη διεθνή αναγνώριση. Η μοναδική χροιά της φωνής της και το αισθαντικό παίξιμο καταγράφηκαν σε 10 ταινίες , από τις οποίες η μία ήταν ξένη παραγωγή (Χαμένο Κορμί) και η άλλη συμπαραγωγή (Μια Μέρα Ο Πατέρας Μου). Τιμήθηκε με το έπαθλο "Κοτοπούλη" (1951) για την ερμηνεία της στα έργα Η Κληρονόμος και Πεγκ Καρδούλα Μου , με το "Αριστείον Κινηματογραφικής Αξίας" από ειδική επιτροπή προσωπικοτήτων (1961) για τις κινηματογραφικές ερμηνείες της περιόδου 1955 - 1961 και με το βραβείο φεστιβάλ Ιθάκης (1980) για την πολυετή καλλιτεχνική της προσφορά.
Ο Δημήτρης Χορν γεννήθηκε το 1921 στην Αθήνα και πέθανε το 1998. Ήταν γιος του θεατρικού συγγραφέα Παντελή Χορν. Πριν ακόμα τελειώσει το γυμνάσιο ξεκίνησε σπουδές στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου και λίγο αργότερα σπούδασε στη Νομική Αθηνών. Η 1η επίσημη εμφάνισή του στη σκηνή έγινε το 1940 στο Εθνικό με το έργο Ο Έμπορος Της Βενετίας. Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα έγινε από τους πιο περιζήτητους ζεν πρεμιέ της σκηνής. Συνεργάστηκε με θιάσους μεγάλων πρωταγωνιστών αλλά και με το Εθνικό (1946 - 1949). Στο σινεμά ξεκίνησε το 1943 με την ταινία Η Φωνή Της Καρδιάς. Η συνεργασία του με την Έλλη Λαμπέτη τόσο στο θέατρο (1952 - 1959) όσο και στον κινηματογράφο υπήρξε μυθική και άφησε εξαιρετικά δείγματα υποκριτικής τέχνης (Κυριακάτικο Ξύπνημα - 1954 , Κάλπικη Λίρα - 1955 , Το Κορίτσι Με Τα Μαύρα - 1956). Μετά την ξαφνική αποχώρηση της Λαμπέτη από την ζωή του συνέχισε μόνος του ως θιασάρχης στο Θέατρο Κεντρικόν (1959 - 1964) και στη συνέχεια εμφανίστηκε σποραδικά σε διάφορα θέατρα , πότε με δικό του θίασο και πότε με θιάσους κρατικών ή περιφερειακών σκηνών. Πρωταγωνίστησε σε 10 ταινίες και κέρδισε 2 φορές το βραβείο ερμηνείας Α' ανδρικού ρόλου στο φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1960 και 1961 για τις ερμηνείες στις ταινίες Μια Του Κλέφτη και Αλλοίμονο Στους Νέους. Για την τεράστια προσφορά του η πολιτεία τον τίμησε με τον Χρυσό Σταυρό του Γεωργίου του Α'. Μεγάλες επιτυχίες σημείωσε και στο τραγούδι , ενώ πλούσια είναι και η δισκογραφία που περιλαμβάνει αποσπάσματα από θεατρικές παραστάσεις ή τραγούδια του από το θέατρο και τον κινηματογράφο. Για ένα μικρό διάστημα διατέλεσε και γενικός διευθυντής του ΕΙΡΤ αμέσως μετά τη μεταπολίτευση (1974).
