exetlaios
Retro PaTRi@RcH
- Joined
- 17 Mαϊ 2006
- Μηνύματα
- 4.460
- Αντιδράσεις
- 1.049
Μία ακόμα βιντεοταινία με τον ΚΡΙΣ ΣΦΕΤΑ, το "παιδί θαύμα" της ελληνικής βιντεοκασέτας.
Η ταινία είναι του 1989, γυρισμένη στην Κύπρο. Σκηνοθέτης (όπως πάντα), ο Γιώργος Σφέτας (μπαμπάς του Κρις).
Ο Κρις υποδύεται έναν νεαρό Κύπριο, ταλαντούχο αθλητή του καράτε, που ζει στην Αθήνα.
Κάποια Χριστούγεννα, οι γονείς του τον στέλνουν στην Κύπρο, για να γνωρίσει τους συγγενείς και τον τόπο του.
Εκεί, μαθαίνει από τον παππού του, για τον Αττίλα και της τουρκικές βαρβαρότητες.
Παράλληλα, ο παππούς του αναφέρεται σε μια θρησκευτική εικόνα (πολύτιμο οικογενειακό κειμήλιο) που βρίσκεται ακόμα στο (υπό-κατοχή) πατρικό σπίτι τους.
Οι διηγήσεις του παππού, ξυπνάνε συναισθήματα μέσα στον νεαρό, ο οποίος και αποφασίζει να περάσει την "Πράσινη γραμμή" ώστε να πάρει πίσω την εικόνα.
Εμπόδιο στο παράτολμο σχέδιό του, αποτελεί μια «ειδική μονάδα του τούρκικου στρατού» (κατά τον σεναριογράφο) που είναι επιφορτισμένη με την φύλαξη της περιοχής. Στην πραγματικότητα, η μονάδα αυτή, αποτελείται από έναν αξιωματικό (φέρων πιστόλι) και 5 άοπλους μαλλιάδες στρατιώτες ! Τουλάχιστον η στολή παραλλαγής τους, φαίνεται ιστορικά ακριβής.
Ο Κρις, ανακτά την εικόνα και σαπακιάζει στις «καρατιές» τους μογγολο-μαλλιάδες. Λίγο πριν επιστρέψει στο ελεύθερο τμήμα του νησιού, ο τούρκος αξιωματικός τον πυροβολεί από κοντινή απόσταση. Όμως ο Κρις σώζεται, καθώς η σφαίρα σφηνώνεται στην εικόνα (κάτι που εκλαμβάνεται ως «θαύμα»).
Τελικώς, οι φίλοι και συγγενείς του, τον επιπλήττουν μεν για την «απερισκεψία» του, αλλά τον επαινούν για το θάρρος του. Η πολύτιμη εικόνα, έχει επιστρέψει στην οικογένεια, επιφέροντας (έστω και μερικώς) «δικαίωση» για τα γεγονότα του 1974.
Η ταινία «κυλάει» γρήγορα (σε αντίθεση με ορισμένες άλλες βιντεοταινίες του Κρις) και οι σκηνές δράσης είναι «αξιοπρεπείς» (για ελληνική καράτε-βιντεοταινία).
Εν τέλει, οι «οπαδοί» του Κρις θα περάσουν ευχάριστα 90ʼ ενώ οι έχοντες «εθνικές ανησυχίες» θα αναπολήσουν.
Το όλο πνεύμα του έργου, είναι το γνωστό «πολιτικά μη-ορθό» που ίσχυε στα 80ʼs και οι τούρκοι παρουσιάζονται με τον χειρότερο τρόπο (δολοφόνοι, ανίκανοι, ακραίοι μιλιταριστές, κλπ).
Πρέπει να είναι η μοναδική «πατριωτική βιντεοταινία». Δεν ξέρω αν ευσταθεί ο όρος που της αποδίδω, αλλά αυτός μου έρχεται ευκολότερος, καθώς ασχολείται με ένα (ακόμα καυτό τότε) εθνικό θέμα.
Πραγματικά απορώ, για το πώς γυρίστηκε αυτή η ταινία, και με ποιανού την πρωτοβουλία. Άραγε να ήταν απόρροια «εθνικών ανησυχιών» της οικογένειας Σφέτα ; Να ήταν «απόπειρα αφύπνισης» και πρωτοβουλία Κυπρίων ; Να ήταν προσπάθεια εμπορικής εκμετάλευσης των πατριωτικών αντανακλαστικών ; Λίγο απʼόλα ; Ποιος ξέρει ! Πολύ θα ήθελα να ρώταγα τον Κρις, αν ποτέ τον συναντούσα ( ακούτε εσείς που θα πάτε φέτος στο Γκαγκάριν ; )
Πάντως, το γνωστό σύνθημα «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ» κοσμεί το εξώφυλλο της βιντεοκασέτας.
