Μεταμόρφωσις...

[Juanita]

Ο Άλμπερτ είναι ο μόνος χαρακτήρας στην ιστορία της Κάντυ που μεταμορφώνεται διαρκώς....

Αν και δε γνωρίζουμε ακόμη την ταυτότητά του , αρχικά εμφανίζεται με την παραδοσιακή

στολή της οικογένειας των Άρντλεϋ.

Ένας μικρός πρίγκηπας στο λόφο της Κάντυ. όμορφος, λαμπερός και γλυκομίλητος.

Μια οπτασία που κατακτά αμέσως την παιδική καρδούλα συντροφεύει τα όνειρά της

και της δίνει κουράγιο στις δύσκολες στιγμές...

Μέχρι την επόμενη συνάντηση, έχουν περάσει 6 χρόνια.

Ο Άλμπερτ εμφανίζεται με γένια και γυαλιά που κρύβουν τα όμορφά του μάτια.

Μοιάζει πολύ μεγαλύτερος από την ηλικία του και θυμίζει περισσότερο έναν άστεγο

τυχοδιώκτη - κλοσάρ παρά το μοναδικό κληρονόμο που φέρει το όνομα της οικογένειας.

Στις σκηνές όπου το μούσι του Άλμπερτ κρύβεται, ξεχωρίζει ή γλυκύκητα του προσώπου του.

Στο Λονδίνο όταν ο Άλμπερτ συναντά την Κάντυ, το μούσι έχει φύγει αλλά το γυαλί

παραμένει ακάθεκτο στη θέση του.

Ο Άλμπερτ δε θυμίζει σε τίποτα τον κλοσάρ τύπο που γνώρισε η Κάντυ στο Λέικγουντ.

Το ντύσιμό του εξακολουθεί να είναι απλοϊκό, καθημερινό... αν και κληρονόμος δε διστάζει

να εργαστεί στο ζωολογικό κήπο κοντά στους αγαπημένους του φίλους...

Πίσω στο Σικάγο, η εκπαιδευόμενη νοσοκόμα μας, κοιτάζει το πονεμένο πρόσωπο που είναι

ξαπλωμένο στο φορείο. Αν και οποιοσδήποτε άλλος δε θα πρόσεχε την ομοιότητα, η Κάντυ

δε χρειάζεται την επιβεβαίωση του Πούπε για να καταλάβει πως πρόκειται για τον αγαπημένο

της φίλο... Αναλαμβάνει τη φροντίδα του μέχρι την πλήρη ίαση όπου σιγά σιγά ο Άλμπερτ

από ασχημόπαπο γίνεται κύκνος.

Ο Άλμπερτ παίρνει την "οριστική" του μορφή με την αποκάλυψη της ταυτότητάς του.

Ο μεγάλος κληρονόμος στέκεται μπροστά της ωραία ντυμένος με ρούχα που αναδεικνύουν

το όμορφο παρουσιαστικό του... Και η κορύφωση στο λόφο της Πόνη όπου η Κάντυ

ξαναβρίσκει τον Πρίγκηπά της ακόμα πιό γοητευτικό απ΄οτι τον φανταζόταν...

Παραμύθι μέσα στο παραμύθι... Μιζούκι και Ιγκαράσι πλέκουν περίτεχνα διάφορα παραμύθια

μεταξύ τους για να υφάνουν μιά υπέροχη ιστορία!

Η Πεντάμορφη και το Τέρας, Το ασχημόπαπο που έγινε κύκνος, Ο Ευτυχισμένος Πρίγκηπας...

Πόσα άραγε παραμύθια μπορούμε να ανασύρουμε μέσα από την Κάντυ μας;;;;;

(Μήπως είναι αφορμή για νέο threadάκι;;;;

Προβολή συνημμένου 71899Προβολή συνημμένου 71900Προβολή συνημμένου 71901Προβολή συνημμένου 71902Προβολή συνημμένου 71903Προβολή συνημμένου 71904

 

[domniki]

Αν παρατηρησεις, ολοι οι ηρωες αλλαζουν καθως περνανε τα χρονια. Η Καντυ μικρη ειναι πολυ πιο γλυκουλα, με μικρο σωματακι και τεραστια ματια. Η φωνη της Καρρα αλλαζει επισης με τον χρονο. Αλλα επειδη ολα αυτα γινονται πολυ σταδιακα δεν το καταλαβαινουμε, παρα μονο οταν υπαρχει καποια αναδρομη στο παρελθον.