Ο Ορέστης Μακρής γεννήθηκε το 1899 στη Χαλκίδα και πέθανε το 1975. Σπούδασε φωνητική μουσική στο Ωδείο Αθηνών. Πρωτοτραγούδησε στη χορωδία Οικονομίδη στη γενέτειρά του. Υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία στη Νικομήδεια της Μικράς Ασίας. Το 1925 τον ανακάλυψε ο θίασος της Ροζαλίας Νίκα που αναζητούσε τενόρο και έτσι ξεκίνησε τις επίσημες εμφανίσεις του μετέχοντας στην οπερέτα Τρεις Αγάπες (1925). Αργότερα μαθήτευσε στον δάσκαλο της ελληνικής οπερέτας Γ. Παπαιωάννου (1927 - 1928) και συνέχισε τις εμφανίσεις στο είδος αυτό μέχρι το 1930. Έπειτα πέρασε στην επιθεώρηση και τη μουσική κωμωδία όπου καθιερώθηκε και διέπρεψε επί 40 χρόνια , σκορπώντας το γέλιο με την ιδιότυπη δραματική ανάπτυξη των ρόλων του , χαρακτηριστικά της υποκριτικής ευφυίας του. Το 1932 στην επιθεώρηση Ο Παπαγάλος ερμήνευσε για 1η φορά επί σκηνής τον τύπο του "μεθύστακα" , τον οποίο εμπνεύστηκε από έναν φίλο του αυθεντικό μπεκρή. Στον κινηματογράφο ξεκίνησε το 1931 με την ταινία Ο Μάγος Της Αθήνας του Αχ. Μαδρά. Είκοσι χρόνια αργότερα (1950) επανεμφανίστηκε στη μεγαλύτερη επιτυχία της 10ετίας του '50 , τον Μεθύστακα. Αλλά και η συνέχεια ήταν εξίσου σημαντική , καθώς σχεδόν όλες οι ταινίες στις οποίες πρωταγωνίστησε τη 10ετία του '50 έγιναν μεγάλες επιτυχίες , ερμηνεύοντας μοναδικά δραματικούς και κωμικούς ρόλους σε κλασσικές ταινίες των Τζαβέλλα , Σακελλάριου και Δημόπουλου. Έλαβε μέρος σε 37 ταινίες. Υπήρξε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του ΣΕΗ και ιδρυτικό μέλος του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου. Για την γενικότερη προσφορά του τιμήθηκε από την πολιτεία με το παράσημο του Τάγματος του Φοίνικος.
Η Γεωργία Βασιλειάδου γεννήθηκε το 1897 και πέθανε το 1980. Σπούδασε φωνητική μουσική στη Σχολή Γεννάδη. Μια τυχαία επίσκεψή της στο Θέατρο Ολύμπια την οδήγησε στον 1ο της ρόλο ως μέτζο-σοπράνο στην όπερα του Βέρντη Ερνάνης (1923). Στη συνέχεια συνεργάστηκε με μεγάλους θιάσους της εποχής ( Ιωαννόπουλου , Κυβέλης Βεάκη , Κοτοπούλη κ.α. ) όπου ερμήνευσε με επιτυχία πολλούς ρόλους σε έργα πρόζας. Το 1935 διέκοψε τις εμφανίσεις και έμεινε άνεργη περίπου 4 χρόνια , παίρνοντας πρόωρα τη σύνταξή της. Τότε ήταν που την ανακάλυψε ο Αλέκος Σακελλάριος (1939) σε ένα παλιό καφενείο στην πλατεία Ομονοίας και της έδωσε το ρόλο της κουτσομπόλας σε μια επιθεώρησή του. Η επάνοδός της στο σανίδι ήταν ένας θρίαμβος. Μετά τον πόλεμο εμφανίστηκε στην μουσική κωμωδία Να Τα Πάρεις Τα Κορίτσια (1946) με τον θίασο των "Πέντε Άσσων" και από εκείνη τη χρονιά ξεκίνησε η δεύτερη και πιο λαμπρή της καριέρα στη μουσική σκηνή (ως άσχημη αυτή τη φορά) πρωταγωνιστώντας σε δικούς της θιάσους ή σε θιάσους καταξιωμένων ηθοποιών. Αξέχαστη έμεινε η συνεργασία της με τους Αυλωνίτη - Ρίζο την περίοδο 1962 - 1965 , όπου έπαιξε σε πολλές επιτυχημένες κωμωδίες στο Θέατρο Σαμαρτζή. Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίστηκε το 1930 στην ταινία Για Την Αγάπη Της του Β. Περίδη. Η καθιέρωση ήρθε έπειτα από την συμμετοχή της στην πρώτη ταινία του Σακελλάριου Παπούτσι Από Τον Τόπο Σου (1946) και για 15 περίπου χρόνια υπήρξε η πιο δημοφιλής κωμικός της μεγάλης οθόνης. Έλαβε μέρος σε 48 ταινίες , ενώ ελάχιστες ήταν οι τηλεοπτικές της εμφανίσεις.