Υ.Γ. : Κρίμα που τα αληθινά γεγονότα στην «Πράσινη γραμμή» το 1996 (θυσία νεομαρτύρων Ισαάκ και Σολωμού) δεν ήταν στο ίδιο πνεύμα με το “happy end” της ταινίας.
Η ταινία είναι του 1989, γυρισμένη στην Κύπρο. Σκηνοθέτης (όπως πάντα), ο Γιώργος Σφέτας (μπαμπάς του Κρις).
Ο Κρις υποδύεται έναν νεαρό Κύπριο, ταλαντούχο αθλητή του καράτε, που ζει στην Αθήνα.
Κάποια Χριστούγεννα, οι γονείς του τον στέλνουν στην Κύπρο, για να γνωρίσει τους συγγενείς και τον τόπο του.
Εκεί, μαθαίνει από τον παππού του, για τον Αττίλα και της τουρκικές βαρβαρότητες.
Παράλληλα, ο παππούς του αναφέρεται σε μια θρησκευτική εικόνα (πολύτιμο οικογενειακό κειμήλιο) που βρίσκεται ακόμα στο (υπό-κατοχή) πατρικό σπίτι τους.
Οι διηγήσεις του παππού, ξυπνάνε συναισθήματα μέσα στον νεαρό, ο οποίος και αποφασίζει να περάσει την "Πράσινη γραμμή" ώστε να πάρει πίσω την εικόνα.
Εμπόδιο στο παράτολμο σχέδιό του, αποτελεί μια «ειδική μονάδα του τούρκικου στρατού» (κατά τον σεναριογράφο) που είναι επιφορτισμένη με την φύλαξη της περιοχής. Στην πραγματικότητα, η μονάδα αυτή, αποτελείται από έναν αξιωματικό (φέρων πιστόλι) και 5 άοπλους μαλλιάδες στρατιώτες ! Τουλάχιστον η στολή παραλλαγής τους, φαίνεται ιστορικά ακριβής.
Ο Κρις, ανακτά την εικόνα και σαπακιάζει στις «καρατιές» τους μογγολο-μαλλιάδες. Λίγο πριν επιστρέψει στο ελεύθερο τμήμα του νησιού, ο τούρκος αξιωματικός τον πυροβολεί από κοντινή απόσταση. Όμως ο Κρις σώζεται, καθώς η σφαίρα σφηνώνεται στην εικόνα (κάτι που εκλαμβάνεται ως «θαύμα»).
Τελικώς, οι φίλοι και συγγενείς του, τον επιπλήττουν μεν για την «απερισκεψία» του, αλλά τον επαινούν για το θάρρος του. Η πολύτιμη εικόνα, έχει επιστρέψει στην οικογένεια, επιφέροντας (έστω και μερικώς) «δικαίωση» για τα γεγονότα του 1974.
Η ταινία «κυλάει» γρήγορα (σε αντίθεση με ορισμένες άλλες βιντεοταινίες του Κρις) και οι σκηνές δράσης είναι «αξιοπρεπείς» (για ελληνική καράτε-βιντεοταινία).
Εν τέλει, οι «οπαδοί» του Κρις θα περάσουν ευχάριστα 90ʼ ενώ οι έχοντες «εθνικές ανησυχίες» θα αναπολήσουν.
Το όλο πνεύμα του έργου, είναι το γνωστό «πολιτικά μη-ορθό» που ίσχυε στα 80ʼs και οι τούρκοι παρουσιάζονται με τον χειρότερο τρόπο (δολοφόνοι, ανίκανοι, ακραίοι μιλιταριστές, κλπ).
Πρέπει να είναι η μοναδική «πατριωτική βιντεοταινία». Δεν ξέρω αν ευσταθεί ο όρος που της αποδίδω, αλλά αυτός μου έρχεται ευκολότερος, καθώς ασχολείται με ένα (ακόμα καυτό τότε) εθνικό θέμα.
Πραγματικά απορώ, για το πώς γυρίστηκε αυτή η ταινία, και με ποιανού την πρωτοβουλία. Άραγε να ήταν απόρροια «εθνικών ανησυχιών» της οικογένειας Σφέτα ; Να ήταν «απόπειρα αφύπνισης» και πρωτοβουλία Κυπρίων ; Να ήταν προσπάθεια εμπορικής εκμετάλευσης των πατριωτικών αντανακλαστικών ; Λίγο απʼόλα ; Ποιος ξέρει ! Πολύ θα ήθελα να ρώταγα τον Κρις, αν ποτέ τον συναντούσα ( ακούτε εσείς που θα πάτε φέτος στο Γκαγκάριν ; )
Πάντως, το γνωστό σύνθημα «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ» κοσμεί το εξώφυλλο της βιντεοκασέτας.
Υ.Γ. : Κρίμα που τα αληθινά γεγονότα στην «Πράσινη γραμμή» το 1996 (θυσία νεομαρτύρων Ισαάκ και Σολωμού) δεν ήταν στο ίδιο πνεύμα με το “happy end” της ταινίας.
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
