V.I.Smirnov
RetroMaNiaC
- Joined
- 10 Μάρ 2010
- Μηνύματα
- 552
- Αντιδράσεις
- 107
Πριν μερικό καιρό ένας φίλος βρήκε μου έδωσε μια παλιά ταινία.
Στην ταινία αυτή είναι ηχογραφημένα αποσπάσματα από μια φιλική συνάντηση την δεκαετία του '90.
Την εποχή εκείνη συνηθίζαμε, εγώ και μερικοί στενοί φίλοι να μαζευόμαστε τα απογεύματα
σε κάποιο σπίτι και περνούσαμε τη βραδιά συζητώντας διάφορα θέματα και παίζοντας μουσική.
Οι συναντήσεις μας αυτές, τα "τσάι-πάρτυ" όπως τα λέγαμε μεταξύ μας, άφησαν ιστορία στον μικρό προσωπικό μας κύκλο.
Το απόγευμα το περνούσαμε πίνοντας τσάι - ή κάτι τέτοιο - και παίζαμε μουσική στο πιάνο για ώρες, ως τα μεσάνυχτα.
Μερικές φορές κάποιος είχε μελετήσει κάτι και έδινε ένα μικρό ρεσιτάλ.
Αλλά συνήθως δεν είχαμε νότες, παίζαμε prima vista ή απ' έξω ότι μας κάπνιζε και όπως το θυμόμασταν.
Επικρατούσε μιαν ατμόσφαιρα θερμής φιλίας και ρομαντισμού. Συζητούσαμε οτιδήποτε, μουσική, επιστήμη,
προσωπικά ζητήματα - αλλά πιο πολύ απ' όλα μουσική - και είχαμε την αίσθηση ότι ο χρόνος είχε γυρίσει
δυο αιώνες πίσω.
Η ατμόσφαιρα των συναντήσεων αυτών δεν μπορεί να μεταφερθεί με το κολοβομένο απόσπασμα απο μια κασέτα
αλλά για μένα και τους λιγοστούς φίλους που τις ζήσαμε (και ενίοτε συνεχίζουμε) είναι ένα παράθυρο στο κουτί
των αναμνήσεων από τις ωραιότερες που έχουμε.
Η συγκεκριμένη ηχογράφηση έγινε ένα απόγευμα του Σεπτεμβρίου το 1994, το θυμάμαι σαν τώρα.
Στα δυο αποσπάσματα που σώθηκαν είμαστε εγώ με δυο πολύ στενούς φίλους (η μια γυναίκα) και
δοκιμάζουμε διάφορα κομμάτια στο πιάνο. Ως συνήθως δίχως νότες τα περισσότερα.
Η ώρα ήταν περίπου 12 ( κάποια στιγμή η φίλη μας ακούγεται να λέει "δεν ενοχλούμε τέτοια ώρα που είναι ;" )
Η νύχτα ήταν ήσυχη και δροσερή και μέσα από τις μισάνοιχτες πόρτες της βεράντας το πιάνο ακουγόταν πέρα,
σ' όλο το τετράγωνο, να αντηχεί μέσα στην απόλυτη ησυχία της έρημης γειτονιάς.
Ο φίλος, στο σπίτι του οποίου ήμασταν εκείνο το βράδυ, είχε μεγάλη αδυναμία στην tempest και
μου ζητούσε να την παίξω σε κάθε ευκαιρία. Κι εμένα ήταν από τις αγαπημένες μου συνθέσεις,
με πόρωνε ιδιαιτέρως (ειδικά σε έρημες γειτονιές τα μεσάνυχτα !), και δεν αρνιόμουν ποτέ -
ακόμα κι αν δεν τη θυμόμουν καλά όπως εδώ.
Και όπως θα (ή αν) ακούσετε δεν είναι για να παιχθεί τα μεσάνυχτα...
(Δυστυχώς αυτό το σημείο της ταινίας είναι μισο-κατεστραμένο.)
Η ταινία ήταν σε κακή κατάσταση, μασημένη.
Κατάφερα να την ανακτήσω αλλά τα σημάδια φαίνονται, ειδικά προς το τέλος, στην tempest.
Ο φίλος που την έγραψε ήθελε να έχει πρωτίστως ένα "ντοκουμέντο" από τις δοκιμές μας στο πιάνο,
γι' αυτό οι διάλογοι και οι συζητήσεις είναι σχεδόν όλοι κομμένοι.
Για ευνόητους λόγους δεν θα αφήσω την ηχογράφηση σε δημόσιο άκουσμα για πολύ καιρό αλλά
μέχρι να την βγάλω υπάρχει καιρός.
Ελπίζω να βρείτε ενδιαφέροντα τα αποσπάσματα και να πάρουν οι νεότεροι μιαν ιδέα για το πως περνούσαμε τότε.
Mετά από τόσα χρόνια μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι εκείνα τα βράδυα τα γεμάτα ρομαντισμό, συναισθήματα
και πολύ μουσική, ούτε αναπαράγονται ούτε αντικαθίστανται με τα σύγχρονα μέσα.