Ο Βασίλης Αυλωνίτης γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Θησείο το 1904 και πέθανε το 1970. "Σπούδασε" το θέατρο παρακολουθώντας από την ταράτσα του σπιτιού του τις παραστάσεις του θερινού Θεάτρου Έντεν. Πρωτοεμφανίστηκε το 1924 στη σκηνή του ίδιου θεάτρου ύστερα από προτροπή του θεατρικού επιχειρηματία Θόδωρου Σκούρα στο έργο Το Κορίτσι Της Γειτονιάς και 4 χρόνια αργότερα -αφού συνεργάστηκε με διάφορους θιάσους σε οπερέτες και κωμωδίες- έγινε θιασάρχης και πάλι στο Έντεν. Το 1931 παρολίγο να τον σκοτώσει σφαίρα από θερμόαιμο οπαδό των "βενιζελικών" , ο οποίος θίχτηκε από νούμερό του σε επιθεώρηση. Σε όλη του τη σταδιοδρομία υπηρέτησε με συνέπεια όλα τα είδη του θεάτρου και διακρίθηκε ιδιαίτερα στη μουσική κωμωδία και την επιθεώρηση , ως θιασάρχης ή συν-θιασάρχης για πολλές 10ετίες. Την 10ετία του '50 ήταν βασικό στέλεχος των επιθεωρήσεων του Θεάτρου Ακροπόλ στο οποίο διατέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής (1956 - 1961). Η 10ετία του '60 σημαδεύτηκε από τη σπουδαία συνεργασία του με τους Ρίζο και Βασιλειάδου (1962 - 1965). Πρωταγωνίστησε σε πολλές ελληνικές κωμωδίες που άφησαν εποχή. Στον κινηματογράφο ξεκίνησε το 1945 στην ταινία του Τζαν Κρίστιαν Διπλή Θυσία και έκανε την 1η του μεγάλη επιτυχία στην ταινία του Αλέκου Σακελλάριου Λατέρνα Φτώχεια Και Φιλότιμο (1955). Έλαβε μέρος σε 78 ταινίες , παίζοντας με χαρακτηριστική άνεση σε κωμωδίες , κομεντί , φαρσοκωμωδίες , αισθηματικά και βουκολικά δράματα. Χαρακτηριστικές έμειναν οι μούτες του που , κυρίως στο θέατρο , σκορπόυσαν θύελλα γέλιου πριν ακόμα αρθρώσει την πρώτη λέξη του κωμικού του κειμένου.
