Περίεργα εξώφυλλα είχε ο Θησαυρός και δεν ξέρω ποιο να πρωτοσχολιάσω, καθώς μάλιστα το ΠΣΚ έκανα αποχή από το ΡΜ και μαζεύτηκαν πολλά.
Ακριβώς από πάνω μου έχω μια κυρία να αιωρείται καθισμένη στο πουθενά, κάτι σαν παλιά καρτούν όπου ο ήρωας (κακός συνήθως, π.χ. το κογιότι στο roadrunner) τρέχοντας έχει πηδήξει σε γκρεμό χωρίς να το πάρει χαμπάρι, μετά κοιτάει κάτω του, βλέπει το κενό, και τότε αρχίζει να πέφτει. Ελπίζω να μην κοιτάξει κάτω της η κυρία και αρχίσει να πέφτει, διότι θα πέσει επάνω μου.
Στο 329 η διοπτροφόρος κυρία μου θυμίζει την Ελένη Βλάχου. Μόνο αυτή φορούσε τέτοια γυαλιά.
Το 290 είναι επίσης περίεργο, μια πο η φάτνη είναι η χούφτα του κυρίου.
Στο 268 το κεφάλι της κυρίας αναδύεται από τις πτυχώσεις της ερήμου. Όπως λέει και το άσμα "Ασώματος η κεφαλή / περάστε κόσμε / τη βρήκανε στην Αφρική..." (εξ ου και η έρημος αλλά και το τουρμπάνι). Και η πασχαλίτσα (πού βρέθηκε στην έρημο?) έχει άσπρες βούλες.
Στο 254 ο μεν κύριος έχει ένα χαζοχαρούμενο ύφος υπέρτατης ευτυχίας, αλλά η κυρία με τις δοντάρες κοιτάει ψυχρά και υπολογιστικά. Το 202 είναι ανάποδα: Ο κύριος θυμίζει βαμπίρ. (γιατί είναι ερωτοχτυπημένα τα εξώφυλλα των μέσων Απριλίου, όπως αυτά τα δυό?)
Τα αρνάκια που συγκίνησαν την bambinella είναι όγκοι ακατέργαστοι που δεν τα κρατάει σούβλα. Το βοσκαρούδι στυλ Δάφνις και Χλόη είναι αναχρονισμός διότι παραπέμπει σε προχριστιανική εποχή, και η καμπάνα είναι διαφανής όπως και το ξύλο από το οποίο κρέμεται (προσέξτε πώς φαίνεται το σκοινί πίσω του) ενώ το γλωσσίδι κρέμεται απ' έξω από την καμπάνα.
Τέλος, στο 167 η κυρία με το κόκκινο βρακί είναι τόπλες?! Δεν φαίνεται τίποτε που να υπαινίσσεται πάνω μέρος στο μαγιώ, ούτε τιράντες ούτε λαιμαριά.