Ευτυχώς που όταν ήμουν μαθητής δεν ξόδευα όλον τον καιρό μου στον amstrad -
και που ως τώρα δεν με εγκατέλειψαν οι καλύτερες παλιές μου συνήθειες...
http://www.greektube.org/content/view/164589/2/
http://www.greektube.org/content/view/164593/2/
-
Στην ταινία αυτή είναι ηχογραφημένα αποσπάσματα από μια φιλική συνάντηση την δεκαετία του '90.
Την εποχή εκείνη συνηθίζαμε, εγώ και μερικοί στενοί φίλοι να μαζευόμαστε τα απογεύματα
σε κάποιο σπίτι και περνούσαμε τη βραδιά συζητώντας διάφορα θέματα και παίζοντας μουσική.
Οι συναντήσεις μας αυτές, τα "τσάι-πάρτυ" όπως τα λέγαμε μεταξύ μας, άφησαν ιστορία στον μικρό προσωπικό μας κύκλο.
Το απόγευμα το περνούσαμε πίνοντας τσάι - ή κάτι τέτοιο - και παίζαμε μουσική στο πιάνο για ώρες, ως τα μεσάνυχτα.
Μερικές φορές κάποιος είχε μελετήσει κάτι και έδινε ένα μικρό ρεσιτάλ.
Αλλά συνήθως δεν είχαμε νότες, παίζαμε prima vista ή απ' έξω ότι μας κάπνιζε και όπως το θυμόμασταν.
Επικρατούσε μιαν ατμόσφαιρα θερμής φιλίας και ρομαντισμού. Συζητούσαμε οτιδήποτε, μουσική, επιστήμη,
προσωπικά ζητήματα - αλλά πιο πολύ απ' όλα μουσική - και είχαμε την αίσθηση ότι ο χρόνος είχε γυρίσει
δυο αιώνες πίσω.
Η ατμόσφαιρα των συναντήσεων αυτών δεν μπορεί να μεταφερθεί με το κολοβομένο απόσπασμα απο μια κασέτα
αλλά για μένα και τους λιγοστούς φίλους που τις ζήσαμε (και ενίοτε συνεχίζουμε) είναι ένα παράθυρο στο κουτί
των αναμνήσεων από τις ωραιότερες που έχουμε.
Η συγκεκριμένη ηχογράφηση έγινε ένα απόγευμα του Σεπτεμβρίου το 1994, το θυμάμαι σαν τώρα.
Στα δυο αποσπάσματα που σώθηκαν είμαστε εγώ με δυο πολύ στενούς φίλους (η μια γυναίκα) και
δοκιμάζουμε διάφορα κομμάτια στο πιάνο. Ως συνήθως δίχως νότες τα περισσότερα.
Η ώρα ήταν περίπου 12 ( κάποια στιγμή η φίλη μας ακούγεται να λέει "δεν ενοχλούμε τέτοια ώρα που είναι ;" )
Η νύχτα ήταν ήσυχη και δροσερή και μέσα από τις μισάνοιχτες πόρτες της βεράντας το πιάνο ακουγόταν πέρα,
σ' όλο το τετράγωνο, να αντηχεί μέσα στην απόλυτη ησυχία της έρημης γειτονιάς.
Ο φίλος, στο σπίτι του οποίου ήμασταν εκείνο το βράδυ, είχε μεγάλη αδυναμία στην tempest και
μου ζητούσε να την παίξω σε κάθε ευκαιρία. Κι εμένα ήταν από τις αγαπημένες μου συνθέσεις,
με πόρωνε ιδιαιτέρως (ειδικά σε έρημες γειτονιές τα μεσάνυχτα !), και δεν αρνιόμουν ποτέ -
ακόμα κι αν δεν τη θυμόμουν καλά όπως εδώ.
Και όπως θα (ή αν) ακούσετε δεν είναι για να παιχθεί τα μεσάνυχτα...
(Δυστυχώς αυτό το σημείο της ταινίας είναι μισο-κατεστραμένο.)
Η ταινία ήταν σε κακή κατάσταση, μασημένη.
Κατάφερα να την ανακτήσω αλλά τα σημάδια φαίνονται, ειδικά προς το τέλος, στην tempest.
Ο φίλος που την έγραψε ήθελε να έχει πρωτίστως ένα "ντοκουμέντο" από τις δοκιμές μας στο πιάνο,
γι' αυτό οι διάλογοι και οι συζητήσεις είναι σχεδόν όλοι κομμένοι.
Για ευνόητους λόγους δεν θα αφήσω την ηχογράφηση σε δημόσιο άκουσμα για πολύ καιρό αλλά
μέχρι να την βγάλω υπάρχει καιρός.
Ελπίζω να βρείτε ενδιαφέροντα τα αποσπάσματα και να πάρουν οι νεότεροι μιαν ιδέα για το πως περνούσαμε τότε.
Mετά από τόσα χρόνια μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι εκείνα τα βράδυα τα γεμάτα ρομαντισμό, συναισθήματα
και πολύ μουσική, ούτε αναπαράγονται ούτε αντικαθίστανται με τα σύγχρονα μέσα.
Ευτυχώς που όταν ήμουν μαθητής δεν ξόδευα όλον τον καιρό μου στον amstrad -
και που ως τώρα δεν με εγκατέλειψαν οι καλύτερες παλιές μου συνήθειες...
http://www.greektube.org/content/view/164589/2/
http://www.greektube.org/content/view/164593/2/
-
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