Ο Ανδρέας Μπάρκουλης γεννήθηκε το 1936 στον Πειραιά. Σπούδασε στη δραματική σχολή του Κ. Μιχαηλίδη. Το 1956 , προτού ολοκληρώσει τις σπουδές , απέκτησε άδεια ηθοποιού ως εξαιρετικό ταλέντο. Την ίδια χρονιά έκανε την 1η επαγγελματική εμφάνιση στη σκηνή με το έργο Κορυδαλλός που ανέβηκε στο Θέατρο Κοτοπούλη - REX. Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίστηκε το 1957 στην ταινία Τρία Παιδιά Βολιώτικα. Σε σύντομο χρονικό διάστημα καθιερώθηκε ως ζεν πρεμιέ και απέκτησε μεγάλη δημοτικότητα. Μια από τις πιο παραγωγικές του χρονιές ήταν το 1958 όταν συμμετείχε σε 9 ταινίες ως συμπρωταγωνιστής των μεγάλων σταρ της εποχής : Αλίκη Βουγιουκλάκη , Τζένη Καρέζη , Χριστίνα Σύλβα κ.α. Μέχρι σήμερα έχει λάβει μέρος σε 114 ταινίες ερμηνεύοντας ρόλους σε όλα τα είδη του κινηματογράφου. Στο θέατρο είχε μια λαμπρή πορεία μέχρι το 1973 , όταν για κάποιο νομικό πρόβλημα αναγκάστηκε να μεταναστεύσει στις ΗΠΑ , όπου παρέμεινε 6 χρόνια κάνοντας καριέρα ως τραγουδιστής. Ξαναεμφανίστηκε στο θέατρο το 1983 και παρέμεινε μέχρι τα τέλη της 10ετίας του '80 , ερμηνεύοντας σημαντικούς ρόλους του ποιοτικού διεθνούς ρεπερτορίου. Τηλεόραση : Οι Θησαυροί Της Βέρμαχτ , Οι Έμποροι Των Εθνών , Αστέρια Από Χώμα (1983) κ.α. Η πρώτη από τις τρεις συζύγους του ήταν η ηθοποιός Αλέκα Στρατηγού.
Ο Δημήτρης Καλλιβωκάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1930. Σπούδασε στις δραματικές σχολές του Θεάτρου Τέχνης και του Ωδείου Αθηνών (1954). Παρακολούθησε επίσης μαθήματα και στη Σχολή Καλών Τεχνών. Η 1η του εμφάνιση στη σκηνή έγινε το 1955 στο έργο Ο Μπαμπάς Εκπαιδεύεται στο Εθνικό Θέατρο. Στη συνέχεια έπαιξε σε όλα τα είδη του θεάτρου με ιδιαίτερες επιδόσεις στις κωμωδίες του Αριστοφάνη. Στο σινεμά ξεκίνησε το 1958 με την ταινία Μακριά Απ' Τον Κόσμο. Μέχρι σήμερα έχει λάβει μέρος σε 35 ταινίες , κυρίως κωμωδίες και κομεντί. Ασχολήθηκε και με τη φωτογραφία κερδίζοντας πολλά διεθνή βραβεία.
Ο Βασίλης Λογοθετίδης γεννήθηκε το 1897 στο Μυριόφυτο , ένα χωριό της ανατολικής Θράκης και πέθανε το 1960. Σε νηπιακή ηλικία εγκαταστάθηκε μαζί με τους γονείς του στην Κωνσταντινούπολη. Το 1915 αποφοίτησε από το περίφημο Ζωγράφειο Γυμνάσιο της Πόλης και λίγο αργότερα άρχισε τις πρώτες ερασιτεχνικές εμφανίσεις στη σκηνή. Το 1918 , έχοντας κάνει ήδη τον 2ο γάμο του (!) , έρχεται στην Αθήνα και την επόμενη χρονιά εντάσσεται στον δυναμικό θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη. Εκεί έμεινε 27 ολόκληρα χρόνια και καθιερώθηκε ως ένας από τους βασικότερους κωμικούς πρωταγωνιστές του θιάσου. Την περίοδο 1934 - 1935 έφυγε από τη μόνιμη στέγη του και συνεργάστηκε με τον θίασο των Κ. Μουσούρη - Α. Θεοδωρίδου σε 3 έργα. Το 1936 επέστρεψε ως καλλιτεχνικός διευθυντής. Σταθμός στην καριέρα του υπήρξε η παράσταση Οι Γερμανοί Ξανάρχονται , η οποία σημείωσε τεράστια επιτυχία και αποτέλεσε την αφορμή για να πάρει την απόφαση να ανεξαρτητοποιηθεί και να γίνει θιασάρχης. Το 2ο μέρος της μεγάλης του θεατρικής πορείας κράτησε 13 χρόνια ξεκινώντας με το έργο Ένας Ήρως Με Παντούφλες. Το μοναδικό υποκριτικό ταλέντο του αποτυπώθηκε σε 11 κινηματογραφικές ταινίες. Η 1η του κινηματογραφική εμφάνιση ήταν το 1933 (Ο Κακός Δρόμος). Οι υπόλοιπες 10 εμφανίσεις , που ήταν διασκευές των μεγάλων θεατρικών του επιτυχιών , ήταν το διάστημα 1948 - 1958. Στις ταινίες του δημιούργησε μοναδικά τον τύπο του μικροαστού Έλληνα που βρίσκεται αντιμέτωπος με το κοινωνικό περιβάλλον. Τιμήθηκε από την πολιτεία με τον Χρυσό Σταυρό του Φοίνικος.
