H εμμονη μου με Αμερικανικες μπαντες δεν εχει να κανει μονο με την τοποθεσια που βρισκομαι, αλλα πραγματικα υπαρχουν πολλες εξαιρετικες μπαντες που ειτε δεν εφτασαν ποτε στην αλλη οχθη του ατλαντικου, ειτε απλα ξεκινησαν πολυ αργα οταν το λεγομενο grunge κυμα (ενα ηλιθιο και εξαιρετικα ανωριμο και τεμπελχαναδικο ειδος μουσικης κατα την γνωμη μου) αρχισε να μονοπωλει τις δισκογραφικες εταιριες, που με την σειρα τους αρχισαν να παραμεριζουν την δημιουργηκοτητα, μουσικη καταρτιση και μοναδικη εμπνευση που ειχαν να προσφερουν οι μεταλλικες μπαντες στο βωμο των πωλησεων και στο τι γουσταρε ο μεσος teenager του 90. Και αν πολλοι εχουν την γνωμη οτι μεταλ = καφριλα και growlings σε πολυ χαμηλες οκταβες (που δυστηχως υπηρχαν και τετοια και για στιγματισαν ασχημα το μεταλ) they are in for a treat..
Υπαρχει μια παρεξηγημενη εως εντελως λανθασμενη αντιληψη στην μεταλικη κοινωνια για τις λεγομενες hair metal, glam metal, poser metal και δεν ξερω εγω τι αλλο μπαντες, που εχουν δεχτει βελη απο τους απανταχου οπαδους του "ακουω metal = εγω αντρας". Για αυτη την κατηγορια δεν εχω να προσθεσω κατι εκτος απο οτι οι παρωπιδες ειναι επιλογη και γουστο καθενος. Σιγουρα υπηρχαν και οι αναλογες παπαντζο-μπαντες που εκτος απο χρωματα φρου φρου και αρωματα δεν ειχαν να προσφερουν κατι ιδιαιτερο και αφησαν το δικο τους ασχημο στιγμα (με τις αναλογες τιτλοφορεσιες που ανεφερα παραπανω). Κλεινοντας την μικρη εισαγωγη αυτη, ελπιζω οι φιλοι που θα επισκεπτονται το thread αυτο να εμπλουτιζουν τα ακουσματα τους, και να ανακαλυπτουν την μαγεια της μουσικης. Οτι μπορω να ξεθαβω απο τα ακουσματα μου και τις αγαπημενες μου μπαντες θα ανεβαινει εδω, μπαντα προς μπαντα καθε φορα.
Ξεκινωντας το american invasion, δεν θα σκεπτομουν να ξεκινησω με οτιδηποτε αλλο απο τους αγαπημενους μου ICON. Ενα σχημα που καταφερε στις αρχες του 80 να βγαλει ενα καταπληκτικο αλμπουμ, τo ομωνυμο ICON, που περιεχει αναμεσα στα αλλα, τραγουδια δυναμιτες οπως το Under My Gun, World War, Rock n Roll Maniac και αλλα. Eνας απο τους καλυτερους κιθαριστες που περασαν απο τα 80's και το κυμα των guitar gods, ειναι ο Dan Wexler, που ποτε δεν ελαβε την αναγνωριση που του αξιζε. Τα φωνητικα του Stephen Clifford απλα εδεναν τρελα με τον τραχυ ηχο του πρωτου αυτου αλμπουμ και της δυναμικοτητας που ρεει αφθονη σε ολα τα τραγουδια. Τα υπολοιπα αλμπουμ που εβγαλαν, Night Of The Crime (1985), An Even More Perfect Union (1987) και Right Between The Eyes (1989) εδωσαν οτι καλυτερο ειχε να δωσει στιχουργικα και δημιουργικα η μπαντα (με τραγουδια υμνους οπως το Out For Blood, Hungry For Love), αν και ο ηχος ηρεμησε και φιλτραριστηκε, ειδικα με το Right Between The Eyes να εχει χασει την μεταλικη κατευθυνση που χαραξε το ICON (με μονη εξαιρεση το τραγουδι A Far Cry που κυριολεκτικα τα σπαει και δειχνει οτι ακομα "το ειχαν", καθως ειναι ντυμενο με τρελα riff και ενα απιστευτο σολο, απλα ηταν σταγονα στον ωκεανο αναμεσα στα αλλα τραγουδια). Κυριολεκτικα με κανει να αναρωτιεμαι για το ποσο επηρεαζαν οι δισκογραφικες εταιρειες τις εκαστοτε μπαντες ως προς το τι ηθελαν να πουλησουν, ειδικα προς το τελος του 80.
ICON - Under My Gun
[ame=http://www.youtube.com/watch?v=6VblX3Bg3wc]YouTube - 80's Metal - ICON - Under My Gun 1984
[ame=http://www.youtube.com/watch?v=eFI6PIIymZM]YouTube - icon 'under my gun' live new mexico 1984
Η μπαντα διαλυθηκε αμεσως μετα την κυκλοφορια του τελευταιου αλμπουμ, και ξαναενωθηκαν καπου στο 2007 οπου και ειναι ενεργοι μεχρι σημερα. Εχει κυκλοφορησει και ενα Live Bootleg απο το 1984, οπως επισης και διαφορα ακυκλοφορητα τραγουδια. Οσοι ενδιαφερονται ας ριξουν μια ματια στο site της μπαντας
http://www.myspace.com/officialiconpage, και ας τσεκαρουν το τραγουδι Wreckless που ερχεται απο την πρωιμη ηχογραφιση του αλμπουμ ICON, για να καταλαβουν τι εστι ακατεργαστος μεταλικος ηχος εν ετη 1983!