 

[Juanita]

Αν παρατηρησεις, ολοι οι ηρωες αλλαζουν καθως περνανε τα χρονια. Η Καντυ μικρη ειναι πολυ πιο γλυκουλα, με μικρο σωματακι και τεραστια ματια. Η φωνη της Καρρα αλλαζει επισης με τον χρονο. Αλλα επειδη ολα αυτα γινονται πολυ σταδιακα δεν το καταλαβαινουμε, παρα μονο οταν υπαρχει καποια αναδρομη στο παρελθον.

Αλλάζουν μεγαλώνοντας... φυσιολογικά...

Ο Άλμπερτ αλλάζει από το κακό στο υπέροχο!!!!

 

[domniki]

Παντως οσο και να αλλαζει, το μαυρο πουκαμισο, το τζην παντελονι με γυρισμενα ρεβερ, και τον σακο δεν τα αποχωριζεται ποτε! Τι υπερατλαντικα ταξιδια, τι βομβες στα τρενα, τι Παγκορμιοι πολεμοι, αυτος εκει! Μονο στο τελευταιο επεισοδιο φοραει διαφορετικα ρουχα.

 

[Juanita]

Αχχχχχ... ναι.....

Δεν είναι ένας κούκλος με αυτό το ανεπιτήδευτο look;;;;

(Μεταξύ μας πρέπει να έβγαζε και μιά βαρβατίλα, χειρότερη από του Τομ

που θα ήταν δικαιολογημένη...)

 

[domniki]

Λυπαμαι juanita αλλα ποτε δεν μου αρεσαν οι ξανθοι Εμφανισιακα προτιμω τον Τομ

 

[Juanita]

Λυπαμαι juanita αλλα ποτε δεν μου αρεσαν οι ξανθοι Εμφανισιακα προτιμω τον Τομ

Δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι... :

Μειώνεται ο ανταγωνισμός.... :boss:

 

[Turrican]

Στις μεταμορφώσεις να βάλουμε και την φάση με τους επιδέσμους ;

 

[domniki]

Αυτη η Μιζουκι εχει βγαλει ολα της τα απωθημενα στους αντρες της σειρας. Ο καημενος ο Αλμπερτ περναει απο χιλια κυματα: χανει τους γονεις του και την αδερφη του οταν ηταν μικρος, τον πυροβολουν οι επιστατες του κτηματος του, μπλεκει σε καυγαδες στο Λονδινο (για να βοηθησει τον Τερρυ), βομβαρδιζουν το τρενο του και παθαινει αμνησια! Μα τι αλλο πρεπει να περασει για να βρει την ευτυχια? Η "Οδυσσεια ενος ξεριζωμενου" εχει καταληξει η ζωη του. Ισως φταιει και το πληθος των επεισοδιων. 115 επεισοδια ειναι παρα πολλα για μια παιδικη σειρα!

 

[Juanita]

Πάρα πολλά;;;;;;;;;;;;;;

Domniki μου εμένα δε μου είναι αρκετά.

Θα προτιμούσα λιγότερα άχρηστο μπλα μπλα στο

anime (κυρίως) και να υπήρχε η πολυαναμενόμενη

συνέχεια με τον Άλμπερτ και την Κάντυ ...

Και ας κρατούσε μόνο 25358 επεισόδια... :boss:

 

[Arwyn-t]

Και πάλι όμως, την πραγματική μορφή του Αλμπερτ δεν την έχουμε δει πολύ καλά. Το μάνγκα χαρίζει λίγες σελίδες μόνο με στιγμές μετά την αποκάλυψη του μεγάλου θείου. Περνάει σε γρήγορες φλασιές τις φάσεις στο Λέικγουντ. Το δε ανιμε ειναι κατ'εμε α-πα-ρα-δε-κτο, ελέω τοσων φιλλερς, με ενα επεισοδιακι της πλακας μας ξεπαστρεψε το μεγαλο φιναλε. Αισχος ΤΟΕΙ!