Ο Περικλής Χριστοφορίδης γεννήθηκε το 1907 στην Τραπεζούντα και πέθανε το 1983. Σπολυδασε στη δραματική σχολή του Ωδείου Αθηνών. Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το 1924 στο έργο Τύχη Που Την Έχουν , συμμετέχοντας στον θίασο Λεπενιώτη - Παλαιολόγου. Συνεργάστηκε με πολλούς αθηναικούς θιάσους και ειδικεύτηκε σε κωμωδίες , επιθεωρήσεις και οπερέτες. Στο σινεμά ξεκίνησε το 1930 με την ταινία Η Μπόρα του Δ. Γαζιάδη. Έλαβε μέρος σε 126 ταινίες και ειδικεύτηκε στις κωμωδίες και τις κομεντί.
Η Άννα Μαντζουράνη γεννήθηκε το 1935 στην Αθήνα και πέθανε το 1991. Σπούδασε στη δραματική σχολή του Τ. Μουζενίδη (1952) και στη σχολή Τραγουδιού Μ. Καλφόπουλου. Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το 1952 με το θίασο "Ελληνικής Μουσικής Κωμωδίας" του Τ. Μουζενίδη και υπηρέτησε κυρίως την επιθεώρηση. Στο σινεμά ξεκίνησε το 1958 στην ταινία Μέλπω. Έλαβε μέρος σε 44 ταινίες και κέρδισε το βραβείο Α' γυναικείου ρόλου στο φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1981 για την ταινία Μάθε Παιδί Μου Γράμματα.
Ο Θάνος Κωτσόπουλος γεννήθηκε το 1911 στην Αθήνα και πέθανε το 1993. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1927) και υποκριτική στην "Επαγγελματική Σχολή Θεάτρου" και στη σχολή του Εθνικού. Έκανε την 1η εμφάνιση στη σκηνή το 1932 με το έργο Ο Έμπορος Της Βενετίας στο Εθνικό και στο σινεμά το 1952 με την ταινία Έτσι Έσβησε Η Ζωή Μου. Έλαβε μέρος σε 9 ταινίες. Τιμήθηκε από πολλές χώρες του εξωτερικού και από την Ακαδημία Αθηνών (1983) για το σύνολο της δουλειάς του.
