Μια ματιά σε ένα ημέρολόγιο

[misspepper77]

Αυτές είναι οι σκέψεις της Άννυ,την ημέρα που άκουσε τον Αρτσυ να εξομολογήται τον ερωτά του στην Κάντυ.Έχει πια φιλιώσει με την φίλη της την ώρα που γράφει...Ουκ ολίγες φορές η Άννυ έχει κατηγορηθεί σαν αναίσθητη και εγωίστρια.Το ερέθισμα το πήρα απο μια κουβέντα σε άλλο φόρουμ (ναι Καντικό) αλλά μιας και το έγραψα.Enjoy!

Καλό μου ημερολογίο

Δεν θυμάμαι πότε ήταν που σε έκανα φίλο πιστό στις σκέψεις μου...Δεν θυμαμαι πότε ένοιωσα πραγματικά την ανάγκη να ξετυλίγομαι μέσα στα λευκα σου φύλλα και να ξορκίζω τους φόβους μου...

Μακάρι να είχες φωνη...να ειχες υποσταση...θέλω τόσο την συμβουλή σου.

Σήμερα νοιώθω καταρρακωμένη.Πρόδωσα μια φίλη,μια αδελφή...

Το μυαλό μου σαν να κόλλησε σε μια σκέψη μόνο...Εκείνος την αγαπά!Ξαφνικά όλα τα άλλα θόλωσαν μέσα μου...

Ο Άρτσυ την κοιτουσε με απόγνωσή...με ζήλεια...

Όμως και εκείνη...ω καλή μου Κάντυ...

Το ξέρω πως πληγώθηκες κοιτάζοντας με να φεύγω...κοιτάζοντάς με να χανομαι μέσα στην βροχή...Και ύστερα σου φώναξα,σε "ταπείνωσα" πως όλοι αγαπούν εσένα...και συ στεκόσουν και με εκλιπαρούσες να έρθω στα λόγικά μου...

Καλή μου Καντυ...έχασα πια τα λογικά μου...

Δεν σε ζήλεψα...εγώ αισθάνθηκα λίγη και μικρή μπροστά σου...Και τώρα και τότε που είμασταν στο ορφανοτροφείο.

Συγχώρεσε με σε παρακαλώ...

όταν αισθανόμουν έτσι πάντοτε σε είχα δίπλα μου...Δεν ήθελα να σε έχω απέναντί μου...

Αν μπορούσα να το πάρω πίσω θα το έκανα...

Είδα στα μάτια σου μόνο καλοσύνη και συμπονια...

Δεν μπορώ να τα ξεχάσω αυτά...και περισσότερο δεν μπορώ να ξεχάσω τον τρόπο που με καταλαβαίνεις...που βάζεις τον εαυτό σου σε δεύτερη μοίρα και με ρωτάς γεμάτη ανησυχία τι έχω...

Καλή μου Κάντυ...

όταν σου είπε ο Άρτσυ πως σε αγαπά,ένοιωσα πως δεν έχω πια τιποτε να περιμένω...τίποτε να ελπίζω.

Συγχώρεσέ με...και πάλι παραλογίζομαι...το ξέρω πως δεν το ήθελες...

Ούτε εγώ καλή μου ήθελα να σε πληγώσω...

Ούτε εγώ

Ξέρεις τι είναι αυτό που πραγματικά μας κάνει αδελφές ψυχές...ότι φτάνει ένα βλέμμα,μια λέξη να καταλάβουμε η μια την άλλη.

Και αυτό σου υπόσχομαι πως δεν θα άλλαξει ποτε!

ΥΓ.Αν μου ξαναπείτε πως τεμπελιάζω...!!!!!

 

[nessie]

Αχ βρε Miss...

Και εγώ συμπαθώ την Άννυ!

Ήταν αυτή που ενημέρωσε την Candy για τον ερχομό του Terry στο Σικάγο... :wub:

Η Άννυ μαζί με τον Archie βοήθησαν την Candy στα ορυχεία...

Και το σπουδαιότερο: Ήταν εκείνη που έτρεξε να παρηγορήσει τη μικρή μας όταν πέθανε ο Άντονυ... (και αυτό παρ' όλη την πλύση εγκεφάλου που είχε δεχθεί από τη μητέρα της!)

Οπότε... Πολύ ωραία τα έγραψες πάλι!

