Ελαφρές νύξεις γίνονταν, ιδιαίτερα σε "καλλιτεχνικές" ταινίες και προς το τέλος της περιόδου Παπαδοπούλου, αλλά ως εκεί. Τα σενάρια έπρεπε να εγκριθούν από επιτροπή λογοκρισίας που ήταν αυστηρότατη. Τώρα δεν υπάρχει επιτροπή λογοκρισίας, αλλά υπάρχει εσωτερική λογοκρισία από κανάλια και εταιρείες παραγωγής που αν κρίνουν ότι κάτι δεν θα είναι εμπορικό δεν θα το φτιάξουν. Οι σειρές δεν ενδιαφέρονται για την πραγματικότητα αλλά για την ακροαματικότητα που φέρνει διαφημίσεις. Θα τράβαγε κόσμο ΤΩΡΑ μια σειρά που έστω και με άσχετο θέμα θα έδειχνε τον κόσμο με lockdown και μάσκες? Όταν ξεπεραστεί το πρόβλημα είναι άλλη ιστορία, μπορεί να γυριστούν σειρές και ταινίες που να αναφέρονται στην covid, αλλά ο κόσμος γενικά βλέπει τηλεόραση για να ξεχάσει την καθημερινότητα, όχι να τη δει στην οθόνη του.
Πέρα από το ότι η όλη κορωνοκατάσταση έχει κρατήσει 10 μήνες μόνο και αλλάζει συνέχεια, οπότε εκτός αν μια σειρά γράφεται "στο πόδι" λίγο πριν γυριστεί, το επεισόδιο κινδυνεύει να γίνει παρωχημένο πριν καν προβληθεί. Κι όσο για ταινίες, αυτές χρειάζονται ακόμη περισσότερο χρόνο από τη σύλληψη της ιδέας στην παραγωγή και στην προβολή, οπότε είναι ακόμη πιο δύσκολο να ακολουθήσουν την πραγματικότητα ακόμη και να θέλουν.