Ο Βασίλης Διαμαντόπουλος γεννήθηκε στον Πειραιά το 1920 και πέθανε το 1999. Σπούδασε στις δραματικές σχολές του Εθνικού Θεάτρου και του Θεάτρου Τέχνης. Το 1942 έκανε την 1η του εμφάνιση στη σκηνή , παίζοντας στην εναρκτήρια παράσταση του Θεάτρου Τέχνης (Αγριόπαπιες). Μέχρι το 1949 κατάφερε με τις ερμηνείες να καθιερωθεί ως ένας από τους σημαντικότερους νέους ηθοποιούς της εποχής. Στη συνέχεια συνεργάστηκε με το θίασο της Κατερίνας και με το Εθνικό. Το 1953 σχημάτισε για 1η φορά δικό του θίασο , ενώ το 1958 ίδρυσε το "Νέο Θέατρο" , που λειτούργησε μέχρι το 1966 μαζί με τη 2η σύζυγό του , τη Μαρία Αλκαίου. Στη διάρκεια της δικτατορίας αυτοεξορίστηκε στο Παρίσι. Στον κινηματογράφο ξεκίνησε το 1948 με την ταινία του Γιώργου Τζαβέλλα Μαρίνος Κοντάρας. Το 1959 στη σπονδυλωτή ταινία Ερωτικές Ιστορίες δίνει ένα ρεσιτάλ ερμηνείας , ενώ το 1960 εντάσσεται για λίγο διάστημα στο δυναμικό της Φίνος Φιλμ γυρίζοντας μερικές αξιόλογες εμπορικές ταινίες. Το 1964 σταμάτησε τις εμφανίσεις του στο σινεμά και επανεμφανίστηκε το 1977 κερδίζοντας το βραβείο ερμηνείας στο φεστιβάλ ελληνικού κινηματογράφου Θεσσαλονίκης για τις ταινίες Μάθε Παιδί Μου Γράμματα (Α' ρόλου - 1981) και Τα Παιδιά Της Χελιδόνας (Β' ρόλου - 1987). Έλαβε μέρος σε 27 ελληνικές ταινίες , σε μία συμπαραγωγή (La Route De Corinthe - 1967) και σε 3 ξένες παραγωγές (Une Balle Au Coeur - 1965 , L' Aveu - 1970 , L' Amour C' Est Gai , L' Amour C' Est Triste - 1971). Τηλεόραση : Εκείνος Και Εκείνος (1972) , Ο Συμβολαιογράφος (1979) κ.α. Τιμήθηκε από την πολιτεία με τον Χρυσό Σταυρό Γεωργίου Α'. Υπήρξε δάσκαλος υποκριτικής , ιδρυτής των σχολών "Θεατρικό Εργαστήρι" και "Ίασμος" και θεατρικός συγγραφέας.
Η Αλίκη Βουγιουκλάκη γεννήθηκε στην Αθήνα στο Μαρούσι το 1934 και πέθανε το 1996. Πρωτόπαιξε σε θεατρική σκηνή όταν ήταν ακόμα μαθήτρια στο γυμνάσιο , στο μονόπρακτο του Σ. Σκίπη Οι Βραχνάδες. Σπούδασε στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου κι έκανε την πρώτη της επίσημη εμφάνιση κατά τη διάρκεια των σπουδών της , στο έργο Ο Κατά Φαντασίαν Ασθενής. Το καλοκαίρι του 1954 με ειδική άδεια σπό τη σχολή πρωταγωνίστησε στην παράσταση Ρωμαίος Και Ιουλιέττα αντικαθιστώντας την Άννα Συνοδινού. Από τότε και για 40 ολόκληρα χρόνια θα παίζει στη σκηνή και στην οθόνη μόνο ως πρωταγωνίστρια. Τα 7 πρώτα χρόνια της θεατρικής της διαδρομής συνεργάστηκε με σημαντικούς αθηναικούς θιάσους , ενώ από το 1961 άρχισε να συγκροτεί δικούς της θιάσους σημειώνοντας μεγάλες επιτυχίες. Την περίοδο 1964 - 1974 ήταν συν-θιασάρχης με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ (παντρεύτηκαν το 1965) ξεκινώντας στο Θέατρο Κεντρικόν με το έργο Κολόμπ. Το 1971 απέκτησε το δικό της Θέατρο Αλίκη το οποίο εγκαινιάστηκε με την παράσταση Βασίλισσα Αμαλία. Από το 1974 μέχρι το 1996 θα συνεχίσει μόνη της ως θιασάρχης ανεβάζοντας μεγάλες και ακριβές παραστάσεις , κρατώντας μόνιμα τα σκήπτρα της εμπορικότερης ηθοποιού. Η κινηματογραφική της καριέρα , αν και είχε μικρότερη διάρκεια , υπήρξε εξίσου εντυπωσιακή , καθώς