(Μήπως σου βρίσκεται και καμία σελίδα από το ημερολόγιο του Terry??? :fever: )

 

[metsgr]

Την Άννυ μάλλον αδύναμη τη βλέπω εγώ, παρά αναίσθητη και εγωίστρια. Δεν είχε τη δύναμη να αντιμετωπίσει διάφορες καταστάσεις και στηριζόταν στους άλλους. Στο ορφανοτροφείο στην Κάντυ, μετά στους θετούς γονείς της και τελικά στον Άρτσυ.

Πώς όμως να κατηγορήσεις κάποιον επειδή είναι αδύναμος; Μπορούν άραγε όλοι να είναι δυνατοί; Ειδικά όταν έχουν κάποιον δίπλα τους να τους στηρίξει; Δεν είναι λογικό να μοιράζονται τους φόβους και τις ανησυχίες τους, όταν υπάρχει κάποιος πρόθυμος να το κάνει;

Και δεν είναι φυσιολογικό να θαυμάζουν ή και να ζηλεύουν ακόμα αυτόν που είναι δυνατός; Δεν περνά από το μυαλό τους ότι εκείνος είναι πιο αγαπητός; Γιατί να μη νιώθουν μικροί και ασήμαντοι μπροστά του;

Τα αισθήματα του Άρτσυ για την Κάντυ σίγουρα προκάλεσαν σοκ στην Άννυ και κλόνισαν τη σχέση με τη φίλη της. Ευτυχώς η μεταστροφή του Άρτσυ προς αυτή την έκανε να ηρεμήσει και να αναθεωρήσει και τη συμπεριφορά της απέναντι στην Κάντυ.

Πιστεύω ότι η Μιζούκι έπλασε την Άννυ με αυτό τον τρόπο, για να φανεί ακόμη περισσότερο η δύναμη του χαρακτήρα της Κάντυ, που συγχωρούσε τα πάντα και έδινε τα πάντα στους άλλους.

Πρέπει πάντως να αναφερθεί ότι στο μάνγκα, η Άννυ επιλέγεται απο την οικογένεια Μπράιτον απο την πρώτη στιγμή και αρνείται να φύγει για να μην είναι μακριά από την Κάντυ, μέχρι που η ίδια η Κάντυ την ωθεί να δεχτεί την υιοθεσία. Γιατί στο ανιμε το δείξανε αντελώς ανάποδα, βγάζοντας την Άννυ εγωίστρια τελικά, δεν μπορώ να το καταλάβω...

Μπράβο Μις! Βλέπω ξεμουδιάζουμε σιγά-σιγά!

 

[misspepper77]

Eυχαριστώ κορίτσια και παλι για τα καλά σας λόγια!

Καλή μου Νέσσυ...η σελίδα απο το ημερολόγιο του Τέρρυ,φαντάζομαι πως θέλεις να είναι απο τις ημέρες του κολεγίου ε;

Ή μήπως λίγο μετά τον αποχωρισμό στην σκάλα :sealed: ;;;

ΥΓ Μην με σκοτώσεις πολύ...

Α! Και για να ξεμουδιάζουμε λίγο και οι υπόλοιποι εδώ μέσα...Ναι κυρίες μου σε σας ομιλώ!(όχι εσένα Χριστινάκι μου...εσύ δινεις το καλό παράδειγμά!)

 

[Juanita]

Για την Άννυ του ανιμέ ένα έχω να πω: άμα έχεις τέτοιες φίλες... τί τι θέλεις την Ελίζα;;;

Η ΤΟΕΙ φρόντισε να την παρουσιάσει στα αθώα παιδικά μας ματάκια σαν το ληστή που τελευταία στιγμή ζητάει συγχώρεση από το Χριστό και περιμένει να μπει στον Παράδεισο (η Ελίζα είναι ο άλλος που δε ζητά. ).

Ειδικά στο Κολέγιο πηγαίνει μόνο για να είναι κοντά στον Άρτσυ που τον είχε ζαλίσει με τα γράμματά της και ποσώς ενδιαφέρεται για την Κάντυ αφού επιλέγει να καθίσει κοντά στην Ελίζα. Μάλιστα, εξαιτίας της παραλίγο να πιάσουν επ΄αυτοφόρω την Κάντυ όταν το έσκασε για να πάει τη Χιούλη στον Άλμπερτ. Εξίσου κατίνα (και χειρότερη) μας παρουσιάζει και τη Σουζάννα αλλά δε θέλω να είμαι οφ τόπικ.