Τον Αλμπερτ τον ξερουμε. Ή μαλλον την καρδιά και την ψυχη του τις ξερουμε καλα. Αυτον που δεν ξερουμε ειναι τον Γουϊλλιαμ, τον επισημο Αρντλεϋ και κληρονομο. Ακουγεται σαν διχασμενη προσωπικοτητα αυτο που λεω, αλλα δεν ειναι ετσι. Οι φασεις που γνωρισαμε ειναι οι εξης:

- Αλμπερτ αλα τυχοδιωκτης, οχι Γουϊλλιαμ

- Αλμπερτ αμνησιακος, γιοκ Γουϊλλιαμ

- Αλμπερτ με μνημη, αλλα πάλι οχι Γουϊλλιαμ (κρυβεται γαρ)

- Αλμπερτ σε ολο του το μεγαλειο, Γουϊλλιαμ και ολα, αλλα για πααααααρα πολυ λιγες σκηνες και φασεις.

Προσωπικα θελω να δω και τον επαγγελματια ας το πω Γουϊλλιαμ. Θελω να τον δω ελευθερο και με αλλο κοσμο, με φιλους, με την οικογενεια, με τους συνεργατες του. Θελω να τον δω σαν ολοκληρωμενη προσωπικοτητα. Αλλα... η Μιζουκι δεν μας τον εδειξε ή οσο μας εδειξε στο μανγκα, κατ' εμε ειναι λανθασμενο (δεν ειναι στο χαρακτηρα του Αλμπερτ να κανει δημοσιως ρεζιλι την θεια του και τους Ρανγκαν, οχι, δεν θα το εκανε ΠΟΤΕ, θα τους επιανε πριν το παρτυ και θα τους τα εψαλλε κανονικοτατα, οχι μπροστα σε ολο το Σικαγο). Απο κει και περα, μενει μονο στη δικη μας κριση και φαντασια να τον πλασουμε περαιτερω στο μυαλο μας!

:flower:

 

[Juanita]

Και πάλι όμως, την πραγματική μορφή του Αλμπερτ δεν την έχουμε δει πολύ καλά. Το μάνγκα χαρίζει λίγες σελίδες μόνο με στιγμές μετά την αποκάλυψη του μεγάλου θείου. Περνάει σε γρήγορες φλασιές τις φάσεις στο Λέικγουντ. Το δε ανιμε ειναι κατ'εμε α-πα-ρα-δε-κτο, ελέω τοσων φιλλερς, με ενα επεισοδιακι της πλακας μας ξεπαστρεψε το μεγαλο φιναλε. Αισχος ΤΟΕΙ!
Τον Αλμπερτ τον ξερουμε. Ή μαλλον την καρδιά και την ψυχη του τις ξερουμε καλα. Αυτον που δεν ξερουμε ειναι τον Γουϊλλιαμ, τον επισημο Αρντλεϋ και κληρονομο. Ακουγεται σαν διχασμενη προσωπικοτητα αυτο που λεω, αλλα δεν ειναι ετσι. Οι φασεις που γνωρισαμε ειναι οι εξης:

- Αλμπερτ αλα τυχοδιωκτης, οχι Γουϊλλιαμ

- Αλμπερτ αμνησιακος, γιοκ Γουϊλλιαμ

- Αλμπερτ με μνημη, αλλα πάλι οχι Γουϊλλιαμ (κρυβεται γαρ)

- Αλμπερτ σε ολο του το μεγαλειο, Γουϊλλιαμ και ολα, αλλα για πααααααρα πολυ λιγες σκηνες και φασεις.

Προσωπικα θελω να δω και τον επαγγελματια ας το πω Γουϊλλιαμ. Θελω να τον δω ελευθερο και με αλλο κοσμο, με φιλους, με την οικογενεια, με τους συνεργατες του. Θελω να τον δω σαν ολοκληρωμενη προσωπικοτητα. Αλλα... η Μιζουκι δεν μας τον εδειξε ή οσο μας εδειξε στο μανγκα, κατ' εμε ειναι λανθασμενο (δεν ειναι στο χαρακτηρα του Αλμπερτ να κανει δημοσιως ρεζιλι την θεια του και τους Ρανγκαν, οχι, δεν θα το εκανε ΠΟΤΕ, θα τους επιανε πριν το παρτυ και θα τους τα εψαλλε κανονικοτατα, οχι μπροστα σε ολο το Σικαγο). Απο κει και περα, μενει μονο στη δικη μας κριση και φαντασια να τον πλασουμε περαιτερω στο μυαλο μας!

:flower:

Ο θείος είναι κατ΄εξοχήν μοναχικός τύπος.

Αναγκαζόταν να μένει κρυμμένος αν και κεφαλή των Άρντλεϋ.

Σίγουρα η πιό κοινωνική του φάση θα ήταν αυτή της συγκατοίκησης με την

Κάντυ και μάλλον ουδέποτε θα άλλαζε η κοινωνικότητά του παρά τα πλούτη και τις δόξες...