οι ταινίες της για 15 περίπου χρόνια βρισκόντουσαν μέσα στις πρώτες θέσεις. Ξεκίνησε το 1954 με την ταινία του Νίκου Τσιφόρου Το Ποντικάκι. Τα 5 πρώτα χρόνια θα πρωταγωνιστήσει μόνο σε δράματα , αλλά η επιτυχία θα έρθει με τις κομεντί. Η έκρηξη της δημοτικότητάς της έγινε το 1959 με την ταινία Το Ξύλο Βγήκε Από Τον Παράδεισο , η οποία λάνσαρε την "ανέμελη και παιχνιδιάρα Αλίκη" που όλοι θα αγαπήσουν. Η πορεία της από εκείνη τη χρονιά και μετά θα είναι συνεχώς ανοδική και θα κορυφωθεί το 1970 με την ταινία του Νίκου Φώσκολου Υπολοχαγός Νατάσσα. Έλαβε μέρος σε 40 ελληνικές ταινίες , μία συμπαραγωγή (Aliki My Love - 1962) , ενώ είχε δύο μικρές συμμετοχές στις ταινίες Ο Παράς Και Ο Φουκαράς (1964) και Περάστε Την Πρώτη Του Μηνός (1964). Τιμήθηκε με το βραβείο Α' ρόλου στο 1ο φεστιβάλ ελληνικού κινηματογράφου Θεσσαλονίκης για την ταινία Μανταλένα. Επίσης τιμήθηκε με το Αριστείο Κινηματογραφικής Αξίας (1961) και το 1997 τιμήθηκε για την καλλιτεχνική της προσφορά με το έπαθλο "Κοτοπούλη" (μετά θάνατον). Τηλεόραση : Βασίλισσα Αμαλία (1975) , Θεατρίνα (1977) , Καμπαρέ (1978 , Και Εύθυμη Και Χήρα (1991). Πλούσια ήταν και η δισκογραφική της δραστηριότητα έχοντας στο ενεργητικό 36 μεγάλους δίσκους και 60 μικρούς , με τραγούδια κυρίως από το θέατρο και τον κινηματογράφο. Ήταν αναμφισβήτητα ένα φαινόμενο ηθοποιού , με ευρύτατη και πολυετή αποδοχή.
Ο Κώστας Χατζηχρήστος γεννήθηκε το 1921 στη Θεσσαλονίκη και πέθανε το 2001. Φοίτησε 2,5 χρόνια στη Στρατιωτική Σχολή της Σύρου. Μετά τον πρώτο του γάμο (1942) εντάχθηκε σε ένα θεατρικό μπουλούκι , με το οποίο πραγματοποίησε την 1η του σκηνική εμφάνιση. Το 1944 ερμηνεύοντας ένα ρόλο στο Στραβόξυλο του Ψαθά με το θίασο της Ν. Γαιτανάκη ξεχώρισε για πρώτη φορά και πολλοί άρχισαν να μιλούν για το πηγαίο κωμικό του ταλέντο. Την περίοδο 1945 - 1948 εμφανίστηκε σε οπερέτες και βαριετέ , ενώ το 1949 εντάχθηκε στο μουσικό θίασο της Κ. Νικολαίδου , όπου έκανε την 1η του μεγάλη επιτυχία ερμηνεύοντας τον Θύμιο , τον κουτοπόνηρο επαρχιώτη. Από το 1951 γίνεται περιζήτητος στις επιθεωρήσεις και τις μεγάλες μουσικές σκηνές , ενώ από το 1959 και μετά έχοντας φτάσει στο αποκορύφωμα της δημοτικότητας συγκροτεί δικούς του θιάσους και ανεβάζει μια σειρά επιτυχημένων κωμωδιών και πανάκριβων επιθεωρήσεων συνεργαζόμενος με τα μεγαλύτερα ονόματα του μουσικού θεάτρου. Ύστερα από μια επιτυχημένη περιοδεία στην Αμερική (1965) εγκαταστάθηκε στο δικό του Θέατρο Χατζηχρήστου , όπου συνέχισε τη δραστηριότητά του , χωρίς να σταματήσει τις μεγάλες περιοδείες. Η κινηματογραφική του καριέρα υπήρξε ιδιαίτερα επιτυχημένη και ξεκίνησε το 1952 με την ταινία Ο Πύργος Των Ιπποτών. Η 1η μεγάλη επιτυχία ήταν Ο Ηλίας Του 16ου (1959) , ενώ την ίδια χρονιά καθιέρωσε και στην οθόνη τον θεατρικό του ήρωα , τον Θύμιο. Έλαβε μέρος ως ηθοποιός σε 76 ταινίες , ήταν παραγωγός σε 3 , έγραψε το σενάριο σε 4 και σκηνοθέτησε 9 (τις 3 σε συνεργασία με τον Απόστολο Τεγόπουλο). Υπήρξε ο "βασιλιάς του αυτοσχεδιασμού" και ο σωτήρας πολλών ατάλαντων σεναριογράφων.