Η αδυναμία δεν είναι κατακριτέα. Όλοι οι άνθρωποι όσο δυνατοί και να είμαστε έχουμε τις αδυναμίες μας. Η Άννυ της ΤΟΕΙ δεν είναι απλά αδύναμη είναι θρασύδειλη. Εκμεταλλεύεται το γεγονός πως η Κάντυ ξέρει τις αδυναμίες της και θα βάλει τη φιλία τους (?) πάνω από οτιδήποτε γι αυτό και απαιτεί να της αφήσει τον Άρτσυ. Και όλα αυτά μέσα στην αδιάβροχη σιγουριά του βράχου της αδιαφορώντας για το αν η φίλη της προσπαθούσε να την καθησυχάσει κινδυνεύοντας ν΄αρπάξει πνευμονία. Μόνο όταν πήγε ο Άρτσυ καταδέχτηκε να βγει από τη φωλιά της...

Μετά, που σιγούρεψε τον Άρτσυ θυμήθηκε τη δεκάχρονη φιλία της με την Κάντυ (και μιάς και το "μυστικό" είχε αποκαλυφθεί και κανείς στο Κολέγιο δεν την ήθελε για φίλη, κόλλησε πάλι με την Καντούλα... ).

Το σίγουρο είναι πως η Κάντυ την συγχώρεσε, όπως θα έκανε με τον οποιονδήποτε και άνοιξε την αγκαλιά της ξανά στο απολολό πρόβατο (τίγκα στο Χριστιανικό δίδαγμα η ΤΟΕΙ )

ΕΥΤΥΧΩΣ που η Μιζούκι έφτιαξε μιά πολύ πιό όμορφη ιστορία όπου η Άννυ παρουσιάζεται απλώς αδύναμη...

Να θεωρήσω λοιπόν πως άλλη μιά υπέροχη σκέψη που η Ζωούλα μοιράστηκε μαζί μας είναι βγαλμένη από το μάνγκα και όχι από το ανιμέ.

Και να την ευχαριστήσω και εγώ με τη σειρά μου αφού τα γραμματάκια της είναι ενίοτε συγκλονιστικά, άλλοτε χαρούμενα ή συγκινητικά και βγάζουν όλη την ευαισθησία της συγγραφέως!!!

Μπράβο Ζωούλα!!!

 

[misspepper77]

:wub: :wub: :wub: :wub: :wub: ....

 

[domniki]

Πολυ ομορφο το κειμενο Misspepper. Καπως ετσι θα αισθανοταν η Αννυ και κατι τετοιο θα σκεφτοταν.

Παντα συμπαθουσα την Αννυ και την εβλεπα με κατανοηση. Επειδη καποιος δεν ειναι δυνατος, δεν σημαινει πως ειναι κακος.

Η Αννυ μπορει να μην καταφερε να ψελισει τιποτα οταν η Ελιζα και ο Νηλ κατηγορησαν την Καντυ οτι εθεσε σε κινδυνο της ζωη της Αννυ (τοτε με τα αλογα), αλλα αφησε στην Καντυ την κορδελα της. Πηγε στα ορυχεια και εμεινε εκει να μαγειρεψει για τους εργατες, για να ειναι κοντα στην φιλη της. Οταν η Καντυ της ειπε για τον χωρισμο της με τον Τερρυ, εβαλε τα κλαματα.

Ας μην καταδικαζουμε καποιον επειδη εχει περιορισμενες δυναμεις. Η Αννυ εχει καλη καρδια και προσπαθει...απλα δεν τα καταφερνει παντα. Δεν ειναι δυνατη σαν την Καντυ, αλλα δεν ειναι σκληρη. Οταν ζητα απο την Καντυ να μην της "παρει" τον Αρτσυ, το κανει συντετριμμενη. Δεν απαιτει, παρακαλαει!

Δεν μπορουμε ολοι μας να ειμαστε αλυγιστοι. Καποιοι ειναι πιο ευαισθητοι και αδυναμοι απο καποιους αλλους.

 

[Juanita]

Δε δικαιολογώ την αδυναμία όταν γίνεται σε βάρος κάποιου άλλου και δη, του καλύτερού σου φίλου...