Το αν έκανε ρεζίλι τη θειά και τα βλαμένα... Ας πρόσεχαν...

Θα έπρεπε να το περιμένουν αφού έδρασαν επ΄ονόματί του χωρίς καν να τον ρωτήσουν... Και μάλιστα σε μιά περίοδο που περίμεναν να κάνει την πανηγυρική του εμφάνιση.

 

[Arwyn-t]

Το αν έκανε ρεζίλι τη θειά και τα βλαμένα... Ας πρόσεχαν...

Θα έπρεπε να το περιμένουν αφού έδρασαν επ΄ονόματί του χωρίς καν να τον ρωτήσουν... Και μάλιστα σε μιά περίοδο που περίμεναν να κάνει την πανηγυρική του εμφάνιση.

Ναι δε λεω! Απλα... μου φαινεται εκτος χαρακτηρα. Ειναι μεγαλο ρεζιλι να τους βγαλεις ψευτες και απατεωνες μπροστα σε ολο το Σικαγο. Το αξιζουν μεν, δεν ειναι και πολυ ενταξει δε, ειναι λιγο παραπανω χοντρο. Δεν τον εχω εγω τουλαχιστον για τετοια χοντραδα τον Αλμπερτ.

:flower:

 

[Juanita]

Καλά... δεν ηταν και όόοοολο το Σικάγο...

Μόνο οι Άρντλευς οικογενειακώς και μάλιστα όχι τόσο κοντινοί συγγενείς...

Άλλωστε αυτό που έκαναν ΜΘ και Ρανγκαν στην Κάντυ δεν ήταν καλύτερο...

Μα καλά... δε σκέφτηκε η θειά αντί να το παίζει αρχηγός στα τελευταία της να αναρωτηθεί ποιά θα ήταν η αντίδραση της κεφαλής που χρόνια πριν είχε τη φαεινή ιδέα να υιοθετήσει τη μικρή;;;; Αυτό αν δε λέγεται

κατάργηση της ιεραρχίας τότε τί;;;

 

[domniki]

Παρατηρω οτι το manga εχει μεγαλες διαφορες απο το anime. Ειναι και παλι αυτο που εχω ξαναγραψει: το anime δεν εστιαζει και τοσο στον Αλμπερτ, ειναι απλα ο αφανης ηρωας, αλλα ο μεγαλος ερωτας ειναι ο Τερρυ. Δεν ξερω γιατι αλλαξαν τοσο το manga. Αν και δε εχω διαβασει ολα τα περιοδικα, ομολογω οτι ειμαι γνησιο τεκνο της ΤΟΕΙ και μου φαινεται δυσκολοχωνευτη καθε παρεκτροπη απο αυτο που ειδα παιδι στην τηλεοραση.

 

[Juanita]

Domniki, νομίζω πως το manga προϋπήρχε του anime...


Αυτό που με χαλούσε μόνο στο περιοδικό ήταν οι αλλαγές στο χρώμα των μαλλιών του Άλμπερτ.


Στο ασπρόμαυρο είναι καλύτερα... Έγχρωμο δεν μπορείς να καταλάβεις αν είναι είναι πεντάρι η βαφή ή 7 και πόσα οξυζενέ χρειάζονται...

 


Αν όμως εστίαζες στις εικόνες του manga, τα συναισθήματα είναι πιό άμεσα και έκδηλα άρα και τα συμπεράσματα πιό ακριβή :sweet_kiss:

 

[domniki]

Δεν διαβαζα ποτε φανατικα manga, κομιξ, κτλ. Ειλικρινα δεν μπορω να το ευχαριστηθω. Προτιμω να διαβασω ενα βιβλιο ή να δω μια ταινια. Επειδη διαβαζω γρηγορα τα λογακια στα συννεφακια, δεν μπορω να ευχαριστηθω τις εικονες των περιοδικων. Ειμαι λιγο ανυπομονη και βιαζομαι να διαβασω τι γινεται παρακατω. Πχ, τα φανφικ τα λατρευω, ακριβως επειδη δεν εχουν εικονες. Λατρευω ομως και το anime γιατι εχει την κινηση, το χρωμα, τον υπεροχο ηχο. Την ενδιαμεση κατασταση του manga δεν την μπορω να την εκτιμησω.