Ο Κώστας Κακκαβάς γεννήθηκε το 1936 στην Αθήνα και σπούδασε στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Μετά το 2ο έτος πήρε άδεια ηθοποιού ως εξαιρετικό ταλέντο. Ξεκίνησε από τον κινηματογράφο το 1955 με την ταινία Στέλλα σε ένα μικρό ρόλο δίπλα στην Μελίνα Μερκούρη. Από το 1958 και μετά καθιερώνεται ως ένας από τους δημοφιλέστερους ζεν πρεμιέ του ελληνικού κινηματογράφου πρωταγωνιστώντας μέχρι το 1969 σε 73 ταινίες , κυρίως κοινωνικά δράματα αλλά και κωμωδίες. Μεγαλύτερες επιτυχίες του ήταν οι ταινίες Ο Δρόμος Με Τα Κόκκινα Φώτα (1963) , Περιφρόνα Με Γλυκειά Μου (1965) κ.α. Στο σινεμά θα επανεμφανιστεί το 1996 με την ταινία Ο Βαρόνος του Νίκου Ζερβού και θα συνεχίσει να εμφανίζεται μέχρι τις μέρες μας παίρνοντας μέρος σε δύο ακόμη ταινίες. Η σταδιοδρομία του στο θέατρο ήταν μικρή και κράτησε μόνο 8 χρόνια. Ξεκίνησε το 1959 με το έργο Λήσταρχος Νταβέλης στο θίασο του Κώστα Χατζηχρήστου και συνέχισε με διάφορους θιάσους γνωστών πρωταγωνιστών. Το 1965 ερμήνευσε τον Κοβάλσκι στο έργο Λεωφορείο Ο Πόθος με την Αλεξάνδρα Λαδικού στη Θεσσαλονίκη.
Ο Χριστόφορος Νέζερ γεννήθηκε το 1889 στην Αθήνα και πέθανε το 1970. Υπήρξε αυτοδίδακτος στην υποκριτική τέχνη και έκανε την 1η του εμφάνιση το 1909 στο θίασο της Ε. Παρασκευοπούλου , με το έργο Δαλιδά του Φεγιέ. Διακρίθηκε στη μακρόχρονη καριέρα του για τις ερμηνείες σε έργα του Ξενόπουλου , του Αριστοφάνη και του Μολιέρου. Η Γαλλία τον τίμησε με το Μετάλλιο Ακαδημαικών Δαφνών (για τον Μολιέρο) , ενώ η ελληνική πολιτεία με τον Χρυσό Σταυρό του Γεωργίου Α' για το σύνολο της προσφοράς του. Για τον ίδιο λόγο τον τίμησε και το φεστιβάλ ελληνικού κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 1967. Στον κινηματογράφο έκανε την 1η εμφάνιση το 1943 στην ταινία του Τ. Μπακόπουλου Η Θύελλα Πέρασε. Έλαβε μέρος σε 56 ταινίες και διακρίθηκε στα δράματα.
