Juanita
Retro PaTRi@RcH
- Joined
- 23 Οκτ 2007
- Μηνύματα
- 4.263
- Αντιδράσεις
- 378
Δεν το θυμόμουν καθόλου σαν περιοδικό, αλλά το βρήκα πρόσφατα ένθετο σε κάποια εφημερίδα. :
Ήταν το περιοδικό των teenager του '60.
Εξ'ολοκλήρου ασπρόμαυρο (εκτός απ΄το εξώφυλλο), περιλάμβανε όλα τα ξένα μουσικά νέα της με αναφορές τόσο στον κινηματογράφο όσο και στο ραδιόφωνο.
Από τους βασικούς συνεργάτες ήταν ο Μαστοράκης, ο οποίος στο τεύχος που ανατυπώθηκε και κυκλοφόρησε το Σ/ΚΟ που μας πέρασε, είχε ανακηρυχτεί σε καλύτερο... ντη τζέϊ της χρονιάς... (1965...
)
Σε κάθε τεύχος, αφιέρωναν (μάλλον στον αναγνώστη που το ζητούσε) στίχους τραγουδιών, κατά κύριο λόγο ξένων, γραμμένους σε άπταιστα... γκρήκλις, γκρήκφρενς κλπ.
Ήταν φαίνεται "μαγκιά" την εποχή εκείνη να μιλάς μισά αγγλικά - μισά ελληνικά (κάτι που διακρίνεται έντονα και στις ελληνικές ταινίες της εποχής) και, έτσι, κάθε κείμενο ήταν διανθισμένο με ξένες λέξεις. Όσο για την ορθογραφία τους, να μην το σχολιάσω... περισπωμένες, δασείες, διπλά γράμματα και τραβηγμένα σύμφωνα χρησιμοποιούνταν κατά κόρον προκειμένου να αποδώσουν καλύτερα ηχητικά την ξένη λέξη.
Αν, πάλι, κάποιος ήθελε να ενημερωθεί σχετικά με την καινούρια ταινία πχ του Prisley έφτανε να διαβάσει το τελευταίο τεύχος... Μόνο που δεν έπρεπε να τελειώσει την ανάγνωση του άρθρου γιατί τότε έχανε κάθε διάθεση να παρακολουθήσει την ταινία στο σινεμά.
Σήμερα, αν το διάβαζε κανείς μάλλον θα λυνόταν στο γέλιο αλλά για την εποχή εκείνη δεν ξέρω αν υπήρχε καλύτερο...
Ήταν το περιοδικό των teenager του '60.
Εξ'ολοκλήρου ασπρόμαυρο (εκτός απ΄το εξώφυλλο), περιλάμβανε όλα τα ξένα μουσικά νέα της με αναφορές τόσο στον κινηματογράφο όσο και στο ραδιόφωνο.
Από τους βασικούς συνεργάτες ήταν ο Μαστοράκης, ο οποίος στο τεύχος που ανατυπώθηκε και κυκλοφόρησε το Σ/ΚΟ που μας πέρασε, είχε ανακηρυχτεί σε καλύτερο... ντη τζέϊ της χρονιάς... (1965...
)Σε κάθε τεύχος, αφιέρωναν (μάλλον στον αναγνώστη που το ζητούσε) στίχους τραγουδιών, κατά κύριο λόγο ξένων, γραμμένους σε άπταιστα... γκρήκλις, γκρήκφρενς
κλπ. Ήταν φαίνεται "μαγκιά" την εποχή εκείνη να μιλάς μισά αγγλικά - μισά ελληνικά (κάτι που διακρίνεται έντονα και στις ελληνικές ταινίες της εποχής) και, έτσι, κάθε κείμενο ήταν διανθισμένο με ξένες λέξεις. Όσο για την ορθογραφία τους, να μην το σχολιάσω... περισπωμένες, δασείες, διπλά γράμματα και τραβηγμένα σύμφωνα χρησιμοποιούνταν κατά κόρον προκειμένου να αποδώσουν καλύτερα ηχητικά την ξένη λέξη.
Αν, πάλι, κάποιος ήθελε να ενημερωθεί σχετικά με την καινούρια ταινία πχ του Prisley έφτανε να διαβάσει το τελευταίο τεύχος... Μόνο που δεν έπρεπε να τελειώσει την ανάγνωση του άρθρου γιατί τότε έχανε κάθε διάθεση να παρακολουθήσει την ταινία στο σινεμά.
Σήμερα, αν το διάβαζε κανείς μάλλον θα λυνόταν στο γέλιο αλλά για την εποχή εκείνη δεν ξέρω αν υπήρχε καλύτερο...