Μπορει οπως λες τα περιοδικα να εχουν αμεσα συναισθηματα, αλλα δυστυχως δεν μπορω να τα νιωσω. Ειναι καθαρα προσωπικο μου κολλημα.

 

[Juanita]

Η αλήθεια είναι πως το manga δε σε προδιαθέτει για να το δεις με κριτική ματιά...


Είναι όμως όπως τα "Αστερίξ"... Αφού τα διαβάσεις και λυθείς στο γέλιο μετά τα ξαναπερνάς ένα δύο τρία και λοιπά περασματάκια για να δεις τις λεπτομέρειες.


Άλλωστε και εγώ το manga πρόσφατα το (ξανα)διάβασα, αλλά μου έκανε χοντρή ζημιά...

 

[nina421]

Το περιοδικό το έπαιρνε μια κολλητή μου φίλη και το διάβαζα από εκείνην, δεεεεν ήμουνα και πολύ παιδί των κόμικ εγώ. Θυμάμαι ότι με ξύνιζαν πολύ οι διαφορές από το άνιμε, θεωρούσα ότι είναι αυθαίρετες αλλαγές. Τώρα τελευταία έμαθα ότι το μάνγκα είναι η βάση και η σωστή ιστορία, ενώ το άνιμε η τηλεοπτική απόδοση ας το πούμε.

Και ναι, ένα πράμα που με ξένιζε πολύ ήτανε και τα άσχετα χρώματα μαλλιών, καστανά για τον Άλμπερτ, ανοιχτά καφέ (μπλιάχ) για τον Τέρρυ.

Ωστόσο, αμυδρά θυμάμαι ότι όντως σε κάποια σημεία, το μάνγκα εμβάθυνε περισσότερο στην ψυχολογία των ηρώων, είχε κάτι σκέψεις και κάτι βλέμματα... γουάου. Και πρέπει να πω ότι το να διαβάζω τον Άλμπερτ να κάνει ρεζίλι τα "αδέλφια της συμφοράς" και να δίνει επιτέλους στην άμοιρη την Κάντυ την αναγνώριση που τόσα χρόνια της στερούνταν... ε... ήτανε τρομερή ηθική ικανοποίηση!

Α... και μια που έπιασα τον Άλμπερτ τώρα... Να σας πω ότι θυμάμαι όταν είδα την εικόνα στο περιοδικό με τον Άλμπερτ να έχει κουρευτεί, αναφώνισα "καλέ... ίδιος ο Άντονυ στο μεγάλο του είναι!" και μετά είχα το άνιμε στην τηλεόραση (η κολλητή είχε γράψει λίγα επεισόδια στο βίντεο) και με το χέρι μου νοητά έκρυβα τα μακριά μαλλιά του Άλμπερτ και έλεγα "ναι, και εδώ ίδιος Άντονυ είναι, πώς δεν το ψιλιαστήκαμε νωρίτερα!".

 

[Juanita]

Ωστόσο, αμυδρά θυμάμαι ότι όντως σε κάποια σημεία, το μάνγκα εμβάθυνε περισσότερο στην ψυχολογία των ηρώων, είχε κάτι σκέψεις και κάτι βλέμματα... γουάου. Και πρέπει να πω ότι το να διαβάζω τον Άλμπερτ να κάνει ρεζίλι τα "αδέλφια της συμφοράς" και να δίνει επιτέλους στην άμοιρη την Κάντυ την αναγνώριση που τόσα χρόνια της στερούνταν... ε... ήτανε τρομερή ηθική ικανοποίηση!

Α... και μια που έπιασα τον Άλμπερτ τώρα... Να σας πω ότι θυμάμαι όταν είδα την εικόνα στο περιοδικό με τον Άλμπερτ να έχει κουρευτεί, αναφώνισα "καλέ... ίδιος ο Άντονυ στο μεγάλο του είναι!" και μετά είχα το άνιμε στην τηλεόραση (η κολλητή είχε γράψει λίγα επεισόδια στο βίντεο) και με το χέρι μου νοητά έκρυβα τα μακριά μαλλιά του Άλμπερτ και έλεγα "ναι, και εδώ ίδιος Άντονυ είναι, πώς δεν το ψιλιαστήκαμε νωρίτερα!".

Nina421 μου, φτιάξε με κι άλλο...

Μα δεν ήταν ένας γλύκας στο τεύχος που "αποκαλύφθηκε" στην Κάντυ;;;

Ααααχχχ, Βαααχχχχχ.... :fever: